Εν αντιθέσει προς τους μαρξιστές μυθοπλάστες και απατεώνες οι οποίοι επιδίδονται στη χάλκευση των ιστορικών γεγονότων προκειμένου να κατασκευάσουν ψεύτικους ήρωες, ο Ελληνικός Λαϊκός Εθνικισμός έχει το ιδεολογικό προνόμιο να καταμετρά μια σειρά σπουδαίων προσωπικοτήτων, των οποίων η ζωή, λόγω και έργω, αποτελεί το φωτεινό παράδειγμα για τις σημερινές και τις μελλούμενες γενιές Εθνικιστών. Μία εξ αυτών των μορφών, η οποία αναμφισβήτητα πρωταγωνίστησε τον περασμένο αιώνα, συμβάλλοντας τα μέγιστα στο μεγάλωμα της Εθνικής Ιδέας είναι ο Γεώργιος Γρίβας, ο θρυλικός Διγενής.
Το τέταρτο από τα έξι τέκνα της οικογένειας του Θεόδωρου Ιωάννη Γρίβα και της Καλομοίρας Χατζημιχαήλ Γρίβα, ήρθε στον κόσμο τον Ιούλιο του 1897, στη Λευκωσία της Κύπρου. Ο Γεώργιος Γρίβας πέρασε την παιδική του ηλικία στο χωριό του πατέρα του, το Τρίκωμο της επαρχίας Αμμοχώστου, όπου και πήγε σχολείο προτού μετακινηθεί στη Λευκωσία -όπου διέμενε η γιαγιά του- για να φοιτήσει στο Παγκύπριο Γυμνάσιο κατά τα έτη 1909-1914. Βαθύτατα συνεπαρμένος από τους Αγώνες του Ελληνικού Έθνους για Ελευθερία και ανεξαρτησία, ο Γεώργιος Γρίβας δεν αργεί να λάβει την απόφαση να συνδράμει καθ' οιονδήποτε τρόπο στην προστασία του Λαού και της Πατρίδος του. Φυσιολογικά λοιπόν, επιλέγει συνειδητά να δώσει εξετάσεις για την εισαγωγή του στην Ελληνική Βασιλική Στρατιωτική Σχολή Αθηνών, παρά την αντίθετη άποψη των γονιών του.
Το 1916 εγκαταλείπει την αγαπημένη του Μεγαλόνησο, προκειμένου να έρθει στην Μητέρα Ελληνική Πατρίδα. Εισέρχεται στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων από την οποία αποφοιτά με το βαθμό του ανθυπολοχαγού του Πεζικού το 1919. Κι ο ενθουσιώδης νέος, ο φλογερός Εθνικιστής Αξιωματικός δεν χάνει καθόλου καιρό: συμμετέχει στην Μικρασιατική Εκστρατεία, όπου πολεμά γενναία ως μέλος του μεγαλειώδους εκείνου Στρατεύματος που έφτασε μέχρι τον Σαγγάριο ποταμό. Για την πολεμική του δράση, παρασημοφορείται και προάγεται σε Υπολοχαγό, ενώ το 1926 σε Λοχαγό και τις παραμονές του Βορειοηπειρωτικού Έπους του ελληνο-ιταλικού πολέμου(το 1938) προάγεται σε Ταγματάρχη.
Υπηρετεί στη διεύθυνση επιχειρήσεων του Γενικού Επιτελείου Στρατού μέχρι το ξέσπασμα της ιταλικής επιθέσεως, τον Οκτώβριο του 1940. Κατόπιν δικής του επιθυμίας και μετά από πολλά αιτήματα, μετατίθεται στο βορειοηπειρωτικό μέτωπο, όπου υπηρετεί ως επιτελάρχης της II Μεραρχίας. Κατά την περίοδο της γερμανικής Κατοχής, ιδρύει στην Αθήνα την θρυλική, αντικομμουνιστική Οργάνωση Χ, η οποία αναγνωρίστηκε ως «Εθνική Οργάνωσης Εσωτερικής Αντιστάσεως», με βασιλικό διάταγμα της 10ης Μαρτίου 1950. Το 1946, ο Γεώργιος Γρίβας αποστρατεύεται με το βαθμό του αντισυνταγματάρχη, μετά από μια λαμπρή και γεμάτη ηρωισμό στρατιωτική καριέρα.
Δεν έχει όμως ακόμα φτάσει στο απόγειο της δόξας του και δεν φαίνεται διατεθειμένος να εγκαταλείψει τόσο πρόωρα τον Εθνικό Αγώνα. Αφού συμβάλλει δια της Οργανώσεως Χ στη συντριβή της ξενοκίνητης κομμουνιστικής ανταρσίας, στρέφει το βλέμμα στην ιδιαιτέρα του Πατρίδα. Το Ενωτικό δημοψήφισμα του 1950 και η κατηγορηματική άρνηση των Βρετανών να παραχωρήσουν στους Κύπριους το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης, είναι στοιχεία ικανά και αρκετά για να οδηγήσουν τον παρασημοφορημένο στα Πεδία των Μαχών αξιωματικό του Ελληνικού Στρατού στην απόφαση της οργάνωσης ένοπλου Αγώνος κατά των Βρετανών αποικιοκρατών. Προς τούτο, σπεύδει στη κατεχόμενη Μεγαλόνησο και με το ψευδώνυμο του Ήρωος των παιδικών του χρόνων Διγενή (ο Γρίβας θαύμαζε την ιστορική μορφή του Διγενή Ακρίτα), ξεκινά από το 1951 την επιτόπια οργάνωση της αντίστασης στον Βρετανό κατακτητή, με στόχο διττό: αφενός την εκδίωξη των Βρετανών και αφετέρου την πολυπόθητη Ένωση της Κύπρου με την Μητέρα Ελλάδα. Σε χρονικό διάστημα ενός μόλις έτους, ο Γεώργιος Γρίβας Διγενής έχει θέσει τα θεμέλια του κατοπινού επικού εθνικοαπελευθερωτικού Αγώνος, δημιουργώντας την Ε.Ο.Κ.Α., σάρκα και αίμα, αίμα και σάρκα από τα υγιέστερα κύτταρα της Ελληνικής Κυπριακής Νεολαίας.
Ο Διγενής και τα παιδιά του, οι αλησμόνητοι αγωνιστές της Ε.Ο.Κ.Α., ξεκίνησαν έναν ένοπλο αγώνα ενάντια σε μια αυτοκρατορία, γεγονός το οποίο φάνταζε ως παραλογισμός και καθαρή αυτοκτονία. «Δεν θα σε ακολουθήσουν παρά μερικές δεκάδες», έλεγαν στον Γρίβα Διγενή λίγο πριν στολίσει την Ελληνική Ιστορία με αιματοβαμμένες σελίδες δόξης.Απτόητος εκείνος, τους διέψευσε με το θάρρος, τη γενναιότητα και κυρίως, την ακλόνητη Πίστη του. Συνεπήρε το δημιούργημά του, η θρυλική Ε.Ο.Κ.Α, όχι μερικές δεκάδες τρελούς, αλλά έναν ολόκληρο Λαό, ένα ολάκερο Έθνος το οποίο και προπαντός την Ελληνική Νεολαία.
Ο Αγώνας της ΕΟΚΑ κατά τα έτη 1955-59, είναι στολισμένος με αδιανόητες για τον μέσο νου πράξεις αυτοθυσίας και γενναιότητας. Η Ιστορία είναι όμως αμείλικτη και τούτο είναι το Τίμημα της Ελευθερίας. Υπό την καθοδήγηση του Ηγέτη και Πατέρα των Αγωνιστών, Γεώργιου Γρίβα Διγενή, η ΕΟΚΑ έλαμψε δίνοντας νέα διάσταση στην αιώνια πολεμική αρετή των Ελλήνων. Εντούτοις, η πολυπόθητη Ένωση με την Ελλάδα δεν επετεύχθη, παρότι εκείνος έπραξε το Εθνικό του Καθήκον εις το ακέραιον, ακόμη και με την επαναδραστηριοποίηση της ΕΟΚΑ Β' το καλοκαίρι του 1971.
Την 27η Ιανουαρίου 1974, ο Τιτάνας των Πολεμικών Πεδίων, η ιδιοφυΐα του αντάρτικου και των ειδικών στρατιωτικών επιχειρήσεων, περνά στο Πάνθεον των Ηρώων της Ελληνικής Ιστορίας. Πίσω του άφησε τις θρυλικές μάχες κατά των εχθρών της Πατρίδος και του Λαού μας, με αποκορύφωμα την ταπείνωση της βρετανικής αυτοκρατορίας. Εμπρός του όμως, αφήνει τον σπόρο τον καλό της άσβεστης Πίστης στο Ιδανικό της Ενώσεως της Κύπρου με την Ελλάδα. Ο Γρίβας Διγενής δεν απέθανε, ο Γρίβας Διγενής Ζει, Ζει και μας καθοδηγεί!
Ευάγγελος Καρακώστας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου