Ξέρουμε ότι τα αδέλφια μας στην πατρίδα μας παρακολουθούν από το σύστημα που μας έχουν δώσει οι Βρετανοί που δίνει το στίγμα μας στο χάρτη.
Πάμε «σφαίρα», θα χαίρονται.
Ο Gurgkhas Mission manager όταν τελειώσαμε, μας εξέφρασε το θαυμασμό του που πηγαίναμε έτσι όλη την δεύτερη ημέρα!
Φτάσαμε
στο χωριό. Δύο άντρες των συμμάχων μας υποδέχονται και μας λένε να τους
ακολουθήσουμε και να τρέξουμε για κάλυψη αν ακούσουμε εκρήξεις. Το
ακούγαμε φθάνοντας αλλά δεν ξέραμε τι ήταν, όσοι αργούσαν και δεν
έτρεχαν, ακούγονταν περισσότερες εκρήξεις, εμείς είχαμε μόνο τρεις,
πήγαμε τρέχοντας, πρέπει να βαθμολογηθήκαμε ανάλογα, πάλι τα πήγαμε
καλά.
Μέσα στο κτήριο μας δίνουν δύο ώρες να συντάξουμε αναφορά
αναγνώρισης για ότι είδαμε στο CTR. Ενδιάμεσα παίρνουν κάποιους από
εμάς για αξιολόγηση. Δύο πάμε για αίτηση πυρών όπλων καμπύλης τροχιάς
και τέσσερις για αναγνώριση οπλικών συστημάτων.
Ο χώρος
του εξομοιωτή γνωστός, ο στόχος νέος, τον εντοπίζω άμεσα, τροχοφόρο
θωρακισμένο όχημα του εχθρού με τρεις άντρες εξωτερικά αναγνωρίζει την
τοποθεσία μας.
Δίνω στον διαβιβαστή στοιχεία βολής, τα
μεταφέρει, adjust fire, πέφτει η πρώτη, κανονισμός: δεξιά 100,
μακρύτερον 50, ο πρώτος κανονισμός πέφτει ακριβώς, fire for effect… Ο
αξολογητής μας δείχνει ευχαριστημένος, πολλές ομάδες μηδενίστηκαν στον
σταθμό αυτό, έτσι μας είπε. Ενθουσιασμός, πηγαίνουμε άριστα, τουλάχιστον
έτσι συμπεράναμε από την εμπειρία μας από τις προηγούμενες φορές.
Εκείνη την στιγμή μπαίνει χαρούμενος ένας Ουαλός υπαξιωματικός που
ψάχνει τους Έλληνες, μας ενημερώνει με χαρά ότι βάλαμε γκολ στον
ποδοσφαιρικό αγώνα με τους Άγγλους!
Πάμε Ελλαδάρα!
Φεύγουμε,
έχουμε μπροστά μας πολλά χλμ, εμφανίζεται το βόρειο σέλας, αξιωθήκαμε
να το δούμε και αυτό, περπατάμε υπό την σκέπη του!
Καλύπτουμε τα 25 χλμ με μικρές 5λεπτες στάσεις
ανά ώρα, είμαστε ικανοποιημένοι με την άνεση που καλύπτουμε τα
χιλιόμετρα, οι προπορείες και οι κόποι μας, δείχνουν να μας βγάζουν
«ασπροπρόσωπους».
Τα τελευταία 10 χλμ είναι δυστυχώς
πάνω σε άσφαλτο εκεί αρχίζουν τα προβλήματα, 5 χλμ πριν το προτελευταίο
σταθμό βγάζουμε φουσκάλες στα πόδια με αποτέλεσμα να νιώθουμε τις
πατούσες να φλέγονται.
Φτάνουμε στο section attack, το
περιμέναμε πώς και πώς, όλες τις προηγούμενες φορές τα πήγαμε περίφημα
εκεί. Μας δίνουν αλεξίσφαιρα και μας ζητάνε να τα φορέσουμε, και αυτό
σημαίνει ότι θα ρίχνουν υπερκείμενα πυρά πάνω
από τα κεφάλια μας. Δυστυχώς εκεί συνέβη αυτό που φοβόμασταν για ακόμη
μια φορά, δλδ έπρεπε να περιμένουμε. Μας αφήνουν κάτω από κάτι δέντρα να
περιμένουμε, δεν γνωρίζουμε για πόση ώρα, έχει παγωνιά, μετά μαθαίνουμε
ότι είχε – 4 βαθμούς εκεί χαμηλά ανάμεσα στα ρέματα, όλα είναι άσπρα
από την πάχνη. Ξαπλώνουμε πάνω στην παγωμένη λάσπη μετά από περίπου 60
χλμ πορείας, είμαστε πλέον διαλυμένοι, επιπλέον το γεγονός ότι δεν
αξιολογηθήκαμε επιτόπου την ώρα που είμαστε ζεστοί μας δυσκολεύει
αφάνταστα όπως αποδείχθηκε μετά από μια ώρα αναμονής. Ο γιατρός της
ομάδος μας παρακαλεί «ανοίξτε και μπείτε μέσα στα bivvy bag, θα
παγώσουμε» τον ακούμε ευτυχώς, δεν είχαμε την δύναμη να το σκεφτούμε
καν… Η κούραση μας έχει καταβάλει και σε συνάρτηση με το κρύο ο συνδυασμός είναι εξοντωτικός.
