Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2011

Η ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΕΦΕΔΡΩΝ ΕΙΔΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΥΙΟΘΕΤΕΙ ΤΟ ΚΑΣΤΕΛΌΡΙΖΟ! ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΤΗΣ ΚΕΕΔ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΟΛΟΙ ΝΑ ΔΙΑΔΩΣΕΤΕ..



Η Κ.Ε.Ε.Δ.(Κοινότητα Εφέδρων Ειδικών Δυνάμεων) πιστή στον σκοπό της να είναι παντού ανά πάσα στιγμή και επ΄αφορμή της επιτοπίου εικόνας ,ένεκα της προσφάτου αποστολής στο Καστελλόριζο,αποφάσισε όπως όλοι οι Ελληνες είτε ατομικά είτε ομαδικά να προμηθευτούν και να αποστείλλουν τρόφιμα στο νησί,που τα έχει ανάγκη άμεση,(γάλα,ζυμαρικά κάθε είδους κλπ).Δημιουργούμε μια Τράπεζα Τροφίμων η οποία θα στηρίζεται στο μη περισσευούμενο οβολό μας αλλά που η σημασία της είναι μεγάλη.

Η πολιτική της ερήμωσης των ακριτικών περιοχών με την εξώθηση των κατοίκων σε πείνα είναι τακτικές Κεμαλικού τύπου κι εμείς κάτι τέτοιο δεν δυνάμεθα να το ανεχθούμε.Σήμερα είναι το Κ/Σ ,αύριο η Κάρπαθος,μεθαύριο η Μουργκάνα ή το Τριεθνές.Η ΕΛΛΑΣ ΑΝΘΙΣΤΑΤΑΙ.ΚΑΝΕΝΑ ΜΕΡΟΣ ΔΕΝ ΚΕΙΤΑΙ ΜΑΚΡΑΝ

.Οτι στέλνετε να είναι υπόψιν του εφημερίου ΜΑΛΤΕΖΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ,ο οποίος θα τα διανείμει στούς κατοίκους.Οι ημερομηνίες λήξεως των προϊόντων να είναι πέραν του 3μήνου για ευνόητους λόγους.ΕΙΤΕ ΟΜΑΔΙΚΑ ΕΙΤΕ ΑΤΟΜΙΚΑ ΜΕ ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΙΟ Ή ΟΠΟΙΟΝ ΑΛΛΟΝ ΤΡΟΠΟ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΦΟΡΟΤΕΡΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ.ΕΠΙΠΡΟΣΘΕΤΩΣ Η Κ.Ε.Ε.Δ ΑΝΑΚΟΙΝΩΝΕΙ ΤΗΝ ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΤΡΟΦΟΔΟΣΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΡΙΞΗ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΟΥ ΚΑΣΤΕΛΛΟΡΙΖΟΥ.τηλ. εφημέριος ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΑΛΤΕΖΟΣ 6973-820905

ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΜΕ ΜΑΝΙΑ ΤΗΝ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΑΥΤΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΤΩΝ ΚΟΜΑΝΤΟ ΜΑΣΠΗΓΗ

ΣΦΑΖΟΝΤΑΙ ΟΙ... ΑΡΙΣΤΕΡΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΙΑ ΘΑ ΕΠΙΔΕΙΞΕΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΝΟΜΙΜΟΦΡΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΠΟΙΑ ΘΑ ΠΑΡΕΙ ΤΑ ΗΝΙΑ ΣΤΟ "ΝΕΟ ΕΑΜ" ΠΟΥ ΟΝΕΙΡΕΥΟΝΤΑΙ...



Σφοδρή επίθεση στην πανικόβλητη -όπως τη χαρακτηρίζει- ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ εξαπολύει το ΚΚΕ σε ανακοίνωσή του με αφορμή τη σημερινή επίσκεψη του Αλέξη Τσίπρα στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.


Σύμφωνα με το Κομμουνιστικό Κόμμα, τόσο η επίσκεψη όσο και οι δηλώσεις του κ. Τσίπρα μετά τη συνάντηση με τον Κ. Παπούλια, «δείχνουν ότι η ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ είναι πανικόβλητη μπροστά στην άνοδο του ταξικού εργατικού - λαϊκού κινήματος και ταυτόχρονα επιχειρεί να καλλιεργήσει στο λαό το φόβο».

«Εκείνοι που έκαναν σημείο αναφοράς τους το Δεκέμβρη του 2008 και την Κερατέα, μιλώντας για εξεγέρσεις, έρχονται τώρα να επαναλάβουν τα ίδια που νύχτα μέρα ακούγονται από τα μεγαλοαστικά κόμματα περί κοινωνικής συνοχής και δημοκρατικής ομαλότητας. Αποδεικνύουν έτσι ότι η πολιτική τους είναι ένα εκκρεμές στο πλαίσιο πάντα της διαχείρισης του συστήματος», υπογραμμίζει το ΚΚΕ, καυτηριάζοντας τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ.

«Εκείνο που φοβούνται», υποστηρίζουν στον Περισσό, «είναι το συνειδητό κίνημα που έχει στόχο την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων και κατηγορούν το ΣΥΡΙΖΑ ότι επιδιώκει τις εκλογές «ως μέσο εκτόνωσης της λαϊκής αγανάκτησης, για να διαχειριστούν την καπιταλιστική κρίση και όχι ως ένα μέσο που μπορεί να επιφέρει ένα βαθύ ρήγμα στο αστικό πολιτικό σύστημα».ΠΗΓΗ

Δελτίο Τύπου 28.10.2011 Μητροπολίτου Κονίτσης για παρελάσεις



ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΔΡΥΪΝΟΥΠΟΛΕΩΣ, ΠΩΓΩΝΙΑΝΗΣ & ΚΟΝΙΤΣΗΣ
Ἀριθ. Πρωτ.  103
Ἐν Δελβινακίῳ τῇ 28ῃ Ὀκτωβρίου 2011
ΔΕΛΤΙΟ  ΤΥΠΟΥ
Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης κ. ΑΝΔΡΕΑΣ,
ἔκανε τὶς ἀκόλουθες Δηλώσεις :
«Ἡ σημερινὴ ἐπέτειος τοῦ θρυλικοῦ «ΟΧΙ» τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940 ἀμαυρώθηκε, δυστυχῶς, σὲ ἀρκετὲς πόλεις τῆς Πατρίδος μας. Ἐκδηλώσεις ἀποδοκιμασίας ἐναντίον πολιτικῶν προσώπων καί, μάλιστα, τοῦ Προέδρου τῆς Δημοκρατίας στὴν Θεσσαλονίκη, ἔδειξαν τὴν ἀγανάκτηση τοῦ λαοῦ μας ποὺ ἔχει φθάσει στὸ μὴ περαιτέρω, γιὰ τὴν ἐξαθλίωση, ἡ ὁποία παρατηρεῖται σὲ ὅλους τοὺς τομεῖς τῆς καθημερινῆς ζωῆς τῶν Ἑλλήνων...
Θὰ πῶ, χωρὶς περιστροφές, ὅτι καὶ ἐγὼ ἀγανακτῶ, διότι ἡ Πολιτεία φέρεται μὲ περίσσεια σκληρότητα πρὸς τὴν Ἐκκλησία γενικῶς, ἀλλὰ καὶ πρὸς τὴν ἀκριτικὴ Μητρόπολή μας. Γιατὶ μὲ τοὺς δυσβάστακτους φόρους μᾶς βάζει τὸ μαχαίρι στὸ λαιμὸ καὶ μᾶς ὁδηγεῖ στὸ νὰ σταματήσουμε τὴν λειτουργία τῶν μικρῶν φιλανθρωπικῶν μας Ἱδρυμάτων.
Παρά ταῦτα, δὲν μὲ βρίσκει σύμφωνο ἡ ματαίωση ἤ ἡ ὑποβάθμιση τῶν στρατιωτικῶν καὶ μαθητικῶν παρελάσεων. Γιατὶ οἱ παρελάσεις γίνονται γιὰ νὰ τιμηθοῦν κάποιοι ἥρωες ποὺ ἐδόξασαν τὴν Ἑλλάδα καὶ μᾶς δείχνουν τὸν δρόμο τοῦ καθήκοντος καὶ τῆς τιμῆς, ὅπως τὰ παλληκάρια τοῦ 1940. Θέλω νὰ πιστεύω, ὅτι οἱ σημερινὲς θλιβερὲς ἐκδηλώσεις δὲν θὰ ἀποτελέσουν, γιὰ κανένα λόγο, πρόσχημα γιὰ νὰ καταργηθοῦν μελλοντικῶς οἱ παρελάσεις. Κάτι τέτοιο θὰ ἦταν ὀλέθριο γιὰ τὴν Πατρίδα μας καὶ γιὰ τὴν κατάφορτη ἀπὸ δόξα ἱστορία της.
Σὲ ὅλους ὅσοι ἀντιδροῦν ἔναντι τῶν πολιτικῶν μας ἔχω νὰ πῶ τοῦτο: Ὅταν θὰ ἔλθουν - ὅποτε ἔλθουν - οἱ ἐκλογές, ἔχουν στὰ χέρια τους ἕνα δυνατὸ ὅπλο: τὴν ψῆφο. Ἄς τοὺς μαυρίσουν καὶ ἄς τοὺς στείλουν στὰ σπίτια τους. Ἡ δημοκρατία αὐτὸν τὸν δρόμο γνωρίζει. Ὅλα τὰ ἄλλα ἀποτελοῦν ἐκτροπή. Καὶ τὴν ἐκτροπὴ τὴν ἔχουμε γνωρίσει καὶ τὴν ἔχουμε ζήσει ὅλοι μας στὸ σχετικὰ πρόσφατο παρελθόν...
Μὲ αὐτὲς τὶς σκέψεις χαιρετίζω τοὺς προσφιλεῖς μου συνέλληνες. Ἄς ἀγωνιστοῦμε ὅλοι μαζί γιὰ μιὰ Ἑλλάδα σεβαστὴ στοὺς φίλους καὶ ὑπολογίσιμη στοὺς ἐχθρούς, ἰδιαίτερα τώρα ποὺ διερχόμαστε τοὺς κρίσιμους αὐτοὺς καιρούς».

(Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως).ΠΗΓΗ

ΤΑ «ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΑ ΤΩΝ ΣΟΦΩΝ ΤΗΣ ΣΙΩΝ» ΔΕΙΤΕ ΤΙ ΓΡΑΦΕΙ ΤΟ 20ο ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟ…


Πρωτόκολλο Εικοστό - Μια προοδευτική φορολογία θα δώσει πολύ μεγαλύτερο εισόδημα από τη σημερινή αναλογική φορολογία, η οποία μας είναι χρήσιμη μόνο για να διεγείρουμε αναταραχές και δυσαρέσκειες μεταξύ των Χριστιανών. Προκαλέσαμε στους Χριστιανούς οικονομικές κρίσεις με μοναδικό σκοπό ν’ αποσύρουμε το χρυσό από την κυκλοφορία. Τεράστια κεφάλαια έμειναν στάσιμα, αποσύροντας και το χρήμα των Κρατών, που υποχρεώνονταν έτσι ν’ απευθύνονται στα ίδια αυτά κεφάλαια, για να βρουν χρήματα. Τα δάνεια αυτά…επιβάρυναν τα οικονομικά των Κρατών με την πληρωμή τόκων. Τα υποδούλωσαν στο κεφάλαιο. Η συγκέντρωση της βιομηχανίας στα χέρια των κεφαλαιοκρατών, οι οποίοι κατέστρεψαν τη μικρή βιομηχανία, απορρόφησε όλες τις δυνάμεις του λαού και συγχρόνως του Κράτους.
Όσο καιρό τα δάνεια παρέμειναν εσωτερικά, οι Χριστιανοί δεν έκαναν τίποτα άλλο από το να μεταβιβάζουν το χρήμα από την τσέπη του φτωχού στις τσέπες του πλούσιου. Όταν όμως εξαγοράσαμε τα πρόσωπα που χρειάζονταν για να μεταφέρουμε τα δάνεια σε εξωτερικό έδαφος, όλα τα πλούτη των Χριστιανών διοχετεύθηκαν στα ταμεία μας και όλοι οι Χριστιανοί άρχισαν να μας πληρώνουν φόρο υποτέλειας.

Πόσο φανερή είναι η απουσία της κρίσης από τα καθαρά ζωώδη μυαλά των Χριστιανών! Δανείζονταν από μας με τόκο και χωρίς να σκέπτονται ότι θα χρειαζόταν ν’ αφαιρέσουν το χρήμα αυτό επιβαρυμένο με τους επιπλέον τόκους από τα ταμεία του Κράτους για να μας εξοφλήσουν! Υπήρχε τίποτε απλούστερο από το να παίρνουν το χρήμα που είχαν ανάγκη από τους φορολογουμένους τους;

Το απόσπασμα που διαβάσατε είναι από τα κείμενα των Ιουδαίων (Illuminati-Πεφωτισμένων) τα οποία αποκαλύφθηκαν το 1902 από τον Ρώσο Σέργιο Νείλο. Αμέσως μετά την αποκάλυψή τους οι Εβραίοι αγόραζαν όλα τα αντίτυπα, και αφού είδαν ότι δεν πετύχαιναν στο σκοπό τους, άρχισαν να λένε – μέχρι της σήμερα – ότι αυτά είναι ψέματα και προέρχονται από τους εχθρούς τους! Όπως όμως θα δούμε, σχεδόν όλα τα πρωτόκολλα έχουν επαληθευθεί ή επαληθεύονται στις ημέρες μας!ΠΗΓΗ

ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ΟΙ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΦΟΡΟ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΕΞΗ ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ ΓΕΡΜΑΝΙΔΑ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ!

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΗΛΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΝΟΥΝ ΜΟΝΟ ΕΠΙΔΟΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΒΟΛΕΥΟΥΝ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΟΥΝ ΚΑΤΙ !!!!!!!


Ένα βήμα παρακάτω έχει προχωρήσει η Γερμανίδα ιστορικός και συγγραφέας Λεονόρα Ζέελινγκ. Αντιδρώντας στα υποτιμητικά δημοσιεύματα του γερμανικού Τύπου για τη χώρα μας, η πανεπιστημιακός ζητεί την επιβολή ενός ιδιότυπου πολιτιστικού φόρου για τη δημοσιονομική διάσωση της Ελλάδας.

«Για κάθε ελληνική λέξη που χρησιμοποιεί κάθε Ευρωπαίος να δίνει 5 σεντ για την Ελλάδα. Μόλις ο Γερμανός πει Ιdee, μόλις ο Γάλλος προφέρει idee, μόλις ο 'Αγγλος ξεστομίσει idea, να πιστώνονται αυτόματα 5 σεντ στον ελληνικό δημόσιο κορβανά. Το ίδιο για τις λέξεις ψυχή και ψυχανάλυση, δημοκρατία και πολιτική, μουσείο, Ευρώπη, ευρώ και πάει λέγοντας», σημειώνει η συγγραφέας στο βιβλίο της, που μόλις μεταφράστηκε στα ελληνικά από την Αλφα Εκδοτική και το Ελληνοβρετανικό Κολέγιο.

«Αποφάσισα να γράψω το βιβλίο αυτό κατ' αρχάς γιατί ήθελα να δείξω όλα όσα χρωστάμε στην Ελλάδα. Το γεγονός ότι μπορούμε να μιλάμε σήμερα για οικονομία και ευημερία οφείλεται στην αρχαία ελληνική επιστήμη. Πιστεύω ότι όλες οι χώρες που χρησιμοποιούν ελληνικής έμπνευσης "εργαλεία" θα πρέπει να πληρώσουν», δηλώνει στο «Εθνος της Κυριακής» η Λεονόρα Ζέελινγκ.

«Επίσης, η αγάπη μου για τη σύγχρονη, μοντέρνα Ελλάδα: τον απλό τρόπο ζωής, την ειλικρίνεια, την αγάπη για την ελευθερία, όλες τις ιδιότητες των σύγχρονων Ελλήνων, τις οποίες πρέπει να θαυμάζει κανείς. Και τρίτον, επειδή θεωρώ άδικη και αποκρουστική τη δυσφήμηση της Ελλάδας και των πολιτών της από την πλειονότητα των Γερμανών δημοσιογράφων.

Η Ελλάδα δεν έχει δισεκατομμύρια χρέος προς την ΕΕ, αλλά η ΕΕ και ο κόσμος έχουν τεράστια χρέη προς την Ελλάδα»
, καταλήγει η κ. Ζέειλινγκ. ΠΗΓΗ

Το Ευρωκοινοβούλιο τίμησε τους «13»



| Εκτύπωση | 30/10/2011 | Του Μάριου Αδάμου

Ο Επίσκοπος Νεαπόλεως Πορφύριος τέλεσε επιμνημόσυνη δέηση υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των 13, στο σπίτι της Κυπριακής Αντιπροσωπίας στις Βρυξέλλες.
Σε φορτισμένη ατμόσφαιρα και με τον Πρόεδρο του ΕΛΚ φανερά συγκινημένο
Ως ένδειξη ελάχιστου φόρου τιμής για τη θυσία και το μεγαλείο τους
Ελπίζω να γίνουμε τόσο μεγάλοι, ώστε να φτάσουμε τη θυσία τους και όχι πολύ μικροί, κατεβάζοντας τη θυσία τους για να μας φτάσει

Μαυροφορεμένες φιγούρες, που τις ενώνει ο πόνος και η θλίψη, που παλεύουν και αναμένουν τη λύτρωση. Είναι οι συγγενείς των 13 θυμάτων της φονικής έκρηξης στη Ναυτική Βάση «Ευάγγελος Φλωράκης» στις 11 Ιουλίου 2011. Τις συναντώ στο αεροδρόμιο. Πηγαίνουν στις Βρυξέλλες. Στο σπίτι της Ευρώπης. Εκεί, την περασμένη βδομάδα, έλαβε χώρα εκδήλωση τιμής εις μνήμην των θυμάτων, μετά από πρωτοβουλία της ευρωβουλευτού του ΔΗΣΥ και του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος Ελένης Θεοχάρους, και τελούσε υπό την αιγίδα της Επιτρόπου Αρμόδιας για θέματα Διεθνούς Συνεργασίας, Ανθρωπιστικής Βοήθειας και Διαχείρισης Κρίσεων, Κρισταλίνα Γεωργίεβα.
Κρατώντας τις φωτογραφίες των αγαπημένων τους, όπως οι ηρωίδες μάνες των αγνοουμένων, οι σύζυγοι, τα παιδιά και οι γονείς των 13 θυμάτων της φονικής έκρηξης που κτύπησε τον τόπο μας, ξεκινούν για το ταξίδι προς το Βέλγιο. Εκεί, το πρωί της περασμένης Τετάρτης, τελέστηκε στην Αντιπροσωπία της Κύπρου, στην Ευρωπαϊκή Ένωση, επιμνημόσυνη δέηση υπέρ αναπάυσεως των ψυχών των ηρώων, από τον Θεοφιλέστατο Επίσκοπο Νεαπόλεως Πορφύριο, ο οποίος υποδέχθηκε τους συγγενείς με θέρμη. Προτού, όμως, αναχωρήσουν οι συγγενείς για το Ευρωκοινοβούλιο, δώρισαν στον Θεοφιλέστατο κάδρο με τις φωτογραφίες των θυμάτων, ο οποίος τους υποσχέθηκε πως θα το τοποθετήσει σε περίοπτη θέση, για να το βλέπουν όσοι επισκέπτονται το Σπίτι της Κύπρου στις Βρυξέλλες.
Οι θύμησες της μαύρης Δευτέρας ξύπνησαν
Ακολούθως πραγματοποιήθηκε στο Ευρωκοινοβούλιο, μέσα σε κλίμα φορτισμένο από συναισθήματα και μνήμες, εκδήλωση τιμής των 13 θυμάτων της φονικής έκρηξης. Κύριως ομιλητής της ήταν ο Πρόεδρος του ΕΛΚ Τζόζεφ Ντολ. Ο κ. Ντολ, αντικρίζοντας τους μαυροφορεμένους συγγενείς, δεν άντεξε, έσπασε. Κατά την ομιλία του, που ήταν πνιγμένη στα δάκρυα, εξήρε τον ηρωισμό και την ανδρεία των θυμάτων της 11ης Ιουλίου. Μιλώντας γι' αυτούς, τόνισε πως η θυσία τους είναι παραδειγματική. Απευθυνόμενος, δε, προς το πρόσωπο των συγγενών, ανέφερε: «Είμαι σίγουρος ότι στηρίζοντας ο ένας τον άλλον, θα τα καταφέρετε. Φίλοι μου, θα πρέπει να δώσετε χρόνο στον χρόνο και οι άνδρες σας θα αναγεννηθούν με την ανατολή του ηλίου».
Ο Ντενίς Τσάιβι, ο οποίος είχε υπηρετήσει και στην Κύπρο, μεταφέροντας το μήνυμα της Επιτρόπου Γκεοργίεβα, τόνισε πως σε τέτοιες στιγμές ανθρώπινης δυστυχίας, οι άνθρωποι στηρίζουν ο ένας τον άλλον. Η Ευρώπη, υπέδειξε, στέκεται στο πλευρό της Κύπρου και προσπαθεί να απαλύνει τις επιπτώσεις της καταστροφής, ειδικότερα με την παροχή βοήθειας μέσω του Πολιτικού Μηχανισμού Προστασίας της Ε.Ε.
Προσφεύγουν στη δικαιοσύνη οι συγγενείς

Εκ μέρους των συγγενών, ο πατέρας του Πυροσβέστη Παναγιώτη Θεοφίλου, Μιχάλης, σε ομιλία του, αφού εξιστόρησε την πορεία του φονικού φορτίου από τον Ιανουάριο του 2009 έως και τη φονική έκρηξη, τόνισε τις αμέλειες και τις ευθύνες του Προέδρου Χριστόφια και των Υπουργών Εξωτερικών και Άμυνας, οι οποίοι, όπως είπε, παραιτήθηκαν. Επιπρόσθετα, σημείωσε, βρίσκονται σε εξέλιξη από τους συγγενείς των θυμάτων διώξεις αστικού δικαίου εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας και παντός υπευθύνου, επικαλούμενοι το ανώτερο δικαίωμα, της ζωής, που είναι η υπέρτατη αξία σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό Δίκαιο. Επίσης, ο γιος του Διοικητή Ναυτικού, Πλοίαρχου Ανδρέα Ιωαννίδη, Νικόλας, σε σύντομο χαιρετισμό του, αφού εξήρε τον ηρωισμό των 13 θυμάτων της φονικής έκρηξης, κατήγγειλε πως έγινε παραποίηση στοιχείων από την Αστυνομία, έτσι ώστε να αφεθούν υπόνοιες σε βάρος εκλιπόντων και αναφέρθηκε στις ευθύνες του Προέδρου Χριστόφια.

