Η Bella Dodd και ο κομμουνισμός ως εργαλείο της Νέας Τάξης

Η Bella Dodd (1904 - 1969), ήταν ένα ηγετικό μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Αμερικής στη δεκαετία του 1930 και του 1940, που αργότερα έγινε μια ένθερμη αντι-κομμουνίστρια.

Η Bella Dodd ήταν ηγετικό στέλεχος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Αμερικής (CPUSA) στις δεκαετίες του 1930 και του 1940. Το βιβλίο της, «Σχολή του Σκότους»  ("School of Darkness"), του 1954, αποκαλύπτει ότι ο κομμουνισμός ήταν μια απάτη που στήθηκε από τους χρηματοδότες «για τον έλεγχο του κοινού ανθρώπου» και την προώθηση της παγκόσμιας τυραννίας. Μπορείτε να το διαβάσετε online εδώ.

Η Bella Dodd γεννήθηκε ως Maria Asunta Isabella Visono στην Ιταλία το 1904. Μια λαμπρή και αφοσιωμένη γυναίκα, αποφοίτησε από το Hunter College και τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης. Έγινε επικεφαλής της ένωσης εκπαιδευτικών της Νέας Υόρκης και ήταν μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του Κομμουνιστικού Κόμματος της Αμερικής μέχρι το 1949.

Η Dodd περιγράφει τον κομμουνισμό ως μια «παράξενη μυστική λατρεία» στόχος της οποίας είναι η καταστροφή του δυτικού (δηλ χριστιανικού) πολιτισμού. Εκατομμύρια αφελείς ιδεαλιστές («αθώοι») εξαπατήθηκαν από τους λόγους του περί βοήθειας στους φτωχούς, ενώ στην ουσία ενδιαφέρεται μόνο για την εξουσία. Για παράδειγμα, η Dodd βρήκε ότι δεν υπήρχε καμία κοινωνική έρευνα στα κεντρικά γραφεία του κόμματος. "Είμαστε ένα επαναστατικό κόμμα, όχι ένα μεταρρυθμιστικό κόμμα", της είπαν.

ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝΤΑΣ "ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΘΑ ΕΝΑΡΜΟΝΙΖΟΝΤΑΙ"

Το Κομμουνιστικό Κόμμα λειτουργεί με τη διείσδυση και την υπονόμευση των κοινωνικών θεσμών, όπως οι εκκλησίες, τα σχολεία, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και η κυβέρνηση. Στόχος του είναι "να δημιουργήσει ένα νέο τύπο ανθρώπων που θα είναι σύμφωνος με το σχέδιο του κόσμου που αναμένουν με βεβαιότητα ότι θα ελέγχουν".

Για παράδειγμα, η Dodd αποκαλύπτει ότι το CPUSA είχε 1100 μέλη που έγιναν καθολικοίιερείς στη δεκαετία του 1930. Υπονόμευσαν επίσης το αμερικανικό εκπαιδευτικό σύστημα κερδίζοντας τα συνδικάτα των εκπαιδευτικών και των επιστημονικών συλλόγων. Μόνο οι άνθρωποι που αποδέχθηκαν την «υλιστική, κολεκτιβιστική προσέγγιση της διεθνούς ταξικής πάλης» προχώρησαν.

Η συμμετοχή των γυναικών επίσης ήταν εξαιρετικά σημαντική, ενώ η «αστική οικογένεια ως κοινωνική μονάδα έπρεπε να γίνει κάτι ξεπερασμένο».

Δεν έπρεπε να υπάρχει καμία οικογένεια, αλλά μόνο το κόμμα και το κράτος. Η Dodd βοήθησε να οργανώσει το συνέδριο των Αμερικανίδων Γυναικών, ένα πρόδρομο του φεμινιστικού κινήματος.

"Δεδομένου ότι δήθεν ήταν ένα κίνημα για την ειρήνη, προσέλκυσε πολλές γυναίκες. Αλλά ήταν πραγματικά μόνο μια σφοδρή επίθεση για τον έλεγχο αυτών των αμερικανίδων γυναικών... Όπως η νεολαία και οι μειονοτικές ομάδες, οι γυναίκες θεωρούνταν ως η ‘εφεδρική δύναμη της επανάστασης’, επειδή κινούνται περισσότερο εύκολα από συναισθηματικές εκκλήσεις".

Όταν ο Ρούσβελτ αναγνώρισε τη Ρωσία το 1933, έκανε επίτηδες τα στραβά μάτια στο πρόγραμμα μαζικής κατασκοπείας και ανατροπής του CPUSA. Οι φιλελεύθεροι αρνήθηκαν ότι έγινε αυτό και παραπονέθηκαν για «κυνήγι μαγισσών». Ήταν έτσι, ή μήπως η «τρελή Δεξιά» είχε δίκιο;

Ένα νέο βιβλίο, «Ο μυστικός κόσμος των Αμερικάνων κομμουνιστών » (The Secret World of American Communism), που βασίζεται στο πρόσφατο άνοιγμα των αρχείων του Κρεμλίνου, επιβεβαιώνει ότι το CPU ήταν μια μαριονέτα της Μόσχας και ότι τις κυβερνήσεις των Ρούσβελτ και Τρούμαν σχεδόν τις καθοδηγούσαν Σοβιετικοί πράκτορες. Alger Hiss, Harry Hopkins και Harry Dexter White είναι μερικά ονόματα.

Στα χρόνια του πολέμου (Β’ΠΠ) είδαμε το CPUSA να αποκηρύττει ουσιαστικά την ταξική πάλη και να εντάσσεται στο λεγόμενο «στρατόπεδο της προόδου του Ρούσβελτ» που περιλάμβανε «προοδευτικούς καπιταλιστές».

«Το Κομμουνιστικό Κόμμα πλέον αναλαμβάνει την ευθύνη της δημιουργίας μιας αυστηρής πειθαρχίας στην εργατική τάξη. Κανένας εργοδότης δεν ήταν πιο αποτελεσματικός ή πιο αμείλικτος στον έλεγχο των απεργιών των εργατών ή της ελαχιστοποίησης των καταγγελιών ... ενώ οι μισθοί αυξήθηκαν λίγο κατά τη διάρκεια αυτών των ετών, δεν συγκρίνονταν με την αύξηση των κερδών και το μονοπωλιακό έλεγχο των βασικών αναγκών ... η πολεμική παραγωγή ήταν κυρίως στα χέρια των μεγάλων εταιριών ... οι κομμουνιστές προσεκτικά έθαβαν τέτοιες πληροφορίες».

Στα χρόνια του πολέμου υπήρχε εκπληκτικός συντονισμός μεταξύ του Κομμουνιστικού Κόμματος και της οικονομικής ελίτ της Αμερικής. Η ελίτ που χρηματοδοτούσε ένα εξελιγμένο πρακτορείο προπαγάνδας που λεγόταν Ρωσικό Ινστιτούτο και βρισκόταν στην Park Ave, απέναντι από την 68η οδό από το Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων του Rockefeller. Εδώ «διάσημα ονόματα όπως Vanderbilt, Lamont, Whitney και Morgan ανακατεύτηκαν με κομμουνιστές ηγέτες».

Κατόπιν επιμονής του Ρούσβελτ, ο Στάλιν «διέλυσε» την Κομιντέρν, προκειμένου να μοιάζει το CPUSA με ένα αμερικανικό κόμμα. Ο ηγέτης του CPUSA, Earl Browder (φωτο) πέτυχε προβολή και διαβούλευση με ανώτερους υπουργούς του Ρούσβελτ.

Η κοινή πολεμική προσπάθεια ΗΠΑ-Ρωσίας ήταν η βάση της νέας παγκόσμιας τάξης. Όμως, ανεξήγητα, η πολιτική άλλαξε και ο Μπράουντερ έχασε αμέσως κάθε επαφή. Προφανώς η οικονομική ελίτ είχε αποφασίσει ότι ο χρόνος δεν ήταν σωστός για την παγκόσμια κυβέρνηση. Ένας ψυχρός πόλεμος θα ήταν πολύ πιο προσοδοφόρος.

«Έβλεπα τώρα ότι με κίνητρο και επιθυμία να υπηρετήσουμε στους ανθρώπους της εργατικής τάξης... εγώ και χιλιάδες σαν κι εμένα, είχαμε οδηγηθεί σε μια προδοσία απέναντι τους.... βρισκόμουν στην πλευρά όσων έβλεπαν την καταστροφή της χώρας μου».

Σαν φοβισμένα ποντίκια, τα μέλη του CPUSA υιοθέτησαν τη νέα γραμμή του κόμματος. Η Dodd προσπάθησε να τα παρατήσει, αλλά της είπαν: «.. Κανείς δεν φεύγει από το κόμμα Ή θα πεθάνεις ή θα σε πετάξουν έξω».

Τελικά, η Dodd εκδιώχθηκε και την κατηγόρησαν ότι ήταν «κατά των νέγρων, κατά των Πορτορικάνων», ότι ήταν «αντισημίτρια», «κατά των εργατών» και «υπέρ των αφεντικών». Μετά από περισσότερα από 20 χρόνια ακούραστης θυσίας, ήταν χωρίς οικογένεια ή φίλους. Το κόμμα ήταν η οικογένειά της. Του «μίση του είχαν γίνει μίση μου».

"Αυτό είναι το κλειδί για την ψυχική υποδούλωση της ανθρωπότητας. Το άτομο μετατρέπεται σε ένα τίποτα ... δεν έχει επίγνωση των σχεδίων που έχει η ανώτερη ομάδα για να το χρησιμοποιήσει".

Η Bella Dodd ήταν ενήμερη για τους ανθρώπους πίσω από το Κομμουνιστικό Κόμμα. Της είπαν κάποτε να τηλεφωνήσει σε δύο πολυεκατομμυριούχους που ζούσαν στο The Waldorf Towers αν χάσει την επαφή με τη Μόσχα. Αλλού, αναφέρεται σε «μία μυστική καλά οργανωμένη παγκόσμια δύναμη». Προφανώς φοβάται να μιλήσει ανοιχτά. Υποψιαζόταν ότι η "αυτοκτονία" ενός ηγέτη του CPUSA ήταν στην πραγματικότητα δολοφονία.

Αλλά αναφέρει μια πιθανή ένδειξη. Λέει ότι κάθε ένας από τους εννέα ορόφους των κεντρικών ιδιόκτητων γραφείων του κόμματος ήταν αφιερωμένος στις δουλειές του CPUSA. Στον έκτο όροφο ήταν "τα γραφεία έκδοσης της γίντις (εβραϊκής) εφημερίδα ‘Freiheit’ (την ίδρυσε ο Moissaye Olgin το 1922) και της" Εβραϊκής Επιτροπής".

"Αυτό που τώρα έγινε σαφές για μένα ήταν η σύμπραξη των δύο αυτών δυνάμεων:. Οι κομμουνιστές με το χρονοδιάγραμμά τους για τον παγκόσμιο έλεγχο, καθώς και ορισμένα μισθοφορικά στρατεύματα στον ελεύθερο κόσμο που ζητούσαν κέρδη από το αίμα".

Σαν ένα "κομμάτι παζλ που έγινε τελικά μια εικόνα", η Dodd αφηγείται την ιστορία του πλοίου "Eric Reed", μια ιστορία τυπική «εκατοντάδων άλλων ιστοριών». Κατά τη διάρκεια του ισπανικού εμφυλίου πολέμου, οι Αμερικανοί δώρισαν χρήματα για να φορτωθεί το πλοίο με ιατρικά εφόδια και τρόφιμα για την Ισπανία. Οι κομμουνιστές όμως οδήγησαν το πλοίο προς τη Ρωσία.

Η λογοκρισία είναι ζωτικής σημασίας για τους κομμουνιστές, λέει η Dodd. "Έχω δει ηγέτες συχνά να αφαιρούν βιβλία από τα ράφια στα σπίτια και να προειδοποιούν τα μέλη να τα καταστρέψουν».

Ο κομμουνισμός είναι ουσιαστικά ένα παραπλανητικό σύστημα ελέγχου της διεθνούς ελίτ. Δεν κατεστάλη κατά τη διάρκεια της εποχής McCarthy. Μάλλον πήρε τη μορφή της Νέας Αριστεράς, του Counter Culture, των Πολιτικών Δικαιωμάτων, των αντιπολεμικών και απελευθερωτικών κινημάτων των γυναικών, και αργότερα μιας πληθώρας ΜΚΟ υπό την αιγίδα της ελίτ και των media, σιωνιστικών ομάδων, και ομάδων για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων. Όπως και το CPUSA, οι ομάδες αυτές ελέγχονται από την κορυφή, ώστε τα μέλη τους αγνοούν ότι χρησιμοποιούνται.

Στην ένσταση ότι κάποιες από τις προαναφερθείσες ομάδες αντιτίθενται στην παγκοσμιοποίηση, η Dodd αναφέρει παραδείγματα όπου το CPUSA υποστήριζε σκοπούς που φαινομενικά ήθελε να σαμποτάρει.

Η Bella Dodd ήταν μια περίπτωση "επανάκαμψης". Μεγάλωσε ως καθολική, απέρριψε μετά την πίστη της και τελικά επέστρεψε στην καθολική εκκλησία το 1952. Πέθανε το 1969. Άρχισε να αντιλαμβάνεται ότι ο κομμουνισμός ήταν μια ψεύτικη θρησκεία. Νοιώθοντας γνήσια αγάπη για τους φτωχούς, θεώρησε ότι ήταν «το κόμμα του φτωχού ανθρώπου». Όταν άνοιξε τα μάτια της είδε ότι είχε «οδηγηθεί σε μια προδοσία απέναντι σε αυτούς ακριβώς τους ανθρώπους».

Ως πρόδρομος για τη νέα παγκόσμια τάξη, ο κομμουνισμός ενστερνίζεται την «αδελφοσύνη, την ειρήνη και την ισότητα», προκειμένου να εξαπατήσει. Έχει καταλάβει τα μάτια, τα αυτιά, το μυαλό και το πνεύμα της κοινωνίας. Πολλά από αυτά που περνάνε μέσα από τα ΜΜΕ και τα σχολεία είναι μέρος αυτής της τερατώδους εξαπάτησης. Η έκφραση «πολιτικά ορθό» που είναι σε ευρεία χρήση στην Δύση είναι ένας παλιός όρος του Κομμουνιστικού Κόμματος. Οι πολιτικοί της Δύσης είναι ως επί το πλείστον προδότες.

Ο Δυτικός Πολιτισμός είναι σαν ένα πλοίο που χάνεται μέσα σε μια μανιασμένη θάλασσα, αλλά οι επιβάτες έχουν εξαπατηθεί και στρέφουν αλλού την προσοχή τους και δεν αντιλαμβάνονται τον κίνδυνο. Η Bella Dodd είχε το θάρρος να κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου πριν από 50 χρόνια.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή (κι εδώ)

Παρασκευή, 6 Φεβρουαρίου 2015

Η μεγάλη κληρονομιά της Αφρικής στο δουλεμπόριο

Πριν από το διατλαντικό εμπόριο σκλάβων της Βρετανίας και της Νέας Αγγλίας (βορειοανατολική περιοχή των ΗΠΑ) που έφερε Αφρικανούς στην Αμερική για να εργαστούν ως δούλοι, η δουλεία ήταν ένα καθιερωμένο καθεστώς στην Αφρική. Αν και η δουλεία στις αφρικανικές αποικίες από τα ευρωπαϊκά έθνη δεν ήταν κάτι τόσο εύκολο να λυθεί, η Διάσκεψη του Βερολίνου το 1884-1885 επιδίωξε επίσης να δοθεί ένα τέλος στην δουλεμπορική δραστηριότητα του ισχυρού άνδρα της Ζανζιβάρης / Σουαχίλι, Tippu Tip.

Η μακρά παράδοσης της Αφρικής στην ανθρώπινη δουλεία

Η ιστορία της Νιγηρίας κατά μήκος της ακτής, όπως αυτή της Σιέρα Λεόνε και της Γκάμπια, αρχίζει με τους Πορτογάλους. Ένα πορτογαλικό πλοίο έφτασε τον Όρμο του Μπενίν στο 1472. Δουλέμποροι από άλλες χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Βρετανίας ειδικότερα, στη συνέχεια άρχισαν να καταφθάνουν σε αυτή την άγρια, απεγνωσμένη, γεμάτη αρώματα ακτή – για να εμπορευθούν πιπέρι, ελεφαντόδοντο, λάδι του φοίνικα, ύφασμα από βαμβάκι, πολύ περιέργως υφαντά, και ύφασμα από τον φλοιό των φοινικόδεντρων".

Σύντομα η πιο προσοδοφόρα κίνηση άρχισε να αφορά τα ανθρώπινα όντα. Πράγματι η δουλεία κυριαρχεί στην ιστορία της Νιγηρίας για σχεδόν τριακόσια χρόνια, με κάθε είδους φρίκη. Έχουμε ήδη αναφερθεί στην δουλεία στην Ανατολική Αφρική. Στη δυτική ακτή η ιστορία ήταν διαφορετική.

Πρώτον: η προέλευση του Ατλαντικού εμπορίου ήταν η ανακάλυψη της Αμερικής και η επακόλουθη ανάπτυξη των φυτειών ζάχαρης στις Δυτικές Ινδίες. Όταν οι Αμερικανοί ιθαγενείς εξολοθρεύτηκαν (από Άγγλους, Γάλλους και Ισπανούς εποίκων), έπρεπε άμεσα να βρεθεί από κάπου ένα εργατικό δυναμικό και οι σκλάβοι από την Αφρική ήταν μια θαυμάσια φθηνή (με την τιμή που έδιναν οι ίδιες οι αφρικανικές φυλές) και βολική συσκευή για την το σκοπό αυτό. Το εμπόριο έφερε αμύθητα κέρδη.