«Χανόμαστε»
μέσα στα bivvy, νιώθω απαίσια, λες και βυθίζομαι με σταθερό ρυθμό στην
άβυσσο, δεν έχω ξανανιώσει έτσι, το χειρότερο, δεν μπορεί κανείς να
βοηθήσει τον άλλο, πλέον είμαστε μόνοι εκεί, ο καθένας προσπαθεί να
επιβιώσει. Τελικά μας καλούν, προσπαθούμε να σηκωθούμε, πονάμε παντού,
αγκομαχώ σαν να ξύπνησα από εγχείρηση, δεν υπάρχει περιθώριο, προσπαθώ
να εστιάσω στην αποστολή. Μου κάνουν ενημέρωση, πηγαίνω για αναγνώριση
με έναν από τους αξιολογητές, μου δείχνει τα όρια που μπορώ να ελιχθώ.
Συλλαμβάνω ένα σχέδιο, έχω λίγα λεπτά να ενημερώσω τα υπόλοιπα μέλη της
περιπόλου, κρέμονται από τα χείλη μου, πού δύναμη να βγάλω slate card,
ευτυχώς τα έχω αποστηθίσει:
«Λοιπόν παιδιά πληροφορίες μας λένε ότι πιθανόν να υπάρχει μια
θέση του εχθρού επάνω στον λόφο τάδε, παρατηρεί μια MSR δικιά μας και
ταυτόχρονα εικάζεται ότι καλύπτει διάδρομο εισόδου των δυνάμεων της
Ariana για να εισέλθουν στην DMZ.
Ο εχθρός, είναι
δύναμης 2-3 ανδρών και διαθέτει ένα GPMG, δεν έχει νυχτερινά βοηθήματα
γι’ αυτό πιθανόν θα ρίχνει φωτιστικά βλήματα όταν επιτεθούμε.
Αποστoλή
μας είναι να ερευνήσουμε την περιοχή και αν ισχύουν οι πληροφορίες να
εξολοθρεύσουμε και να εξαλείψουμε την εχθρική τοποθεσία (stated twice).
Θα
κινηθούμε εδώ σε σχηματισμό βέλους με την μύτη να αποτελείται από τους
ανιχνευτές, η Α ημιομάδα αριστερά, η Β δεξιά, να είστε έτοιμοι όποιον
διατάξω να γίνει FSB, τα μάτια σας δεκατέσσερα, ειδικά τα πλαϊνά του
βέλους να έχετε τον νου σας μήπως μας πλαγιοκοπήσουν όταν αρχίσουμε να
κινούμαστε με φάλαγγα κατά μέτωπο στον εχθρό, σε αυτή την περίπτωση τον
εμπλέκεται και ενημερώνεται την ομάδα, θέλω να είστε επιθετικοί, δεν
υπάρχει περίπτωση να κάνουμε πίσω σε τόσους λίγους εχθρούς, παρόλα αυτά
όλα τα σχέδια χαλάνε στην πράξη οπότε να είμαστε έτοιμοι για αναδίπλωση
και εκτέλεση νέων εντολών. Αν δεχτούμε μεγάλη πίεση στο κέντρο θα
κινηθούμε πιέζοντας ανάλογα δεξιά ή αριστερά για να ξεφύγουμε όπως ΒΟΕ.
Ανιχνευτή 2 σκάναρε απέναντι με την PVS-14 συνέχεια
για να εντοπίσουμε έγκαιρα εχθρική δραστηριότητα (δυστυχώς διαθέταμε
μόνο μια), θέλω η πληροφορία να κυκλοφορήσει άμεσα ότι και αν συμβεί, να
είστε έτοιμοι να με αντικαταστήσετε αν χτυπηθώ, άντρας με άντρα. 8 με
10 μέτρα μακριά, προσοχή στις χειροβομβίδες, αν μας ρίξουν και τις δείτε
πρέπει να ενημερωθούμε και να πέσουμε κάτω μέχρι να εκραγούν.
