Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου 2014

Πρωτοχρονιάτικα Κάλαντα στο Γενικό Επιτελείο Στρατού


Πρωτοχρονιάτικα Κάλαντα στο Γενικό Επιτελείο Στρατού
Την Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου 2014, χορωδίες Σχολών και Κέντρων εκπαίδευσης του Στρατού Ξηράς καθώς επίσης και η Μικτή Χορωδία των Ενόπλων Δυνάμεων, έψαλαν τα παραδοσιακά κάλαντα στην Ηγεσία αλλά και σε όλο το προσωπικό του Γενικού Επιτελείου Στρατού. Στιγμιότυπα φαίνονται στις φωτογραφίες που ακολουθούν.

Πρωτοχρονιάτικη γιορτή για τα παιδιά του Στρατιωτικού και Πολιτικού Προσωπικού του ΓΕΣ


Πρωτοχρονιάτικη γιορτή για τα παιδιά του Στρατιωτικού και Πολιτικού Προσωπικού του ΓΕΣ
Στιγμιότυπα από την γιορτή της Πρωτοχρονιάς που πραγματοποιήθηκε στο Γενικό Επιτελείο Στρατού, για τα παιδιά του Στρατιωτικού και Πολιτικού Προσωπικού που εργάζονται στο ΓΕΣ.

Τρίτη 30 Δεκεμβρίου 2014

Καταγγελία : Αλβανός φούρναρης σε άνεργη μητέρα ανήλικου παιδιού – “Εγώ προσλαμβάνω μόνο αλβανίδες”!


fournaris

Επί 20 χρόνια η Μαρία εργαζόταν αδιάλειπτα.
Η ζωή της μπήκε στην κρίση τα τελευταία 5 χρόνια.
Μαζί με τους υπόλοιπους 2 εκατομμύρια Έλληνες άνεργους.Παντρεμένη, 38 χρονών, με ένα ανήλικο παιδί, ψάχνειδιαρκώς για δουλειά επί 5 χρόνια και δεν βρίσκει.
Το πιο προσβλητικό ΟΧΙ όμως το εισέπραξε όταν μέσα στο Νοέμβριο του ‘14 πήγε σ’ έναν φούρνο στη Ν. Φιλαδέλφεια να ζητήσει δουλειά.

«Όλο το προσωπικό εδώ μέσα είναι αλβανοί. Εγώ προσλαμβάνω μόνον αλβανούς» της είπε ο ιδιοκτήτης του καταστήματος….με “ύφος”…
Ήταν Αλβανός.
Η επιχείρηση είναι «αμιγώς Αλβανική».
Απλά, γιατί «έτσι γουστάρει»….άσχετα αν ζει στην Ελλάδα…
Αφού έφαγε καλά καλά επί τόσα χρόνια μεροκάματο στις δουλειές των Ελλήνων, τώρα έκανε επιχείρηση δική του….στην Ελλάδα…
Όπου όμως δεν γουστάρει να δουλεύουν Έλληνες.
Ούτε καν στον καιρό της κρίσης.
Και όχι μόνον…αλλά της το φτύνει κιόλας κατάμουτρα με τον πιο προσβλητικό, απαξιωτικό τρόπο που υπάρχει…
Δεν του αρκεί που δεν γουστάρει να προσλάβει Ελληνίδα στο μαγαζί του, αλλά θέλει και να την ισοπεδώσει, να την ταπεινώσει….
Οι Έλληνες βεβαίως ποτέ δεν είχαν – στην πλειοψηφία τους – πρόβλημα να προσλάβουν Αλβανό ή Αλβανίδα….
Ούτε στα μαγαζιά τους, ούτε στα χωράφια τους, ούτε στις οικοδομές τους, ούτε ακόμη και μέσα στα ίδια τα σπίτια τους.
Από το ’90 που ήρθαν και άρπαξαν το ψωμί των Ελλήνων εργατών…
(θυμηθείτε πως τότε το μεροκάματο στα χωράφια και οικοδομές άρχιζε από 5,000 δραχμές – πολύ καλύτερα ακόμη κι από τα σημερινά μεροκάματα συγκριτικά – και αυτά τα παράσιτα το έριξαν σε μια νύχτα στις 300 δραχμές!!! Ναι, μαζί με τα «συνεταιράκια τους» τους Έλληνες εργοδότες που και γούσταραν και το «έσπρωξαν» αυτό το εγκληματικό αλισβερίσι…μαζί με τους προδότες πολιτικούς που το έκαναν πράξη και τότε και κατόπιν..)…
Και σήμερα;
Σήμερα, στην κρίση, έχουν ήδη γίνει αφεντικά…γιατί οι 300 δραχμές οι τότε αφού τις έστελναν στην Αλβανία είχαν πολλαπλάσια αξία.
Επίσης, αφού θρονιάστηκαν και έδιωξαν τους Έλληνες από τη δουλειά, αύξησαν τα μεροκάματά τους…έγιναν τεχνίτες, πήραν και τις εργολαβίες…
Βοήθησαν εξόχως βεβαίως και οι «επιδοτήσεις» τόσο της Αλβανίας όσο και της Ελλάδας προς ΑΥΤΟΥΣ…
Και να μην ξεχνάμε τις «αρπαχτές που φρόντιζε πάντα να παρέχει η Αλβανική μαφία και ο UCK…
Εξάλλου, το «παιγνίδι της τσαμουριάς» έχει καλά λεφτά…
Κι αφού έγιναν αφεντικά, πολύ απλά δείχνουν όλο και πιο ξεκάθαρα το μίσος τους για τους Έλληνες – αντί για ευγνωμοσύνη που τους στάθηκαν τους δύσκολους καιρούς…
Δεν θέλουν ούτε να τους βλέπουν…
Ναι, εδώ στην Ελλάδα…πως να’ ταν δυνατόν να τους πετάξουν έξω από τη χώρα…να μην ξαναδούν φάτσα Έλληνα…
Οι Αλβανοί έγιναν εργολάβοι, επιχειρηματίες, μεγαλοαγρότες…το «μπινέδικο» χρήμα να’ ναι καλά…κι όχι ο «κόπος» τους όπως αρέσκονται να λένε τόσο οι ίδιοι όσο και οι εγχώριοι – δήθεν «προοδευτικοί» – προστάτες τους….
Και πλέον, κάνουν με μεγάλη άνεση «αυτό που γουστάρουν καλύτερα».
Να «ξεσκίζουν Έλληνες»…
Με κάθε τρόπο.
Αλληλοστηριζόμενοι (είπαμε, η Αλβανική κυβέρνηση, ο UCK και η Αλβανική μαφία να είναι καλά) παίρνουν πλέον ραγδαία όχι μόνον σπίτια, όχι μόνον εργασιακές θέσεις, όχι μόνον αγροτικές εκτάσεις, αλλά και ένα μεγάλο μέρος των μικροκαταστημάτων…
Φυσικά, η Ελληνική κοινωνία είναι «μεγαλόψυχη».
Εξακολουθεί να τους τροφοδοτεί με εργασία σε κάθε μα κάθε εργασιακό ή επιχειρηματικό μέτωπο.
Πλέον, οι Αλβανοί έχουν καταλάβει τον τουριστικό τομέα, τον τομέα ιδιωτικής ασφάλειας, τα λογιστικά γραφεία και τον τομέα των γραφείων…και όχι μόνον…
Και φυσικά, δεν είναι οι μόνοι…
Έτσι φέρονται όλοι μα όλοι οι μετανάστες…
Λειτουργούν σαν «γκέτο»…κι όχι γιατί τους γκετοποίησε κανένας άλλος…πχ η Ελληνική κοινωνία…
Αλλά γιατί «έτσι γουστάρουν»…έτσι τους συμφέρει…και γιατί δεν θέλουν να γίνουν ένα με την «κοινωνία/χώρα υποδοχής»…
Ανακυκλώνουν την «μικροοικονομία» τους μεταξύ τους…ότι μένει δηλαδή και δεν το στέλνουν πίσω στις πατρίδες τους…
Έχει δει κανείς Έλληνα να εργάζεται σε επιχείρηση μετανάστη;
Και μην σας φαίνεται παράξενο…
Με 2 εκατομμύρια άνεργους Έλληνες, που θα ήταν το παράξενο να δει κανείς Έλληνα εργάτη σε μη Έλληνα χονδρέμπορο στη λαχαναγορά ή σε κινέζο χονδρέμπορο στην china town στο κέντρο της Αθήνας ή…ή…ή;
Κι όμως….ΟΧΙ…
Δεν θα δείτε ΟΥΤΕ ΕΝΑΝ!!!
Όπως δεν θα δείτε Έλληνα να εργάζεται σε αλβανικό σουβλατζίδικο ή άλλο κατάστημα (που έχει γεμίσει η Ελλάδα από δαύτα)….
Περαστικά σου ηλίθιε…
Συνέχισε να ταΐζεις ξένους και να σκοτώνεις τους δικούς σου…
Αυτοί πάντως κάνουν το ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΝΤΙΘΕΤΟ….στηρίζουν ΜΟΝΟ τους δικούς τους…
Δικούς τους εργαζόμενους…δικά τους μαγαζιά…
Ενώ εσύ Έλληνα;
Απλά παθαίνεις αλλεργία όταν βλέπεις Ελληνικό μαγαζί…
Ή όταν βλέπεις Έλληνα να σου ζητάει δουλειά…
Κι αυτή δεν είναι μυθοπλασία…είναι-σύμφωνα με το aegeanhawk.blogspot.gr- μια αληθινή ιστορία…


  ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ         ΕΔΩ

Καταγγελία από την σοπράνο Δ.Θεοδοσίου: "Μας κτυπούσαν Τούρκοι και Ιρακινοί λάθρο" [βίντεο]