Συγκίνηση κατά την παράδοση των πλακετών

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ του ΕΛΚ και ο εκπρόσωπος της Επιτρόπου Γκεοργίεβα επέδωσαν τιμητικές πλακέτες στους συγγενείς των ηρώων. Η σύζυγος του Πλοιάρχου Ιωαννίδη, Μαρία, παίρνοντας την τιμητική πλακέτα, τόνισε: «Ελπίζω να γίνουμε τόσο μεγάλοι, ώστε να φτάσουμε τη θυσία τους και όχι πολύ μικροί, κατεβάζοντας τη θυσία τους για να μας φτάσει». Στη συνέχεια η ευρωβουλευτής του ΔΗΣΥ Ελένη Θεοχάρους, ως ελάχιστο ευχαριστώ για την τιμή που έκαναν ο Πρόεδρος του ΕΛΚ και ο Εκπρόσωπος της Επιτρόπου, τιμώντας τους ηρωικούς νεκρούς, τους προσέφερε από ένα ασημένιο δενδρύλλιο της ελιάς, σήμα κατατεθέν της χώρας μας και της ειρήνης.
Ευρωπαϊκές οι αρχές και οι αξίες τους
ΚΑΛΩΣΟΡΙΖΟΝΤΑΣ τους συγγενείς των θυμάτων ο Κύπριος ευρωβουλευτής του ΔΗΣΥ και Αντιπρόεδρος του ΕΛΚ, Ιωάννης Κασουλίδης, εξήρε τη θυσία των 13 ηρώων. Ο Διοικητής του Ναυτικού Ανδρέας Ιωαννίδης και ο Διοικητής της Ναυτικής Βάσης Λάμπρος Λάμπρου, τόνισε, όπως κάθε πλοίαρχος ενός σκάφους που βυθίζεται και παραμένει εκεί, τελευταίος, έτσι και αυτοί προτίμησαν να παραμείνουν στις επάλξεις του καθήκοντος μέχρι τέλους. Τα θύματα της 11ης Ιουλίου, υπέδειξε, δεν ήταν θύματα από ατύχημα, αλλά από συνειδητή επιλογή να εκτελέσουν το καθήκον τους και να χάσουν τη ζωή τους. Αυτός το θάρρος, η γενναιότητα, ο αλτρουισμός και η αλληλεγγύη, τόνισε, είναι αρχές και αξίες που ξεπερνούν τα σύνορα της Κύπρου. «Είναι αρχές και αξίες παγκόσμιες και ευρωπαϊκές, και είναι γι’ αυτό που επιλέξαμε να τους τιμήσουμε εδώ στο Ε.Κ., γιατί το Ε.Κ. είναι ο εκφραστής των αρχών και αξιών που πρεσβεύει η Ε.Ε.», κατέληξε.
Ευχαριστώντας τους συγγενείς για την παρουσία τους, η ευρωβουλευτής του ΔΗΣΥ υπέδειξε πως στην αντιηρωική και παρακμιακή εποχή που ζούμε, τα δεκατρία θύματα της φονικής έκρηξης δεν δίστασαν ούτε δευτερόλεπτο, όταν εκλήθησαν να επιτελέσουν το καθήκον τους και έγιναν πρότυπα για όλους εμάς και τις επόμενες γενιές που θα έλθουν. «18χρονα και 19χρονα παιδιά, νέοι οικογενειάρχες, αξιωματικοί, οι Διοικητές του Ναυτικού και της Ναυτικής Βασης», σημείωσε, με αφοσίωση και αυταπάρνηση έδειξαν τον δρόμο για τον τρόπο με τον οποίο αποφασίζουν οι γενναίοι να πουν το μεγάλο όχι, όταν πανεύκολα θα μπορούσαν να πουν ναι. «Όπως έγραψε ο Μπρεχτ, οι λαοί που χρειάζονται ήρωες είναι δυστυχισμένοι. Αυτό είναι αλήθεια. Είμαστε ένα δύσμοιρος λαός, αλλά έχουμε την ανταμοιβή να είμαστε περήφανοι για τους γενναίους μας», κατέληξε.
Ο ευρωβουλευτής του ΑΚΕΛ Τάκης Χατζηγεωργίου, σε σύντομο χαιρετισμό του και στρεφόμενος προς τα πρόσωπα των συγγενών, υπογράμμισε τη χαρά του που τους συνάντησε από κοντά, τονίζοντας πως ένιωσε ότι βρίσκεται με ανθρώπους οι οποίοι διακατέχονται από ύψιστη αξιοπρέπεια, παρ' όλον τον πόνο και τη θλίψη για τον χαμό των δικών τους, ο οποίος προήλθε μέσα από ένα απολύτως αδιαιολόγητο και ακατανόητο ατύχημα.ΠΗΓΗ

Τὴν πορεία τοῦ πολυτεχνείου, θὰ τὴν διακόψουμε;


Σὲ λίγες μέρες θὰ ἔχουμε τὶς "ἑορταστικὲς" συγκεντρώσεις-πορεῖες τοῦ πολυτεχνείου.Στὶς πορεῖες ποὺ στὴν οὐσία γιορτάζουμε καὶ τιμοῦμε τὴν ἐπαναφορά του... σάπιου πολιτικοῦ κατεστημένου ποὺ μᾶς κυβερνᾶ καὶ μᾶς ἔφερε σὲ αὐτὴ τὴν κατάντια.

Ἂν λοιπὸν κάποια πορεία-συγκέντρωση-παρέλαση θὰ ἔπρεπε νὰ διακοπεῖ ,αὐτὴ τοῦ πολυτεχνείου, πρέπει νὰ εἶναι ἡ ὑπ' αριθμὸν ΕΝΑ. Θὰ ἤθελα πολὺ λοιπὸν νὰ δοῦμε πῶς θὰ κινηθοῦν οἱ γνωστοὶ ἀντιδραστικοὶ ἀλλὰ καὶ μεγάλη μερίδα ἐκπαιδευτικῶν ποὺ πρὶν λίγες μέρες παρότρυναν τοὺς μαθητές τους σὲ ὑπονομευτικὲς ἐνέργειες πρὸς τὴν ἐθνικὴ παρέλαση.
Ξέρουμε ὅμως, "τιμᾶμε τοὺς νεκρούς του πολυτεχνείου" θὰ ποῦν. Τιμᾶμε τοὺς 20 νεκροὺς γνωστῶν χώρων ποὺ ἔπεσαν πέριξ του ἱδρύματος καὶ ἄλλους 20 σὲ διάφορες περιοχὲς ἀπὸ ἀδέσποτα πυρὰ στρατιωτῶν (ἐννοεῖται ἄδικα καὶ καταδικαστέα); Ἢ τιμᾶμε τοὺς...

 δημοκρατικοὺς ἀγωνιστὲς τοῦ πολυτεχνείου ποῦ ὅπως ἀποδείχτηκε ἐξαργύρωσαν μὲ τὸ παραπάνω τὴν ὅποια τοὺς συμμετοχή;
Καὶ τοὺς 13.500 Ἕλληνες στρατιῶτες ποὺ ἔπεσαν μόνο στὰ βουνὰ τῆς Ἀλβανίας ὑπὲρ πίστεως καὶ πατρίδος πῶς τοὺς τιμήσαμε;;;;
Αὐτὸ ποὺ ζοῦμε δὲν εἶναι τυχαῖο, οὔτε προϊὸν συνομωσίας, πραγματικά μας ἀξίζει...ΠΗΓΗ

Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2011

ΌΧΙ στον διεθνή σιωνισμό

E-mail Εκτύπωση PDF

Μοιραστείτε την ανάρτηση

«Το 1940 οι πατεράδες μας είπαν ΟΧΙ στον άξονα, σήμερα τα παιδιά του Θεού λένε ΟΧΙ στον διεθνή σιωνισμό», μας είπε ο Άγιος Πειραιώς
Με αυτή του τη δήλωση, ο μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ, ο οποίος σημειωτέον αποθεώθηκε από τον κόσμο της πόλης, με τον οποίο δεν φοβήθηκε να αναμειχθεί (όπως φοβούνται οι πολιτικάντηδες), έδωσε ένα διαφορετικό όσο και πραγματικό στίγμα στmitropolitis_serafeim_peiraios_533_355ην 28η Οκτωβρίου. Ένα στίγμα πραγματικό, ανεπιτήδευτο και θαρραλέο. Εξ ου και το «πνίξιμο» της είδησης από τα περισσότερα (και αμήχανα μπροστά στην αλήθεια) ΜΜΕ. Σε αυτή τη χώρα της υποδούλωσης στα μνημόνια και στην ασπόνδυλη γραφειοκρατία της ΕΕ και των διορισμένων και άνευ δημοκρατικής νομιμοποίησης Ρομπούι, Τρισέ, Άστον, Μπαρόζο και σία, φωνές σαν εκείνη του μητροπολίτη Πειραιώς, μας δείχνουν το δρόμο της αντίστασης στη Νέα Τάξη Πραγμάτων.ΠΗΓΗ

Στρατιωτική Παρέλαση 28 Οκτωβρίου 2011 Θεσσαλονίκη ΣΣΑΣ

http://youtu.be/sGwj_ZYy02kΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟhttp://youtu.be/sGwj_ZYy02kΤΟ ΕΙΔΑΜΕΕΔΩ

Σχολείο ανορθόδοξου πολέμου ΛΕΦΕΔ Ξάνθης



XSAP-front
Στις 23-25 Σεπτεμβρίου 2011 πραγματοποιήθηκε ταχύρυθμο εκπαιδευτικό σχολείο ανορθόδοξου πολέμου στην ευρύτερη περιοχή του Σταυροχωρίου Ξάνθης (Πασχαλιά – Καστανωτό) από την ΛΕΦΕΔ Ξάνθης.
Το σχολείο πραγματοποιήθηκε με τέτοιο τρόπο, ούτως ώστε να γίνεται διδαχή των διαφόρων αντικειμένων, στα πλαίσια ενός γενικότερου σεναρίου το οποίο προέβλεπε διείσδυση σε εχθρική περιοχή, προσβολή σταθμού ηλεκτρονικού πολέμου, τακτική αποχώρηση στις φίλιες γραμμές μέσα σε χρονικό ορίζοντα 24 ωρών.Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα περιελάμβανε τα εξής αντικείμενα:
1. Περίπολα αναγνωρίσεως - μάχης
2. Οργάνωση μάχης περιπόλου – διαταγή περιπολάρχη
3. Βασικές οδηγίες κατά την κίνηση περιπόλου
4. Ενέργειες:
α. Αμέσου αντιδράσεως
β. Στις στάσεις
γ. Σε επικίνδυνες περιοχές
5. Κρύπτες
6. Πρόκληση απωλειών στον εχθρό με:
α. Ναρκοθετήσεις (μόλυνση) δρομολογίων
β. Προσβολές Σ.Δ, μονάδων, χώρων σταθμεύσεως, φαλάγγων.
γ. Δράσεις ελεύθερων σκοπευτών
δ. Δολιοφθορών
7. Οργάνωση Χ.Α.- Π.Χ.Α.
8. Χρησιμοποίηση γραμμών διαφυγής - επαφή με πράκτορα.Τα παραπάνω αντικείμενα εμπλουτίστηκαν με τακτική διέλευση υδάτινου κωλύματος.

