Η μάχη της Κύπρου

 

Γράφει ο Σάββας Καλεντερίδης

(Φωτ.: pixabay.com / dimitrisvetsikas1969)

Μια ημέρα πριν τον 62ο γύρο των διερευνητικών επαφών, η Τουρκία απάντησε με διπλωματική νότα που επέδωσε σε Ελλάδα, Ισραήλ και ΕΕ, στην υπογραφή του Μνημονίου Κατανόησης (MoU) μεταξύ της Ελλάδας, της Κύπρου και του Ισραήλ για την ηλεκτρική διασύνδεση των τριών χωρών μέσω του καλωδίου EuroAsia Interconnector.

Σύμφωνα με το τουρκικό πρακτορείο ειδήσεων Anadolu, η Τουρκία με το διάβημά της αυτό εξέφρασε «ισχυρές ενστάσεις» για το υποστηριζόμενο από την ΕΕ έργο της κατασκευής ηλεκτρικού αγωγού (καλωδίου) διασύνδεσης του Ισραήλ, με τα ηλεκτρικά συστήματα της Κύπρου, της Ελλάδας και της υπόλοιπης Ευρώπης και απαιτεί στην ουσία από τις χώρες που εμπλέκονται στο έργο «να ζητούν την άδειά της για δραστηριότητες οι οποίες περιλαμβάνουν την υφαλοκρηπίδα της στην Ανατολική Μεσόγειο».

Η Τουρκία στην αρχή του διαβήματος λέει ότι το έργο και ο αγωγός περνά μέσα από «χωρικά της ύδατα», όρος που στη συνέχεια του διαβήματος αλλάζει σε «υφαλοκρηπίδα» για να ενισχύσει την απαίτησή της να της ζητηθεί η άδεια για τυχόν έρευνες πριν την απόθεση υποθαλάσσιου καλωδίου.

Φυσικά η Τουρκία δεν επέδωσε διάβημα διαμαρτυρίας στην Κυπριακή Δημοκρατία, αφού επιμένει πεισματικά να μην την αναγνωρίζει και να την θεωρεί «θανούσα», από τα μέσα της δεκαετίας του 1960.

Κάτω από τέτοιες συνθήκες και με την ΕΕ αντί να επιβάλει νέες κυρώσεις στην Τουρκία, παγώνει και αυτές που έχει ήδη αποφασίσει, εναντίον στελεχών της κρατικής Ανώνυμης Εταιρείας Πετρελαίου (ΤΡΑΟ) –μετά από παραίνεση και των ΗΠΑ, σύμφωνα με διαρροές Ευρωπαίων και Αμερικάνων αξιωματούχων–, ετοιμαζόμαστε να προσέλθουμε στη Σύνοδο Κορυφής των ηγετών της ΕΕ και στη συνέχεια στην άτυπη Πενταμερή για το Κυπριακό, που θα γίνει τη Μεγάλη Εβδομάδα στην Ελβετία.

Η Πενταμερής, σύμφωνα με κορυφαίους πολιτικούς αλλά και διπλωματικούς συντάκτες και αναλυτές από τη Λευκωσία, είναι μια παγίδα για την Κυπριακή Δημοκρατία, αφού αφενός σ’ αυτήν και πάλι αυτοϋποβαθμίζεται ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας και συμμετέχει ως πρόεδρος κοινότητας και αφετέρου, η Τουρκία προσέρχεται με δεδηλωμένη τη θέση των δύο κρατών, για να δεχτεί τη λύση της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, παρουσιάζοντας μάλιστα την αποδοχή αυτή ως υποχώρηση.

Η Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία είναι αγγλικής έμπνευσης σχέδιο για τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και τη δημιουργία ενός νέο κράτους, που θα αποτελείται από δύο συνιστώντα κρατίδια και μια κεντρική κυβέρνηση, η οποία όμως θα υπακούει στην αρχή της πολιτικής ισότητας.

Δηλαδή, αντί η αρχή της πολιτικής ισότητας να ισχύει για τους πολίτες, θα ισχύει για τις κοινότητες, παραβιάζοντας έτσι την βασική αρχή της δημοκρατίας και ανοίγοντας το δρόμο για τον έλεγχο ολόκληρης της Κύπρου από την Τουρκία. Κι αυτό γιατί η Τουρκία θα ελέγχει απολύτως του «τουρκικό» κρατίδιο των κατεχομένων και διά της πολιτικής ισότητας, θα ελέγχει και την κεντρική κυβέρνηση και δι’ αυτής και το ελληνικό κρατίδιο των ελεύθερων περιοχών.

Όσο για τους Άγγλους, αυτοί θα επεκτείνουν την κυριαρχία τους στις βρετανικές βάσεις του νησιού, οι οποίες θα αποκτήσουν και θαλάσσια δικαιοδοσία, δηλαδή ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα. Αν καταλάβαμε σωστά, οι βρετανικές βάσεις θα αποκτήσουν στην ουσία χαρακτηριστικά ενός τρίτου κράτους που θα είναι αυτεξούσιο και θα λειτουργεί πάνω στο νησί.

Όλα αυτά γίνονται με την Αθήνα να έχει παραιτηθεί κάθε προσπάθειας προστασίας του ελληνισμού της Κύπρου, ξεχνώντας, προφανώς, ότι έχει την διπλή ηθική υποχρέωση να προστατέψει τον ελληνισμό της Μεγαλονήσου, αφενός μεν γιατί τον πρόδωσε με τις συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου αλλά και με το προδοτικό πραξικόπημα και την απραξία που επέδειξε στον Αττίλα 1 και 2 και αφετέρου γιατί το ελληνικό κράτος θεωρείται εθνικό κέντρο και έχει υποχρέωση να υπερασπίζεται τον ελληνισμό σ’ αυτήν την ελληνική πατρίδα.

Το πολιτικό σύστημα σε Ελλάδα και Κύπρο, αντί να απεργάζεται με τις πράξεις και τις συνεχείς υποχωρήσεις του το θάνατο της Κυπριακής Δημοκρατίας και την εξάλειψη του ελληνισμού από τη Μεγαλόνησο, οφείλει έστω και τώρα να οραματιστεί ένα δόγμα απελευθέρωσης του νησιού.

Και πρέπει να έχουν υπόψη τους όλοι όσοι χειρίζονται τις τύχες της Κύπρου, ότι αν χαθεί η μάχη της Κύπρου, θα χαθεί και η μάχη του Αιγαίου και της Θράκης, δηλαδή θα χαθεί ολόκληρη η Ελλάδα.

Όσον αφορά το Δόγμα της Απελευθέρωσης της Κύπρου, θα επανέλθουμε με συγκεκριμένη πρόταση σε επόμενο άρθρο μας.

Ως τότε, την Κύπρο και τα μάτια μας.                  https://www.pontosnews.gr/644749/gnomes/i-machi-tis-kyproy/