«Ταξίδευα μόνη μου. Είχα το αυτοκίνητό μου στο αμπάρι. Τα έχασα όλα! Δεν έχω ούτε εσώρουχα! Δεν υπήρχε ούτε συναγερμός, ούτε μας χτύπησαν τις πόρτες, ούτε μας ειδοποίησαν».
Η γνωστή σοπράνο Δήμητρα Θεοδοσίου ήταν ανάμεσα στους επιβάτες του Norman Atlantic και κατήγγειλε ότι έπεσε θύμα ξυλοδαρμού από λαθρομετανάστες Ιρακινούς και άλλα άτομα αγνώστου προελεύσεως, όπως και Τούρκους. Πήγαινε στην Ιταλία για να δώσει κάποιες παραστάσεις. Η διασωθείσα βρίσκεται στο Λέτσε της Ιταλίας και η μαρτυρία της στο πρωινό του ΑΝΤ1 συγκλονίζει.
«Εγώ ξύπνησα από τον καπνό που βγήκε από το δωμάτιό μου! Ήταν όλα άσπρα, δεν φαινόταν τίποτα! Ίσα που φόρεσα το παντελόνι μου, το πουλόβερ μου, το μπουφαν μου και βγήκα έξω. Πολλές πόρτες είχαν μπλοκάρει. Ήμασταν περιτριγυρισμένοι από φλόγες! Έβρεχε, 12 μποφόρ, κάποια στιγμή χιόνισε κιόλας! Κάποιες βάρκες του έφυγαν, κάποιες δεν δούλευαν. Πανικός! Δεν υπήρχε κανείς από το πλήρωμα, μόνο ένας στα σωσίβια και όποιος είδε τον Κύριο πρόλαβε!», αφηγείται η Δήμητρα Θεοδοσίου.
Η σοπράνο περιέγραψε τις τραγικές στιγμές που έζησε όταν τα πλοία που έσπευσαν για να σβήσουν τη φωτιά στο Norman Atlantic κατέβρεχαν τους επιβάτες, ενώ τους χτύπησαν επιβάτες προερχόμενοι από αραβικές χώρες στην προσπάθειά τους να διασωθούν πρώτοι:
«Ήμασταν στο πάνω κατάστρωμα όλοι περιτριγυρισμένοι από τις φλόγες και ήρθαν τα πλοία για να σβήσουν τις φωτιές και μας καταβρέχαν! Μας πλάκωσαν στο ξύλο ιρακινοί, Τούρκοι που έτρεχαν για να σωθούν πρώτοι. Εμένα με πέταξαν κάτω τρεις φορές και έφυγα πέντε μέτρα»!
Το βίντεο του ΑΝΤ1 είναι από το zappit.

Η Δήμητρα Θεοδοσίου:
Tμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Δευτέρα 29 Δεκεμβρίου 2014

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ – Ο κορυφαίος αρχαιολόγος του πλανήτη αποκαλυπτει: Ο Μέγας Αλέξανδρος απελευθέρωσε την ανθρωπότητα!

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ – Ο κορυφαίος αρχαιολόγος του πλανήτη αποκαλυπτει: Ο Μέγας Αλέξανδρος απελευθέρωσε την ανθρωπότητα!«Νότια του Ουζμπεκιστάν στις όχθες του Αμπού Ντάρια βρήκαμε μια Ελληνική περιοχή που ονομαζόταν «Πανδοχείο» .

ΤΟΥ ΑΠΕΣΤΑΛΜΕΝΟΥ ΜΑΣ ΠΕΤΡΟΥ ΚΑΣΙΜΑΤΗ
Εκεί ήταν το περίφημο » Ελληνικό Πέρασμα» γιατί απο κεί περνούσαν οι πάνοπλοι, επιφανείς στρατηγοί του Μ. Αλεξάνδρου.
Σε κοντινή απόσταση βρίσκεται το σημείο Τερμέζ (από την Ελληνική ονομασία «Θερμές») ακριβώς πάνω στα σύνορα με το Αφγανιστάν….».
Ο διασημότερος- εν ζωή -αρχαιολόγος του κόσμου -ειδικός για τα Ελληνιστικά ευρήματα στην Κεντρική Ασία , ο Εντγκαρ Ρετβελάτζε , άνοιξε τα χαρτιά του στο Hellasforce και μίλησε για τα νεα ευρήματα που αφήνουν άφωνη την ανθρωπότητα, όπως για τη βιβλιοθήκη παπύρων στο Καμπίρ Τεπέ με γραφή βασισμένη στο Ελληνικό αλφάβητο, αλλά και για το πλήθος νομισμάτων (που δεν χωρούν πλέον σε μουσεία ) κυρίως του βασιλιά Ευθύδημου από τη Μαγνησία, του Ευκρατήδη και των Σέλευκου και Αντιόχου.
Ο Ρετβελάτζε που είναι Ακαδημαϊκός στο Ουζμπεκιστάν και γερουσιαστής, έχει πάθος ασίγαστο για τον Έλληνα στρατηλάτη. «Ο Μεγάλος Βασιλιάς σας – μου εκμυστηρεύτηκε στην πολύκροτη συνέντευξη που μου έδωσε σε ένα προάστιο της Τασκένδης- άνοιξε δρόμους στην Ιστορία κι έφερε σε συνεννόηση, σε συνάντηση, τη Δύση με την Ανατολή….Γι αυτό και για 10.000 άλλους λόγους που μαθαίνουμε κάθε μέρα παραμένει μεγάλος….».
Και καθώς τα κατέγραφα όλα αυτά, απ τον Ιντιάνα Τζόουνς του καιρού μας, μου άνοιξε το προσωπικό του θησαυροφυλάκιο στην Ακαδημία Επιστημών της Ουζμπεκικής πρωτεύουσας.
Χιλιάδες νομίσματα με Ελληνικές επιγραφές αλλά και μια λευκή λήκυθος που πάνω της γράφει «ΜΕΓΑΡΑ». Πάνω σε Πεντελικό μάρμαρο, χαραγμένο το όνομα της Ελληνικής πόλης απ τούς στρατιώτες που ακολουθούσαν τον ένδοξο στρατηλάτη στη μοναδική εποποιία στην έρημο της Κεντρικής Ασίας….

ΓΑΛΛΙΑ: Το «κοσμικό» κράτος απαγορεύει την Φάτνη σε δημόσιους χώρους. (Όχι όμως τη Μενορά)




Στην «κοσμική» Γαλλία έχει ξεσπάσει ένας λεγόμενος «πόλεμος της Φάτνης». Η απαγόρευση από ένα γαλλικό δικαστήριο της Φάτνης σε δημαρχείο προκειμένου να «διαφυλαχθούν οι κοσμικές παραδόσεις της Γαλλίας», προκάλεσε σφοδρή αντίδραση.
«Γιατί δεν απαγορεύουν και τα Χριστούγεννα και τις αργίες που πάνε μαζί τους;» ρωτάει οργισμένα η Le Parisien, που είχε ως επικεφαλίδα "Απαλλάξτε μας από τον πόλεμο της Φάτνης". Σύμφωνα με την εφημερίδα, το 86% των άνω των 12.000 αναγνωστών που ρωτήθηκαν ήταν υπέρ της διατήρησης της Φάτνης σε δημόσιους χώρους.
Το δικαστήριο στη Νάντη διέταξε την απομάκρυνση της Φάτνης από την είσοδο του κτιρίου του δημαρχείου της δυτικής πόλης La Roche-sur-Yon (φωτο), ύστερα από καταγγελία από μια ομάδα που υπερασπίζεται τις «κοσμικές αρχές», ονόματι ‘Fédération Nationale de la Libre Pensée’.
Το δημοτικό συμβούλιο άσκησε έφεση κατά της απόφασης, βρίσκοντας υποστήριξη από πολλούς πολιτικούς, συμπεριλαμβανομένης της Marine Le Pen.
Το δικαστήριο επικαλέστηκε ένα νόμο του 1905 (!) που καθιερώνει το διαχωρισμό κράτους και εκκλησίας.
Όμως δεν είναι διατεθειμένοι όλοι να πειθαρχήσουν. Στη νότια πόλη του Béziers, ο υποστηριζόμενος από το Εθνικό Μέτωπο δήμαρχος Robert Ménard, αρνήθηκε να απομακρύνει μια Φάτνη από το δημαρχείο, αψηφώντας την επιστολή του έπαρχου που τον διέταζε «να σεβαστεί τις συνταγματικές και νομοθετικές αρχές που εξασφαλίζουν τον κοσμικό χαρακτήρα του κράτους».
Η βουλευτής Nadine Morano, του κεντροδεξιού UMP, δήλωσε ότι «η εκκοσμίκευση δεν πρέπει να σκοτώσει τη χώρα μας, τις ρίζες μας και τις παραδόσεις μας», ενώ ο κοινωνιολόγος Jean Baubérot υποστήριξε ότι ο σεβασμός της θρησκευτικής «ουδετερότητα» της Γαλλίας είχε γίνει όλο και πιο επιθετικός.
Βέβαια, η όλη δήθεν υπεράσπιση του κοσμικού κράτους αποδεικνύεται ότι είναι απλά υπεράσπιση ενός έντονου αντι-χριστιανικού κράτους.
Μόνο οι «παραδοσιακοί» καθολικοί και οι εθνικιστές δεν σταματούν να ξεσκεπάζουν αυτήν την «περίεργη» αντίφαση της άρχουσας τάξης της Γαλλίας, η οποία μπορεί μόνο να εξηγηθεί από το μίσος της για τις πολιτιστικές παραδόσεις των Ευρωπαίων.
Παρά την φερόμενη «επιθετική ουδετερότητα», πολλά δημαρχεία, τόσο Δεξιών όσο και Αριστερών δημάρχων παρέθεσαν επίσημο δείπνο για το μουσουλμανικό Ραμαζάνι. Υπάρχουν επίσης δεκάδες εβραϊκές Μενορά σε δημόσιους χώρους στο κέντρο των πιο σημαντικών πόλεων τις οποίες μάλιστα, άναψαν σημαντικές πολιτικές φυσιογνωμίες της χώρας. Ωστόσο, κάθε φορά που μια Φάτνη τοποθετείται από εκλεγμένους ηγέτες, αφαιρείται από ανώτερες δυνάμεις.
Οι εικόνες που έστειλε αναγνώστης στην ανεξάρτητη γαλλική ειδησεογραφική ιστοσελίδα Médias-Presse-Info, μιλάνε μόνες τους.
Ρίξτε μια καλή ματιά μπροστά από το δημαρχείο του Παρισιού της σοσιαλίστριας δημάρχου, Anne Hidalgo. Τι βλέπετε; Δεν είναι μια τεράστια Menorah;
Περίεργο. Στην πόλη του Παρισιού ένα θρησκευτικό έμβλημα; Είναι αυτό ένα «κοσμικό» δημαρχείο ή ένα θρησκευτικό "παράρτημα" της Κνεσέτ; Εδώ, η σιωπή όλων των «υπέρμαχων του κοσμικού κράτους», των αθεϊστών, των μασόνων και λοιπών σεχταριστών, είναι κάτι παραπάνω από εκκωφαντική.
Η Φάτνη «ενοχλεί» τους φιλο-«κοσμικούς», αλλά βλέπετε όμως, η Χανουκά και ο φωτισμός της Μενορά δικαιούνται τις τιμές των εκλεγμένων αξιωματούχων του γαλλικού λαού.
Να και η τεράστια Μενορά μπροστά στον Πύργο του Άιφελ.
Και ιδού και το αεροδρόμιο Roissy του Παρισιού.
Και να και ο εορτασμός του Ραμαζανιού από τον Bertrand Delanoë, τον σοσιαλιστή πρώην δήμαρχο του Παρισιού.
ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ/ Πηγή (κι εδώ)                                      ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ  ΕΔΩ