Click image to open!
Click image to open!
Click image to open!
Click image to open!
Click image to open!
Click image to open!
Click image to open!
Click image to open!
Click image to open!
Click image to open!
Click image to open!
Click image to open!
Click image to open!
Click image to open!
Click image to open!
Click image to open!
Click image to open!


Οι συμμετέχοντες (από διάφορες πόλεις της Ελλάδας και της Κύπρου) παρότι έδωσαν το μέγιστο των δυνατοτήτων τους δεν κατέστη δυνατό να τερματίσουν άπαντες (μόνο οι 13)
λόγω των υψηλών απαιτήσεων.
Έζησαν όμως έντονα την όλη κατάσταση και αποχώρησαν πλήρεις εμπειριών και συγκινήσεων.

Η ΛΕΦΕΔ Ξάνθης ευχαριστεί θερμά τους συμμετέχοντες συναδέλφους, τη ΛΕΦΕΔ Θεσσαλονίκης, την Ιερά Μητρόπολη Ξάνθης και Περιθεωρίου, το Δ’ ΣΣ, τον Πρόεδρο και τους κατοίκους της Πασχαλιάς, τον Πολιτιστικό Σύλλογο Καστανωτού και τους χορηγούς.
ΠΗΓΗ

Το αίμα της Θεοτόκου - Μια αληθινή ιστορία



(μια αληθινή ιστορία)
Δημοσιεύθηκε στις εφημερίδες Νόβογιε Βρέμια (=Νέοι Καιροί), φύλλο 1/12 Σεπτεμβρίου 1943, και Ρούσκαγια Ζίζνι (=Ρωσική Ζωή), φύλλο 7969/14 Μαΐου 1974.
Μετέφρασε και διασκεύασε από τη Ρωσική γλώσσα ο αρχιμ. Τιμόθεος, Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Παρακλήτου Ωρωπού.
Οι υποσημειώσεις ανήκουν στον μεταφραστή

Η ξηρασία εκείνη τη χρονιά ήταν φοβερή. Η γη άνοιξε από τη ζέστη. Οι πηγές στέρεψαν. Τα ποταμάκια στέγνωσαν. Τα πηγάδια άδειασαν. Τα φύλλα των δένδρων κιτρίνισαν, σαν να πέρασε δίπλα τους φωτιά. Το χορτάρι και τα σπαρτά στα χωράφια ξεραίνονταν από τη ρίζα. Ποτέ πριν η περιοχή Ζαμπαϊκάλ[1] δεν είχε αντιμετωπίσει τέτοια ανομβρία.
Ο εμφύλιος πόλεμος είχε πια τελειώσει με τον θρίαμβο της κόκκινης εξουσίας και την αποχώρησι του λευκού στρατού[2]. Στο Τοργίνσκ, χωριό των Κοζάκων[3] κοντά στην πόλη Νερτσίνσκ[4], η πρώτη δουλειά των μπολσεβίκων μετά την επικράτησί τους ήταν να σφραγίσουν τον κεντρικό ναό, όπου φυλασσόταν η περίφημη θαυματουργή ει­κόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου.
Στις 8 Ιουλίου κάθε χρόνο, ανήμερα της μνήμης του Αγίου Προκοπίου, πλήθη πι­στών, έπειτα από πανηγυρική θεία λειτουρ­γία και παράκλησι, έπαιρναν την θαυμα­τουργή εικόνα και την λιτάνευαν σε κοντι­νά και μακρινά χωριά.
Ήταν 7 Ιουλίου του 1922. Στην λαϊκή συνέλευσι του Τοργίνσκ οι ασπρογένηδες γέροι Κοζάκοι άκουγαν σκυθρωποί τον Στέφανο Καμένστσικωφ, πρώην κόκκινο παρτιζάνο και τώρα γραμματέα του χω­ριού.
—Εσείς λοιπόν, σύντροφοι, λέτε ότι μας χτύπησε η ξηρασία επειδή η εργατική εξουσία απαγόρευσε την λιτάνευσι της εικόνας στα χωράφια και εμποδίζει τους παπάδες ν' αποκοιμίζουν πια τον λαό;
—Σωστά το μάντεψες, Στέφανε Βαχραμέγιεβιτς, αποκρίθηκε άφοβα ο Κύριλλος Μπούτιν, ένας ψηλός, γεροδεμένος Κοζά­κος με μαύρο παχύ μουστάκι, πρώην μαχη­τής στην πρώτη γραμμή του γερμανικού με­τώπου[5].
—Φαίνεται πως δεν σου πολυαρέσει η ε­ξουσία των εργατών και αγροτών, γρύλλισε ο Καμένστσικωφ. Το καλό που σου θέλω, μάζεψε το μπογαλάκια σου και τράβα να βρης τους λευκούς πέρα από την θάλασσα...
—Άστα αυτά. Στέφανε, απάντησε ήρεμα ο Μπούτιν. Φαίνεται πως έχασες το μυαλό σου. Ξέχασες κιόλας ότι στο έκτο σύνταγμα του Γιακίμωφ διοικούσα εκατοντάδες επαναστατών εναντίον των λευκών;
—Μπορεί τότε να πολέμησες τους τσαρι­κούς. Τώρα όμως δείχνεις πως δεν μπορείς να στερηθής τις μουχλιασμένες συνήθειες που σε δίδαξαν οι παπάδες. Σε τραβάνε πολύ...
Ο Καμένστσικωφ κοίταζε ειρωνικά τον Μπούτιν. Στο βλέμμα του όμως υπήρχε και κάτι το απειλητικό. Ήταν κοντός, με ζωηρό πρόσωπο, γεμάτο αυτοπεποίθησι. Είχε μό­λις τελειώσει το πρακτικό λύκειο της Νερτσίνσκ, όταν εντάχθηκε στα σώματα των κόκκινων παρτιζάνων. Πρόσφατα είχε τοποθετηθή στη θέσι του γραμματέως του χω­ριού. Η αυταρχικότητα του όμως δεν άργη­σε να  προκαλέση την δυσαρέσκεια όχι μό­νον των Κοζάκων, μα και των συντρόφων του, των παλιών κόκκινων παρτιζάνων.
—Σύντροφοι, συνέχισε μαχητικά. Πρέ­πει να λυτρωθούμε από την θρησκοληψία. Αφού στην ρωσσική γη δεν έχει πια θέσι ο τσάρος, δεν έχει θέσι ούτε ο Θεός. Ο άν­θρωπος ο ίδιος είναι για τον εαυτό του και Θεός και τσάρος...
Τα τελευταία λόγια του Καμένστσικωφ προκάλεσαν αναταραχή και σούσουρο στην συνάθροισι των χωρικών. Ακούστηκαν τολμηρές διαμαρτυρίες.
—Νάτα μας! Τι τόλμησε να πη το κουτά­βι!...
—Πέτρα στο λαιμό του και κατευθείαν για πνίξιμο!...
Ασπρομάλληδες γέροντες με ξαναμμένα πρόσωπα πετάχθηκαν απ’ όλες τις μεριές και άρχισαν να τον πλησιάζουν απειλητικά. Ο Καμένστσικωφ χλώμιασε και τους κοί­ταξε σαν χαμένος.
—Τι σημαίνει αυτό, σύντροφοι; είπε μέ­σα από τα δόντια του. Κάνετε λοιπόν σαμ­ποτάζ; Αντιστέκεσθε στην σοβιετική εξου­σία;
—Δεν κάνουμε σαμποτάζ, αποκρίθηκε ο Μπούτιν, ενώ τα μαύρα μάτια του πετού­σαν σπίθες. Εκδηλώνουμε την δίκαιη αγανάκτησι του λαού για τις βλασφημίες σου. Καλύτερα βούλωσε το στόμα σου!
—Σύντροφε Στέφανε, πήρε το λόγο ένας ηλικιωμένος Κοζάκος με έξυπνο και καλωσυνάτο πρόσωπο, πρώην εκκλησιαστικός σύμβουλος. Στείλε ένα δικό σου άνθρωπο στην Νερτσίνσκ. Εξήγησε στους προϊστα­μένους σου τι σου ζητούμε και γιατί. Εμείς ειρηνικά παρακαλούμε να λιτανεύσουμε την εικόνα της Παναγίας στα κατάξερα χω­ράφια μας. Κρίνε μόνος σου: Ποιος έχει να ζημιωθή απ’ αυτό;
—Όλοι εμείς πιστεύουμε στον Χριστό!, πετάχθηκε ένας ζωηρός νεαρός Κοζάκος. Μόνο εσύ, σκύλε, ζης χωρίς Χριστό!
Ο Καμένστσικωφ αντέδρασε.
—Τι ειν' αυτά που λέτε σύντροφοι; Μα τότε για ποιο πράγμα πολεμήσαμε; Γιατί χύσαμε το αίμα μας; Γιατί πήραμε με τόσες θυσίες την εξουσία;
Κοίταξε με κάποιαν ελπίδα συμπαραστά­σεως προς το μέρος που καθόταν οι πιο έμ­πιστοι του παλιοί κόκκινοι παρτιζάνοι. Ε­κείνοι όμως άρχισαν να ξεροβήχουν με α­μηχανία. Κανείς δεν τόλμησε να πάρη το μέρος του.
—Μας ξεγελάσατε και πολεμήσαμε!, φώ­ναξε ένας χωρικός. Τώρα που το καταλά­βαμε είναι αργά. Τους νεκρούς δεν μπορείς να τους φέρης πίσω!
Στην συγκέντρωσι απλώθηκε βαριά σιω­πή...
—Εσείς, σύντροφοι, τι λέτε; ρώτησε ξαφνικά ο Καμένστσικωφ σε ηπιώτερο τό­νο, γυρίζοντας στους φίλους του και προ­σπαθώντας να χαμογελάση.
—Σε παρακαλούμε, Στέφανε, είπε πάλι ο εκκλησιαστικός σύμβουλος, να σεβασθής την επιθυμία τόσων συντρόφων. Ειρηνικά σου το ζητούμε. Έκτος κι αν θέλης να με­ταχειρισθούμε άλλα μέσα... Δείξε σύνεσι για να σωθή η ειρήνη στο χωριό μας.
—Καλά... Σύμφωνοι... Θα σας κάνω το χατήρι!... Θα στείλω τώρα κιόλας άνθρω­πο στην Νερτσίνσκ. Βλέπω ότι δεν θέλετε ν' απελευθερωθήτε από την παπαδική απάτη, θα σας δείξω λοιπόν κι εγώ στην πράξι πόσο λάθος κάνετε.
Οι Κοζάκοι έφυγαν από την σύναξι σιω­πηλοί. Κάπου-κάπου μόνο σχολίαζαν με­ταξύ τους τα βλάσφημα λόγια του Καμέν­στσικωφ.
Η αναφορά που έστειλε ο Στέφανος στην Νερτσίνσκ έγραφε μεταξύ των άλλων:
«Αν και αρνούμαι κάθε συγκατάβασι α­πέναντι στις ξεπερασμένες θρησκευτικές αντιλήψεις, ειδικά γι' αυτή την φορά ειση­γούμαι την ικανοποίησι του αιτήματος των χωρικών του Τοργίνσκ, που ζητούν να κά­νουν μια λιτανεία. Ασφαλώς δεν πρόκειται να σταματήση η ξηρασία, που μαστίζει τον τόπο, με την περιφορά μιας ζωγραφιάς στα χωράφια. Εμείς όμως θ' αποκτήσουμε έτσι ένα ακόμη όπλο για την αθεϊστική μας προ­παγάνδα. Θα αποδειχθή δηλαδή στην πράξι ότι "φιλάνθρωπος και προνοητής Θεός" και "ευσπλαγχνικοί άγιοι" δεν υπάρχουν παρά μόνο στα παραμύθια του αμόρφωτου λαού και στις απάτες των παπάδων. Παρα­καλώ πάντως, για κάθε ενδεχόμενο, να στείλετε και μερικά επίλεκτα στελέχη της G.P.U.[6] για να παρακολουθήσουν την εξέλιξι των γεγονότων».
* * *
Ανήμερα του Αγίου Προκοπίου, μόλις ο καυτερός ήλιος ανέτειλε στον ορίζοντα, πλήθη χωρικών συγκεντρώθηκαν μπροστά στον κεντρικό ναό του Τοργίνσκ, ντυμένοι όλοι στα γιορτινά. Η χαρμόσυνη είδησις ότι σήμερα, όπως και τον παλιό καιρό, θα γίνη λιτανεία για βροχή, διαδόθηκε αστρα­πιαία σ' όλα τα γύρω χωριά.
Πολύ νωρίτερα είχαν ξεκαρφωθή από τις πόρτες και τα παράθυρα του ναού oι σανί­δες, με τις οποίες είχε σφραγισθή. Η Κυρία Θεοτόκος άνοιξε διάπλατα τις πύλες του οίκου Της στους πιστούς. Οι γλυκόλαλες καμπάνες σκορπούσαν και πάλι μακριά τον ήχο τους, όπως τα περασμένα χρόνια... Τις ώρες τούτες νόμιζες πως ο παλιός ειρηνικός ρυθμός της ζωής δεν είχε ποτέ διαταραχθή. Λες και δεν είχε προηγηθή το φοβερό αιματοκύλισμα του εμφυλίου πολέμου...
Η μόνη παραφωνία μέσα στην αρμονία των εκδηλώσεων της κοζάκικης ευσέβειας ήταν η παρουσία των πρακτόρων της G.P.U., με τα χαρακτηριστικά καπέλλα τους. Είχαν περικυκλώσει τον ναό και κοί­ταζαν πότε βλοσυρά και πότε χλευαστικά τις οικογένειες των Κοζάκων που, χαρού­μενες κι ευλαβικές, συνωστίζονταν στο προαύλιο.
Όταν σε λίγο εμφανίσθηκε το βαρύ πλαί­σιο με την εικόνα της Παναγίας· όταν πρό­βαλαν οι γέροντες Κοζάκοι με τα λαμπερά πρόσωπα, που την σήκωναν με φόβο Θεού· όταν πίσω τους φάνηκαν οι χρυσοντυμένοι ιερείς, ψάλλοντας δυνατά θεομητορικούς ύμνους, όλοι οι πιστοί έπεσαν στα γόνατα. Δάκρυα κυλούσαν από τα μάτια τους. Ευ­λαβικοί στεναγμοί και ικετήριες κραυγές έσχιζαν τον αέρα.
—Δέσποινα τ’ ουρανού! Προστασία των Χριστιανών! Ελέησον ημάς!
Από την μεγάλη εικόνα, που άστραφτε γεμάτη πολύτιμα πετράδια, τα μεγάλα μά­τια της Θεομήτορος κοίταζαν με κάποια θλίψι τον γονατισμένο λαό.
Ο Καμένστσικωφ που στεκόταν μπροστά-μπροστά με μιαν ώργισμένη έκφρασι στο πρόσωπο, συγκλονίσθηκε σύγκορμα, ό­ταν το βλέμμα του συναντήθηκε μ’ εκείνα τα ουράνια μάτια, που ερευνούσαν θαρρείς τα μύχια της σκληρής καρδιάς του. Τράβηξε τα μάτια του από την εικόνα, αλλά μια μυ­στική και ανεξήγητη δύναμις τον ωθούσε να την κοιτάξη πάλι, και πάλι... Για ν' αν­τιδράση βγήκε με γοργά βήματα έξω από το προαύλιο.
Η όψις όμως των ακτινοβόλων και μελαγχολικών θεομητορικών ματιών έ­μενε βαθιά χαραγμένη μέσα του. Διόρθωσε αμήχανα τον γούνινο σκούφο του και άνα­ψε τσιγάρο.
Από τον περίβολο του ναού, όπου γινό­ταν παράκλησις, έφθαναν στ' αυτιά του οι εκφωνήσεις του γέροντος Ιερέως π. Ιωάν­νου:
—...Υπέρ ευκρασίας αέρων, ευφορίας των καρπών της γης και καιρών ειρηνικών του Κυρίου δεηθώμεν...
Παρά την θέλησί του ο Καμένστσικωφ ψηλαφούσε σ' αυτά τα λόγια όλη την μυ­στική ομορφιά, το βάθος και την σοφία τους. Ανάπαυσι και γαλήνη, ιδιαίτερη πνοή χάριτος ανακάλυπτε στις απλές και κατα­νοητές αυτές λέξεις. Κινήθηκε μέσα του κά­τι παράξενο που τον έσπρωχνε να χωθή μέ­σα στο πλήθος του πιστού λαού, να γονατίση κι αυτός, να βρη ψυχική ειρήνη και ανά­παυσι...
Ήταν κάτι στιγμιαίο. Ξαφνικά η νευρι­κότητα η εμπάθεια τον ξανακυρίσευσαν. Πέταξε μακριά το τσιγάρο και μουρμούρισε βλάσφημα:
—Θα σας δείξω εγώ σήμερα τι αξίζει ο Χριστός σας και η Παναγία σας!
Η λιτανεία είχε κιόλας ξεκινήσει. Πλή­θος λαού, με φανταχτερά πουκάμισα και πολύχρωμα φουστάνια, ξεκίνησε για τους μαχαλάδες και τους αγρούς.
Η ζέστη ήταν αφόρητη. Ο ουρανός κα­ταγάλανος. Ο ήλιος καυτερός, κατάκαιγε τα πάντα. Τα δένδρα με τα κιτρινισμένα φύλλα έγερναν θλιμμένα στην γη. Το ξερό χορτάρι θρυμματιζόταν κάτω από τα πόδια του πλήθους. Τα σπαρτά είχαν σχεδόν καταστραφή.
—Μας εγκατέλειψε ο Θεός για τις αμαρ­τίες μας, είπε ο Κύριλλος Μπούτιν στον συνοδοιπόρο του, έναν κυρτωμένο γέρο-Κοζάκο.
—Μόνη ελπίδα μας είναι η Παναγία, α­πάντησε εκείνος και σταυροκοπήθηκε. Δεν συνέβη ποτέ να μην ακούση τις προσευχές μας. Πάντοτε, μετά από την λιτανεία στα χωράφια, στέλνει την ποθητή βροχούλα.
—Μακάρι να μας λυπηθή κι εφέτος, ανα­στέναξε ο Μπούτιν.