Στο Καμερούν, τις πρώτες ημέρες η αγορά ενός σκλάβου από αφρικανικές φυλές ήταν «δύο δόσεις ισπανικού κρασιού» και θα μπορούσε να πωληθεί για χιλιάδες δουκάτα, ένα κέρδος 5.000 τοις εκατό. Πολύ αργότερα, το 1786, ένας σκλάβος μπορούσε να αγοραστεί από τις αφρικανικές φυλές στη Νιγηρία για 2 λίρες και να πωληθεί στην Αμερική για 65 λίρες. Κατά την περίοδο αυτή, 100.000 δούλοι ή και περισσότεροι στέλνονταν πέρα από τον Ατλαντικό κάθε χρόνο.

Δεύτερον: Πέρα από τους Βρετανούς και τους Πορτογάλους υπήρχαν έμποροι δούλων πολλών άλλων εθνικοτήτων, αλλά η Βρετανία πήρε το μονοπώλιο της επιχείρησης με τη Συνθήκη της Ουτρέχτης το 1712.

Τρίτον: οι Αφρικανοί εμπλέκονταν τόσο πολύ στην εμπορία σκλάβων στο εξωτερικό όσο και οι Ευρωπαίοι, δεδομένου ότι οι τελευταίοι δεν τολμούσαν κατά κανόνα να εισχωρήσουν εσωτερικά από τη θάλασσα – καθώς το εσωτερικό ήταν πολύ επικίνδυνο.

Αντ’ αυτού, αγόραζαν σκλάβους από πολεμικές φυλές της Αφρικής – τους Ασάντι από την Χρυσή Ακτή (σήμερα Γκάνα) για παράδειγμα - οι οποίοι συνελλάμβαναν και συνέλλεγαν άλλους Αφρικανούς και τους οδηγούσαν προς την ακτή. Τέτοια βαρβαρότητα συνόδευε αυτές τις επιδρομές σε Αφρικανούς από Αφρικανούς όσο εκείνη που συνόδευε το ταξίδι πέρα από τον ωκεανό.

Τέταρτον: οι Αφρικανοί αναζητούσαν επίσης και αιχμαλώτιζαν σκλάβους για τον εαυτό τους. Στη Βόρεια Νιγηρία, για παράδειγμα, η δουλεία ήταν σχεδόν καθολική, μέχρι τις πιο πρόσφατες εποχές. Η δουλεία δεν ήταν παράνομη στη Νιγηρία μέχρι το 1901, και λίγοι ντόπιοι σκλάβοι είναι ακόμα ζωντανοί οι οποίοι δεν έχουν χειραφετηθεί. Ένα πράγμα ισχύει για την δουλεία και το δουλεμπόριο. Ότι οι Πόλεμοι μεταξύ των Φυλών έλαβαν χώρα στο εσωτερικό της Αφρικής, χωρίς διακοπή, και ότι ήταν καλύτερα για έναν άνδρα να αιχμαλωτιστεί και να γίνει σκλάβος ή ακόμη και να πωληθεί ως σκλάβος, από ό, τι να θανατωθεί και ίσως να φαγωθεί.

Σε μια επιδρομή για σκλάβους το θέμα ήταν να μείνει ο αιχμάλωτος ζωντανός και με λίγη τύχη, να μπορούσε να επιβιώσει στο ταξίδι για την Αμερική ή την Αραβία. Σε γενικές γραμμές, το δουλεμπόριο (παρά την ανείπωτη φρίκη του) μπορεί να έχει σώσει περισσότερες ζωές από όσες θα χάνονταν. Σε κάθε περίπτωση, είναι η προέλευση των πολλών υγιών, χρήσιμων και προοδευτικών νέγρικων κοινοτήτων στο δυτικό κόσμο.

