16/4/1944. Σφαγή από το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ/ΟΠΛΑ, 42 Αποφοίτων της Σχολής Αστυφυλάκων καθ΄οδόν να Αναλάβουν Υπηρεσία στην Πάτρα!

Η σφαγή έγινε το Πάσχα του 1944 στο Βεσίνι (Σουληνάρι) Καλαβρύτων.

Για καιρό το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ/ΚΚΕ υποστήριζε ότι οι νεαροί αστυφύλακες ζούσαν και είχαν προσχωρήσει στον ΕΛΑΣ! Ίσως ντρέπονταν και κάποιοι στο ΕΑΜ/ΕΛΑΣ/ΚΚΕ!

Σε Διπλωματική εργασία φοιτητού* το 2019, οι αστυφύλακες παρουσιάζονται ότι έχασαν τη ζωή τους σε μάχη!

Γράφει ο φοιτητής, και ο καθηγητής του το δέχθηκε, χωρίς ντροπή για το ψεύδος:

«..Ένα άλλο μνημείο το οποίο βρίσκεται στο νεκροταφείο της Πάτρας αναφέρεται τη μάχη του Σουλιναρίου.

Ένα από τα χαρακτηριστικά του μνημείου είναι ότι φέρει το σήμα της Αστυνομίας Πόλεων και αναγράφει τα εξής: «ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΙ ΕΚΤΕΛΕΣΘΕΝΤΕΣ ΥΠΟ ΤΩΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ ΤΗΝ 16Η ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1944 ΗΜΕΡΑΝ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ ΕΙΣ ΘΕΣΙΝ ΣΟΥΛΙΝΑΡΙ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ

Η ιστορία των Αστυφυλάκων ξεκίνησε στις 9 Απριλίου όταν ο ΕΛΑΣ έκανε σαμποτάζ σε αμαξοστοιχία κοντά στο Δερβένι Κορινθίας.

Μεταξύ των επιβατών ήταν και 37 νέοι αστυφύλακες, απόφοιτοι της σχολής στην Αθήνα, και καθ οδόν για τις θέσεις τους στην Πάτρα και την Κέρκυρα.

Τους συνόδευαν μερικοί παλαιοί και κάποιοι αξιωματικοί, σύνολο 50.

Οι αιχμάλωτοι αστυφύλακες μεταφέρθηκαν δεμένοι πρώτα στο φοβερό Στρατόπεδο Κρατουμένων της Ζάχολης.

Τις επόμενες ημέρες συνέχισαν τήν πορεία στήν ὀρεινή Κορινθία κάνοντας στάσεις στα χωριά Γκούρα, Μοσιά και Φονιάς (Πανόραμα), πολύ κοντά στό Μοναστήρι τοῦ Ἅη-Γιώργη στόν Φενεό.

Σε κάθε χωριό οι κάτοικοι υποχρεώνονταν να τους καθυβρίζουν ως ὡς «προδότες», «γκεσταπίτες», «τσιράκια τοῦ Ράλλη» .

Στο τελευταίο χωριό, οἱ ἀντάρτες τοῦ ΕΛΑΣ, παρουσία ἀξιωματικῶν τοῦ 6ου συντάγματος Κορινθίας, πῆραν ἀπό τούς κρατούμενους τά παπούτσια τους, τά ροῦχα τους καί ὅλα τους τά προσωπικά εἴδη (ρολόγια, σταυρούς, ἀναπτῆρες, χρήματα, κ.λπ.).

Μετά έβαλαν καί τά παιδιά τοῦ σχολείου νά τούς περιπαίξουν μέ τό «τραγουδάκι» «θάνατος στοῦ Ράλλη τά τσιράκια καί τῆς Γκεστάπο τά τσανάκια..».

Από εκεί τους οδήγησαν σε μακρά πορεία ξυπόλητους στο πολυάριθμο Στρατόπεδο Κρατουμένων του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ στο Σιγούνι Καλαβρύτων.

Έμειναν εκεί λίγες ημέρες και μετά τους μετέφεραν στο χωριό Βεσίνι (Σουληνάρι).

Στήν ὁμάδα εἶχαν προστεθεῖ τώρα καί ἄμαχοι κρατούμενοι ἀπό τό Στρατόπεδο στό Σιγούνι, μεταξύ τῶν ὁποίων καί γυναῖκες, μερικοί ταγματασφαλίτες, και λίγοι Γερμανοί.

Ανήμερα το Πάσχα, στις 16 Απριλίου, την ημέρα που απέναντι στη Ρούμελη ο Άρης Βελουχιώτης επετίθετο στο 5/42 Σύνταγμα και δολοφονούσαν τον Ψαρρό, τους οδήγησαν σε μιά ρεματιά, ἔξω ἀπό τό χωριό.

Εκεί δολοφόνησαν πρώτα τους ἄμαχους μέ τούς Γερμανούς καί τούς ταγματασφαλίτες καί μετά τους 36 ἀστυνομικούς σέ μικρή ἀπόσταση.

Οἱ δολοφόνοι ἐπέστρεψαν τήν ἑπομένη στόν τόπο τῆς ἐκτέλεσης μέ πετρέλαιο.

Ἔβαλαν φωτιά καί ἔκαψαν τούς νεκρούς, γιά νά ἐξαφανίσουν τό ἔγκλημά τους.

Τότε φαίνεται ὅτι εἶδαν ὅτι ἔλειπαν δυό ἀστυνομικοί, οἱ ὁποῖοι εἶχαν ἐπιζήσει ἀπό τή χαριστική βολή.

Ψάχνοντας βρῆκαν κρυμμένο ἐκεῖ πλησίον τόν ἕνα, τόν Εὐάγγελο Παπαδοπετράκη καί τόν δολοφόνησαν.

Λόγω τοῦ τραυματισμοῦ του βαρειά στό πόδι, δέν εἶχε ἀπομακρυνθεῖ πολύ.

Ὁ δεύτερος πού εἶχε ἐπιζήσει, ὁ Μιχάλης Παπαδᾶς, παρά τόν βαρύ τραυματισμό του εἶχε καταφέρει νά φθάσει στόν κεντρικό δρόμο πρός Καλάβρυτα ἀπό ὅπου περισυνελέγη ἀπό διερχόμενους Γερμανούς.

Ἀπό αὐτόν ἔγινε γνωστό καί τό ἔγκλημα τῆς δολοφονίας τῶν ἀστυφυλάκων, γιατί τό ΕΑΜ/ΕΛΑΣ ὑπεστήριζε ὅτι ζοῦν καί ὅτι εἶχαν προσχωρήσει στίς τάξεις τοῦ ΕΛΑΣ, ὅπως φαίνεται στην ἀφίσσα τῆς ΕΠΟΝ γιά τίς εκλογές της ΠΕΕΑ!

Παρεπονοῦντο μάλιστα ὅτι ἡ κατοχική κυβέρνηση τοῦ Ράλλη, τούς κατηγοροῦσε ἄδικα ὅτι δολοφόνησαν τούς ἀστυνομικούς. Φαίνεται ὅτι τουλάχιστον κάποιοι στίς τάξεις τοῦ ΕΛΑΣ/ΚΚΕ αἰσθάνονταν ὅτι εἶχαν προβεῖ σέ ἔγκλημα, ἀφοῦ τό ἔκρυβαν!

(*)ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΡΑΣ «ΔΗΜΟΣΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΜΝΗΜΗ.Η ΔΙΧΑΣΜΕΝΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ Β ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ.ΜΝΗΜΕΙΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΜΦΥΛΙΟΥ ΣΤΗΝ ΑΧΑΙΑ ΚΑΙ ΗΛΕΙΑ» Επιβλέπων καθηγητής ΚΑΡΑΧΡΗΣΤΟΣ ΙΩΑΝΝΗ

πηγη Ioannis Bougas         https://www.epilekta.com/2021/04/1641944-42.html?fbclid=IwAR1c8HxxFI_ukBgSIga23TxifAM8hdGqRoFjwIt-rVDoNmJSSS7ipJk57Lg