Όμηρος, ο ποιητής των Ελλήνων


     
Όμηρος, ο ποιητής των Ελλήνων
Στις απαρχές του γραπτού λόγου, ένα αριστούργημα. Η Ιλιάς του Ομήρου. Είτε ερασιτεχνικά είτε επιστημονικά, όλοι οι Έλληνες (αλλά και το σύνολο των λαών της Οικουμένης ) έχουμε «πιάσει στα χέρια μας» τον Όμηρο. Πολλοί εν είδη βιβλίου μαγειρικής και όχι ως ιερό έπος. Ωστόσο, αυτό το ζήτημα δεν θα μας απασχολήσει επί του παρόντος.
Εισαγωγικά θα ήταν σκόπιμο ν’ αναλύσουμε εν τάχει την ερμηνεία του ονόματος Όμηρος (αρχή σοφίας ονομάτων επίσκεψις, κατά τον Αντισθένη). Πολλές ερμηνείες έχουν προταθεί. Η πρώτη αναλύει το όνομα Όμηρος ως εξής: «ὁ μὴ ὁρῶν» (= ο τυφλός). Η  σύγχρονη φιλολογική έρευνα όμως έχει καταρρίψει αυτό το συλλογισμό. Η δεύτερη εκδοχή προβάλλει το όνομα ως σύνθετο  : ὁμοῦ + ἀραρίσκω (συντροφεύω, κρατώ συντροφιά, ταιριάζω σε μια συντροφιά) και αυτή η ερμηνεία θεωρείται επίσης αβάσιμη. Το όνομα Όμηρος δηλώνει ό,τι ακριβώς σημαίνει και η νεοελληνική λέξη όμηρος. Στην εποχή του ποιητή (8ος αιώνας π.Χ) όταν κάποια πόλη επικρατούσε στον πόλεμο υποχρέωνε την ηττημένη πόλη να παραδώσει έναν αριθμό κατοίκων της, ως αιχμαλώτους. Αυτοί οι αιχμάλωτοι, σε περίπτωση που η πόλη τους επαναστατούσε θα σφαγιάζονταν. Όπως ακριβώς  οι συγκεκριμένοι όμηροι συνιστούσαν εγγύηση της ειρήνης, έτσι και το όνομα του ποιητή της Ιλιάδος σημαίνει «εγγύηση καλού ποιήματος».
Ο  δημιουργός των κολοσσιαίων επών, στην κλασική περίοδο τουλάχιστον, θεωρούνταν και ιστορικός. Ο  Θουκυδίδης και ο πατέρας της ιστοριογραφίας Ηρόδοτος, αποδέχονταν τα Ομηρικά έπη ως καταγραφή του  παρελθόντος τους. Σε αντίθεση με τα ευρωπαϊκά έπη (βλ.  Beowulf) τα Ομηρικά δεν διαπνέονται από πεσιμισμό. Είναι γεμάτα φως και κλέα ανδρών. Αντιπροσωπεύουν τον Ελληνισμό εν γένει με τα «καλά» και τα «άσχημα». Κατά την διάρθρωση της πλοκής, ο ποιητής εξαίρει το ρόλο και τη συμμετοχή των θεών αλλά η τελική επιλογή ανήκει στον εκάστοτε ήρωα. Οι αξίες που ο θεόπνευστος δημιουργός προβάλει λάμπουν εις το διηνεκές και καλούν τόσο τον αρχαίο κόσμο όσο και το σύγχρονο να προβληματιστούν, να διδαχθούν και εν τέλει να επιλέξουν συνειδητά. Αυτό είναι ιστορία όχι με τη μορφή ξηρής αφηγήσεως των γεγονότων αλλά ως ζωντανή μνήμη του παρελθόντος, ως ώθηση για δράση στο μέλλον ( A.Wace & Fr. Stubbings. ΟΜΗΡΟΣ. ΕΚΔ. Καρδαμίτσα). Δεν είναι τυχαίο πως κάθε έθνος συναγωνίζεται ακόμα και σήμερα για την ανακάλυψη αυτού που ονομάζουμε «εθνικός θησαυρός».  Και τα Ομηρικά έπη μεταξύ άλλων είναι ο δικός μας εθνικός θησαυρός.
Ο Όμηρος είναι ξεκάθαρος στην αντίληψη του. Το αίσθημα  ότι ο καιρός των ηρώων ήταν εποχή μεγάλη και υπέροχη μοιάζει ριζωμένο βαθιά στη δομή και των δύο ποιημάτων... Υπάρχει  μια αίσθηση ευφροσύνης αγαλλίασης στην αφήγηση, σαν να πρόκειται για έναν κόσμο εμπνευσμένο και όμορφο... Υπάρχει μία αίσθηση χαράς για τον κόσμο, παρεκτός όταν ανεπανόρθωτες συμφορές έρχονται από τους θεούς ή από τους εχθρούς ή βεβαίως, από την ίδια μας την Άτη (Gilbert Murray 1927.201).
Μέσω της Ιλιάδος ο ποιητής κραυγάζει τρόπον τινά για τον «πανελλήνιο πατριωτισμό». Ο Ισοκράτης που σαλπίζει την ένωση των Ελλήνων κατά των βαρβάρων (όσο κι αν επιμένουν οι θολοκουλτουριάρηδες στην στρεβλή ερμηνεία σχετικά με την ἡμετέρα παιδεία) επικαλείται τον Όμηρο. Με βάση τις προτροπές του Ισοκράτους ο Φίλιππος Β’ και ο Μ. Αλέξανδρος θα γίνουν οι έμπρακτοι εκφραστές του «Πανελληνισμού» . Ο Όμηρος είναι που επιθυμεί πρωτίστως ενωμένους τους Έλληνες. Εκφράζει το «πνεύμα» του έργου του βασιζόμενος στην παράδοση που άφησαν ως παρακαταθήκη οι ένδοξοι πρόγονοι.
Όπως είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε, κατά την κλασική περίοδο και στο σύνολο των ελληνικών πόλεων – κρατών, η εκπαίδευση των νέων βασιζόταν στα Ομηρικά έπη. Η αίγλη τους εκτός απ’ την παιδεία επηρέασε και όλες τις πνευματικές πτυχές της αρχαίας Ελλάδος. Θα μπορούσε να πει κανείς πως ο Όμηρος αποτελεί τον γεννήτορα του κλασικού πολιτισμού όπως τον έχει προσδιορίσει η σύγχρονη έρευνα. Η μελέτη και η αντιγραφή του Ομήρου δεν σταματούν στην αρχαιότητα. Στα Βυζαντινά χρόνια και μετά την άλωση της Πόλης, τα Ομηρικά έπη καλούνται να φωτίσουν και την Ευρώπη. Με άλλα λόγια ο ελληνισμός μεγαλούργησε χάρη στον Όμηρο και εξαιτίας του Ομήρου.
Στο Ι της Ιλιάδος υπάρχει ένα απόσπασμα (στ. 430-605) στο οποίο ο Φοίνιξ (=παιδαγωγός του Αχιλλέα) παραινεί τον αρχηγό των Μυρμιδόνων. Το εν λόγω χωρίο χαρακτηρίζεται διεθνώς ως το άστρον της ελληνικής ποιήσεως στην πιο λαμπρή του ώρα. Από τα αναρίθμητα γραπτά Ελλήνων ποιητών ανά τους αιώνες ξεχωρίζει ένα απόσπασμα απ’ το έργο του Ομήρου. Κι όμως ελάχιστοι είναι όσοι το γνωρίζουν. Ακόμα χειρότερα οι «καθηγητές» της μέσης εκπαίδευσης  διδάσκουν τα ιερά έπη σαν να είναι συνταγές μαγειρικής.
Το  Ομηρικό έργο συνιστά ανεκτίμητης αξίας κληρονομιά. Κάθε χρόνο Έλληνες και ξένοι επιστήμονες συγγράφουν τόμους σχετικά με τα δύο έπη. Για εμάς τους Έλληνες όμως συντρέχουν πολλοί παραπάνω λόγοι, σε σχέση με τους ξένους, προκειμένου να γνωρίζουμε την Ιλιάδα και την Οδύσσεια. Και αυτό γιατί στον πυρήνα των δύο έργων βρίσκεται η ιερή μας γη. Το σκηνικό των επών είναι αυτό της καθημερινής μας ζωής. Τα ίδια βουνά, οι ίδιες θάλασσες, ακόμα και οι ίδιες σοδειές. Όπως είχε επισημάνει και η Βρετανίδα περιηγήτρια Freya Stark (1893-1993): «Σ’ αυτό το μέρος της γης το σημερινό τοπίο εξακολουθεί να ταιριάζει περισσότερο με το χθεσινό». Οι ρίζες της ζωής των Ελλήνων είναι φυτεμένες στο Ομηρικό χώμα. Με άλλα λόγια δεν νοείται αρχαία ή σύγχρονη Ελλάς χωρίς την άμεση «συμβολή» του μεγαλύτερου ποιητή που γέννησε αυτή η γη.
Όπως προαναφέρθηκε ο Όμηρος αποτελεί τον γεννήτορα του κλασικού πολιτισμού. Σύμφωνα με άλλες απόψεις τα δύο εκτεταμένα ποιήματα ξεπροβάλλουν για ν’ αναδείξουν την ίδια την αρχή αυτού που ονομάζουμε, δυτικός πολιτισμός. Η ωραιότητα και η μεγαλοπρέπεια τους είναι στοιχεία χάρη στα οποία δε συνάντησαν έργο ανώτερο και πιθανότατα ισάξιο σε όλη την ποιητική παραγωγή που ακολούθησε. Ο  Όμηρος αποτελεί μοναδικό φαινόμενο  στην ιστορία της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Είναι σοφός χωρίς ωστόσο να επιδεικνύει τη σοφία του. Κάθε άνθρωπος μεμονωμένα  ή ομού με άλλους καλείται να επωφεληθεί απ’ τα αρχαία έπη. Ο ποιητής του οποίου τα χέρια οδηγεί η Μούσα έχει το χρέος να παιδεύσει (με την ευρεία έννοια) τον Έλληνα.
Κατά τη διάρθρωση των έργων παριστάνεται κάθε ευγενική εκδήλωση της ζωής, στην οποία φτάνει ο άνθρωπος με τη δική του θέληση και προσπάθεια. Ο ποιητής με την καθαρή του αντίληψη κατανοεί βαθύτατα και ερμηνεύει θαυμάσια με το μαγικό του λόγο ποιοί πόθοι και ποιά έργα εξυψώνουν τον άνθρωπο. Και όταν ένας ποιητής γνωρίζει το νόημα της ζωής, γίνεται ο καλύτερος ερμηνευτής των αξιών της και ο πιο πειστικός δάσκαλος μας, για να κερδίσουμε τις αξίες αυτές (Ε. Τσουρέας). Αξίες  οι οποίες είναι πάντα επίκαιρες ώστε ο άνθρωπος να παραμείνει ηθικά ολοκληρωμένος.
Ο Όμηρος είχε στραμμένο το βλέμμα του στο ηρωικό παρελθόν. Ήθελε να «τραγουδήσει» ένδοξα κατορθώματα ηρώων και θεών. Απ’ την άλλη πλευρά έθετε σε υψηλή θέση την υπαιτιότητα του ίδιου του ανθρώπου.  Όποια συμφορά έπληττε ένα θνητό ήταν αποτέλεσμα της δικής του δράσης κυρίως και δευτερευόντως της Θείας δράσης. Όπως κι ΑΝ προσεγγίσει κάποιος τα έπη αντιλαμβάνεται πως πρόκειται για κτήματα εσαεί (παντοτινά).
Κατά τον Αριστοτέλη, η Ιλιάς και η Οδύσσεια δεν αποτελούν το ξεκίνημα αλλά την κορύφωση μιας καλλιτεχνικής διαδικασίας τα πρωιμότερα στάδια της οποίας δεν είναι ευκρινή. Ωστόσο, ενώ, αυτό ερμηνεύει το γεγονός δεν ερμηνεύει το θαύμα που λέγεται «ΟΜΗΡΟΣ». Το θαύμα είναι η ιδιότητα της ποίησης, και τα θαύματα δεν έχουν τη δυνατότητα να ερμηνεύονται.
Πάτροκλος Αντωνίου

 ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ   ΕΔΩ

Κυριακή 28 Δεκεμβρίου 2014

Στρατηγική αποτροπής της διχοτόμησης σε Αιγαίο-ΑΟΖ έχουμε;


Τη στιγμή που αναρωτιέται κανείς αν έχει κοινή στρατηγική η Λευκωσία και η Αθήνα στο ζήτημα της εκμετάλλευσης των υποθαλάσσιων κοιτασμάτων των θαλασσίων ζωνών, που καθιστά πιο πιεστικό το ζήτημα της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ, είναι χρήσιμο να δούμε ποια είναι η στρατηγική της Άγκυρας.
Κατ’ αρχάς να ορίσουμε το «πρόβλημα», για να περιγράψουμε την στρατηγική της γείτονος. Η Τουρκία έχει ως στόχο να σπάσει το εξωτερικό της εμπόριο το φράγμα του ενός τρισεκατομμυρίων δολαρίων το 2023, που συμπληρώνονται εκατό χρόνια από την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας, κάτι που θα γίνει κυρίως μέσω των θαλασσίων οδών.
Άρα, με βάση το τουρκικό σκεπτικό, η Τουρκία «δικαιούται» να είναι ναυτική και ναυτιλιακή υπερδύναμη, «δικαίωμα» που πηγάζει επίσης και από το γεγονός ότι -με βάση το εθνικό της δόγμα- είναι μια μεγάλη χώρα, με μεγάλη ιστορία και στρατηγικό βάρος-βάθος.
Όμως για να γίνουν όλα αυτά, θα πρέπει η Τουρκία να έχει δικές της ευρείες και εκτεταμένες θαλάσσιες ζώνες, που με βάση το διεθνές δίκαιο δεν διαθέτει και πρέπει να τις αποκτήσει. Άρα βρήκαμε το «πρόβλημα».
Να δούμε τώρα τη στρατηγική που ακολουθεί η Άγκυρα για να το «λύσει». Όλο αυτό το σκεπτικό που προαναφέρθηκε, το οποίο, με βάση το εθνικό της δόγμα, είναι υπεράνω του διεθνούς δικαίου και είναι υποχρεωμένες να το αποδεχτούν οι γειτονικές χώρες αλλά και ολόκληρη η ανθρωπότητα, αποτελεί τον θεμέλιο λίθο πάνω στον οποίο στηρίζεται η όλη στρατηγική της.
Με βάση το παραπάνω σκεπτικό οργανώνει τη στρατηγική και τα επιχειρήματά της η Τουρκία, για να επιβάλει με την απειλή χρήσης βίας τους σχεδιασμούς της στο Αιγαίο και την Αν. Μεσόγειο και να αποκτήσει τελικώς δικές της θαλάσσιες ζώνες, εις βάρος άλλων χωρών και κυρίως εις βάρος της Κύπρου και της Ελλάδας.
Ποιοι είναι οι σχεδιασμοί της;
Είναι εξαιρετικά απλοί. Η διχοτόμηση του Αιγαίου και της Αν. Μεσογείου.
ΔΕΙΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ ΑΡΘΡΟΥ ΣΤΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2014/12/blog-post_240.html#.VJ_VTl4grA


  ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ  ΕΔΩ

Νεο φρικτό ρατσιστικό έγκλημα στην Κυψέλη – βασάνισαν μέχρι θανάτου γέροντα.

Η Ελλάδα από κοιτίδα ανθρωπισμού εχει μετατραπεί σε θέατρο ρατσισμού με το κράτος να σφυρίζει αδιάφορα.

Ένας ηλικιωμένος άνδρας, 70 ετών βρέθηκε άγρια δολοφονημένος στο διαμερισμά του στην Κυψέλη, την Παρασκευή (26/12/2014) το απόγευμα.


Η σορός του 70χρονου, βρέθηκε στο δωμάτιό του, σε πολυκατοικία της οδού Ερυθραίας 60, στον τρίτο όροφο.
Ο άτυχος άνδρας ήταν δεμένος χειροπόδαρα.

Σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις των αστυνομικών, κίνητρο της άγριας δολοφονίας ήταν η ληστεία, καθώς το διαμέρισμά του βρέθηκε ανάστατο και η μπαλκονόπορτα ήταν παραβιασμένη.



Τον ηλικιωμένο, που διέμενε μόνος τα τελευταία χρόνια, βρήκε ο ανιψιός του, ο οποίος τον αναζήτησε γιατί δεν απαντούσε στο τηλέφωνο.

Σύμφωνα με πληροφορίες, τα τραύματα του άτυχου άνδρα δεν ήταν βαριά, με τις αρχές να εικάζουν ότι ο θάνατος προήλθε από ασφυξία.
Ουτε αυτο το έγκλημα έχει χαρακτηριστεί ρατσιστικό.


triklopodia.gr

Πηγή: http://pisoapothnkoyrtina.blogspot.com/2014/12/blog-post_822.html#ixzz3NCTuwuEc

ΑΝ ΑΥΤΟΣ Ο ΠΙΝΑΚΑΣ ΕΣΤΩ ΠΡΟΣΕΓΓΙΖΕΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΟΤΕ ΑΡΚΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ΓΙΑΤΙ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΟΛΑ….

