Πέρασε από το ΚΥΣΕΑ η αναβάθμιση των P-3 Orion, πέφτουν υπογραφές

Print PDF

Κλείνει επιτέλους μια από τις πιο σημαντικές «τρύπες» της ελληνικής άμυνας, αυτή των αεροσκαφών ναυτικής συνεργασίας (ΑΦΝΣ), αφού όπως αξιόπιστες πηγές, το πρόγραμμα αναβάθμισης των P-3 Orion, υπογράφτηκε από το Κυβερνητικό Συμβούλιο Εξωτερικών και Άμυνας (ΚΥΣΕΑ), δια περιφοράς.
Εν ολίγοις, προχωρά ένα πρόγραμμα που είχε χαρακτηριστεί απόλυτης προτεραιότητας από το Γενικό Επιτελείο Εθνικής Άμυνας (ΓΕΕΘΑ) το οποίο θα εκτελέσει η κατασκευάστρια των αεροσκαφών, η αμερικανική Lockheed Martin. Βέβαια πρόκειται για παμπάλαια αεροσκάφη που καλό θα ήταν να αποσυρθούν οριστικά, όμως απουσία εναλλακτικών, με το πρόγραμμα αναβάθμισης μπορούν να εξελιχθούν σε μια αξιόπιστη ενδιάμεση λύση, για κάποια χρόνια, έως ότου τα οικονομικά της χώρας επιτρέψουν την υλοποίηση προγράμματος απόκτησης καινούργιου αεροσκάφους.
Πλέον αναμένεται η υπογραφή του υπουργού Εθνικής Άμυνας, Πάνου Καμμένου και η υπογραφή της σύμβασης από τον επικεφαλής της Γενικής Διεύθυνσης Αμυντικών Επενδύσεων και Εξοπλισμών (ΓΔΑΕΕ). Αν και δεν υπάρχουν πληροφορίες για το πότε θα γίνει, θα μπορούσε η όλη διαδικασία να ολοκληρωθεί ακόμα και εντός της ημέρας.
Δεν θέλει και πολύ φαντασία για να αναμένει κανείς αντιδράσεις από διεθνή μέσα ενημέρωσης με τη γνωστή «καραμέλα», της υλοποίησης ενός προγράμματος που θα πλησιάσει την περιοχή του μισού δισεκατομμυρίου ευρώ, σε μια τόσο δύσκολη οικονομικά εποχή για τη χώρα. Οι αντιδράσεις μπορεί να είναι σφοδρότερες, ως συνήθως, από τον «γερμανικό κόσμο».

Κάπου εδώ όμως υπάρχουν κάποιες ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις. Η πρώτη και βασικότερη είναι το κλίμα που έχει διαμορφωθεί στις διμερείς σχέσεις, δεν επέτρεπε και πολλές σκέψεις για ευρωπαϊκή λύση, καθώς οι Γερμανοί, προεξάρχοντος του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, θεωρούν κατά τα φαινόμενα, ότι οι χώρες «σχολάνε» όταν αντιμετωπίζουν σημαντικά οικονομικά προβλήματα, αδυνατώντας να συνειδητοποιήσει ότι η Ελλάδα δεν είναι, για παράδειγμα, Βέλγιο, αφού αντιμετωπίζει πραγματικές απειλές εθνικής ασφαλείας.

Εάν οι Γερμανοί αντιλαμβανόντουσαν αυτή την απλή πραγματικότητα, συν την ιδιαίτερη γεωγραφική θέση της χώρας, που πέραν της ιδιότητάς της ως κράτους-μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποτελεί το ουσιαστικό σύνορο της άμυνας του δυτικού κόσμου στη Νοτιοανατολική μεσόγειο, καθότι η Τουρκία πλέον, είναι – και θεωρείται… – μόνο τύποις μέλος της Ατλαντικής Συμμαχίας, χάρη στην αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά του ηγέτη της, Ρετζέπ Ραγίπ Ερντογάν, θα φρόντιζαν να αντιμετωπίσουν τον αμυντικό τομέα στην Ελλάδα, ως έναν τομέα της οικονομίας που θα μπορούσε να συνεισφέρει στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας.