Ερωτήσεις;
Συγχρονισμός ρολογιών, θα εφαρμοστεί εφ’ όπλου λόγχη.» Είμαστε έτοιμοι!
Αρχίσουμε
να κινούμαστε πάνω σε βαλτότοπο, η κίνηση δύσκολη ήδη πριν αρχίσουμε τα
άλματα, κοιτάω δεξιά αριστερά, σωστές αποστάσεις, σωστός σχηματισμός,
σωστός ρυθμός, ψάχνω το καπνογόνο για να κάνω screening στην αρχή.
Μετά από 100 μέτρα κίνησης μας εντοπίζουν, αρχίζουν να βάλουν, διάολε είναι μακριά, πετάω καπνογόνο,
«ΘΑ ΕΚΤΕΛΕΣΤΕΙ ΑΝΤΕΦΟΔΟΣ,
Α’ ΑΛΜΑ 10 ΜΕΤΡΑ ΠΑΜΕ, ΠΑΝΩ, ΚΑΤΩ,
Β’ ΣΕ ΚΑΛΥΠΤΩ, ΠΑΝΩ Η Β’, ΠΑΝΩ, ΚΑΤΩ, Α’ ΣΕ ΚΑΛΥΠΤΩ.
Κ.ο.κ…»
Βάλουμε
κατά του εχθρού συνέχεια, αλλάζουμε γεμιστήρα, έχουμε 120 αβολίδωτα,
ρίχνω κοφτές ματιές δεξιά αριστερά, όλοι δυσκολεύονται να κινηθούν,
πέφτουν και σηκώνονται συνέχεια, δεν τα παρατάνε, έχουμε γίνει μούσκεμα
να μπαίνουμε σε λακκούβες με νερό… Κάποια στιγμή ένας άνδρας της ομάδος
χάνετε, βυθίζεται μέσα στο νερό, φτάνουμε στην τελική γραμμή, είναι
ανηφόρα, φτάνουμε είκοσι μέτρα κοντά στο πολυβολείο, σταματάει τα πυρά
(είχε δύο, το ένα ήταν σε έστορα και έριχνε αληθινά πυρά 3,5 μέτρα πάνω
από το κεφάλι μας με τροχιοδεικτικά, το άλλο έριχνε ασταμάτητα
αβολίδωτα).
Τέλειωσε η επίθεση, ώρα για διαχείριση
αιχμαλώτων. Στο σημείο δύο νεκροί πολυβολητές. Ένας παραδίδεται, τον
καλούμε να γυρίσει πλάτη σε μας, να πλέξει τα χέρια πίσω από το κεφάλι
και να έρθει με την όπισθεν αργά αργά προς το μέρος μας.
Οι
υπόλοιποι κάνουν περιμετρική, σαρώνουν με τους ισχυρούς φακούς στα όπλα
τους τον λόφο για πιθανή εχθρική παρουσία ή αντεπίθεση, εκείνη την
στιγμή είμαστε ευάλωτοι.
Πλησιάζει αυτός που
παραδόθηκε, ακούει και κάνει ότι του λέω, τον ελέγχω απολύτως, υπό την
κάλυψη ενός συναδέλφου του πιάνω τα σταυρωμένα πίσω από το κεφάλι
δάχτυλα και τον ακινητοποιώ, αρχίζω σωματική έρευνα, βρίσκω ευαίσθητα
έγγραφα. Αρχίζουμε να συντάσσουμε αναφορές, αναφορά επαφής, CPERS
evacuation, tag, confiscated personal belongings receipt. Ο βοηθός
περιπολάρχη ελέγχει τους άνδρες, πυρομαχικά, τραυματισμοί, που πήγαν, τι
είδατε, πόσοι ήταν.
Quiz: Τι στολή έφερε ο
αιχμάλωτος; Ακριβώς, Greek lizard. Τυχαίο; Μπορεί, πάντως ήταν ξεκάθαρη
η βοήθεια που έδιναν οι Βρετανοί σε κάποιες βαλκανικές χώρες που έχουν
υπό την επιρροή τους ή προσπαθούν να έχουν ανάλογες σχέσεις. Τρανό
παράδειγμα οι δύο μεικτές ομάδες (111 περίπολα, 37 διεθνή εκ των οποίων
μόνο ένα εφέδρων, της ΛΕΦΕΔ) που αποτελούνταν από τέσσερις άνδρες από τα
νεοιδρυθέντα Ranger Battalions των Βρετανών και τέσσερις από το Special
Operation Regiment των Αλβανών.