Παρασκευή 26 Δεκεμβρίου 2014

ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ «ΜΗΔΕΝ» ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ

Agia-Sofia1
Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης Ο μεγαλοπρεπής ναός της Αγίας Σοφίας Κωνσταντινούπολης, το θαυμάσιο αυτό αρχιτεκτονικό θαύμα και το σύμβολο της Ορθοδοξίας, είναι το Σημείο Μηδέν από όπου θα πρέπει να γίνεται σε παγκόσμιο επίπεδο η αρχή της μέτρησης του χρόνου, όπως κατά λάθος γίνεται σήμερα και από το 1884 με αυθαίρετη ενέργεια των Βρετανών, στο Greenwich του Λονδίνου.
Σύμφωνα με μια μεγάλη έρευνα του πανεπιστημίου Aydın της Κωνσταντινούπολης, στην οποία μετείχαν και πολλοί ξένοι επιστήμονες, το Σημείο Μηδέν, δηλαδή το σημείο αναφοράς για την μέτρηση του χρόνου πάνω στον πλανήτη, βρίσκεται ακριβώς στο σημείο όπου έχει ανεγερθεί ο ναός της Αγίας Σοφίας Κωνσταντινούπολης, ενώ ο νέος χρόνος, σύμφωνα με τις έρευνες αυτές, κανονικά αρχίζει στις 24 Δεκεμβρίου και όχι στις μια Ιανουαρίου. Η πραγματικότητα αυτή ήταν παγκοσμίως αναγνωρισμένη μέχρι το 1884, δηλαδή πριν από 116 περίπου χρόνια. Τότε με τελείως αυθαίρετο τρόπο οι Βρετανοί, που κυριαρχούσαν σε μια τεράστια αυτοκρατορία, ανακοίνωσαν για πολιτικούς λόγους ότι το Σημείο Μηδέν από όπου θα μετρείται η ώρα στα διάφορα μέρη της γης, θα είναι το αστεροσκοπείο Greenwich του Λονδίνου. Μέχρι τότε και επί 1500 χρόνια το σημείο αναφοράς της παγκόσμιας ώρας ήταν η Αγία Σοφία Κωνσταντινούπολης, ένα γεγονός που ελάχιστοι το γνωρίζουν και τώρα με την έρευνα αυτή ξαναέρχεται στην δημοσιότητα.
Το έτος 1884 έχει γίνει στο Λονδίνο ένα παγκόσμιο Συμβούλιο Γεωγραφίας. Εκεί με τελείως αυθαίρετο τρόπο αποφασίστηκε με την εντολή των βρετανικών αρχών, να οριστεί από τότε ως σημείο αναφοράς της μέτρησης του χρόνου στα διάφορα μέρη του πλανήτη, το βρετανικό αστεροσκοπείο του Greenwich. Από τοε άρχισε να υπολογίζεται η ώρα Γκρηνουϊτς σαν αρχή στον καθορισμό της ώρας σε όλες τις περιοχές του πλανήτη. Το πραγματικό όμως Σημείο Μηδέν από επιστημονικής απόψεως, όπως αναφέρεται, δεν είναι το βρετανικό αστεροσκοπείο αλλά η Αγία Σοφία Κωνσταντινούπολης. Το εκπληκτικό εδώ είναι, όπως υποστηρίζουν και οι Τούρκοι επιστήμονες αλλά και πολλοί ξένοι, ότι οι Βυζαντινοί γνώριζαν την τεράστια γεωφυσική σημασία της τοποθεσίας όπου είχαν τεθεί τα θεμέλια για την ανέγερση του μεγαλυτέρου ελληνορθόδοξου μνημείου, του μεγαλοπρεπή ναού της του Θεού Σοφίας της Κωνσταντινούπολης, ένα πραγματικά αρχιτεκτονικό θαύμα που έμεινε όρθιο παρά τους μεγάλους σεισμούς ανά τους αιώνες που έπληξαν την Βασιλεύουσα των πόλεων. Μάλιστα την μεγάλη σημασία αυτής της τοποθεσίας είχε αναγνωρίσει και ο Ναπολέων, όταν είχε αρχίσει την κάθοδο του στην Ανατολή. Τότε είχε δηλώσει χαρακτηριστικά πως όποιος κατέχει την Κωνσταντινούπολη, είναι παγκόσμιος αυτοκράτορας.
Ένα άλλο σημαντικό στοιχειό που επίσης δίνει ιδιαίτερη σημασία στην τοποθεσία, είναι πως η Κωνσταντινούπολη κείται ανάμεσα σε δυο ηπείρους και θεωρείται σαν το σημείο διαχωρισμού της υδρογείου σε ανατολικό και δυτικό ημισφαίριο. Οι αποστάσεις από την τοποθεσία της Αγία Σοφίας, που βρίσκεται στο κέντρο της παλιάς πόλης, των πιο σημαντικών πόλεων του πλανήτη είναι οι εξής : Τόκιο, 8.954 χιλιόμετρα, Λονδίνο, 2.502 χιλιόμετρα, Μόσχα, 1.757 χιλιόμετρα, Βερολίνο 1.740 χιλιόμετρα, Άμστερνταμ, 2.214 χιλιόμετρα, Τεχεράνη 2.040 χιλιόμετρα, Ρώμη, 1.377 χιλιόμετρα, Παρίσι, 2.258 χιλιόμετρα, Λευκωσία, 1.846 χιλιόμετρα.
Όλα αυτά είναι άλλη μια απόδειξη με πιο θειο τρόπο επιλέγει η Κωνσταντινούπολη σαν πρωτεύουσα της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, της μεγαλύτερης στην παγκόσμια ιστορία. Ακόμα περισσότερο το πώς επιλέγει το συγκεκριμένο μέρος όπου ανεγέρθηκε ο μεγαλύτερος ναός της Ορθοδοξίας, η Αγία Σοφία Κωνσταντινούπολης που σήμερα προκαλεί το παγκόσμιο δέος.
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

Χρόνια Πολλά, Καλά Χριστούγεννα


Χρόνια Πολλά, Καλά Χριστούγεννα
Το Γενικό Επιτελείο Στρατού εύχεται σε Όλον τον Κόσμο, Καλά Χριστούγεννα με Ειρήνη, Υγεία , Οικογενειακή και Προσωπική Ευτυχία.

Χρόνια Πολλά!

Συγκλονιστικά επίκαιρο το τελευταίο Χριστουγεννιάτικο μήνυμα Χριστόδουλου: ''Ξύπνα άνθρωπε!''


Συγκλονιστικά επίκαιρο το τελευταίο Χριστουγεννιάτικο μήνυμα του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου το 2007 -τότε προ κρίσης- και στέλνει μήνυμα «ΞΥΠΝΑ ΑΝΘΡΩΠΕ ΤΟΥ 21ου ΑΙΩΝΑ» 
 
Διαβάστε το: 
 
Αγαπητά μου Παιδιά,
 
«ΕΤΕΧΘΗ ΥΜΙΝ ΣΗΜΕΡΟΝ ΣΩΤΗΡ». Τη φράση αυτή, που απηύθυνε ο Άγγελος προς τους ποιμένες της Βηθλεέμ το βράδυ της Γεννήσεως, φοβούμαι ότι την έχουμε ακούσει τόσες φορές ώστε να μη μας κάνει πιά μεγάλη εντύπωση. Παρά ταύτα η Εκκλησία δεν κουράζεται να την επαναλαμβάνει και σήμερα καλώντας όλους εμάς, ανθρώπους του 21ου αιώνα, να υποδεχθούμε τον Σωτήρα μας, εκεί στο στάβλο της Βηθλεέμ, Θεό σαρκωμένο από αγάπη, στις καρδιές μας, στα σπίτια μας, στις πόλεις μας, στις πατρίδες μας. Παντού.
 
ΒΕΒΑΙΑ Η ΦΡΑΣΗ ΑΥΤΗ απευθύνεται σήμερα σ’ έναν αλαζόνα και επηρμένον από τις τεχνολογικές του κατακτήσεις άνθρωπο, τον άνθρωπο που εξέθρεψεν ο 20ος αιώνας, και προβάλλει ο 21ος. Τον άνθρωπο της αφθονίας των μέσων, των επιτυχιών της επιστήμης του, αλλά και της πνευματικής ατροφίας, του εσωτερικού κενού, και της έλλειψης κοινωνούμενης εμπειρίας που απαιτεί λογικά ερείσματα σε θέματα πίστεως. Ο άνθρωπος σήμερα μοιάζει να είναι αποστεωμένος από έμπνευση, από ελπίδα, αιχμάλωτος των κατακτήσεών του, θύμα της προόδου του, φορτωμένος με απέλπιδα προοπτική για το μέλλον του.
 
ΣΑΝ ΕΓΕΡΤΗΡΙΟ ΣΑΛΠΙΣΜΑ ακούεται και πάλι σήμερα η φράση του Αγγέλου. Είναι σαν να καλεί τον άνθρωπο του 21ου αιώνα να ξυπνήσει από τον λήθαργο της χρησιμοθηρικής υλοφροσύνης και την κραιπάλη της πλασματικής αυτάρκειάς του. «Ξύπνα, άνθρωπε του 21ου αιώνα». Ο Σωτήρας προκαλεί αλλά και προσκαλεί τον καθένα μας να αναθεωρήσει την πορεία του, να ξαναβρεί την ελευθερία του, να ξαναδεί το φάσμα της ζωής του μέσα από το λαμπρό φως της Αλήθειας Του.
 
«ΞΥΠΝΑ ΑΝΘΡΩΠΕ ΤΟΥ 21ου ΑΙΩΝΑ». Τα επιτεύγματά σου σε απεκοίμησαν και νόμισες ότι κατέκτησες τον κόσμο. Ευτέλισες και αυτά τα ιερά και όσια. Τα θεώρησες μύθους και θρύλους που τρέφουν τη φαντασία των μικρών παιδιών, χωρίς αντίκρυσμα στην προσωπική υπαρκτική οντότητά σου. Κύτταξε όμως γύρω σου. Πόλεμοι αδελφοκτόνοι, πείνα και ασθένειες για τους αδύνατους, καταπάτηση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, διαφθορά, σκάνδαλα, διάσπαση της ενότητος του ανθρώπινου γένους, απουσία αγάπης, κυριαρχία των συμφερόντων. Ένα τέτοιο κόσμο ετοίμασες για τα παιδιά σου, όπου και αυτή η φύση συστενάζει και διαμαρτύρεται για τις καταχρήσεις σου. Δεν απέλιπαν βέβαια νησίδες ελπίδας. Είναι όμως τραγικά ολίγες, επιδεικτικά ανεπαρκείς.
 
ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ απευθύνονται στις ψυχές μας. Η πίστη στον Σωτήρα σώζει και νοηματοδοτεί τη ζωή μας. Οδηγεί στην εμπειρική ψηλάφηση της ερμηνείας του γεγονότος. Με ταπείνωση αλλά και ελευθερία. Οι συνέπειες ακολουθούν. Η ελπίδα, το φως, ο αγώνας, η ανθρωπιά. Ο Σωτήρας Χριστός μας προκαλεί και μας εμπνέει να γίνουμε άνθρωποι και να απελευθερωθούμε από τις δεσμεύσεις του ενδοκοσμικισμού και της αλλοτρίωσης.
 
ΚΑΙ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΑΥΤΟ πολλοί, αμέτρητα πλήθη πιστών τον ακολουθούν με συνέπεια. Χαίρω όταν επισκέπτομαι τις ενορίες της Ι. Αρχιεπισκοπής και άλλες Ι. Μητροπόλεις στην Επαρχία να διαπιστώνω πόσοι πολλοί, και ανάμεσά τους και νέοι ξαναβρίσκουν το δρόμο τους προς την πίστη. Το φαινόμενο είναι θαυμαστό. Αν το επισημαίνω είναι γιατί είναι χρήσιμο να συντηρούμε μέσα σας την ελπίδα ότι ο κόσμος των φαινομένων κρύβει μέσα του και πίσω του μιάν άλλη πιο ζωντανή πραγματικότητα που μόνο όσοι μπορούν και θέλουν την βλέπουν. Ο Ιησούς Χριστός δεν είναι μύθος, ούτε φολκλορικό παιγνίδι. Σε τελευταία ανάλυση αν το βρέφος στη Φάτνη είναι ο Θεός που έγινε άνθρωπος – και αυτό εξαρτάται από την ποιότητα της Πίστεώς μας – τότε αυτός ο Θεός είναι ελπίδα ελευθερίας του ανθρώπου από τη μοίρα της θνητότητας, εγγύηση αθανασίας, εξασφάλιση σχέσης με το Θεό, αληθινή σωτηρία.
 
ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ – ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ
 
Μετά πατρικών ευχών και αγάπης
 
Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ
 
 
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr                                  ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ       ΕΔΩ

Πέμπτη 25 Δεκεμβρίου 2014

Το άγνωστο βρετανικό άρμα μάχης FV 214 Conqueror [βίντεο]

Το FV 214 Conqueror, επίσης γνωστό και ως «Άρμα, βαρύ Νο 1,120mm Conqueror" ήταν ένα βρετανικό άρμα μάχης στις αρχές του ψυχρού πολέμου που δημιουργήθηκε για να αντιμετωπίσει τα σοβιετικά Joseph Stalin IS-3 .
 
Συνολικά κατασκευάστηκαν 185 άρματα και είχαν μοιραστεί ανά 9 στα συντάγματα του βρετανικού στρατού στην Γερμανία.
 
 
 
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr                                                       το ειδαμε     εδω