- Από το βιβλίο “Inside Africa” του John Gunther, (Harper & Brothers), 1955.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή

ΠΟΛΩΝΙΑ: Ο Guardian καταγράφει την εμπειρία μιας νεαρής κοπέλας σε εθνικιστική οργάνωση (video)

Στο ρεπορτάζ με τον τίτλο "Pretty Radical", ο βρετανικός Guardian ακολουθεί (επί 5 μήνες!) την 19χρονη Πολωνέζα Πωλίνα (Paulina Świtalska), η οποία ανήκει στο «ακροδεξιό» Εθνικό Ριζοσπαστικό Στρατόπεδο (ΟΝΡ). Τα μέλη του ΟΝΡ φωνάζουν "Θεός! Τιμή! Πατρίδα!" Επιλέγεται ως υποψήφια στις δημοτικές εκλογές, έχοντας το ατού να είναι «μια όμορφη νεαρή γυναίκα, που μπορεί να βελτιώσει την εικόνα μιας οργάνωσης που πολλοί πιστεύουν ότι είναι γεμάτη από φαλακρούς χούλιγκαν με αγκυλωτούς σταυρούς στο μέτωπο..», αναφέρει το ρεπορτάζ. Τι είναι αυτό που την  έκανε να ενταχθεί στην εθνικιστική ομάδα, αναρωτιέται ο Guardian.

 

 

Βαρσοβία: Το κιτς ουράνιο τόξο προς τιμήν της "διαφορετικότητας" ξαφνικά.. άρπαξε φωτιά

Το Εθνικό Ριζοσπαστικό Στρατόπεδο (Obóz Narodowo-Radykalny, ONR) είναι ένα πολωνικό εθνικιστικό μη-πολιτικό κίνημα, που συχνά περιγράφεται ως «ακροδεξιό». Τα μέλη του θεωρούν το κίνημα ως ιδεολογικό απόγονο του πολιτικού κινήματος που υπήρχε πριν από το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, με το ίδιο όνομα.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

Πέμπτη, 5 Φεβρουαρίου 2015

ΗΠΑ: Σάλος με την εβραϊκής καταγωγής γερουσιαστή των Δημοκρατικών που δεν θέλει οι Εβραίοι να παντρεύονται με μη Εβραίους μήπως «αφομοιωθούν»

Η Debbie Wasserman Schultz είναι μέλος του Κογκρέσσου από τη Φλόριντα και πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής των Δημοκρατικών. Αυτή η θέση την κάνει μια από τις πιο ισχυρές πολιτικούς στις ΗΠΑ.

Είναι επίσης εβραϊκής καταγωγής, και πάντοτε έθετε τον Ιουδαϊσμό στην πρώτη γραμμή της πολιτικής της. Είναι ενεργή στο Εθνικό Εβραϊκό Δημοκρατικό Συμβούλιο, το οποίο έχει δεδηλωμένο στόχο την προώθησης των «εβραϊκών αξιών» στο κόμμα των Δημοκρατικών.

Ωστόσο, τώρα δέχεται την κατακραυγή της αριστεράς στις ΗΠΑ, επειδή επιτέθηκε στις εβραϊκές επιγαμίες και την «αφομοίωση». Ηχητικό της απόσπασμα παρουσιάστηκε στο διαδίκτυο από μια ομιλία που έδωσε η Schultz στο παράρτημα της Εβραϊκής Ομοσπονδίας (Jewish Federation) στην Φλόριντα στις 16 Ιανουαρίου 2015.

Λέει η Schultz ότι οι Εβραίοι "έχουν το πρόβλημα της αφομοίωσης. Έχουμε το πρόβλημα της επιγαμίας" (“We have the problem of assimilation. We have the problem of intermarriage”).

Φυσικά, αν ήταν στην θέση της κάποιος άλλος κορυφαίος Δημοκρατικός  και είχε επιτεθεί σε κάθε είδους επιγαμία, θα είχε "σταυρωθεί" από τα ΜΜΕ. (Εάν οποιοσδήποτε πολιτικός στην "Δύση" είχε κάνει παρόμοια δήλωση θα τον είχαν εντάξει στην Κου Κλουξ Κλαν...).

Για άλλες δράσεις της Wasserman Schultz διάβασε:

- ‘Ενωθείτε ενάντια στους λευκούς’, λέει η Εβραϊκής καταγωγής Αμερικανίδα Γερουσιαστής Wasserman-Schultz

- Αμερικανοεβραία γερουσιαστής: Οι Εβραίοι πρέπει να ψηφίσουν τον Ομπάμα γιατί υποστηρίζει τις εκτρώσεις

Περί "αφομοίωσης" δες και εδώ και εδώ.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή

Τετάρτη, 4 Φεβρουαρίου 2015

«Η Γερμανία ανήκει στον λαό της, κύριοι πολιτικοί. Εμείς μπορούμε να αλλάξουμε πολιτικούς. Εσείς δεν μπορείτε να αλλάξετε τον λαό» (video)

Παρακάτω είναι η ομιλία που έγινε στην Λειψία, στις 21 Ιανουαρίου 2015, από τον Götz Kubitschek, ηγέτη της LEGIDA (Leipzig gegen die Islamisierung des Abendlandes / Η Λειψία κατά της Ισλαμοποίησης της Δύσης), ένα παρακλάδι της PEGIDA που έχει έδρα την Δρέσδη.