Όταν η εικόνα έφθασε στο δικό του χωράφι, γονάτισε πάνω στην σκληρή γη και προσευχήθηκε θερμά. Οι ιερείς ράντιζαν με αγιασμό το μαραμένο σιτάρι. Οι σταγόνες έπεφταν πάνω στα γερμένα στάχυα και λα­μπύριζαν κάτω από τον ανελέητο ήλιο...
Μέχρι το βράδυ μετέφεραν την εικόνα από χωράφι σε χωράφι και έκαναν παντού δεήσεις. Το πλήθος διέσχιζε αγρούς, λό­φους, δάση, σκονισμένους δρόμους, στεγνά ρυάκια. Στις μυριόστομες ικεσίες, «δώσε, Κύριε, βροχή στην διψασμένη γη», φαινό­ταν σαν ν' αναστέναζε και αυτή η γη, σαν να επαναλάμβανε τα πονεμένα τούτα λόγια, σαν να περίμενε κι αυτή το θαύμα. Το θαύμα της ζωής και της ανακαινήσεως.
Ο Καμένστσικωφ, ανεβασμένος πάνω στο μαύρο του άλογο, ακολουθούσε βήμα προς βήμα τον λαό και χαμογελούσε ειρω­νικά. Μιλούσε στους ανθρώπους της G.P.U. περιφρονητικά για την καθυστέρησι, την αμάθεια, τις προλήψεις και τις δεισιδαιμο­νίες των Κοζάκων.
—Για μας ωστόσο, πρόσθεσε στο τέλος, κέρδος θα πρόκυψη. Η σημερινή κωμωδία είναι μια ευκαιρία, για να ξεσκεπάσουμε τις απάτες των παπάδων και να εξευτελί­σουμε την λαϊκή θρησκοληψία. Θαύματα στην εποχή μας δεν γίνονται. Σάμπως γί­νονταν ποτέ τάχα; Κανένα Θεό δεν έχουμε ανάγκη για την βροχή. Το σοβιετικό κράτος θα κατασκευάση ένα καλό αρδευτικό σύ­στημα και θα οικοδομήση μια νέα κατάστασι χωρίς Θεό, χωρίς παπάδες, χωρίς τσι­φλικάδες ...
Εκείνη την στιγμή θυμήθηκε άθελα του εκείνα τα θαυμαστά μάτια, που από την ει­κόνα της Θεομήτορος κοίταζαν μέσα στην ψυχή του, και απότομα σώπασε...
Αργά το απόγευμα, όταν ο λαός έμπαινε πάλι στο χωριό, εμφανίσθηκε ξαφνικά στα δυτικά του ξάστερου ορίζοντα ένα μικρό λευκό συννεφάκι, που μεγάλωνε γρήγορα. Ένα ελαφρό αεράκι δρόσισε τα βασανισμέ­να πρόσωπα των χωρικών. Μετέφεραν τώ­ρα την εικόνα μέσα στους κήπους των σπι­τιών. Ράντιζαν με αγιασμό τις αυλές κι έ­καναν δεήσεις.
Στην αυλόπορτα του σπιτιού του Καμέν­στσικωφ η γριούλα μητέρα του, με πρόσχα­ρο πρόσωπο κι εγκάρδια προσευχή, περίμε­νε την ιερή εικόνα. Ο γιός της την είδε. Κάλπασε γρήγορα μπροστά από την λιτα­νεία και της φώναξε:
—Μην τολμήσης, γριά, να βάλης μέσα στην αυλή μας αυτή τη γύφτισσα της οικου­μένης, γιατί κι εγώ δεν ξέρω τι θα γίνη!...
—Τι έπαθες, Στέφανε; Σου σάλεψε το μυαλό; Τι λόγια είν' αυτά που ξεστομίζεις;
—Θα δης σε λίγο, της αποκρίθηκε με ύφος απειλητικό και ειρωνικό συνάμα.
Κοίταξε τον ουρανό και κατσούφιασε. Το ένα μετά το άλλο άρχισαν να εμφανίζωνται πολλά μικρά συννεφάκια, άσπρα στην αρ­χή, που σιγά-σιγά μεγάλωναν, σκούραιναν και γέμιζαν όλο τον ορίζοντα.
Έφεραν την εικόνα στην αυλή του σπι­τιού του. Ο ιερεύς άρχισε να λέη την συνη­θισμένη εκφώνησι. Ο Καμένστσικωφ δεν κρατήθηκε πια. Κατακόκκινος, ξαναμμέ­νος, με τα χαρακτηριστικά του προσώπου τραβηγμένα από την έντασι, πήδησε μπρο­στά του και του φώναξε με οργή:
—Φτάνει πια η κωμωδία! Σύντροφοι, ε­λάτε!
Στην εντολή του οι άνδρες της G.P.U. κύ­κλωσαν την εικόνα και απομάκρυναν τον κόσμο.
—Τώρα θα σας δείξω εγώ αν υπάρχη ο Θεός σας και η Παναγία σας! Εδώ μπρο­στά στα μάτια σας θα κάνω κομμάτια αυτό το παλιόξυλο, που σαν σκλάβοι προσκυνά­τε... Κι εσύ, τραγόπαπα, φύγε από δω!
Άρπαξε τον π. Ιωάννη από την λευκή γε­νειάδα του, τον τράβηξε κοντά του και μετά τον έσπρωξε με ορμή.
Ο κόσμος τα έχασε. Οι γυναίκες άρχισαν να κλαίνε.
Ο π. Ιωάννης κυλίσθηκε στην γη. Ο χρυσός σταυρός, που κρατούσε στο δεξί του χέρι, έπεσε χάμω. Ο Καμένστσικωφ τον κλώτσησε με την μπότα του. Και α­στραπιαία, πριν προλάβουν να συνέλθουν οι Κοζάκοι, σήκωσε το αστραφτερό καυκασιανό σπαθί του και χτύπησε με όλη του την δύναμι την εικόνα της Θεοτόκου!
Το πλήθος πάγωσε από φρίκη για την πρωτοφανή ασέβεια... Αμέσως όμως ακού­σθηκαν ανακατεμένες φωνές, γεμάτες δέος:
—Αίμα, αίμα!...
—Κοιτάτε, κοιτάτε!...
—Θαύμα, θαύμα...
Ο Καμένστσικωφ κοίταξε άγρια γύρω του. Δεν άργησε να καταλάβη τι φώναζαν και γιατί. Η μητέρα του έπεσε στα γόνατα και τον άρπαξε από τα πόδια.
—Στέφανε, κοίτα την Δέσποινα... Αμαρτία ανήκουστη..., μπόρεσε μόνο να ψελλίση ανάμεσα στ' αναφυλλητά της.
Ο βέβηλος έριξε μια ματιά στην εικόνα. Το χέρι που την χτύπησε κρεμάστηκε στον αέρα. Το αίμα του πάγωσε... Στεκόταν σαν κεραυνόπληκτος, με τα μάτια του καρφω­μένα στην εικόνα.
Στην δεξιά πλευρά της, στο σημείο που δέχθηκε το κτύπημα του σπαθιού, το βαρύ πλαίσιο είχε σπάσει και έτρεχε σταγόνα-σταγόνα αίμα! Από την «πληγή» το αίμα κυλούσε όλο και χαμηλότερα, βάφοντας κόκκινο το ασημένιο φόρεμα της Υπεραγίας Θεοτόκου. Αλλά δεν ήταν μόνο το αίμα.
—Δάκρυα, δάκρυα!..., φώναξε ο Καμένστσικωφ με παράξενη, βραχνή φωνή.
Το σπαθί έπεσε τώρα από το χέρι του. Σκέπασε το πρόσωπο με τα δυο του χέρια. Σαν τρελλός ώρμησε να φύγη, ανοίγοντας δρόμο μέσα από το πυκνό πλήθος.
Από τα μάτια της Παναγίας έτρεχαν μεγάλα, καθαρά δάκρυα, σαν διαμάντια.
Ο λαός έπεσε στα γόνατα.
Ο ουρανός άρχισε να βρέχη...
Η ευλογημένη βροχή κράτησε τρία μερόνυχτα. Τρεις ήμερες και τρεις νύκτες το ζω­ογόνο νερό πότιζε ασταμάτητα την κατάξερη γη. Την τετάρτη ήμερα ξέσπασε μια φοβε­ρή καταιγίδα, τέτοια που κανείς δεν θυμό­ταν να είχε ξαναγίνει. Την επομένη ο ήλιος έλαμψε πάλι χαρούμενα στον ολοκάθαρο ουρανό. Γύρω όλα άρχισαν να πρασινίζουν, να ευφραίνωνται, ν’ απολαμβάνουν το θαύ­μα της ζωής, το θαύμα της αναγεννήσεως.
Η εικόνα της Παναγίας του Τοργίνσκ μεταφέρθηκε εσπευσμένα στην Νερτσίνσκ: εν­τολή των αρχών. Ο ναός σφραγίσθηκε ερμητικά και οι καμπάνες του αχρηστεύθη­καν. Ο π. Ιωάννης ωδηγήθηκε στην φυλα­κή. Και ο Στέφανος Καμένστσικωφ έγινε άφαντος. Κανείς δεν είδε πια τον παλιό κόκκινο παρτιζάνο.
Πέρασαν αρκετά χρόνια.
Ήταν μια φθινοπωρινή νύκτα του 1930.
Γύρω στα μεσάνυχτα μπήκε καλπάζοντας στο Τοργίνσκ ένα μικρό απόσπασμα λευ­κών παρτιζάνων.
Οι καβαλάρηδες σταμάτησαν στην μέση του χωριού, έβγαλαν τους σκούφους τους και σταυροκοπήθηκαν ευλαβικά. Πριν από οκτώ χρόνια υψωνόταν εδώ ο περίφημος ναός της Υπεραγίας Θεοτόκου με την θαυ­ματουργή εικόνα της. Σκιερά δένδρα κι έ­νας ασπρισμένος μανδρότοιχος την περιέβαλλαν. Τώρα στην θέσι αυτή ήταν ένας απλός, ωργωμένος αγρός.
—Εδώ βρισκόταν το μεγάλο και ιερό κειμήλιο της πίστεως και της φυλής μας, είπε χαμηλόφωνα στους άνδρες του ο αρ­χηγός του αποσπάσματος. Εδώ διέπραξα το φοβερότερο ανοσιούργημα στην Ιστορία των Ορθοδόξων Κοζάκων... Από την ώρα εκείνη δεν έβρισκα ησυχία πουθενά, ήμερα και νύκτα... Τα μεγάλα, θλιμμένα, ακτινοβόλα μάτια της Παναγίας μας, η αιματο­βαμμένη μορφή της, με ακολουθούσαν πα­ντού... Δεν μπορούσα να σταθώ πουθενά. Στα πέντε χρόνια που ακολούθησαν γύρισα ολόκληρη σχεδόν την Ρωσία, κι ένοιωσα την καταπίεσι και τον πόνο του Ορθοδό­ξου λαού μας... Ξαναβρήκα την πίστι μου. Στην σκιά του σταυρού αναπαύθηκε η ψυχή μου. Καθαρίσθηκα από τις αμαρτίες του παρελθόντος. Είχα βάψει τόσες φορές τα χέρια μου στο αίμα αθώων Κοζάκων... Νοιώθω εξαγνισμένος και ήσυχος τώρα. Τι κι αν η σοβιετική εξουσία έχει επικηρύξει το κεφάλι μου; Τι κι αν θεωρούμαι σαν τσαρικός κακούργος, επικίνδυνος αντεπαναστάτης και «εχθρός του λαού»;... Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν!
Ο Στέφανος Καμένστσικωφ σιώπησε, αναστέναξε βαθιά και σπηρούνισε το άλο­γο του. Κατευθύνθηκε προς το πατρικό του σπίτι. Η καρδιά του κτυπούσε δυνατά. Οκτώ χρόνια είχε να δη την γερόντισσα μάνα του.
—Λάβαμε όλα τα μέτρα ασφαλείας; ρώ­τησε τον υπασπιστή του και, χωρίς να περιμένη απάντησι, προχώρησε με αδημονία στον περίβολο του σπιτιού.
Στο κατώφλι τα σανίδια τρίζανε κάτω από τα πόδια του. Κτύπησε με το μεγάλο σιδερένιο κρίκο της εξώπορτας. Από μέσα ακούσθηκαν αργά βήματα και μια τρεμάμε­νη γέρικη φωνή:
—Ποιος είναι;
—Μητέρα, εγώ, ο Στέφανος, απάντησε ψιθυριστά μα καθαρά ο Καμένστσικωφ.
—Στέφανε, γιέ μου!...
Άνοιξε την πόρτα. Ο Στέφανος έπεσε με λαχτάρα και συγκίνησι στην αγκαλιά της. Παράξενο, όμως! Εκείνη, αντί να τον σφί­ξη, τον έσπρωξε μακριά, κάνοντας του κά­ποιο νόημα. Ο Στέφανος δεν κατάλαβε. Στάθηκε σαστισμένος στην σκοτεινή είσοδο.
—Ενέδρα!, ούρλιαξε η γριούλα. Φύγε αμέσως! Οι άθλιοι, σε περιμένουν εδώ από το απόγευμα! Προδοσία!
—Την παλιόγρια! Μας πρόδωσε! ακούσθηκε μια βαρειά φωνή από μέσα.
Την ίδια στιγμή άστραψε μια φλόγα κι ακούσθηκαν τρεις πυροβολισμοί, ο ένας πί­σω από τον άλλο. Ο Καμένστσικωφ τινά­χθηκε πίσω σαν αστραπή. Μόλις πρόλαβε να δη την μητέρα του να σωριάζεται νεκρή, κτυπημένη στο κεφάλι. Οι σύντροφοι του ώρμησαν μέσα στην αυλή και άρχισαν να πυροβολούν προς το σπίτι.
—Χειροβομβίδες!, διέταξε ο Καμένστσικωφ.
Δεκάδες χειροβομβίδες ρίχθηκαν αμέσως στην ανοικτή εξώπορτα του σπιτιού και στα παράθυρα. Ο τόπος σείσθηκε από τις εκρή­ξεις. Στο αλώνι και τους αγρούς τα άχυρα πήραν φωτιά. Άνδρες της G.P.U. έτρεξαν να εμποδίσουν την υποχώρησι των ανταρ­τών. Εκείνοι όμως πρόλαβαν ν' ανεβούν στ' άλογα τους και να φύγουν καλπάζοντας, ε­νώ πίσω τους σφύριζαν οι σφαίρες.
Από το σπίτι του Καμένστσικωφ έβγα­ζαν τραυματίες και νεκρούς... Στην είσοδο, μέσα σε μια λίμνη από αίμα, βρισκόταν σω­ριασμένο το σώμα της μητέρας του...
Στον νυκτερινό ουρανό έλαμπε το φεγγά­ρι και στο βάθος ήσυχα ακουγόταν ο φλοί­σβος των ρυακιών του μικρού ποταμού Τόργα...
Μια ζεστή, καλοκαιρινή ήμερα του 1932 ένας άνθρωπος μετρίου αναστήματος, με γκρίζο κασκέτο και μια μικρή βαλίτσα στο χέρι, κατέβηκε από την αμαξοστοιχία της Μαντζουρίας στον σιδηροδρομικό σταθμό του Χαρμπίν. Με περιέργεια κοίταξε το α­μέριμνο πλήθος των Κινέζων και των Ρώ­σων που περνοδιάβαιναν. Σταμάτησε, έβγα­λε το κασκέτο του και σκούπισε τον ιδρώτα, που έτρεχε ποτάμι στο πρόσωπο του.
Ήταν ο Στέφανος Καμένστσικωφ, που εγκατέλειπε πια τα σύνορα της πατρίδος του. Έφευγε, αλλά με ακμαίο το φρόνημα και ισχυρή την θέλησι να συνεχίση τον αγώνα. Πίστευε πως κάποια μέρα, αργά ή γρήγορα, η Κυρία Θεοτόκος θα έκανε το πιο μεγάλο θαύμα της και θ’ ανάσταινε την πατρίδα του...
ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ
ΤΡΙΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΙΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΞΗΡΟΠΟΤΑΜΟΥ
ΤΕΥΧΟΣ 8,9
ΙΟΥΝΙΟΣ - ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 1990ΠΗΓΗ

Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2011

ΤΗΣ ΤΑ ΕΔΩΣΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ, ΚΥΡΙΕ...


του Δημήτρη Ντούλια
Ήμουν στο Ναυτικό το 1952 και βρισκόμουνα στη Πλατεία Κλαυθμώνος, που δεν ήταν όπως είναι σήμερα. Οι νεότεροι δεν γνωρίζουν πάρα πολλά από τα παλιά και απορούν όταν ακούν ορισμένα γεγονότα του τότε. Εκείνη τη στιγμή έπεφτε ο ήλιος και θα γνωρίζετε ότι με τη δύση του, γίνεται υποστολή σημαίας. Τότε το Υπουργείο Ναυτικού ήταν εκεί και η σημαία κυμάτιζε ακόμα στο κτήριο. Σήμερα είναι άλλες υπηρεσίες του Ναυτικού. Τότε πάντα κάθε πρωί, θα θυμούνται οι παλιοί, γινόταν έπαρση σημαίας και σταματούσαν τα πάντα, όπως και στη δύση του ηλίου γινόταν υποστολή. Ήταν στιγμές ωραίες, απίθανες που ζούσαν τότε οι άνθρωποι. Το άγημα αποδόσεως τίμων στο χώρο του, και ακούμε το σαλπιγκτή να δίνει το σύνθημα για την υποστολή της σημαίας. Το άγημα παρουσιάζει όπλα. Ο αξιωματικός χαιρετά και παίζεται ο Θούριος. Όλοι οι παριστάμενοι εκεί και οι περαστικοί, οπώς και εγώ, σταθήκαμε σε στάση προσοχής. Αποδίδεις με αυτό τον τρόπο την τιμή στο ιερό μας σύμβολο, στη γαλανόλευκη σημαία. Εκείνη τη στιγμή που οαρμόδιος αξιωματικός χαιρετά, η ματιά του πέφτει λοξά και βλέπει κάτι παράξενο, και η ψυχή του ταράζεται, για αυτό που θα σας πώ παρακάτω.
Τελειώνοντας η διαδικασία της υποστολής της σημαίας, οι διαβάτες συνεχίζουν το δρόμο τους, ενώ εγώ από συνήθεια έμεινα λίγο ακόμα. Τότε βλέπω το νεαρό αξιωματικό να κατευθύνεται θυμωμένος πρός ένα γεροδεμένο πλανόδιο καστανά. Βλέπετε, τότε η πλατεία ήταν κενή και στις γωνίες ήταν πάντα στιλβωτές (λούστροι) και καστανάδες που μας λείπουν τώρα. Και του είπε : ''Γιατί δεν σηκώθηκες όρθιος για να τιμήσεις τη σημαία μας; Δεν έχεις φιλότιμο;''.
Ο άνθρωπος έμεινε βουβός, εγώ παρακολούθησα έντρομος και φοβερά συγκλονισμένος το τι έγινε. Μετά βλέπω τον καστανά που έγινε κατακόκκινος και άρχισε να τρέμει. Ήθελε να φωνάξει, αλλά βλέπω με έκπληξη ότι συγκρατείται, σκύβοντας το κεφάλι του άρχισε να κλαίει με λυγμούς. Όμως συνέρχεται γρήγορα, σκουπίζει τα δάκρυα του και με πολλή δύναμη των χεριών του (αυτά ήταν γερά) στυλώνει το σώμα του δυνατά, σπρώχνει τον πάγκο του με τα κάστανα μπροστά και φωνάζει με όλη τη ψυχή του, στο νεαρό αξιωματικό δυνατά.
''Πώς να σηκωθώ κύριε; Της τα έδωσα της Πατρίδας και τα δύο!'' Και σηκώνει τα μπατζάκια του παντελονιού, όπου φάνηκαν δύο πόδια κομμένα πάνω από το γόνατα. Και ξαναρχίζει να κλαίει. Ο κόσμος όπως και εγώ γύρω του κλαίει και χειροκροτεί, όμως περισσότερο απο όλους κλαίει ο νεαρός αξιωματικός.
Εκείνη τη στιγμή έγινε κάτι το αλησμόνητο, φοβερή σκηνή για Όσκαρ. Ο αξιωματικός σκύβει και αγκαλιάζει και φιλά τον καστανά, και στη συνέχεια στέκεται ευθυτενής μπροστά στον ήρωα και φέρνει το δεξί του χέρι στην άκρη του γείσου του πηλικίου του και τον χαιρετά στρατιωτικά. Του απονέμει τας κεκανονισμένας τιμάς, που δεν μπόρεσε εκείνος τυπικά να αποδώσει στη σημαία μας, γιατι της χάρισε και τα δύο πόδια στα βορειοηπειρώτικα βουνά μας για να μπορεί να κυμματίζει σήμερα ψηλά η κυανόλευκη σημαία σε λεύτερη πατρίδα. Και οι άλλοι, οι πολλοί να μπορούν να πηγαίνουν με γρήγορο βήμα στις ειρηνικές απασχολήσεις τους, χωρίς να γνωρίζουν ότι περνούν μπροστά απο έναν ήρωα του αλβανικού μετώπου, τον Έλληνα ήρωα πολεμιστή, όποιο επάγγελμα και να έχει.
''Της τα έδωσα της Πατρίδας και τα δύο...''
* Πλωτάρχης Πολεμικού Ναυτικού ε.α.ΠΗΓΗ

ΤΟ ΚΚΕ ΚΑΙ ΤΟ «ΟΧΙ» ΤΟΥ ’40. Όλη η αλήθεια που μας κρύβουν!


Αναρτήθηκε από τον/την xryshaygh στο Οκτωβρίου 28, 2011
Η ιταλική επίθεση κατά της Ελλάδος, βρήκε το ΚΚΕ σε κατάσταση διαλύσεως και τον αρχηγό του, Νίκο Ζαχαριάδη, κρατούμενο στις φυλακές της Κέρκυρας.
Την 2α Νοεμβρίου 1940, στην εφημερίδα «Καθημερινή», δημοσιεύθηκε μια επιστολή του Ζαχαριάδη, η οποία όλως παραδόξως καλούσε τον ελληνικό λαό να υπερασπιστεί την πατρίδα: «… Στον πόλεμο αυτό, διευθυνόμενο από την κυβέρνηση Μεταξά, πρέπει όλοι να δώσουμε τις δυνάμεις μας μέχρι τελευταίας ικμάδας. Όλοι στον αγώνα, ο καθένας από τη θέση του…». Αυτή την επιστολή εμφανίζουν σήμερα κάποιοι εκ των πολιτικών απογόνων του Ζαχαριάδη –οι κουκουέδες (και λέω «κάποιοι», διότι όλοι οι σημερινοί αριστεροί είναι πολιτικοί απόγονοι του Ζαχαριάδη, τότε δεν υπήρχε ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜ.ΑΡ κ.λπ., όλοι ήταν ΚΚΕ ως το 1968 που έγινε η διάσπαση), για να εμφανισθούν ως… πρωτοπόροι του αγώνα. Κρύβουν, όμως, επιμελώς την ιστορική αλήθεια!
Ωστόσο, λίγο αργότερα, η επιστολή αυτή θεωρήθηκε πλαστή από το ΚΚΕ. Σύμφωνα, λοιπόν, με άρθρο του Ν. Πλουμπίδη (γνωστού από την υπόθεση Μπελογιάννη), στον παράνομο «Ριζοσπάστη» της εποχής: «Ιδιαίτερα, με το δημοσιευμένο στις φυλλάδες του Μεταξά της 2 Νοέμβρη πλαστό γράμμα του μεγάλου μας αρχηγού συν. Ζαχαριάδη, παράσυρε στην αυτοκτονία το λαό» (πηγή: «ΚΚΕ- Επίσημα Κείμενα», τόμος Ε΄, σελ. 36-37).
Έναν μήνα αργότερα, στις 26 Νοεμβρίου 1940, ο Ζαχαριάδης έγραψε δεύτερη επιστολή και… αποκατέστησε την τάξη: «Ενάντια στη θέληση του λαού, ο Μεταξάς έκανε και κάνει τον πόλεμο ενάντια στην Ιταλία, σα μια επιχείρηση αντιλαϊκή-πλουτοκρατική-καταχτητική-φασιστική-ιμπεριαλιστική. Ο λαός είναι αποφασιστικά ενάντια σ’ έναν τέτοιο πόλεμο. Έξω απ’ αυτά, η Ελλάδα δεν έχει καμιά θέση στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο ανάμεσα στην Αγγλία και Ιταλία-Γερμανία» (πηγή: «Ν. Ζαχαριάδη-Συλλογή Άρθρων», έκδοση της Κ.Ε. του ΚΚΕ).
Εν συνεχεία, ο Ζαχαριάδης έγραψε και τρίτη επιστολή, στις 15 Ιανουαρίου 1941, στην οποία προχωράει ακόμα πάρα πέρα: «Μετά το διώξιμο των Ιταλών από την Ελλάδα, το αίμα των φαντάρων μας χύνεται άδικα, σήμερα δε ο εγγλέζικος ιμπεριαλισμός εισπράττει σε αίμα των παιδιών της Ελλάδας, τους τόκους του κεφαλαίου που διάθεσε το 1935-36 για την παλινόρθωση του Γεωργίου και την εγκαθίδρυση της μοναρχοφασιστικής δικτατορίας του Μεταξά. Οι λαοί και φαντάροι της Ελλάδας και της Ιταλίας δεν είναι εχθροί μα αδέρφια, και η συναδέλφωσή τους στο μέτωπο θα σταματήσει τον πόλεμο…».
Ενώ, λοιπόν, τα στρατευμένα παιδιά της Ελλάδος αγωνίζονται στο μέτωπο και απελευθερώνουν την μία ελληνική πόλη της Βορείου Ηπείρου μετά την άλλη, οι πηλιογούσηδες του ΚΚΕ τους καλούν να… πετάξουν τα όπλα: «Καλούμε τους πολεμιστές μας ν’ αρνηθούν να πολεμήσουν πέρα απ’ τα σύνορα της πατρίδας μας. Τι ζητάμε στην Αλβανία; Που μας πάνε; Ο λαός μας δε θέλει δεύτερο Σαγγάριο» (πηγή: «ΚΚΕ- Επίσημα Κείμενα», τόμος Ε΄, σελ. 11,16).
Τέλος, ενώ επίκειται η γερμανική επέμβαση, το ΚΚΕ κάνει την ακόλουθη προδοτική-πουρκουάδικη έκκληση: «Η Κ.Ε. καλεί τους φαντάρους, τους ναύτες και τους αεροπόρους μας, να πάρουν στα χέρια τους τις διοικήσεις των μονάδων τους, εκλέγοντας προσωρινές επιτροπές, που ν’ αντιπροσωπεύουν όλους, από τον στρατιώτη μέχρι το στρατηγό, όσοι συμφωνάνε σε τούτο το πρόγραμμα δράσης: Να προτείνουν ειρήνη στους απέναντι αντιπάλους τους και ν’ απαιτήσουν, απ’ το άλλο μέρος, παραίτηση της κυβέρνησης, σχηματισμό προσωρινής αντιπολεμικής κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας-ειρήνης, σταμάτημα του πολέμου, ακύρωση των συμφωνιών που κλείστηκαν με τους Εγγλέζους και προσανατολισμό της χώρας προς τη Σοβιετική Ένωση. Η Κ.Ε. καλεί την εργατική τάξη κι ιδιαίτερα τους εργάτες μεταφορών , ναυτεργάτες, λιμενεργάτες, αυτοκινητιστές κι εργάτες πολεμικών εργοστασίων, να εφαρμόσουν ενιαίο εργατικό αντιπολεμικό μέτωπο με όσους συμφωνάνε στην πλατφόρμα του μετώπου εθνικής σωτηρίας-ειρήνης, συγκροτώντας επιτροπές εργοστασιακές κι επιχείρησης και να παλαίψουν με συγκεντρώσεις, διαδηλώσεις, με κωλυσιεργία στην παραγωγή, με οικονομικές και πολιτικές απεργίες. Η Κ.Ε. καλεί όλο τον εργαζόμενο λαό να πάρει παράδειγμα από τον ηρωικό αδελφό λαό της Βουλγαρίας, που κάνει ότι μπορεί για την αποκατάσταση της ειρήνης στα Βαλκάνια και την πραγματική συνεννόηση όλων των βαλκανικών λαών» (πηγή: «ΚΚΕ- Επίσημα Κείμενα», τόμος Ε΄, σελ. 25-26). Ποιο ήταν το παράδειγμα του «ηρωικού αδελφού λαού της Βουλγαρίας», το οποίο καλεί το ΚΚΕ τους Έλληνες να μιμηθούν; Εκείνη την εποχή, γερμανικά στρατεύματα είχαν εισέλθει στην Βουλγαρία, κατόπιν αδείας του Βόριδος, για να εισβάλλουν από εκεί στην Ελλάδα, ο δε «ηρωικός αδελφός λαός της Βουλγαρίας» τους υποδεχόταν ενθουσιωδώς!
Για όσους –νεαρούς αναγνώστες κυρίως- εκπλήσσονται μ’ αυτά που διαβάζουν, να τονίσω ότι η «αντιπολεμική» και στην ουσία φιλοιταλική- φιλογερμανική στάση του ΚΚΕ, προερχόταν από το περιβόητο σύμφωνο Ρίμπεντροπ-Μολότωφ, το οποίο ευρισκόταν σε πλήρη ισχύ την περίοδο του ελληνο-ιταλικού πολέμου. Ευτυχώς δε για το ΚΚΕ, η γερμανική εκστρατεία κατά του μπολσεβικισμού έγινε νωρίς, σε χρονικό διάστημα λιγότερο από δύο μήνες από την κατάκτηση της Ελλάδος, κι έτσι δεν πρόλαβαν να εκτεθούν οι κουκουέδες σε ανοικτή συνεργασία με τα στρατεύματα κατοχής…

Γ. Δημητρακόπουλος Συνταξιούχος Εκπαιδευτικός Π. Φάληρο – Αθήναι.


ΠΗΓΗ

Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2011

ΘΑΥΜΑΣΤΕ ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ !!!


Προεκλογική περίοδος 2009:ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ , το ΔΝΤ είναι καταστροφή, και άλλα πολύ ωραία λόγια που χαϊδεύουν αυτιά και μαζεύουν ψήφους.
Μετεκλογική περίοδος 2009, αφού έγινε πρωθυπουργός: ΛΕΦΤΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ και πρέπει να πάμε στο ΔΝΤ για να σωθεί η χώρα .
Και μετά ήλθε το ΜΝΗΜΟΝΙΟ, η ΤΡΟΙΚΑ, το ΔΝΤ, το μεσοπρόθεσμο, το ένα το άλλο, οι φόροι και τα τέλη, η περικοπή των δώρων, οι έκτακτες εισφορές και οι περικοπές μισθών, συντάξεων και επιδομάτων, πάρα πολλές εργασιακές κατακτήσεις των εργαζομένων του δημόσιου και κυρίως του ιδιωτικού τομέα καθώς και ότι άλλο εφηύραν οι αστέρες της ελληνικής οικονομίας και μάλιστα επί δικαίων και αδίκων, βάφοντας σε όλες τις περιπτώσεις το μαύρο άσπρο και μη υπολογίζοντας καθόλου τον ελληνικό λαό και τις συνέπειες που θα είχαν όλα τα μέτρα που πήραν ή και πρόκειται ακόμη να πάρουν.


Αλλά το πιο ωραίο και πρωτοφανές, που αποδεικνύει αφερεγγυότητα και αναξιοπιστία είναι τα παρακάτω που ελέχθησαν από το στόμα του Γιώργου Παπανδρέου, όχι ως αρχηγού αξιωματικής αντιπολίτευσης που θα ηδύνατο να τα λέει έστω και ως αντιπολιτευτικές «κορώνες», προς άγρα ψήφων, αλλά ως Πρωθυπουργού της Ελλάδος:

30 Σεπτεμβρίου 2010 : συνέντευξή του στη γερμανική εφημερίδα Die Zeit :

Αν κάνουμε αναδιάρθρωση, αυτό θα είχε νόημα στις αρχές της κρίσης !

3 Νοεμβρίου 2010: συνέντευξή του στο CNN:

Δεν είναι στην ατζέντα μας η αναδιάρθρωση του χρέους !

16 Νοεμβρίου 2010:συνέντευξη του στη γαλλική εφημερίδα Le Figaro:

Η αναδιάρθρωση του χρέους είναι καταστροφή για τους πολίτες !

7 Ιανουαρίου 2011:συνέντευξή του στο πρακτορείο Dow Jones Newswires:

Δεν συζητάμε αναδιάρθρωση του χρέους !

29 Ιανουαρίου 2011:συνέντευξή του στην αυστριακή εφημερίδα Die Presse:

Δεν αποτελεί επιλογή μας η αναδιάρθρωση

23 Μαρτίου 2011: συνέντευξή του στο γερμανικό περιοδικό “STERN” :

Ενδεχόμενη αναδιάρθρωση θα συνεπαγόταν κατάρρευση ελληνικών τραπεζών !!

15 Απριλίου 2011: ομιλία του στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ:

Αναδιάρθρωση χρειάζεται η χώρα, όχι το χρέος !!!

Τι τα έλεγες αυτά κύριε Πρωθυπουργέ; Δεν γνώριζες ότι ίσως αυτά σου γυρίσουν «μπούμερανγκ», όπως λέτε και σεις οι αμερικανοτραφείς;

Και να που γύρισαν! Και μάλιστα δεν ζητάς ούτε μία συγγνώμη από τους έλληνες, που με αυτό που δέχθηκες εσύ και το βαρύ σου επιτελείο σήμερα τα ξημερώματα, να μας επιβάλλουν τις αποφάσεις του δηλαδή οι γερμανοί και οι άλλοι ευρωπαίοι:

Να γυρίσεις την πατρίδα και τους έλληνες στο 2009 την εποχή δηλαδή του “κρυπτόμενου” κατά τα λόγια σου Καραμανλή:

Αλλά πότε; Το 2020 και έχει ο Θεός!!! Δηλαδή μετά από 11 χρόνια άγριας λιτότητας, να επιστρέψουμε στα επίπεδα του 2009, Το 2020 !

Συγχαρητήρια πολλά ! Αυτό μόνον εσείς, μάλλον, θα μπορούσατε να το επιτύχετε και προφανώς να το καυχιέστε ως μεγάλη επιτυχία !!!

ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΣΤΕ και ΕΝΑΝ «ΑΠΑΞΙΩΜΕΝΟ» ΗΓΕΤΗ,

από τους πολιτικούς κυρίως της αριστεράς και των σοσιαλιστών, αλλά και της δεξιάς του 1974 και μετά, που μέχρι πρόσφατα δεν τολμούσαμε να πούμε το όνομά του !!!

Ξημερώματα της 28ηςΟκτωβρίου 1940, ο ιταλός πρέσβης στην Αθήνα, o Grazzi, επισκέπτεται το σπίτι του πρωθυπουργού Ιωάννη Μεταξά και σύμφωνα με τα γραφόμενα του ιδίου του πρέσβη στα απομνημονεύματά του, διαμείβεται μεταξύ τους ο παρακάτω διάλογος :

«Έχω εντολή, κ, πρωθυπουργέ, να σας κάνω μια ανακοίνωση και του έδωσα το έγγραφο. Παρακολούθησα τη συγκίνηση εις τα χέρια και εις τα μάτια του.

Με σταθερή φωνή και βλέποντάς με κατάματα ο Μεταξάς μου είπε: Αυτό σημαίνει πόλεμο. Του είπα ότι αυτό θα μπορούσε να αποφευχθεί. Μου απάντησε ΟΧΙ. Του πρόσθεσα ότι αν ο στρατηγός Παπάγος… και ο Μεταξάς με διέκοψε και μου είπε ΟΧΙ : Έφυγα υποκλινόμενος με τον βαθύτερο θαυμασμό προ του γέροντος αυτού, που προτίμησε τη Θυσία αντί της υποδουλώσεως».

Οι συγκρίσεις δικές σας

Νίκος ΧριστοδουλόπουλοςΠΗΓΗ