Ναι, τα αεροσκάφη είναι πολύ παλιά και με τα χρήματα αυτά θα μπορούσε η χώρα να προμηθευτεί ενδεχομένως τον τύπο των πολύ νεότερων αεροσκαφών, C-295, από τους Γερμανούς (υπάρχουν και οι Ισπανοί του χειμαζόμενου ευρωπαϊκού νότου… γιατί να μην έμεναν τα χρήματα εντός της ΕΕ και μάλιστα εκεί που τα χρειάζονται περισσότερο;), ενώ με τα χρήματα που θα διατεθούν θα μπορούσε το Πολεμικό Ναυτικό να αποκτήσει 4-5 αεροσκάφη που θα υπερκάλυπταν την ανάγκη.
Όταν όμως απαιτείται για την προμήθειά τους η διενέργεια διεθνούς διαγωνισμού για την κάλυψη μιας επιχειρησιακής ανάγκης που θα έπρεπε να καλυφθεί… χθες, περιθώρια δεν υπήρχαν, καθώς ο διαγωνισμός θα ήθελε πολλά χρόνια. Όταν, δε, έχεις να αντιμετωπίσεις μυαλά σκουριασμένα στα θέματα άμυνας και μάλιστα εκτός των συνόρων της χώρας, τα περιθώρια κινήσεων περιορίζονται ασφυκτικά και δεν υπήρχε άλλη λύση πέραν αυτής που προωθήθηκε, για να ξεκινήσει σταδιακά να καλύπτεται αυτή η τόσο κρίσιμη επιχειρησιακή απαίτηση.

Όταν το μόνο που σκέφτεται ο πολύς Σόιμπλε είναι πως θα μπει ακόμα και στο σπίτι του κάθε Έλληνα να ψάξει… στο σεντούκι, μπας και κρύβονται τίποτε ψιλά για να τα βάλει στη σούμα, η συζήτηση δεν μπορεί να πάει και πολύ μακριά. Αν θέλαμε λογιστή θα τρέχαμε ο καθένας στη γειτονιά του, παντού υπάρχει κάποιος πολύ καλός. Αλλά δεν είναι αυτό που χρειάζονται οι Ευρωπαίοι. Ηγέτες λείπουν που να αντιλαμβάνονται όλο το φάσμα, τη μεγάλη εικόνα…

Ελπίζουμε πλέον να έχουμε σύντομα νέα και για το πολύπαθο πρόγραμμα των τορπιλών υποβρυχίων. Ο πρώην υπουργός, Δημήτρης Αβραμόπουλος, πριν αποχωρήσει, υπέγραψε για να ξεκινήσουν οι διαδικασίες για τη διενέργεια διεθνούς διαγωνισμού για την επιλογή του προμηθευτή 59 τορπιλών βαρέως τύπου.
Για τη σημασία του προγράμματος αυτού δε χρειάζεται να πούμε πολλά, είναι αυταπόδεικτο, το να βρισκόμαστε 15 χρόνια μετά, το 2015, να συζητάμε για τα ίδια θέματα, δεν μας απονέμουν κιόλας το «βραβείο» της συναίσθησης και της αποτελεσματικότητας. Τα δε εύσημα, αυτός που έχει το πολιτικό θάρρος και προχωρά κόντρα στο κύμα τα αποσπά. Διότι πολλά είδαμε τα παρελθόντα έτη.

Τα δε «καθαρά χέρια» είναι ζήτημα προσωπικής ηθικής, είναι ζήτημα πολιτικής ηθικής, μόνο δευτερευόντως κατοχυρώνεται θεσμικά. Εάν ορισμένοι δεν λειτουργούν ως αρπακτικά και κανένας κανόνας να μην υπάρχει, δεν θα σημειωθούν παρατράγουδα. Χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει, ότι δεν υπάρχουν ΠΟΛΛΑ που πρέπει να γίνουν.                  ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ      ΕΔΩ