Γεμάτη μηνύματα η Ποιμαντορική Εγκύκλιος του Μητροπολίτη Πειραιώς

Το Χριστουγεννιάτικο μήνυμα του Μητροπολίτη Πειραιώς κ.Σεραφείμ είναι γεμάτο μηνύματα που θα κάνουν πολλούς να προβληματιστούν.
Ο Σεβασμιώτατος αναφέρεται στα λάθη δυτικών που όπως τονίζει «…τα μεγαλύτερα εγκλήματα στην Ιστορία της ανθρωπότητας… τα διέπραξαν όσοι τον αρνήθηκαν».
Διαβάστε αναλυτικά την Ποιμαντορική Εγκύκλιο:
Τέκνα μου αγαπητά και περιπόθητα,
Αδελφοί Συλλειτουργοί και τέκνα προσφιλή εν Χριστώ τεχθέντι, «Δεύτε ίδωμεν, πιστοί, που εγεννήθη ο Χριστός. Ακολουθήσωμεν λοιπόν ένθα οδεύει ο αστήρ!»
Ο διπλούς αυτός στίχος από τον όρθρο των Χριστουγέννων δεν αποτελεί μόνον ερώτηση και απορία, ούτε μόνο κατάφαση και διδασκαλία. Ως κλήση και αποστολη, δηλώνει συγχρόνως το ζητούμενο και το δεδομένο, όπως συμβαίνει πάντοτε στις κρίσιμες στιγμές που ο άνθρωπος έρχεται σε άμεση σχέση με το Θεό, υποχρεούμενος να λογοδοτήσει υπεύθυνα για όσα έλαβε και για όσα οφείλει.
Επομένως το «που εγεννήθη ο Χριστός» και το «ένθα οδεύει ο αστήρ» – τα οποία επ” ουδενί δικαιούμαστε να εκλάβομε ως ρητορικά σχήματα – αποτελούν τις σταθερές συνιστώσες προσανατολισμού για τον Χριστιανό, μέσα στην αιωνίως ασταθή ιστορία, και δεν έχουν καμμιά σχέση με γεωγραφικές ή τοπικές δεσμεύσεις.
Το «που» και το «ένθα» εδώ δεν δηλώνει, δεν μπορεί να δηλώνει, τον «τόπο», αλλά τον «τρόπο», για να θυμηθούμε την προσφιλή γλώσσα των Πατέρων.
Το ότι γεωγραφικώς ο Χριστός γεννήθηκε στην Βηθλεέμ εξ Οίκου Δαυίδ και εκ φυλής Ιούδα αποδεικνύει την μεσσιανικότητα Του, εκπληρώνει τις προφητείες του Ζώντος Θεού.
Το άρρητο μυστήριο, το «χρόνοις αιωνίοις σεσιγημένον» (Ρωμ. 14,24), συνίσταται στο «πως» και στο «δια – τι» της κατά σάρκα Οικονομίας του Κυρίου, που αφορά σε ολόκληρο το ανθρώπινο γένος, επειδή ο Θεός «θέλει πάντας ανθρώπους σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν» (Α΄ Τιμ. 2,4).
Μ” ένα λοιπόν απλό και ιλαρό «Δεύτε ίδωμεν», καλούμαστε ξανά σήμερα ν” ακούσομε πως εγεννήθη ο Σωτήρ του κόσμου. Καί αφού αναλογισθούμε την «ευεργεσία», να ακολουθήσομε εν συνεχεία «ένθα οδεύει ο αστήρ».
Έτσι μόνο αποκτούν νόημα, δηλαδή καθίστανται ειλικρινή και δεσμευτικά για το κάθε μέλος της Εκκλησίας και για ολόκληρη την Ευχαριστιακή Σύναξη όσα χαρακτηριστικώς δηλώνουμε κατά το «εις Χριστόν» βάπτισμά μας.
«Ομολογούμεν την Χάριν
κηρύττομεν τον έλεον
ου κρύπτομεν την ευεργεσίαν.»
Το ότι στο ένα και αδιαίρετο Πρόσωπο του Θεανθρώπου Χριστού ο Θεός «εφανερώθη εν σαρκί», όχι κατά «δόκησιν», αλλά γενόμενος «κατά πάντα όμοιος ημίν, χωρίς αμαρτίας», και εν τούτοις παραμένων αδιαλείπτως τέλειος και αναλλοίωτος Θεός, αυτό είναι ακριβώς που εγγυάται την «κατά χάριν θέωσιν» του ανθρώπου. Καί «θέωσις», βεβαίως, δεν σημαίνει τίποτε το βλάσφημο και σκανδαλώδες. Σημαίνει την κατά το θέλημα του φιλάνθρωπου Θεού αδιαίρετη και ασύγχυτη συνύπαρξη Θείου και ανθρωπίνου, έως συντέλειας του αιώνος, και πέραν αυτής, στην αιωνιότητα της θείας αγάπης.
Γιά να μην ακούγονται όμως όλα αυτά στους ολιγόπιστους ως «ευσεβείς πόθοι» ή ως «ρομαντικά ευχολόγια», ας εξηγήσουμε πιο συγκεκριμένα τι ακριβώς σημαίνει το ότι η ενανθρώπηση του Θεού ένωσε, στο πρόσωπο του Χριστού, «ασυγχύτως» και «αδιαιρέτως» Θεό και άνθρωπο.
Το «ασυγχύτως» σημαίνει ότι οποιαδήποτε ανύψωση και τελείωση του ανθρώπου δεν γίνεται ποτέ αυτοδύναμα ή αυτόνομα, άλλα από το έλεος και την χάρη του Θεού, που έκτισε τον άνθρωπο δεκτικό τελειώσεως. Όταν θυμάται αυτή τη θεμελιώδη αλήθεια ο άνθρωπος, είναι αδύνατο να οδηγηθεί στην ύβρη του «ναρκισσισμού», που μοιραία εξελίσσεται σε «ειδωλοποίηση» και «δαιμονοποίηση» του ανθρώπου. Η ανθρώπινη φύση, ως κτιστή και πεπερασμένη, θα έχει πάντα ανάγκη της αγάπης του Θεού, μιάς αγάπης ακτίστου και απείρου, που γι’ αυτό δίδεται πάντα ως χάρισμα και λέγεται «χάρις». Αν το ξεχάσει αυτό ο άνθρωπος, έστω και για μια στιγμή, συγχέει το θείο και το ανθρώπινο, κηρύττοντας έτσι εμπράκτως την φοβερώτερη αίρεση, και προκαλώντας το εγκληματικώτερο σχίσμα.
Αλλά και το «αδιαιρέτως» είναι εξ ίσου βαρυσήμαντο επίρρημα. Δηλώνει την βαθειά βεβαιότητα ότι ο ενανθρωπήσας Θεός δεν χωρίζεται πιά από το θεότευκτο και θεόμορφο δημιούργημά Του που λέγεται άνθρωπος, με σταθερό προσανατολισμό τον Θεάνθρωπο.
Η θεανδρική μορφή του Χριστού υψώθηκε «εφ” απαξ» στην Ιστορία ως «ζυγός δικαιοσύνης». Καί υψώθηκε, όχι απλώς για να «αποκαταστήσει» την κλονισθείσα ισορροπία από την ανθρώπινη «παρακοή», αλλά και για να «αναπλάσει» σε νέα βάση (στο αίμα της Καινής Διαθήκης) την «σπιλωμένη» εικόνα του Θεού στον άνθρωπο.
Το θεανδρικό λοιπόν μυστήριο που συντηρεί και διαιωνίζει, ως σώμα Χριστού, η Εκκλησία στην Ιστορία του κόσμου, είναι το φωτεινότερο όραμα και το ιερώτερο άθλημα για όσους δεν το αρνήθηκαν. Τα μεγαλύτερα εγκλήματα στην Ιστορία της ανθρωπότητας δεν τα διέπραξαν, ατυχώς, όσοι δεν εγνώρισαν ή δεν αναγνώρισαν τον ενανθρωπήσαντα Θεό. Τα διέπραξαν, αλλοίμονο, οι ίδιοι οι δικοί Του που Τον αρνήθηκαν. Αιώνιο και πικρό «κατηγορώ» για τους Χριστιανούς όλων των αιώνων ο λόγος του Ευαγγελιστού Ιωάννου:
«Εις τα ίδια ήλθε, και οι ίδιοι αυτόν ου παρέλαβον, όσοι δε έλαβον αυτόν, έδωκεν αυτοίς εξουσίαν τέκνα Θεού γενέσθαι» (Ιω. α΄ 11-12).
Οφείλουμε όλοι να ομολογήσουμε εν συντριβή την σε μεγάλο βαθμό αποτυχία μας. Πρόκειται δε για αποτυχία που δεν προέκυψε απρόβλεπτα, ή από παράγοντες εξωτερικούς, αλλά υπήρξε προγραμματική και κατευθυνόμενη, γι” αυτό ακριβώς και ήταν συνειδητή προδοσία. Καί προδόθηκε όχι μόνο το αίμα «του από καταβολής κόσμου εσφαγμένου Αρνίου» (Αποκ. 13,8), αλλά και τα αίματα όλων των Μαρτύρων, των Ομολογητών, των εγκρατευτών, και «παντός πνεύματος δικαίου εν πίστει τετελειωμένου».
Μήτε το κήρυγμα μετανοίας, ούτε οι Ιεραποστολές, οι Μοναχισμοί και τα παντοία μαρτύρια 20 αιώνων μπόρεσαν να αναχαιτίσουν την βαρβαρότητα του γενικού ξεπεσμού των Χριστιανών, από τότε που έπαψαν να είναι διωκόμενοι και μεταβλήθηκαν σε διώκτες, όχι μόνο των άλλων αλλά και του ίδιου του εαυτού των.
Κατά την δεύτερη κυρίως χριστιανική χιλιετία οι Χριστιανοί Ανατολής και Δύσεως – ιδίως της Δύσεως – επέδειξαν μια σκανδαλώδη περιφρόνηση στα δύο κορυφαία Δόγματα του Χριστιανισμού, που είναι και η πεμπτουσία του. Το Δόγμα περί του Τριαδικού Θεού, και το Δόγμα περί της Υποστατικής Ενώσεως του ενανθρωπήσαντος Κυρίου.
Καί είναι μεν αλήθεια ότι στην Ορθόδοξη λατρεία τα δύο αυτά Δόγματα δεσπόζουν, ως ακρογωνιαίοι λίθοι, με το Τρικέρι αφ’ ενός, και το Δικέρι αφ’ ετέρου, στα χέρια του ιερουργούντος Αρχιερέως. Ποιό είναι όμως το πρακτικό, δηλαδή το ηθικό τους αντίκρυσμα στην καθημερινή μας δράση και ζωή; Τόσο το μυστήριο του Τριαδικού Θεού, όσο και το μυστήριο των δύο εν Χριστώ φύσεων, κηρύττουν δύο πύρινες αλήθειες για την ανθρώπινη ζωή και κοινωνία :
Πρώτον, ότι η θεία ζωή, ως αδιάσπαστη συνέχεια και αιωνιότητα, σημαίνει αδιαίρετη ενότητα, ειρήνη, κοινωνία και μακαριότητα των προσώπων, κι όλα αυτά τρέφονται και συντηρούνται μόνο από αμοιβαία, ανιδιοτελή αγάπη. Καί δεύτερον, ότι η αμοιβαία αγάπη προϋποθέτει αμοιβαίο σεβασμό ανάμεσα στα πρόσωπα.
Η ταυτότητα λοιπόν της ουσίας, και η ετερότητα του προσώπου, ιδού τα δύο από Θεού κηρυττόμενα αγαθά.
Πως πραγματώσαμε όμως οι Χριστιανοί την «κοινωνία προσώπων»; Πως σεβαστήκαμε και τιμήσαμε την ανεπανάληπτη ετερότητα κάθε προσώπου;
Μία σύγκριση με τους αρχαίους αιρετικούς, πάνω σ’ αυτά τα θέματα ζωής ή θανάτου, θα μας δείξει χειρότερους από κείνους. Οι Αντιτριαδικοί, οι Χριστομάχοι, οι Πνευματομάχοι, οι Πελαγιανοί, οι Μονοφυσίτες, οι Εικονοκλάστες, και όποιοι άλλοι, πολέμησαν την αλήθεια, σε θεωρητικό κυρίως επίπεδο. Εμείς αντιθέτως οι Χριστιανοί της β΄ κυρίως χιλιετίας, σπεύσαμε να εξορίσουμε και να εκθρονίσουμε τον Θεό από την ίδια την Δημιουργία Του, και να αποϊεροποιήσουμε την Φύση και την Ιστορία.
Έτσι και η εικόνα του Θεού, το ανεπανάληπτο ανθρώπινο πρόσωπο, υποβιβάσθηκε και ευτελίσθηκε σε άτομο, σε άψυχο νούμερο. Πρόοδος και ανάπτυξη θεωρήθηκε μόνο η οικονομική ευμάρεια και υλική δύναμη, λες κι ο άνθρωπος είναι μόνο στομάχι και σάρκες. Το δικαίωμα όλων για «μετοχή» και «κοινωνία» σ” όλα τα αγαθά του Θεού, αντικαταστάθηκε με το «ποιός μπορεί ν” αρπάξει και να καταναλώσει τα περισσότερα».
Δεν ήσαν οι Ασιάτες, μήτε οι Αφρικανοί που επέβαλαν τον καπιταλισμό, τον φασισμό, τον κομμουνισμό και την οικολογική καταστροφή του πλανήτη. Ευρωπαίοι ήταν και Αμερικανοί, μέλη των παρασυναγωγών, των αιρέσεων, του Παπισμού και του Προτεσταντισμού, των σχισμάτων που απομείωσαν τον Χριστιανισμό.
Οι ίδιοι είναι που οργάνωσαν και επραγματοποιησαν και τους δύο Παγκοσμίους πολέμους. Οι ίδιοι που μοίρασαν τους κατοίκους της γης σε πολίτες του πρώτου κόσμου, ευημερούντες και ασωτεύοντες εν κραιπάλη˚ σε πολίτες του δεύτερου κόσμου, που βιάζονται κάθε μέρα πιο πολύ να μιμηθούν τους πρώτους, κι αν είναι δυνατόν να τους ξεπεράσουν˚ και σε πολίτες του τρίτου κόσμου, τα πιο τραγικά θύματα πείνας, ασθενειών και αναλφαβητισμού.
Τα media, που συνήθως ως «νέα» προβάλλουν κυρίως τις καταστροφές και τα δράματα σ” ολόκληρο τον πλανήτη, μας ενημερώνουν συνεχώς. Κανείς λοιπόν δεν μπορεί πιά να προφασισθεί ότι «δεν είδε» ή «δεν άκουσε».
Ας προσευχηθούμε εν μετανοία, κι ας εργασθούμε με ταπείνωση για ένα δικαιότερο, εντιμότερο και φιλανθρωπότερο κόσμο. Η τρίτη χριστιανική χιλιετία δεν πρέπει να επαναλάβει τα εγκλήματα της δεύτερης. Ούτε να είναι από Χριστιανούς σχεδιασμένη τόσο αντιχριστιανικά.
Εις τον υπέρ ημών ενανθρωπήσαντα, παθόντα και δοζασθέντα Θεό της αγάπης, πάσα τιμή και προσκύνησις εις τους αιώνας.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΤΕΧΘΗ!
ΑΛΗΘΩΣ ΕΤΕΧΘΗ!
Χρόνια πολλά με υγεία και ευλογίες!
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ
+ ο Πειραιώς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

πηγή: http://www.pentapostagma.gr/2014/12/%ce%b3%ce%b5%ce%bc%ce%ac%cf%84%ce%b7-%ce%bc%ce%b7%ce%bd%cf%8d%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b1-%ce%b7-%cf%80%ce%bf%ce%b9%ce%bc%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%bf%cf%81%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%b5%ce%b3%ce%ba%cf%8d%ce%ba.html#ixzz3MqWqRMyr

Τετάρτη 24 Δεκεμβρίου 2014

Οι σιωνιστές ξανάβαλαν στο μάτι την Κριμαία

   
Οι σιωνιστές ξανάβαλαν στο μάτι την Κριμαία
Γράφει ο Γ. Δημητρακόπουλος
Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο σύλλογος των σιωνιστών της ΕΣΣΔ –που είχε ιδρυθεί το 1942, με εντολή του «πατερούλη» Στάλιν, για να διευκολύνει την οικονομική ενίσχυση της Σοβιετίας από τους διεθνείς σιωνιστές- έβαλε στόχο να δημιουργηθεί μια «Εβραϊκή Σοβιετική Δημοκρατία» στην Κριμαία και τον προωθούσε με κάθε τρόπο. Ένα δεύτερο (εφεδρικό…) Ισραήλ, για να μαζευτούν εκεί τα εκατομμύρια των εβραίων της ΕΣΣΔ και της Ανατολικής Ευρώπης. Και βέβαια, δεν είχαν διαλέξει τυχαίως την Κριμαία, αλλά με κριτήριο το ήπιο κλίμα της, τις δυνατότητες τουριστικής αναπτύξεως και της εξαιρετικής γεωγραφικής της θέσεως. Όμως, ο Στάλιν είχε άλλα σχέδια. Για τους δικούς του λόγους, είχε σχεδιάσει την «Εβραϊκή Σοβιετική Δημοκρατία του Μπιρομπιτζάν», στα βάθη της Ασίας, πάνω από την Μογγολία. Μάλιστα, είχε σκοπό να υποχρεώσει όλους τους εβραίους να μετακομίσουν εκεί. Η μεταφορά των εβραίων θα γινόταν μετά τη δίκη για την  «συνωμοσία των γιατρών» (αφορούσε 12 εβραίους μεγαλογιατρούς που κουράριζαν την ηγετική ομάδα του Κ.Κ. και η κατηγορία ήταν ότι ήθελαν να τους σκοτώσουν με «ιατρικά λάθη»), αλλά η δολοφονία του «πατερούλη» από τους συνεργάτες του, ακύρωσε το σχέδιο…
Τώρα, το ενδιαφέρον των σιωνιστών για την Κριμαία αναθερμαίνεται! Έτσι, ένας Ρώσσος εμπειρογνώμονας της εβραϊκής ιστορίας (πιθανότατα εβραϊκής καταγωγής), ο Δρ Σάιμον Ντούμπνωφ, έγραψε ένα περίεργο άρθρο με τίτλο «Οι Εβραίοι έχουν ιστορικό δικαίωμα στην Κριμαία». Ιδού τα κυριότερα από το περιεχόμενό του:
«Σχετικά με το ζήτημα των δικαιωμάτων των Εβραίων να αποικίσουν στην Κριμαία, θα πρέπει να μην λησμονούμε ότι οι Εβραίοι είναι αυτόχθονες σε όλη τη βόρεια ακτή του Εύξεινου Πόντου.
Ακόμη πριν από την χριστιανική εποχή, από την εποχή της αρχαίας αυτοκρατορίας του Βοσπόρου, στις ακτές της Μαύρης Θάλασσας, άκμασαν οι εξελληνισμένοι Εβραίοι.
Ελληνική επιγραφή που βρέθηκε από τον πρώτο αιώνα μ.Χ. μαρτυρά την ύπαρξη την περιοχή οργανωμένων εβραϊκών οικισμών.
Στη θέση αυτών των εξελληνισμένων Εβραίων ήρθαν κατόπιν οι Βυζαντινοί Εβραίοι, υπήρχαν, ήδη, από τον πέμπτο αιώνα της χριστιανικής εποχής.
Στην αυτοκρατορία των Χαζάρων, η άρχουσα τάξη προσηλυτίστηκε στον Ιουδαϊσμό  και υπήρχαν στην περιοχή μεταξύ του όγδοου και του ενδέκατου αιώνα.
Στη συνέχεια, μεταξύ του 13ου και του 18ου αιώνα στην περιοχή υπήρξαν οικισμοί Εβραίων και Καραϊτών. Τέλος, καθαρές εβραϊκές αποικίες εμφανίσθηκαν εδώ από τον 19ο  αιώνα.
Έτσι, το ιστορικό δικαίωμα των Εβραίων να εποικίσουν την Κριμαία και την ακτή της Μαύρης Θάλασσας από την Οδησσό μέχρι τον Καύκασο, δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Έζησαν σε αυτήν τη γη επί δύο χιλιάδες χρόνια κατά τη διάρκεια των αιώνων των Ελλήνων και των Σκυθών».
Προφανώς, οι σιωνιστές ξανάβαλαν στο μάτι την Κριμαία! Όπως κάποτε είχαν βάλει στο μάτι την Κύπρο και την Μακεδονία…
(ΥΓ): Χάζαροι: Η «13η φυλή» του Ισραήλ. Ήταν τουρκομογγολικής καταγωγής και προσηλυτίστηκαν ομαδικώς στον Ιουδαϊσμό. Απ’ αυτούς προέρχονται οι λεγόμενοι «Ασκεναζίμ» (οι εβραίοι της Ανατολικής Ευρώπης), που σήμερον αποτελούν την πλειοψηφία του παγκοσμίου εβραϊσμού…
Εθνικισμός

Η ΜΙΚΡΗ ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ «ΞΥΠΝΑ» ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΑ ΣΥΜΒΟΛΑ ΣΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ

Φωτό11
Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Η ιστορική μονή των Αγίων Σεργίου και Βάκχου, που σήμερα λειτουργεί σαν μουσουλμανικό τέμενος με την συμβολική ονομασία, Küçük Ayasofya, δηλαδή «μικρή Αγία Σοφία», προκαλεί το έντονο ενδιαφέρων των Τούρκων που διακρίνουν, με πραγματικά περίεργο τρόπο στο τζαμί αυτό την μεγάλη βυζαντινή κληρονομιά της Κωνσταντινούπολης! Μάλιστα είναι χαρακτηριστικό ότι οι Τούρκοι αναφερόμενοι σε αυτό το τζαμί, λένε πως μπορεί να είναι η μικρή Αγία Σοφία, αλλά η βυζαντινή «ζωή» της είναι μεγαλύτερη και από την μεγάλη Αγία Σοφία που δεσπόζει στο κέντρο της παλιάς Κωνσταντινούπολης. Η ιστορία αναφέρει ότι η μονή βρίσκονταν πίσω από στον ιππόδρομο και ότι εδώ κοντά κατοικούσε ο Ιουστινιανός πριν βασιλέψει. Μάλιστα διασώζονται μερικές αψίδες του σπιτιού του που ήταν χτισμένες στα παραλιακά τείχη. Πριν το 1268 τα τείχη των Βυζαντινών ανακτόρων ήταν κοντύτερα στην μονή, κατερχόμενα από τον ιππόδρομο και έφταναν μέχρι την οικία του Ιουστινιανού. Στην παραλία σώζεται μια μικρή πύλη που ήταν η παλιά πύλη της μονής, από τον ναό προς την θάλασσα. Η μονή είναι κτίσμα του Ιουστινιανού. Ο ναός αυτός μνημονεύεται στο βίο του Αγίου Θεοφάνη, κλεισμένου «εν τη μονή Ορμίσδου, Σεργίου και Βάκχου, τη παρακείμενη τω παλατίω». Στην μονή αυτή χρημάτισε ηγούμενος ο εικονομάχος πατριάρχης Ιγνάτιος επί της βασιλείας του Μιχαήλ, γιου του Θεόφιλου, τον οποίο ο Κεδρηνός καλεί «δράκοντα εν εκκλησία φωλεύσαντα». Ηγούμενος της μονής αυτής ήταν και ο Μεθόδιος, ο πατριαρχεύσας επί της αναστηλώσεως των εικόνων. Σύμφωνα με τα λεγόμενα του Δουκάγγιου, φαίνεται ότι στην εκκλησία αυτή λειτούργησαν οι πρεσβευτές του Πάπα. Ο Πάπας Βιγίλιος, ερχόμενος στην Κωνσταντινούπολη και φοβούμενος την οργή του Ιουστινιανού, διότι αφόρισε τον πατριάρχη Μηνά, κατέφυγε εν είδη ασύλου στην μονή αυτή. Η μονή όμως δεν είχε παραχωρηθεί ποτέ στους Λατίνους, απλά τους επέτρεψαν ξκάποια λειτουργία. Στον ναό αυτό εκκλησιάζονταν ο βασιλέας μετά πομπής την τρίτη ημέρα της Διακαινησίμου.
Ο ναός σύμφωνα με τους Τούρκους, το 1505 μετατράπηκε σε τέμενος από κάποιον Αγά ονόματι Χουσεΐν, τον οποίον αποκεφάλισε ο Σουλτάνος Βαγιαζίτ Β΄, γιος του Μωάμεθ του Πορθητή. Παρ’ όλα αυτά το τέμενος στην αρχή είχε ονομαστεί τέμενος Χουσεΐν αγά και μάλιστα στο προαύλιο είχε κτιστεί ένας τουρμπές, δηλαδή το μνημείο του αγά ενώ στο βόρειο τμήμα κτίστηκε ένα τούρκικο χαμάμ, το οποίο σύμφωνα με τους Τούρκους κτίστηκε στο ίδιο μέρος όπου υπήρχαν βυζαντινά λουτρά. Τον 18ο αιώνα ο Sadrazam Mustafa Paşa ανακαίνισε το τζαμί, ενώ μετά τους βαλκανικούς πολέμους εδώ βρήκαν καταφύγιο πολλοί μουσουλμάνοι πρόσφυγες.
Σήμερα είναι εντυπωσιακό πως οι Τούρκοι αναφέρουν πως σε αυτό το τζαμί που φέρει το συμβολικό όνομα, «Μικρά Αγία Σοφία», ο ήλιος χαρακτηριστικά «λάμπει» περισσότερο από κάθε άλλο μέρος της Πόλης. Μάλιστα ανέσυραν και αναστύλωσαν μια ελληνική επιγραφή στην είσοδο του προαυλίου που δείχνει και την ελληνορθόδοξη ταυτότητα του ιστορικού ναού. Ένας συμβολισμός με πολύ μεγάλη σημασία και σίγουρα άλλο ένα σημείο της επανεμφάνισης των ελληνορθόδοξων συμβόλων στην σύγχρονη Τουρκία.
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος