Πόλεμος μεταξύ της Ιταλικής κυβέρνησης και του Τζορτζ Σόρος: ”Κερδοσκοπήσατε από το θάνατο εκατοντάδων ανθρώπων”

Διαμάχη έχει ξεσπάσει ανάμεσα στον φιλελεύθερο ακτιβιστή δισεκατομμυριούχο και ένθερμο υποστηρικτή των Κλίντον, Τζορτζ Σόρος, και του Ιταλικού αντι-μεταναστευτικού κόμματος της Λέγκας, το οποίο την Παρασκευή δημιούργησε ένα λαϊκιστικό κίνημα σε συμμαχία με το Κίνημα 5 αστέρων και ο ηγέτης του οποίου Ματέο Σαλβίνι μπήκε ως Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης και Υπουργός Εσωτερικών την Παρασκευή, υποσχόμενος την απέλαση εκατοντάδων χιλιάδων παράνομων μεταναστών.

Η Λέγκα του Σαλβίνι και το Κίνημα των 5 Αστέρων έκαναν συμφωνία την Πέμπτη σε μια κυβέρνηση συνασπισμού, η οποία θα εργαστεί για την «τους Ιταλούς πρώτα», λήγοντας πέντε ημέρες μεταβλητότητας της αγοράς και πολιτικού χάους.

Σε απάντηση, ο Τζόρτζ Σόρος δήλωσε ανοιχτά ότι ο Σαλβίνι μπορεί να χρηματοδοτείται από τον Βλαντιμίρ Πούτιν, λέγοντας ότι «ανησυχεί πολύ για την επιρροή της Ρωσίας στην Ευρώπη γενικά και στη νέα Ιταλική κυβέρνηση».
“Δεν ξέρω αν ο Σαλβίνι χρηματοδοτήθηκε από τη Μόσχα, αλλά το κοινό έχει δικαίωμα να το γνωρίζει”, δήλωσε ο Σόρος.
Ο επικεφαλής της οικονομικής πολιτικής της Λέγκας, Κλαούντιο Μπόργκι, ανταπάντησε στον Σόρος, δηλώνοντας:

“Ο Σόρος ανησυχεί από την Ιταλική κυβέρνηση; Τότε σημαίνει ότι πηγαίνουμε προς τη σωστή κατεύθυνση … Καταλαβαίνουμε ότι όσοι έχουν κερδοσκοπήσει εδώ και χρόνια πάνω στους μετανάστες, χρηματοδοτώντας ΜΚΟ και λαθρεμπόρους για να εισβάλουν στην Ιταλία … Ο άνεμος έχει αλλάξει για τον Σόρος και για όλους όσους έχουν ωφεληθεί από τους θανάτους εκατοντάδων ανθρώπων”.
Ο Σόρος παραδέχεται επίσης στην εφημερίδα Corriere della Sera της Ιταλίας ότι η αυξανόμενη επιρροή της Λέγκας είναι προβληματισμός σχετικά με τις “ελλιπείς πολιτικές μετανάστευσης της Ευρώπης που επέβαλαν άδικη επιβάρυνση στην Ιταλία”. Η λύση του; Αντί για την επανεγκατάσταση των μεταναστών, η ΕΕ πρέπει να πληρώσει την Ιταλία.

“Από την εθελοντική αρχή προκύπτει ότι το πρόβλημα … δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί από την αναγκαστική επανεγκατάσταση, αλλά μόνο από την ΕΕ αποζημιώνοντας οικονομικά την Ιταλία για τους μετανάστες που φτάνουν εκεί”, έγραψε ο Σόρος, ο οποίος προειδοποίησε επίσης, “Υπάρχει μια έντονη κλίση στην Ευρώπη να χρησιμοποιήσει την ευκαιρία [της νέας κυβέρνησης] για να διδάξει στην Ιταλία ένα μάθημα … Εάν η ΕΕ ακολουθήσει αυτή τη γραμμή, θα σκάψει τον δικό της τάφο προκαλώντας αρνητική απάντηση από το Ιταλικό εκλογικό σώμα, το οποίο στη συνέχεια θα επανεκλέξει το Κίνημα 5 Αστέρων και την Λέγκα του Βορρά με αυξημένη πλειοψηφία.”

Η Ιταλία δεν είναι το πρώτο ευρωπαϊκό έθνος που απορρίπτει την ιδεολογία ανοιχτών συνόρων του Σόρος καθώς η Πολωνία και η Τσεχική Δημοκρατία αντιστάθηκαν επίσης σε μεγάλο βαθμό στις πολιτικές του Σόρος.

Κατά ειρωνικό τρόπο, η σκληρή αντίσταση της παγκοσμιοποίησης έναντι του Σαλβίνι και του λαϊκιστικού κύματος της Ευρώπης συνεχίζει να γυρνά μπούμερανγκ και όπως αναφέρει το Bloomberg, οι δημοσκοπήσεις έδειξαν ότι το κόμμα του Σαλβίνι περιορίζει το προβάδισμα του συμμάχου του, το Κίνημα των Πέντε Αστέρων, σε λιγότερο από 2%.

Η στήριξη για την αντι-μεταναστευτική Λέγκα αυξήθηκε στο 28,5%, σε σύγκριση με 17,4% των ψήφων που έλαβαν στις γενικές εκλογές στις 4 Μαρτίου, σύμφωνα με δημοσκόπηση της Ipsos που δημοσιεύθηκε το Σάββατο στην Ιταλική εφημερίδα Corriere della Sera. Το αντικαθεστωτικό Κίνημα 5 Αστέρων του Λουίτζι ντι Μάιο είδε την υποστήριξή του να μειώνεται ελαφρά στο 30,1% από το 32,7% των ψηφοδελτίων στις 4 Μαρτίου, σύμφωνα με τη δημοσκόπηση.
Πηγή:
https://www.zerohedge.com/news/2018-06-03/war-erupts-between-italys-government-and-soros-you-profited-death-hundreds-people                 
ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ ΕΔΩ

Θαύμα στον Άγιο Ισίδωρο! ΒΙΝΤΕΟ: Παραπληγικό αγοράκι περπάτησε χωρίς τις πατερίτσες μόλις άγγιξε τον Τίμιο Σταυρό

ΣΤΟΧΟΣ

Αγοράκι πέταξε τις πατερίτσες μόλις άγγιξε τον Τίμιο Σταυρό από τον Ιερό Ναό Αγίων Ισιδώρων




Ρίγη συγκίνησης και δέος προκαλεί το νέο θαύμα με ένα παραπληγικό παιδί που περπάτησε στον Ιερό Ναό της Αγίας Παρασκευής στον Λαγκαδά Θεσσαλονίκης, όταν το «σταύρωσαν» με τον θαυματουργό Τίμιο Σταυρό από τον Ιερό Ναό Αγίων Ισιδώρων Λυκαβηττού. Το video με το θαυμαστό περιστατικό , έχει ανέβει από πιστό στο youtube και μέσα σε λίγες ώρες έχει χιλιάδες προβολές και έχει συγκεντρώσει πολλά likes, ενώ πλέον κάνει τον γύρο του κόσμου μέσω διαδικτύου.

Ο ναός στον Λαγκαδά Θεσσαλονίκης όπου βρίσκεται ο Τίμιος Σταυρός εδώ και αρκετές ημέρες για προσκύνημα ήταν κατάμεστος το απόγευμα της Δευτέρας και κουνήθηκε συθέμελα από όσα είδαν οι πιστοί να εκτυλίσσονται μπροστά στα έκπληκτα μάτια τους, αναγκάζοντάς τους όλους να φωνάζουν «θαύμα, θαύμα»! Ηταν λίγο μετά τις 5 το απόγευμα, όταν μια νεαρή γυναίκα, η οποία συνόδευε ένα μικρό αγόρι με πατερίτσες, βρέθηκε μπροστά στον πατέρα Δημήτριο Λουπασάκη που κρατούσε τον Τίμιο Σταυρό.

Στο βίντεο που έχει τραβηχτεί από τον γυναικωνίτη το παιδί εμφανίζεται να περπατάει με μεγάλη δυσκολία, έχοντας πάντα ως στήριγμα τις πατερίτσες του, καθώς και τη μητέρα του. Ο ιερέας, κρατώντας στα χέρια του τον Σταυρό, φαίνεται να σταυρώνει στα πόδια και τα χέρια το παιδί και να συζητάει μαζί του για μερικά λεπτά. Στη συνέχεια ο πατήρ Δημήτριος ζητάει από τη μητέρα του παιδιού να φιλήσει τον Σταυρό και να φύγει δίπλα από το παιδί της, το οποίο στήριζε ως εκείνη τη στιγμή.

Ο ιερωμένος σηκώνεται πάνω και παίρνει τις πατερίτσες από τα χέρια του παιδιού, το οποίο φαίνεται σε κάποια στιγμή στο βίντεο σχεδόν να ακροβατεί για να μην πέσει στο δάπεδο. Ο κόσμος ξέσπασε σε αναφιλητά Ξαφνικά ο πατήρ Δημήτριος λέει στο παιδί «Περπάτα τώρα» και το αγόρι αρχίζει με διστακτικά βήματα να περπατάει πολύ αργά μέσα στην εκκλησία, ενώ ο κόσμος ξεσπάει σε αναφιλητά δοξάζοντας τη θεία δύναμη του Σταυρού.

Η μητέρα κλαίει συνεχώς βλέποντας ότι το παιδί της περπατάει κανονικά, χωρίς να χρειάζεται υποστήριγμα, ενώ ο μικρός περνάει μέσα από τους εκατοντάδες πιστούς που έχουν κατακλύσει τον ναό και στο βίντεο φαίνεται να σκουπίζει τα δάκρυά του, καθώς και αυτός έχει ξεσπάσει σε γοερό κλάμα.

          ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ   ΕΔΩ

 

Η ΣΜΥ στην Ι.Μ Διδυμοτείχου

ΕΝΟΠΛ.ΔΥΝ.ΘΡΗΣΚΕΙΑ

  Το Διδυμότειχο επισκέφθηκαν οι τριτοετείς σπουδαστές της Σχολής Μονίμων Υπαξιωματικών (ΣΜΥ) του Στρατού Ξηράς, που εδρεύει στα Τρίκαλα...

 Το Διδυμότειχο επισκέφθηκαν οι τριτοετείς σπουδαστές της Σχολής Μονίμων Υπαξιωματικών (ΣΜΥ) του Στρατού Ξηράς, που εδρεύει στα Τρίκαλα, στην καθιερωμένη ετήσια εκπαιδευτική εκδρομή τους, την Πέμπτη 27 Ιουνίου ε.ε. Στα πλαίσια αυτής της επίσκεψης συναντήθηκαν με τον Σεβ. Μητροπολίτη Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου κ. Δαμασκηνό στον Ιερό Καθεδρικό Ναό Παναγίας Ελευθερωτρίας, ο οποίος αφού τους ανέλυσε το αποστολικό χωρίο «σὺ οὖν κακοπάθησον ὡς καλὸς στρατιώτης ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ» (Τιμ. 2.3) και συσχέτισε το φρόνημα του χριστιανού με το ήθος και την αγωνιστικότητα του στρατιώτη, τους ενημέρωσε για την ιστορία του τόπου και το έργο της τοπικής Εκκλησίας και τους διένειμε την Καινή Διαθήκη σε παραλλαγή ως ευλογία, για πνευματικό εφόδιο στη ζωή τους, όπως τόνισε.

                
ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ ΕΔΩ

Η ΕΛΛΑΣ ΥΠΟ ΣΙΩΝΙΣΤΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ

 ---------------------------------------------------
Είναι θλιβερό να βλέπεις τη πολιτική & Στρατιωτική ηγεσία της Ελλάδος, να είναι ΔΟΥΛΟΙ των Σιωνιστών Κοσμοκρατόρων της Νέας Τάξης Πραγμάτων.
Η Ελλάς πρόκειται να διαμελισθεί από τους Σιωνιστές Κοσμοκράτορες, και η ηγεσία της Ελλάδος ΟΥΔΕΝ ΠΡΑΤΤΕΙ, αλλά συνεργάζεται με τους εχθρούς, από άγνοια των δεδομένων, της Γεωπολιτικής.
Σιωνισμός είναι μια μυστική θρησκευτική οργάνωση που επιδιώκει την δημιουργία μίας παγκόσμιας αυτοκρατορίας, με κέντρο την Ιερουσαλήμ, ή Σιών όπως λέγεται.
«Ιερουσαλήμ, Ιερουσαλήμ, η αποκτείνουσα τους προφήτας και λιθοβολούσα τους απεσταλμένους εις αυτήν», γράφουν τα ιερά βιβλία.
Προς το σκοπό αυτό της Παγκόσμιας κυριαρχίας, ίδρυσαν τις διεθνείς οργανώσεις, όπως ο Τεκτονισμός, (Μασονία), οι ILLUMINATI, (Πεφωτισμένοι), οι Ναϊτες Ιππότες, οι Ροδόσταυροι, η OPUS DEI του Βατικανού, το Κρανίο και Οστά στην Αμερική, κ.λ.π.
Από τους ILLUMINATI περιπέσαμε στη Διεθνή Μασονία.
Ιδρυτής του Σιωνισμού είναι ο Θεόδωρος Χέρτσλ.
Ιερό Βιβλίο  έχουν το ΤΑΛΜΟΥΔ, & ΤΑ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΑ ΤΩΝ ΣΟΦΩΝ ΤΗΣ ΣΙΩΝ, όπου τους δίδονται οδηγίες πως θα δράσουν, για τη κατάκτηση της Παγκόσμιας Κυριαρχίας.
Οι Σιωνιστές είναι παντοδύναμοι, αφού κατέχουν τα 4/5 του παγκόσμιου πλούτου.
Η Ελλάδα με το παρόν πολιτικό δυναμικό, είναι σκλαβωμένη στους Σιωνιστές Κοσμοκράτορες.
Η ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ & ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ  είναι δική τους επινόηση προς κατάκτηση της Παγκόσμιας Κυριαρχίας.
Όλα τα πολιτικά συστήματα, οι πολιτικές Κοσμοθεωρίες π.χ. Κομμουνισμός, Σοσιαλισμός, Καπιταλισμός, Νέο-φιλελεθευρισμός, Φασισμός, Ναζισμός, κλπ, είναι δικές τους θεωρίες.
Η δράση του Σιωνισμού ξεκινά επίσημα τον 18ον αιώνα.
Επί κεφαλής των Σιωνιστών, τέθηκε η οικογένεια ΡΟΤΣΙΛΝΤ  Ασκεναζί Εβραίων της Γερμανίας.
Ο όρος ΝΑΖΙ της Γερμανίας προήλθεν από τους Ασκεναζί , γιαυτό λέμε ότι ο Ναζισμός του Χίτλερ, είναι γέννημα θρέμμα του Σιωνισμού.
Γιαυτό η Γερμανία θεωρείται υπάλληλος χώρα του Σιωνισμού, και η Μέρκελ υπηρέτρια των ΡΟΤΣΙΛΝΤΣ.
Στελέχη του Σιωνισμού είναι οι οικογένειες ΡΟΤΣΙΛΝΤ, ΡΟΚΦΕΛΕΡ, LEEMAN, GOLDMAN SACHS, KUHN, SOROS, WARREN BUFFET, MAN, MORGAN, MAX, LOEB, LEVY, KUHN, LAZARD,  KISSINGER, κ.λ.π.
Οι παραπάνω είναι γνωστοί ως Κοσμοκράτορες.
Σημειωτέον ότι Σιωνιστές ΔΕΝ είναι όλοι οι Εβραίοι.
Προς επίτευξην των σκοπών της Παγκόσμιας Κυριαρχίας, οι Σιωνιστές χρηματοδοτούν πολιτικούς από κάθε Κράτος.
Όποιος πολιτικός της Δύσεως δεν υπακούει στα κελεύσματα των Σιωνιστών, δολοφονείται.
Έτσι δολοφόνησαν τον Πρόεδρο Κένεντυ των ΗΠΑ, και πολλούς άλλους.
Αντιπαθούν το Πρόεδρο των ΗΠΑ DONALD TRUMP, και το Πρόεδρο της ΡΩΣΙΑΣ  ΠΟΥΤΙΝ, και θέλουν να τους ανατρέψουν, ή να τους δολοφονήσουν, διότι τους βλέπουν εμπόδια προς τη κατάκτηση της Παγκόσμιας Εξουσίας.
Οι διεθνείς Τράπεζες είναι δικές τους, και συνεπώς οι Ελληνικές.
Τίς διεθνείς οικονομικές κρίσεις αυτοί τις δημιουργούν ανάλογα με τα συμφέροντά τους.
Οι διεθνείς Οίκοι Αξιολόγησης είναι στα χέρια τους.
Τις ασθένειες που μαστίζουν τους κατοίκους της Γης, αυτοί τις δημιουργούν, π.χ. το  AIDS, για μείωση του πληθυσμού του Πλανήτη.
Την πείνα στις Αφρικανικές χώρες, που αναγκάζουν τους κατοίκους σε λαθρομετανάστευση, ΑΥΤΟΙ τη δημιουργούν.
Τους Ταλιμπάν & ISIS, αυτοί τους δημιούργησαν, και τους χρηματοδοτούν, όπως και κάθε τρομοκρατική οργάνωση στο πλανήτη.
Από το WATERGATE, φθάσαμε στην 11 Σεπτεμβρίου στις ΗΠΑ, για επίτευξη της Παγκόσμιας Κυριαρχίας .
Οι πόλεμοι στο ΙΡΑΚ, ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ, ΛΙΒΥΗ , ΣΥΡΙΑ, είναι έργο των Σιωνιστών Κοσμοκρατόρων.
Προς το σκοπό της Παγκόσμιας Κυριαρχίας , όργανα της Σιωνιστικής Ν.Τ.Π. & Παγκοσμιοποίησης, έγιναν οι πολιτικοί της Δύσεως, (ΗΠΑ,  Ε.Ε. , ΝΑΤΟ) κ.λ.π.
Μέρκελ, Μακρόν, κ.λ.π. είναι όργανά τους.
Τα όπλα τους είναι η δυστυχία και ο θάνατος των ανθρώπων του πλανήτη.
Η Ελλάδα υποφέρει πολύ από τη δράση των Σιωνιστών της Παγκοσμιοποίησης και της Ν.Τ.Π.
Τη Χρεοκοπία της Ελλάδος, τη Λαθρομετανάστευση, το Μακεδονικό πρόβλημα, αυτοί τα έφεραν. 
Θέλουν να διαμελίσουν την Ελλάδα, για την Ιστορία της και τον Πολιτισμό της.
Στην Ισπανία θέλουν να αρπάξουν τη Καταλονία, και στην Ελλάδα τη Μακεδονία-Θράκη.
Στην Ελλάδα εκλέγουν πολιτικούς Εθνομηδενιστές, Διεθνιστές, υπηρέτες των συμφερόντων τους.
Εκλέγουν πολιτικούς Μασόνους Σιωνιστές σαν το Τσίπρα & Παυλόπουλο, και άλλους Εθνομηδενιστές, για να κάνουν τα σχέδιά τους για το διαμελισμό της Ελλάδος.
Όπως αποδεικνύεται από τα γεγονότα της πολιτικής, οι κ.κ. ΤΣΙΠΡΑΣ & ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ είναι όργανα των Σιωνιστών Κοσμοκρατόρων.
Αν τολμάει ο ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ ας επισκεφθεί τη Βόρειο Ελλάδα, η ιαχή «Προδότης» θα φθάνει μέχρι τα ουράνια.
Τα διεθνή και Ελληνικά ΜΜΕ, είναι δικά τους, με τα οποία ασκούν τη δική τους προπαγάνδα.
Όποιος αντιτίθεται στα σχέδιά τους, επινόησαν τη μέθοδο, το νόμο, του Αντισημιτισμού.
  
                 ΑΝΤΩΝΗΣ  Ι. ΓΡΥΠΑΙΟΣ
     Ομάδα Διεθνών Σχέσεων & Γεωπολιτικής
   



 

Η αντεπίθεση της Μακεδονίας

Η Μακεδονία άρχισε την αντεπίθεσή της, ακόμα και θεσμικά.

Γράφει ο Νίκος Λυγερός - Γεωστρατηγικός αναλυτής
Η Μακεδονία, αυτή που προσπαθεί το προσύμφωνο να ονομάσει βόρεια περιοχή του πρώτου μέρους, άρχισε την αντεπίθεσή της, ακόμα και θεσμικά.
Διότι οι Περιφερειάρχες της Δυτικής Μακεδονίας και Κεντρικής Μακεδονίας και Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης κατάλαβαν ότι δεν είχαν τίποτα να περιμένουν από την κεντρική εξουσία όσον αφορά στην επίλυση του Σκοπιανού. Έτσι όλοι οι δήμοι σε παμμακεδονικό επίπεδο αποφάσισαν να πάρουν το μέλλον στα χέρια τους για να σώσουν αυτό το κομμάτι της πατρίδας που ονομάζεται Μακεδονία.
Δεν μπορούν να αποδεχθούν αυτή την τρομερή ήττα που αποτελεί η λεγόμενη συμφωνία. Η Ανατολική, η Κεντρική και η Δυτική Μακεδονία δεν έχουν καμία όρεξη να τις συγχέουν με τα Σκόπια και η αξιοπρέπεια του θέματος ξεπερνά κατά πολύ τις διαπραγματεύσεις. Και μη ξεχνάμε ότι αυτές οι τρεις περιοχές που αποτελούν τη Μακεδονία, έχουν μεγαλύτερο πληθυσμό από τα Σκόπια. Έτσι δεν μπορούν να δεχτούν υπογραφές που τις δεσμεύουν χωρίς να την έχουν αποδεχθεί επίσημα.
Ουσιαστικά απέναντι στα Σκόπια είναι ήδη κράτος που υπάρχει μόνο και μόνο με την ίδια την Μακεδονία. Ας είμαστε λοιπόν στρατηγικά ορθολογικοί και ας μην ξεχνάμε τα νέα δεδομένα που αλλάζουν τα πάντα στην περιοχή. Και τώρα που μάθαμε ότι πρόκειται όντως για άλλο ένα κράτος και μάλιστα μεγαλύτερο από τα Σκόπια, συνειδητοποιούμε πόσο αφελή είναι αυτά τα στοιχεία της Ελλάδας, έχοντας δώσει τα πάντα σ’ έναν εχθρό για να φανούν καλοί.
Αλλά τώρα έχουμε νέα θρησκευτικά νοητικά σχήματα που δημιουργούν μια περιπλοκότερη κατάσταση που απαιτούν νέα στρατηγική.                ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ    ΕΔΩ

Tο "χρέος" του ΣΥΡΙΖΑ στα Σκόπια

Μόνο τυχαία δεν είναι επιμονή της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ να αποδεχθεί την ονομασία «Μακεδονία» χωρίς καν να  υπάρξει άμεση εφαρμογή των προαπαιτούμενων, δηλαδή απαλοιφή όλων των αλυτρωτικών συμβόλων και των διατάξεων του σκοπιανού Συντάγματος, που μιλάνε για κατεχόμενη από τους Ελληνες "Μακεδονία του Αιγαίου".

Ο ΣΥΡΙΖΑ, πολιτική συνέχεια της "αναθεωρητικής ομάδας του ΚΚΕ", του ΚΚΕ Εσωτερικού, της ΕΑΡ και του Συνασπισμού της Αριστεράς, (όλοι οι παραπάνω είναι μία κομματική γραμμή από το 1968 και μετά) οφείλει πολλά στα Σκόπια.

Εχει ισχυρούς δεσμούς και σφυρηλατημένους σε δύσκολους καιρούς δεσμούς, όπως αναφέρει το βιβλίο των Αλ. Δάγκα και Γ. Λεοντιάδη, που αποκαλύπτει τον ρόλο των Σκοπίων στην απίστευτη διαμάχη για το αρχείο του ΚΚΕ και ειδικά εκείνο το αρχείο που απέσπασε το 1968, μετά τη διάσπαση του ΚΚΕ (12η Ολομέλεια), ο ΣΥΡΙΖΑ της εποχής, ο πολιτικός πρόγονος της σημερινής κυβέρνησης, η αποκαλούμενη «αναθεωρητική ομάδα» του ΚΚΕ.

Αν επιβίωσε τότε η αναθεωρητική ομάδα και μετέπειτα ΣΥΡΙΖΑ (και όταν λέμε «επιβίωσε», κυριολεκτούμε, αφού εκείνη την εποχή στο ανατολικό παραπέτασμα η επιβίωση δεν αφορούσε πολιτική έννοια αλλά φυσική), αυτό το οφείλει γενικά στον Τίτο και ειδικά στην κυβέρνηση των Σκοπίων ή στην λεγόμενη «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Αν αυτή την στιγμή υπάρχει ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτό οφείλεται, κυριολεκτικά στα Σκόπια!

Ας δούμε την υπόθεση από την αρχή όπως περιγράφεται στο βιβλίο των Αλ. Δάγκα και Γ. Λεοντιάδη. Στις 5 - 15 Φεβρουαρίου 1968 συνήλθε στη Βουδαπέστη η 12η Πλατιά Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ για να εξετάσει την πολιτική κατάσταση της Ελλάδας με τη δικτατορία και εσωκομματικά ζητήματα.

Τρία μέλη του Πολιτικού Γραφείου, οι Μήτσος Παρτσαλίδης (φωτό ανάμεσα σε Τίτο και Τσίπρα), Ζήσης Ζωγράφος, Πάνος Δημητρίου, και ακόμη οι Δημήτρης Βατουσιανός, Βασίλης Ζάχος, Σταύρος Καράς, Θανάσης Καρτσούνης, Λεωνίδας Τζεφρώνης, επτά αναπληρωματικά μέλη της ΚΕ και τα τρία μέλη της Κεντρικής Εξελεγκτικής Επιτροπής διαφώνησαν με την πλειοψηφία σε εσωκομματικά και κεντρικά πολιτικά ζητήματα, όπως η πολιτική των συμμαχιών και ο ρόλος της Σοβιετικής Ένωσης και αποχώρησαν.

Μαζί με τους διαφωνούντες συμπαρατάχτηκαν άλλα στελέχη του "Γραφείου Εσωτερικού", δηλαδή του τμήματος της ηγεσίας που δρούσε στο εσωτερικό της χώρας σε συνθήκες παρανομίας, όπως οι Μπάμπης Δρακόπουλος, Νίκος Καρράς, Αντώνης Μπριλλάκης, Τάκης Μπενάς κ.ά. Πρόκειται για τους πολιτικούς ινστρούχτορες του Αλέκου Αλαβάνου, πολιτικού "πατέρα" του Αλέξη Τσίπρα.

Οσα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής ακολούθησαν θεωρητική ομάδα, εξακολούθησαν να κινούνται ελεύθερα στις χώρες του Ανατολικού Μπλοκ και την ανασυγκρότησαν έναν χρόνο αργότερα το ΚΚΕ εσωτερικού. Πρόκειται για την πλευρά των Δ. Παρτσαλίδη, Ζ. Ζωγράφου και Π. Δημητρίου, των τριών μελών του Πολιτικού Γραφείου που διαγράφηκαν.

Από τα πρώτα θύματα της διάσπασης, σε πρακτικό επίπεδο, ήταν το εξαιρετικής σημασίας κομματικό αρχείο του ΚΚΕ, το οποίο βρισκόταν στην πόλη Sibiou, 282 χιλιόμετρα βορειοδυτικώς του Βουκουρεστίου, πρωτεύουσας της κομμουνιστικής, τότε, Ρουμανίας, όπου ήταν η έδρα της Κεντρικής Επιτροπής του διωγμένου- μετά την ήττα του ανταρτοπολέμου - ΚΚΕ.

Το καθεστώς Τσαουσέσκου με τη «φιλοξενία» που επεφύλαξε στο «αδελφό» κόμμα απέβη μοιραίο για τους σοβιετόφιλους Ελληνες κομμουνιστές: Ο Τσαουσέκου είχε αρχίσει να διαφοροποιείται από την Μόσχα κι έκανε «τα στραβά μάτια» στην ιδιαίτερη κινητικότητα που είχε αναπτύξει στο ρουμανικό έδαφος, όπου και η έδρα του "ορθόδοξου" ΚΚΕ, η αναθεωρητική ομάδα.

Τον Μάρτιο του 1968, έναν μήνα δηλαδή μετά την 12η Ευρεία Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ του «ορθόδοξου» μαρξιστικού-λενινιστικού και του «ευρωκομμουνιστικού»- που αντιπαρατέθηκαν μέχρις εσχάτων, μια ομάδα ομάδα αναθεωρητών, υπό την κάλυψη της αστυνομίας του Τσαουσέσκου, εισέβαλε στο κτίριο του Βουκουρεστίου όπου βρισκόταν το αρχείο του ΚΚΕ.

Κατάφερε, βάσει ενός καλά καταρτισμένου σχεδίου, να αιφνιδιάσει την ηγεσία Κολιγιάννη, να αρπάξει το 1/3 του αρχείου (εκατομμύρια φάκελοι, υπολογίζονται σε 3,5 χλμ. μήκος τα ράφια του συνόλου των αρχείων) να το φορτώσει σε φορτηγά που είχε παραχωρήσει ο Τσαουσέσκου και να το φυγαδεύσουν στα υπόγεια της «Σεκουριτάτε» της μυστικής υπηρεσίας του καθεστώτος.

Είχε προηγηθεί, μόλις λίγο διάστημα πριν, η κατάληψη από πλευράς των «αναθεωρητών», όπως τους αποκαλούσε πάντα το ΚΚΕ, του ραδιοσταθμού «Η Φωνή της Αλήθειας», που εξέπεμπε από το Βουκουρέστι (ήταν ένα χτύπημα στρατηγικής σημασίας εις βάρος του δικτύου που είχε στήσει το ΚΚΕ στις Λαϊκές Δημοκρατίες για να απευθύνεται στους Ελληνες πολίτες), καθώς και του Τμήματος Διαφώτισης και Προπαγάνδας στα περίχωρα της ίδιας πόλης.

Η ηγεσία Κολιγιάννη με επιστολές της προς το ρουμανικό Κομμουνιστικό Κόμμα, και αυτοπρόσωπη παρουσία του Κολιγιάννη στην Μόσχα απαίτησαν την επιστροφή του αρχείου, στο οποίο περιλαμβάνονταν όλα τα στοιχεία όχι μόνο για τα μέλη του κόμματος, αλλά και για εκατοντάδες χιλιάδες άλλους Ελληνες, για την δράση του ΚΚΕ στην κατοχή, το ποιοι Ελληνες συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς κλπ.

Μάλιστα προέβησαν σε παράσταση έναντι του γενικού εισαγγελέα στο Βουκουρέστι, ο οποίος ενώ έδωσε αρχικώς εντολή για διερεύνηση της υπόθεσης, στη συνέχεια σταμάτησε κάθε ενέργεια, προφανέστατα κατ΄ εντολήν της ρουμανικής κυβέρνησης.

Τότε επενέβη η Μόσχα: Ζήτησε εντός δέκα ημερών "να επιστραφεί το μέρος του αρχείου που είχε κλαπεί στο νόμιμο ιδιοκτήτη του το ΚΚΕ (το εναπομείναν τμήμα του αρχείου ταξίδεψε την ίδια χρονιά στο Ιβάνοβο, 300 χλμ. βορειοανατολικά της Μόσχας, ενώ η έδρα της ΚΕ του ΚΚΕ μεταφέρθηκε στη Βουδαπέστη).

Ο Τσαουσέσκου ενημέρωσε τότε τους ΣΥΡΙΖΑίους της εποχής ότι πρέπει εντός 10 ημερών να έχουν απομακρύνει το αρχείο από την χώρα, αλλιώς θα είναι υποχρεωμένος να το κατασχέσει και να το επιστρέψει στο "ορθόδοξο" ΚΚΕ.

Το κλίμα είχε γίνει πολύ βαρύ στο κομμουνιστικό ανατολικό μπλοκ, για τον "ΣΥΡΙΖΑ" της εποχής και ήταν θέμα χρόνου να αρχίσουν οι συλλήψεις, όταν θα εγκατέλειπαν το ρουμανικό έδαφος. Η μοναδική ελπίδα τους ήταν η Γιουγκοσλαβία, η οποία δεν συμμετείχε στο Σύμφωνo της Βαρσοβίας και υπό την στιβαρή ηγεσία του Γ.Μ.Τίτο, είχε καταφέρει να σταθεί όρθια μετά την απομάκρυνσή της από το φιλοσοβιετικό μπλοκ τα έτη 1948-1949 (μια απομάκρυνση που εν πολλοίς έκρινε και την τύχη του ελληνικού εμφυλίου).

Μετά από διαβουλεύσεις που είχαν οι «αναθεωρητές» με την Ενωση Κομμουνιστών Γιουγκοσλαβίας, ήρθαν σε επαφή με την Ενωση Κομμουνιστών "Μακεδονίας", τον κομματικό πυρήνα της κομμουνιστικής κυβέρνησης των Σκοπίων.

Τα Σκόπια με μεγάλη χαρά δέχθηκαν την παρουσία όχι μόνο των ΣΥΡΙΖΑίων της εποχής, αλλά κυρίως του αρχείου τους: Ετσι η ονομασία "Μακεδονία" νομιμοποιείτο για πρώτη φορά από μια ελληνική πολιτική ομάδα, αλλά έβαζαν στο χέρι και έναν τεράστιο όγκο πληροφοριών για τα ελληνικά πολιτικά, κοινωνικά και στρατιωτικά γεγονόταν των προηγούμενων 40 ετών.

Οι συγγραφείς του βιβλίου, Αλ. Δάγκα και Γ. Λεοντιάδη, καταγγέλλουν την πρωτοφανή «πολιτική αφέλειά» τους. Ο ίδιος ο Λεοντιάδης αποδίδει «καιροσκοπισμό» εκ μέρους της ομάδας των ΣΥΡΙΖΑίων για την απόφαση να εγκατασταθεί το αρχείο στα Σκόπια, καθώς, όπως λέει, «γνώριζαν ότι θα γινόταν αντικείμενο εκμετάλλευσης από πλευράς τους» όσον αφορά το λεγόμενο «Μακεδονικό ζήτημα» και τις θέσεις του ΚΚΕ επ΄ αυτού, των δεκαετιών 1920-1930 (περί «ενιαίας και ανεξάρτητης Μακεδονίας και Θράκης»), που αργότερα ανατράπηκαν, σε συνάρτηση με την ύπαρξη σλαβομακεδονικού προσφυγικού στοιχείου, η παρουσία του οποίου ήταν έντονη στις τάξεις του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ).

Στα χρόνια που ακολούθησαν τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ της εποχής, βίωσαν μια εξαιρετική «φιλοξενία» στα Σκόπια: Κτίρια, υποδομές, επικοινωνίες, διαμονή χιλιάδων "αναθεωρητών", ακόμα και πλαστά ελληνικά διαβατήρια για να μπαινοβγαίνουν στην Ελλάδα της δικτατορίας. Και όλα αυτά με έναν μόνο όρο: Να αναγνωρίζουν την «Δημοκρατία της Μακεδονίας».

Βέβαια, όπως αναφέρεται στο βιβλίο, στα Σκόπια υπήρξαν σημαντικές απώλειες ντοκουμέντων με ευαίσθητο περιεχόμενο, τα οποία και παρακρατήθηκαν από τους Σκοπιανούς, για να παραδοθεί ένα μέρος του και να μεταφερθεί τελικώς το αρχείο στην Αθήνα το 1988 (επί ΕΑΡ), ύστερα από επίμονες διαβουλεύσεις μεταξύ των δύο εμπλεκομένων πλευρών.

Λέγεται μάλιστα ότι είχε μεσολαβήσει και το ΠΑΣΟΚ ώστε να έχουν επιτυχή έκβαση οι προσπάθειες αυτές. Το 1989 η ΕΑΡ γίνεται Συνασπισμός, και μέσα από αυτόν ξεπηδά ο ΣΥΡΙΖΑ. Ολη η πολιτική κληρονομά και η πολιτική συμπάθεια προς τα Σκόπια, στα οποία χρωστούν την επιβίωσή τους ως πολιτικός φορέας, μεταφέρεται στη νέα γενιά.

Τώρα, το μέρος του αρχείου που παρέδωσαν οι Σκοπιανοί, ανήκει με πλήρες δικαίωμα κυριότητας, στην αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία "Αρχεία Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας" (ΑΣΚΙ) που εδρεύει στο κτίριο των γραφείων του ΣΥΡΙΖΑ στην πλατεία Κουμουνδούρου. Ποτέ οι του ΣΥΡΙΖΑ δεν ξέχασαν την βοήθεια των Σκοπιανών. Και τώρα, φαίνεται ότι ήρθε η ώρα να τους το ξεπληρώσουν...

                  ΑΠΟ ΤΟΝ ΦΙΛΟ ΓΙΑΝΝΗ

ΑΠΟ ΤΟ 2007 Η ΜΙΤ ΕΙΧΕ ΠΡΟΑΝΑΓΓΕΙΛΕΙ ΤΗΝ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ

Νίκος Χειλαδάκης ·

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Η μεγάλη πόλωση που έχει επικρατήσει τις τελευταίες μέρες στην προεκλογική εκστρατεία της Τουρκίας, με σκληρές φράσεις των αντίπαλων όπως ο χαρακτηρισμός «φασίστα» του Muharrem İnce για τον Ερντογάν και ο χαρακτηρισμός από τον Ερντογάν «επικίνδυνος » για τον Muharrem İnce, δείχνει πως το οικοδόμημα έχει σοβαρές ρωγμές που δεν φαίνεται να διορθώνονται στη συνεχεία, με σοβαρές συνέπειες για την ίδια την συνοχή της χώρας.

Αλλά για τον σοβαρό κίνδυνο της διάλυσης της Τουρκίας ήδη από το 2007 είχε προειδοποιήσει η ίδια η τουρκική μυστική υπηρεσία, η ΜΙΤ. Συγκεκριμένα στις 6 Ιανουαρίου 2007, η ΜΙΤ εξέδωσε επί τη ευκαιρία του κλεισίματος ογδόντα χρόνων από την ημέρα της ίδρυσης της, μια πολύ ενδιαφέρουσα αναφορά-έκθεση, η οποία έγινε αντικείμενο μεγάλων και συχνά θυελλωδών συζητήσεων στην γειτονική χώρα.
Ενδεικτικό του περιεχομένου, αλλά και του κλίματος που δημιούργησε αυτή η αναφορά της ΜΙΤ, είναι πρωτοσέλιδα των τουρκικών εφημερίδων εκείνη την μέρα της δημοσιοποίησης της. Χουριέτ , «Δεν φτάνει πια η τακτική βλέπε και πράξε», εννοώντας η μεγάλη τουρκική εφημερίδα, (με αφορμή την έκθεση τηςΜΙΤ), ότι τα πράγματα, δηλαδή ο κίνδυνος διάλυσης της Τουρκίας, έχει προχωρήσει τόσο πολύ, ώστε απαιτούνται άμεσα μετρά αντιμετώπισης, Ραντικαλ, «Εκπληκτική παρέμβαση της ΜΙΤ», Ακσάμ, «Σε μεγάλο κίνδυνο το εθνικό κράτος», και η ισλαμική μεγάλης κυκλοφορίας, Ζαμαν, «Έκπληξη από την ΜΙΤ – Θα χάσουν την κυριαρχία τους πολλά κράτη γι’ αυτό πρέπει να ετοιμάσουμε την άμυνα μας».

Το όλο πνεύμα της αναφοράς της τουρκικής μυστικής υπηρεσίας, ήταν, εκτός των γενικότερων παρατηρήσεων που έκανε για τις παγκόσμιες αλλαγές, μια μεγάλη και πολυσήμαντη προειδοποίηση προς το τουρκικό καθεστώς. Σύμφωνα με την ΜΙΤ, η Τουρκία βρίσκεται τα τελευταία χρόνια στην κρισιμότερη καμπή της ιστορίας της. Η απειλή της πλήρης κατάρρευσης του καθεστώτος, εν όψει διαδικασιών διαμελισμού της ίδιας της Τουρκίας, είναι άμεση.
Στην ίδια αναφορά, ο τότε αρχηγός της ΜΙΤ, Εμρέ Τανέρ, επισημαίνει ότι τα πράγματα έχουν φτάσει σε τέτοιο σημείο, ώστε κάθε ολιγωρία εκ μέρους της τουρκικής πλευράς θα είναι μοιραία, ακόμα και για την ύπαρξη της Τουρκίας σαν εθνικό κράτος με τα σημερινά γνωστά σύνορα. Ο Τανέρ υποστήριξε ότι βάση κάποιων κοσμοϊστορικών διαδικασιών που έχουν αρχίσει μετά το 1990 σε παγκόσμιο επίπεδο, ο εθνικός χαρακτήρας πολλών κρατών έχει φτάσει στο τέλος του και οι εξελίξεις που αναμένονται, θα αλλάξουν ριζικά τον παγκόσμιο χάρτη σε βάρος όσων δεν έχουν κατανοήσει αυτές τι αλλαγές και αδυνατούν να αντιδράσουν αποτελεσματικά.
Ιδιαίτερα ο Τανέρ επισήμανε τις σημαντικότατες εξελίξεις στο άμεσο περίγυρο της Τουρκίας, δηλαδή Μέση Ανατολή, Καύκασο αλλά και Βαλκάνια, όπου, όπως ισχυρίστηκε, βρίσκετε σε εξέλιξη μια γιγάντια διαδικασία ριζικής αλλαγής των συνόρων. Σαν δε πρώτη φάση αυτής της διαδικασίας, είναι η πλήρης αποσταθεροποίηση αυτών των περιοχών, κάτι που έχει ήδη αρχίσει με την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, τις ταραχές στον Καύκασο και την Μέση Ανατολή. Στο καυτό αυτό περίγυρο, η Τουρκία διατρέχει άμεσους κινδύνους για την ιδία τη ακεραιότητα της. Για τον λόγο αυτό, θα πρέπει να προχωρήσει σε άμεση οργάνωση των αμυντικών της δυνατοτήτων για να προστατέψει τα σύνορα της, που ούτε λίγο ούτε πολύ απειλούνται άμεσα.
Αυτά τότε, ενώ σήμερα το φάσμα του εμφυλίου μεταξύ κεμαλικών και ερντογανικών και με τους Κούρδους να… περιμένουν στην γωνία, το τοπίο πράγματι μυρίζει έντονα μπαρούτι.
Το θέμα είναι εμείς τι θα κάνουμε.
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
www.nikosxeiladakis.gr            ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ   ΕΔΩ

Συρία: Oι τρομοκράτες κατέστρεψαν ορθόδοξο ναό στη Samma στη Swaida - ΦΩΤΟΡΕΠΟΡΤΑΖ

Οι επιπτώσεις της καταστροφής που προκάλεσαν οι τρομοκράτες στην ορθόδοξη εκκλησία του χωριού Sama στην περιφέρεια της Swaida στο συριακό νότο είναι πρωτοφανείς. Το χωριό απελευθερώθηκε πρόσφατα από το συριακό στρατό.

www.dimpenews.com               ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ   ΕΔΩ

Η απέχθεια και το μίσος της αριστεράς για τον Ελληνικό Λαό

Μπορεί η αριστερά, σε όλες τις εκφράσεις και τις εκφάνσεις της, να ισχυρίζεται ότι ενεργεί υπέρ του Λαού και των συμφερόντων του, η πραγματικότητα όμως είναι πολύ διαφορετική. Μια σύγκριση με ένα περιστατικό που συνέβη πριν από περίπου 3 χρόνια αποδεικνύει του λόγου το αληθές. Μιλάμε για τις γνωστές δηλώσεις της «φιλελέφτ» Αντιγόνης Λυμπεράκη για το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015. Η τότε βουλευτής του Ποταμιού είχε πει, ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι οι φτωχοί δεν είναι κακοί άνθρωποι, αλλά στις κρίσιμες στιγμές κάνουν λάθος επιλογές…
Γι’ αυτή της την δήλωση, η Λυμπεράκη είχε δεχθεί, δικαιολογημένα, οργισμένες λεκτικές επιθέσεις απ’ όλο το φάσμα της αριστεράς, καθώς ξεσπάθωσαν σε βάρος της ενάντια στην «ταξική δολοφόνο», η οποία «ανοιχτά υποστήριζε τον ολοκληρωτισμό και την δικτατορία των αγορών». Μέχρι εδώ δεν έχουμε κάποιον λόγο να διαφωνήσουμε.
Τι γίνεται, όμως, όταν ανάλογα επιχειρήματα ακούμε από τον χώρο της αριστεράς για το όνομα των Σκοπίων και το ενδεχόμενο δημοψηφίσματος; Μιλάμε όχι μόνο για την κυβερνητική εκδοχή της αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ), αλλά και για όσους άλλους αριστερούς δεν τον υποστηρίζουν (τουλάχιστον ανοιχτά), δεν είχαν όμως κανέναν ενδοιασμό να ταχθούν μαζί τους (και) στο συγκεκριμένο ζήτημα. Με μια επιχειρηματολογία «καρμπόν», ισχυρίζονται ότι ο Λαός (ο «κυρίαρχος» κατά τ’ άλλα…) δεν έχει ούτε την επιβεβλημένη γνώση ούτε τα απαραίτητα δεδομένα να αποφασίσει σε ένα δημοψήφισμα για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα, αλλά θα αποφάσιζε με βάση το «θυμικό» ή το συναίσθημα για κάτι που απαιτεί λεπτούς χειρισμούς.
Το συμπέρασμα της συγκεκριμένης επιχειρηματολογίας είναι ότι η κυβέρνηση αποφασίζει με ψυχραιμία, με γνώση των δεδομένων και αντικειμενικότητα, με τεχνοκρατικά κριτήρια. Οι προθέσεις της κυβέρνησης, η πολιτική της αντίληψη, η εξάρτησή της, όλα αυτά ξεχνιούνται και τίθενται στο περιθώριο. Και δεν είναι τα μόνα. Στο βάθος της αριστερής σκέψης, ο Λαός δεν είναι παρά ένας αντιφατικός και «ετερόκλητος όχλος» (όπως είχε χαρακτηρίσει την λαοθάλασσα των Συλλαλητηρίων για την Μακεδονία ΜΑΣ ο Τσίπρας), ο οποίος δεν δικαιούται να αποφασίζει ό,τι αυτός θεωρεί ως δίκαιο και σωστό, εάν η οποιαδήποτε απόφασή του δεν συμβαδίζει με την (αλάνθαστη) αριστερή άποψη.
Επομένως, πού διαφέρει η προαναφερθείσα λογική από αυτή της νεοφιλελεύθερης Λυμπεράκη; Αφού και γι’ αυτήν, η πολιτική είναι δουλειά των ειδικών, έχει τους τεχνικούς της, την επιστήμη της. Η «πλέμπα», (ο «λαουτζίκος» όπως θα έλεγε και ο Πρετεντέρης…) διακατέχεται από φαντασιακά φορτία, πάθη, συναισθηματικά βάρη. Άρα, ο Λαός είναι ανίκανος να παίρνει σωστές αποφάσεις στα κρίσιμα ζητήματα.
Υπάρχει όμως και κάτι άλλο, καθώς στα μυαλά των αριστερών, και ιδίως αυτών που αυτοπροσδιορίζονται(!) ως «διανοούμενοι», η έννοια του Λαού έχει μια βαθιά ιδεολογική επένδυση, με σαφή χαρακτήρα υποβάθμισης. Πέρα του ότι και η ίδια η λέξη «Λαός» φαντάζει ενοχλητική, γιατί έχει ενιαίο αναφορικό σύνολο και είναι «μη καθαρά ταξική», οι Έλληνες ανήκουν, επί τω πλείστον, στα «μικροαστικά στρώματα», στους «μικροϊδιοκτήτες», που «διέπονται από τον συντηρητισμό», «ρέπουν επικίνδυνα προς τον εθνικισμό» και «επηρεάζονται από αντιδραστικές προλήψεις».
Ως απάντηση, λοιπόν, στον «σκοταδισμό» και την «μισαλλοδοξία» έρχεται η «Πρώτη φορά Αριστερά κυβέρνηση, η οποία ως… πεφωτισμένη πρωτοπορία φροντίζει να «καθαρίζει» με συνοπτικές διαδικασίες μια σειρά από Εθνικά και Κοινωνικά θέματα με «προοδευτικό πρόσημο», πηγαίνοντας κόντρα στις «αναχρονιστικές προλήψεις» της «συντηρητικής μάζας». Γι’ αυτό και ο Λαός είναι «επικίνδυνος» να αποφασίσει μόνος του, όταν υπάρχει η «ψύχραιμη» κυβέρνηση που θα φροντίσει από μόνη της να αποφασίσει γι’ αυτόν  χωρίς αυτόν.
Το πάθημα-εξευτελισμός της 5ης Ιουλίου 2015 έγινε μάθημα-αναισθησία και έτσι οι αριστεροί εξουσιαστές μας θα φροντίσουν να μην επαναληφθούν δημοψηφίσματα, προκειμένου να μην ξαναέρθουν σε τόσο δεινή θέση. Τι διαφορά, λοιπόν, υπάρχει από τα όσα περιφρονητικά για τον Ελληνικό Λαό ξεστόμισε πριν από 3 χρόνια η Λυμπεράκη; Αν μάλιστα θυμηθούμε ότι η ξαδέρφη του Κυριάκου Μητσοτάκη διετέλεσε κι αυτή στα νιάτα της κομμουνίστρια, όπως και η άλλη της ξαδέρφη Ντόρα Μπακογιάννη, τότε τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο απλά και κατανοητά…
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ

ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ ΕΔΩ

Τέλεση Επιμνημόσυνης Δέησης στη Μνήμη του Ήρωα Στρατιώτη Πεζικού Βασίλειου Ραχούτη

Την Κυριακή 24 Ιουνίου 2018, πραγματοποιήθηκε στα ΚΑΜΕΝΑ ΒΟΥΡΛΑ του Ν. Φθιώτιδας, επιμνημόσυνη δέηση και κατάθεση στεφάνων στη μνήμη του Στρατιώτη Πεζικού Βασίλειου Ραχούτη, ο οποίος πνίγηκε στις 26 Σεπτεμβρίου 2000, στην προσπάθεια του να διασώσει συνανθρώπους μας, που κινδύνευαν στο ναυάγιο του επιβατηγού - οχηματαγωγού πλοίου «ΕΞΠΡΕΣ ΣΑΜΙΝΑ».

Η δέηση, πραγματοποιήθηκε στο χώρο έμπροσθεν του Ιερού Ναού Αγ. Παντελεήμονα, όπου βρίσκεται η προτομή του Ήρωα Στρατιώτη.
#ΕλληνικόςΣτρατός, #HellenicArmy, #Μεριμνούμε, #WeCare, #ΕίμαστεΥπερήφανοι, #WeareProud

                  
ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ ΕΔΩ

Τα αγνωστα εγκλήματα της οικογένειας Ροκφελερ...

Δείτε την ιστορία της Δυναστείας των Ροκφέλερ, τα ένοχα μυστικά τους και γιατί ο κόσμος τους μισούσε τόσο
O βοηθός λογιστή Τζον Ντέιβισον Ροκφέλερ είπε να ασχοληθεί με τα πετρέλαια το 1870 χτυπώντας πραγματική φλέβα χρυσού.Όσο η βενζίνη και η κηροζίνη διαδραμάτιζαν ολοένα και μεγαλύτερο ρόλο στην πορεία της ανθρωπότητας, ο Ροκφέλερ πλούτιζε συνεχώς φτάνοντας να γίνει ο πλουσιότερος Αμερικανός  εβραικής καταγωγης του 19ου αιώνα και ένας από τους πιο ισχυρούς διαχρονικά ανθρώπους που πάτησαν ποτέ στη Γη
.Η παντοκρατορία της Standard Oil έφτασε να ελέγχει το 90% της πετρελαϊκής βιομηχανίας των ΗΠΑ, μιλώντας πια για σωστό ενεργειακό μονοπώλιο. Τον κολοσσό του Ροκφέλερ τον φοβήθηκε ακόμα και το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, αναγκάζοντας την εταιρία του να σπάσει σε 34 μικρότερες το 1911 (με απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου των ΗΠΑ) μπας και εξυγιανθεί ο ανταγωνισμός!
Ο Τζον δεν έκανε όμως την τύχη του με τον σταυρό στο χέρι και ήδη από τις αρχές του 20ού αιώνα είχε κάθε λόγο να φοβάται. Τώρα κυκλοφορούσε με ένοπλους σωματοφύλακες και οι επαύλεις της δυναστείας μετατράπηκαν σιγά σιγά σε απόρθητα φρούρια.
Αμερικανική εφημερίδα παρατηρούσε εξάλλου πικρόχολα το 1900: «Η ιδιαίτερη προσοχή είναι σοφή κίνηση. Ο κ. Ροκφέλερ έχει κάθε λόγο να φοβάται τους δολοφόνους. Οι δολοφόνοι είναι τα παιδιά της οικονομικής πολιτικής του κ. Ροκφέλερ».
Αλλά και ο κόσμος είχε πολλούς λόγους να απεχθάνεται τους Ροκφέλερ, που καταλήστευαν τον κόσμο, χειραγωγούσαν την πολιτική και μετέτρεπαν τη βαριά βιομηχανία σε παιχνιδότοπό τους, όταν δεν δολοφονούσαν γυναικόπαιδα όλα αυτά!
Κι ενώ στις μέρες μας τους προσάπτουν λίγο-πολύ τα πάντα, ιδιαίτερα στον εγγονό του γενάρχη, στην εποχή της παντοκρατορίας τους τα παρακάτω ήταν ορόσημα της επιχειρηματικής ηθικής και των παρασκηνιακών μηχανορραφιών του ζάπλουτου οίκου…
Πώς κλέβεις έναν σιδηρόδρομο

Οι Ροκφέλερ δεν πλούτισαν με καλές επιχειρηματικές πρακτικές. Κάθε άλλο! Όποτε έβρισκαν την ευκαιρία να δαγκώσουν, δάγκωναν και μάλιστα πολύ. Έτσι απέκτησαν εξάλλου μια σειρά από σιδηροδρομικές εταιρίες που προσυπέγραψαν την περαιτέρω γιγάντωσή τους, διασφαλίζοντας ταυτοχρόνως τις μονοπωλιακές τακτικές τους.
Ορόσημο παραμένει εδώ η πελώρια σιδηροδρομική φίρμα μεταφορών DMIR (Duluth, Missabe and Iron Range Railway), που δραστηριοποιούνταν από το 1874 στη Μινεσότα και το Ουισκόνσιν μεταφέροντας σιδηρομετάλλευμα στα γύρω λιμάνια. Κάποια στιγμή η εταιρία έστρωσε νέες ράγες και έφτιαχνε καινούριους σταθμούς, χρειαζόταν όμως ρευστό για τις επενδύσεις της.
Κι εδώ ακριβώς μπαίνει ο Τζον, ο οποίος βάζει το 1894 έναν αιδεσιμότατο να πείσει τους μικροεπενδυτές ότι ο φιλάνθρωπος Ροκφέλερ θα τους έδινε ένα ευνοϊκότατο δάνειο 420.000 δολαρίων από την καλή του την καρδιά. Μόλις δύο μήνες μετά, οι μέτοχοι ειδοποιούνται ότι ο Τζον χρειάζεται επειγόντως τα λεφτά και αυτοί είχαν στη διάθεσή τους 24 ώρες για να τον ξεπληρώσουν!
Η ανθηρή DMIR κατάφερε μάλιστα να εξασφαλίσει τραπεζικό δάνειο για να αποπληρώσει τον πετρελαιά, αλλά ο Ροκφέλερ ήταν και πάλι εδώ να ματαιώσει με τις διασυνδέσεις του τη χορήγηση του ποσού. Κι έτσι απέκτησε τη σιδηροδρομική εταιρία εύκολα και ανέξοδα, κοψοχρονιά δηλαδή, πουλώντας τη το 1901 για ένα κάρο λεφτά…
Οι εργάτες παίρνουν αυτό που τους αξίζει

Παρά την προπαγάνδα για τους εργασιακούς παραδείσους που έστηνε ο Ροκφέλερ και οι συνεργάτες του στα μήκη και τα πλάτη της Αμερικής, η πραγματικότητα είναι αρκούντως διαφορετική και σαφώς σκοτεινότερη. Κι αυτό γιατί ο Τζον δεν έτρεφε καμιά εκτίμηση για τα γρανάζια που έτρεχαν την αυτοκρατορία του και από κάποια στιγμή και μετά, δεν είχε κανένα πρόβλημα να το ομολογεί ευθαρσώς.
Το 1913, για παράδειγμα, δήλωνε περιχαρής πως δεν πίστευε ότι θα πρέπει να υπάρχει κατώτατος μισθός. Κι αυτό γιατί θεωρούσε πως «κάθε άντρας και γυναίκα, κάθε αγόρι και κορίτσι, πρέπει να παίρνουν ό,τι αξίζουν». Και όπως έδειξε το επιχειρηματικό του ήθος, κάποια ψίχουλα δηλαδή που δεν τους επέτρεπαν να ζουν με καμιά αξιοπρέπεια…
H Σφαγή του Λάντλοου

Ήταν το 1914 όταν οι ανθρακωρύχοι του Ροκφέλερ του Νεότερου στο Κολοράντο αποφάσισαν πως οι τραγικές συνθήκες της ζωής τους είχαν φτάσει στο απροχώρητο. Οι απάνθρωπες συνθήκες στα ορυχεία του Ροκφέλερ, οι απαράδεκτοι εργατικοί καταυλισμοί και οι απίστευτες ώρες εργασίας δεν μπορούσαν να συνεχιστούν, την ίδια ώρα που οι ανθρακωρύχοι δεν πληρώνονταν σε δολάρια, αλλά σε ένα ειδικό νόμισμα που μπορούσαν να εξαργυρώσουν σε αγαθά αποκλειστικά στα καταστήματα του καταυλισμού.
Ό,τι έβγαζαν οι εργάτες το έδιναν δηλαδή πίσω για φαΐ και προμήθειες στα αφεντικά των ορυχείων, που συνέβαινε να είναι ο Τζον Ροκφέλερ ο Νεότερος. Οι εργάτες κατέβηκαν λοιπόν σε απεργία και ο τζούνιορ Τζον προσέλαβε απεργοσπάστες, παρακρατικούς αλλά και την Εθνοφρουρά του Κολοράντο, ευγενική χορηγία του κυβερνήτη της πολιτείας, για να σπάσει την κινητοποίηση.
Την ίδια ώρα, έκανε έξωση στους εργάτες από τα καταλύματα που τους νοίκιαζε ο ίδιος και έβαλε κάποια στιγμή τα μαντρόσκυλά του να ορμήσουν στο ψαχνό. Την ώρα που μαίνονταν οι μάχες μεταξύ του ιδιωτικού στρατού του Ροκφέλερ και των εργατών, τα τσιράκια του έκαψαν στις 20 Απριλίου τον πρόχειρο καταυλισμό με τις σκηνές που είχαν στήσει οι ανθρακωρύχοι, καίγοντας ζωντανούς δύο γυναίκες και έντεκα παιδιά. Η σφαγή είχε μάλιστα και ελληνικό άρωμα, μιας και ένας εκ των συνδικαλιστών ηγετών ήταν ο Λούης Τίκας, ο οποίος δολοφονήθηκε κι αυτός στη μάχη των χαρακωμάτων.
Η μαύρη αυτή σελίδα της αμερικανικής ιστορίας, που γενίκευσε τις συγκρούσεις των συνδικάτων με την Εθνοφρουρά του Κολοράντο στα μήκη και τα πλάτη της πολιτείας και άφησε δεκάδες νεκρούς εργάτες και γυναικόπαιδα, έφερε από άκρη σε άκρη τη σφραγίδα του Τζον του Νεότερου. Το πράγμα θα τελείωνε μόνο όταν ο πρόεδρος Γουίλσον θα έστελνε στην περιοχή τον ομοσπονδιακό στρατό των ΗΠΑ…
Κατατρομοκράτηση γυναικόπαιδων και απειλές προς πάσα κατεύθυνση

H Σφαγή του Λάντλοου φανέρωσε τις άθλιες συνθήκες μέσα στις οποίες έχαναν τις ζωές τους μαζικά οι μετανάστες ανθρακωρύχοι (και πολλοί Έλληνες) και η αμερικανική εργατιά. Παρά τον τεράστιο αντίκτυπο του τραγικού γεγονότος και τις εκρήξεις διαμαρτυρίας της αμερικανικής κοινής γνώμης, οι απειλές και ο τρόμος των πρωτοπαλίκαρων του Ροκφέλερ δεν κόπασαν.
Την ώρα που άνθρωποι του πνεύματος στρατοπέδευαν διαμαρτυρόμενοι επί μέρες κάτω από τα γραφεία του Ροκφέλερ στη Νέα Υόρκη και μεγαλειώδεις διαδηλώσεις συγκλόνιζαν τις ΗΠΑ, οι άντρες του μεγιστάνα συνέχιζαν τις επιχειρήσεις εκφοβισμού των ανθρακωρύχων, στοχεύοντας πια στις οικογένειές τους.
Προοδευτικός δικαστής και άλλοι προβεβλημένοι υποστηρικτές των δικαιωμάτων των ανθρακωρύχων επισκέπτονταν τώρα τους εργατικούς καταυλισμούς της ντροπής και ανέφεραν μονίμως την ίδια κατάσταση: τα παιδιά να τους αποφεύγουν, μιας και «η σφαγή των αθώων του Λάντλοου τους είχε διδάξει ότι έπρεπε να φοβούνται όλους τους ξένους», και τις γυναίκες να τους ικετεύουν να τις πάρουν μακριά από τα κολαστήρια του Ροκφέλερ.
Χειραγώγηση του Τύπου με σειρά πλαστών δημοσιευμάτων

Όποιος έχει στα χέρια του την τέταρτη εξουσία, έχει και την κοινή γνώμη, συνήθιζε να λέει ο γενάρχης των Ροκφέλερ αφήνοντας βαριά παρακαταθήκη στον οίκο του. Αμέσως μετά τη Σφαγή του Λάντλοου, οι Ροκφέλερ χρειάζονταν εξάλλου όλη την καλή δημοσιότητα που μπορούσαν να τους εξασφαλίσουν τα αμύθητα πλούτη τους.
Κι έτσι προσλαμβάνουν δημοσιοσχεσίτες και διαφημιστές, στήνουν αφιερώματα και ημερίδες στο φιλανθρωπικό ίδρυμά τους και ιδρύουν μερικά δικά τους περιοδικά για να έχουν δημόσιο λόγο. Δεν μένουν φυσικά εκεί, καθώς αυτό θα ήταν λίγο.
Ενώνουν λοιπόν το 1915 τις κολοσσιαίες δυνάμεις τους με τον εκδοτικό κολοσσό του σκανδαλοθήρα και σκοτεινού Γουίλιαμ Ράντολφ Χιρστ, οι πανεθνικής κυκλοφορίας εφημερίδες του οποίου αρχίζουν να χαϊδεύουν τους Ροκφέλερ επαινώντας μονίμως το φιλανθρωπικό τους έργο αλλά και την αλτρουιστική προσωπικότητά τους.
Δεν ήταν βέβαια μόνο το γεγονός ότι το συγκρότημα Χιρστ φιλοξενούσε τώρα αποκλειστικά θετικές ειδήσεις για τον πάμπλουτο οίκο, αλλά και οι στοχευμένες επιθέσεις των εντύπων του σε όποιον τολμούσε να υψώσει ανάστημα στους Ροκφέλερ και να πει κάτι κακό γι’ αυτούς.
Επειδή όμως ο κόσμος το είχε τούμπανο, πολλά δημοσιεύματα κυκλοφορούσαν για τη δυναστεία, αποκαλύπτοντας όχι μόνο τα στημένα άρθρα αλλά και την παραπληροφόρηση που έκαναν οι Ροκφέλερ δημοσιεύοντας πλαστές πληροφορίες για τους μισθούς των αντιπάλων τους, κυρίως των συνδικαλιστών των εργατικών σωματείων…
Κρατώντας τους υπαλλήλους σου στην απόλυτη φτώχεια

Δημοσίευμα του 1915 ανακοίνωνε πως ο Τζον Ροκφέλερ ο Νεότερος θα πήγαινε να επισκεφτεί τους ανθρακωρύχους του στο Κολοράντο. Ο σκοπός του ήταν να δείξει στους εργάτες πως ήταν ένας από δαύτους, αν και το εγχείρημα έμελλε να αποτύχει παταγωδώς. Ο τζούνιορ Τζον όργωσε τα ορυχεία του και έπιασε κάποιες φορές την αξίνα για λίγα διασκεδαστικά λεπτά.
Σε ένα μάλιστα ορυχείο τον έπιασε η νύχτα και κουρασμένος καθώς ήταν από τη σκληρή(!) εργασία, είπε να περάσει το βράδυ του στην παράγκα του επιστάτη του. Η οικογένεια του επιστάτη ζούσε όμως μέσα στη φτώχεια και την εξαθλίωση, παρά το 12ωρο του καθημερινού μόχθου τους, και έπρεπε ο ίδιος και η γυναίκα του να παραμείνουν ξύπνιοι όλο το βράδυ για να έχει ο Ροκφέλερ το κρεβάτι στη διάθεσή του.
Την επομένη επισκέφθηκε και πάλι το ορυχείο αντικρίζοντας την ίδια παγωμένη υποδοχή των εργατών. Παρά το γεγονός ότι προσπάθησε να τους δείξει ότι ήταν ένας από αυτούς, δεν ήταν ξεκάθαρα και κανείς δεν γύρισε να του μιλήσει. Όλοι έφευγαν διακριτικά από κοντά του ή έκαναν πως ήταν απασχολημένοι στις δουλειές τους. Οι εφημερίδες του Χιρστ κάλυψαν πάντως το γεγονός με πηχυαίους τίτλους για τη θερμή υποδοχή που έλαβε ο φιλάνθρωπος μεγιστάνας από τους καταϋποχρεωμένους εργάτες του…
Χέρι και στην εκπαίδευση

Ο πατριάρχης Τζον Ροκφέλερ είναι αλήθεια πως ξόδευε τεράστια ποσά στην ανώτερη εκπαίδευση, μόνο και μόνο όμως για να «ναρκώνει την κοινή γνώμη», όπως έγραφε ο Τύπος που δεν συμπαθούσε καθόλου την επιχειρηματική του ηθική. Ή την εκπαιδευτική του πολιτική. Βλέπετε το Ίδρυμα Ροκφέλερ χορηγούσε μεγάλα ποσά σε εκείνα τα πανεπιστήμια που συμφωνούσαν να διδάσκουν στα νιάτα «χρήσιμες και συντηρητικές ιδέες», όπως ήθελε ο Τζον.
Αντίστοιχα ποσά έδινε μάλιστα και σε μεμονωμένους καθηγητές, σε κείνους που δέχονταν φυσικά να διδάξουν -ή να προπαγανδίσουν- ιδέες επωφελείς για την αυτοκρατορία των Ροκφέλερ. Όπως, για παράδειγμα, να καταφέρονται από έδρας για τον συνδικαλισμό και την αυτο-οργάνωση των εργατών, τους μεγαλύτερους εχθρούς των Ροκφέλερ.
Ο Τζον έκανε τα πάντα για να αποφοιτούν από τα κολέγια των ΗΠΑ πτυχιούχοι κάθετα αντίθετοι στην προοδευτική ιδέα ότι οι εργάτες έχουν δικαιώματα! Ξόδευε μάλιστα τέτοια ποσά για να το πετύχει, τα οποία θα μπορούσαν κάλλιστα να διοχετευτούν στους μισθούς των υπαλλήλων του και να είναι όλοι ευχαριστημένοι. Όχι όμως, μιας και ήταν ιδεολογικά αντίθετος με την προάσπιση των συμφερόντων της μάζας…
Πολεμικά δάνεια; Όχι οι Ροκφέλερ!

Είμαστε στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και οι Σύμμαχοι κάνουν τα πάντα για να εξασφαλίσουν δάνεια για την πολεμική μηχανή τους. Αμερικανοί, Βρετανοί, ακόμα και Ρώσοι, προσέγγισαν τον Τζον τον Πρεσβύτερο ζητώντας του να συμβάλει στην πολεμική προσπάθεια, αν και εκείνος δεν τους δάνειζε δεκάρα τσακιστή! Επαναλάμβανε μάλιστα τη μόνιμη επωδό του: «Αυτός ο πόλεμος είναι απαίσιος! Δεν συμφωνείτε πως είναι απαίσιος;». Όλοι συμφωνούσαν και η συζήτηση έληγε εκεί.
Ακόμα και ο «Μωυσής του χρήματος» Τζον Πιερπόντ Μόργκαν τον πλησίασε καλώντας τον να κάνει το καθήκον του, αν και ο Ροκφέλερ ασχολιόνταν με τις φήμες που ήθελαν τον Μόργκαν να τον εκθρονίζει σύντομα από τη θέση του πλουσιότερου ανθρώπου του κόσμου και θεώρησε πως ο αντίπαλος μεγιστάνας ήθελε να τον οδηγήσει σε παγίδα.
Η συζήτηση κατέληξε, όπως εξομολογήθηκε ο ίδιος ο Τζ. Π. Μόργκαν, με τον Ροκφέλερ να αρνείται κάθε δάνειο στη χώρα του και να του διαβάζει ένα ποιηματάκι που είχε γράψει ειδικά για την τεταμένη περίσταση: «Μια σοφή κουκουβάγια ζούσε σε μια βελανιδιά / Όσο περισσότερα έβλεπε, τόσο λιγότερο μιλούσε / Όσο λιγότερο μιλούσε, τόσο περισσότερα άκουγε / Γιατί να μην μπορούμε όλοι να είμαστε σαν αυτό το πουλί;». Ο Τζ.Π. δεν πίστευε στ’ αυτιά του…
Φοροδιαφυγή και πάλι φοροδιαφυγή

Ήταν το 1916 όταν ο αμερικανικός Τύπος έκραζε πια ανοιχτά το Ίδρυμα Ροκφέλερ, που διέθετε τώρα κεφάλαια 100 εκατ. δολαρίων, τα οποία έπαιζε στο χρηματιστήριο βγάζοντας άλλα 6 εκατ. δολάρια τον χρόνο! Αφορολόγητα φυσικά δολάρια, μιας και ήταν φιλανθρωπικού τύπου σωματείο και τα λεφτά θα πήγαιναν για αγαθοεργίες.
Όχι βέβαια πως τα λεφτά ήταν του ιδρύματος, μιας και ο ίδιος ο Τζον ο Πρεσβύτερος διαχειριζόταν τα κεφάλαια και δεν είχε σκοπό να τα δώσει στους φτωχούς. Κι έτσι αντί για φιλανθρωπικές δράσεις και καλούς σκοπούς, τα αφορολόγητα αυτά εκατομμύρια εξαγόραζαν εταιρίες και απάλυναν συνειδήσεις, προωθώντας τα ιδιοτελή συμφέροντα του οίκου.
Ακόμα και για τα σημερινά δεδομένα, ένα φιλανθρωπικό σωματείο να έχει ίδια κεφάλαια της τάξης των 100 εκατ. δολαρίων δεν είναι κάτι συνηθισμένο, πόσο μάλλον που για το 1916 το ποσό αυτό ήταν το λιγότερο αστρονομικό. Οι δράσεις εξάλλου του Ιδρύματος Ροκφέλερ ήταν σαφές πως δεν χρειάζονταν τέτοια νούμερα…
Τα προβλήματα ενός ιδιαιτέρως ειλικρινούς ανθρώπου

Ακόμα και το Κογκρέσο ενοχλήθηκε κάποια στιγμή από τα μονοπωλιακά καμώματα του Τζον του Πρεσβύτερου και απαίτησε να μάθει την άνοιξη του 1916 γιατί ο πετρελαιάς είχε αυξήσει και πάλι τις τιμές της βενζίνης. Εξοργισμένος από την κυβερνητική παρέμβαση στις δουλειές του, ο Ροκφέλερ απάντησε πως ήταν απλώς θέμα προσφοράς και ζήτησης.
Μέχρι τότε όμως όλες οι εφημερίδες που δεν έλεγχε με τον έναν ή τον άλλο τρόπο ο κροίσος είχαν αρχίσει να καταφέρονται εναντίον του, συχνά με πρόδηλο σαρκασμό, μιας και φαινόταν πως ο Ροκφέλερ ήταν υπεράνω του νόμου. Για τη συγκεκριμένη υπόθεση μάλιστα, οι αντιπολιτευόμενες εφημερίδες κυκλοφόρησαν σειρά άρθρων με «Τα προβλήματα ενός ιδιαιτέρως ειλικρινούς ανθρώπου», σαρκάζοντας πως η κυβέρνηση έπρεπε να αλαφρύνει τα βάρη του Τζον!
Το να σπάει πλάκα με τον δολοπλόκο Ροκφέλερ ήταν εξάλλου το μόνο που μπορούσε να κάνει ο αμερικανικός Τύπος, αφού και σκάνδαλά του που έβγαζε στη φορά, τίποτα σοβαρό δεν γινόταν…                       ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ   ΕΔΩ