Πιάσιμο “από το χέρι” δηλαδή κανονικά.
Τελειώνουμε το infantry assault, ήταν δύσκολο, ακόμη δεν έχουμε ζεσταθεί καλά-καλά μετά το διαολοβαλτοχώραφο με τους – 4°.
Φτάνουμε στην απενημέρωση.
Απ’ ότι φαίνεται τα καταφέραμε και πάλι, νιώθω όμορφα αν και
δυσκολεύομαι πλέον να περπατήσω σωστά. «Λίγο κουράγιο παιδιά, σας θέλω
όλους 100% εκεί, δουλέψαμε σκληρά, είναι κρίμα να μην δώσουμε τις
πληροφορίες που συλλέγαμε δύο 24ωρα.»
Μπαίνουμε στην στριμωγμένη αίθουσα, οι αξιολογητές δεν φαίνονται ευχάριστοι, προσπαθούν πάντως.
Τέλος πάντων.
Μας
αρχίζουν στις ερωτήσεις, ανταποκρινόμαστε, ξαναζούμε το έργο από την
αρχή, τα θυμόμαστε όλα, συμμετέχουμε άπαντες, μεγάλη υπόθεση να είναι
όλο το περίπολο «εκεί». Μόνο κάποια χασμουρητά και κάνα δυο από εμάς που
είτε δεν ξέρουν πολύ καλά αγγλικά είτε είναι σε άσχημη κατάσταση και
προσπαθούν απλά να μείνουν ξύπνιοι. Φανταστείτε μόνο ότι στο υγρό και
άδειο κρύο δωμάτιο ζητούσαμε να κλείσουν την θέρμανση (που φυσικά δεν
υπάρχει!).
Κάνουμε 1-2 ώρες εκεί.
Τελειώσαμε,
μας συνοδεύει ένας πάνοπλος Άγγλος έξω. Με την έξοδό μας χωρίς καμία
προειδοποίηση πέφτει πάνω μας ένα τηλεοπτικό συνεργείο, ζητάει
πληροφορίες για την εξέλιξη των επιχειρήσεων, ποιοι είμαστε, ποιος σας
διοικεί, προσπαθούν να εισέλθουν εντός του κτηρίου.
Είμαστε
ευγενικοί, τους αποτρέπουμε να εισέλθουν χωρίς βία, μιλάω στον
ρεπόρτερ, τον ενημερώνω ότι πρέπει να περιμένουν σε ασφαλή χώρο που του
υποδεικνύω μέχρι να έρθει εντεταλμένος αξιωματικός για την ενημέρωσή
του. Με πιέζει, δεν σπάω, επιμένει, επαναλαμβάνω ότι του είπα, είναι
δύσκολο από aggressive mode να πας στο peacemaker, τα πήγαμε καλά.
Πλησιάζουμε τα βανάκια, μας περιμένουν οι δικοί μας εκεί. Συγκίνηση. Τα καταφέραμε και πάλι.
Παραδίδουμε αβολίδωτα, tracker unit, blizzard blanket, emergency stretcher, satellite phones.
Ρωτάμε
τους συνοδούς της μονάδος που μας φιλοξένησε πώς τα πήγαν, δεν
τερμάτισαν ακόμη αλλά συνεχίζουν κανονικά… Ωραία, δεν περιμέναμε κάτι
άλλο από αυτούς.
Επιβιβαζόμαστε στα οχήματα, έχουμε μια
ώρα δρόμο πριν το καυτό μπάνιο, ζέχνουμε, με το που επιβιβάζεται η
ομάδα μας παίρνει ο ύπνος, καμαρώνω και ταυτόχρονα τους βγάζω
φωτογραφίες για να τους πειράξω μετά.
Άφιξη στο
Sennybridge Training Area, «λιποθυμάω» για καμία ώρα, πάμε για μπάνιο
ημίγυμνοι μέσα στο κρύο, δεν έχει τελειωμό αυτό, τελικά είμαστε έτοιμοι
για την απονομή.
Φοράμε καθαρές φόρμες, περήφανα τον
μπερέ με το εθνόσημο και μπαίνουμε στην αίθουσα, μέσα μαχητές από όλο
τον κόσμο, είμαστε σίγουροι ότι τα πήγαμε καλά, έρχεται η ώρα.
«Foxtrot Four One Golf, Hellenic Αrmed Forces Reserves Association are awarded… Bronze medal»