Μετάφραση:

Καλησπέρα Λειψία!

Το όνομά μου είναι Götz Kubitschek, και είναι τιμή μου να σας μιλήσω απόψε, και πριν απαντήσουμε στο ερώτημα για πιο πράγμα διαδηλώνουμε απόψε, θέλω να τονίσω τρία σημεία:

Αυτό που κάνουμε απόψε είναι κάτι απόλυτα φυσιολογικό. Ανησυχούμε για το μέλλον της πατρίδας μας, και βγαίνουμε στους δρόμους, γιατί τα κοινοβούλια και τα εκδοτικά γραφεία δεν νοιάζονται για τις ανησυχίες μας.

Αυτό που κάνουμε απόψε είναι κάτι θαρραλέο. Δεν είναι αρκετά εύκολο πράγμα να σηκώνεις το κεφάλι σου απέναντι στους βίαιους αριστερούς τραμπούκους της Λειψίας.

Αυτό που κάνουμε απόψε είναι ένα παράδειγμα για ολόκληρη τη Γερμανία. Να είστε σίγουροι ότι: Πίσω από κάθε έναν από εσάς υπάρχουν χιλιάδες πολίτες από όλα τα μέρη της Γερμανίας. Χίλιοι που δεν μπορούν να είναι στην Λειψία απόψε. Χιλιάδες μας παρακολουθούν στο διαδίκτυο. Ευχαριστούμε το RUPTLY.TV για το live stream.

Η Λειψία είναι ένα καλό παράδειγμα. Όλοι είστε ένα καλό παράδειγμα.

Θα ήθελα να προσθέσω ένα σημείο: Αυτό που κάνουμε απόψε είναι κάτι απολύτως δικαιολογημένο. Είναι συνταγματικό μας δικαίωμα να βγούμε στους δρόμους, για να διαδηλώσουμε και να απαιτήσουμε αλλαγές. Το δικαίωμα αυτό το αρνήθηκαν στους ανθρώπους της Δρέσδης τη Δευτέρα. Υπήρξε μια απειλή θανάτου από ισλαμιστές. [Σημείωση: στις 19 Ιανουαρίου, η εβδομαδιαία διαμαρτυρία της PEGIDA στη Δρέσδη ακυρώθηκε λόγω «τρομοκρατικής απειλής»].

Δεν ξέρω ποιοι από εσάς ήταν παρόντες στη Δρέσδη. Έχω πάει εκεί πέντε φορές και δεν έχω ακούσει κάποιον να βγάζει μίσος κατά του Ισλάμ σε κάποια ομιλία του. Έχω επίσης διαβάσει την ατζέντα της Δρέσδης και δεν έχω βρει την παραμικρή αναφορά μίσους κατά του Ισλάμ εκεί μέσα.

Αλλά, επίσης, άκουσα με προσοχή στους πολιτικούς κατά τη διάρκεια των τελευταίων εβδομάδων και μηνών: Η Χανελόρε Κραφτ του SPD [Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα, Πρωθυπουργός της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας] είπε για την PEGIDA: «Όσοι παρακολουθούν αυτές τις συγκεντρώσεις πρέπει να συνειδητοποιήσουν ποιους αυλητές ακολουθούν».

Ο Lorenz Caffier του CDU [Χριστιανοδημοκρατική Ένωση, υπουργός Εσωτερικών του Μεκλεμβούργου-Δυτικής Πομερανίας] είπε ότι όλες αυτές οι εκδηλώσεις δεν είναι τίποτα άλλο παρά «διάδοση και δυσφήμηση».

Και ο Thomas Oppermann του SPD [Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του SPD] μίλησε πιο καθαρά: «Αυτοί που χειραγωγούν τον κόσμο πρέπει να καταπολεμηθούν». Τώρα τι εννοεί ο Thomas Oppermann με αυτό; Μήπως αυτό δεν ακούγεται σαν μια υπόδειξη σε πιθανούς δολοφόνους; Τέτοιοι πολιτικοί είναι οι ηθικοί αυτουργοί.

Για μένα, τα σοκαρισμένα πρόσωπα των πολιτικών μας που μιλάνε για το δικαίωμα να διαδηλώσεις φαίνονται φτηνά και αναληθή.

Χθες, ένας φίλος από το χωριό μου, μου είπε: «Είμαι ένας τεχνίτης - οι πολιτικοί είναι φαφλατάδες». Του υποσχέθηκα να το πω αυτό απόψε.

Η Άνγκελα Μέρκελ [CDU, η καγκελάριος της Γερμανίας], ο Thomas Oppermann, ο Βόλφγκανγκ Thierse [SPD, πρώην πρόεδρος της Βουλής] και άλλοι φαφλατάδες έπρεπε να παρακολουθεί την διαδήλωση της Δρέσδης που δέχτηκε απειλές στην μπροστινή σειρά - όχι απαραίτητα υποστηρίζοντας την PEGIDA, αλλά το δικαίωμα της PEGIDA να διαδηλώνει.

Τώρα τι ζητάμε θα μου πείτε; Γιατί βγήκαμε στους δρόμους της Λειψίας απόψε; Θα σας το πω με μια απλή πρόταση. Ένα σύνθημα που είχε ήδη γενναία ακουστεί στη Λειψία πριν από 25 χρόνια: «Εμείς είμαστε ο λαός!»

Όλοι μας εδώ αποτελούμε μέρος του γερμανικού λαού, και ο Βασικός Νόμος [το συνταγματικό δίκαιο της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας] αναφέρει ότι ο λαός αυτός και κανένας άλλος δεν κατέχει την εξουσία στη χώρα αυτή. «Όλη η κρατική εξουσία προέρχεται από τον λαό», αυτό γράφει ο Βασικός Νόμος.

Όλοι οι πολιτικοί, όλοι οι κρατικοί αξιωματούχοι, όλοι οι δικαστές, όλοι οι αστυνομικοί έχουν εκλεγεί ή τεθεί επικεφαλής από το λαό και για το λαό. Βρίσκονται εκεί για εμάς, όχι εμείς γι’ αυτούς! Είναι εκεί για να υπερασπιστούν και να προωθήσουν την ευημερία αυτού του λαού, την ευημερία μας. Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε το εξής: Εμείς ο λαός, έχουμε το δικαίωμα να κατέβουμε στους δρόμους ανησυχώντας για την ευημερία μας. Εμείς ο λαός έχουμε το δικαίωμα να εκλέγουμε άλλους πολιτικούς! Αλλά κανένας πολιτικός δεν έχει το δικαίωμα να εκλέγει άλλο λαό!

Γιατί ο λαός μας, δεν χρειάζεται να εφευρεθεί εκ νέου. Ένας λαός δεν έχει εφευρεθεί εκ νέου, αλλάζει - αργά και προσεκτικά. Ο λαός μας πάντα καλοδεχόταν και αποδεχόταν αλλοδαπούς που ήθελαν να γίνουν Γερμανοί. Αυτό δεν είναι πρόβλημα. Αλλά ο λαός μας δεν θα πρέπει να αντικατασταθεί.

Υπάρχει και μια άλλη έννοια σε αυτό. Δεν είναι τόσο εύκολο, αλλά είναι σημαντικό για όλους μας. Ο λαός μας έχει μια μεγάλη και ιδιαίτερη ιστορία. Ο λαός μας έχει μάθει πολλά από τους άλλους λαούς, και διδάξει επίσης πολλά στους άλλους λαούς. Η πρωτοτυπία του, το οργανωτικό ταλέντο του, η επιμέλεια του είναι παροιμιώδης. Η μουσική του και η φιλοσοφία του είναι μοναδική. Ο λαός μας κράτησε τα εδάφη του στο δύσκολο κέντρο της Ευρώπης. Διεξήγαγε πολέμους και σύρθηκε σε πολέμους.

Γιατί τα λέω αυτά; Τα λέω αυτά γιατί όλοι μας εδώ έχουμε το χρέος και την ευλογία να συνεχίσουμε αυτή την γερμανική ιστορία.

Ξεκινά με τις οικογένειές μας: Έχουμε μητέρες. Έχουμε πατέρες. Έχουμε γιους. Έχουμε κόρες. Και όλοι είμαστε μέρος όλης της γερμανικής ιστορίας:

Κουβαλάμε την ιστορία αυτών των απλών ανθρώπων και των αγροτών που δημιούργησαν τις πόλεις μας.

Κουβαλάμε την ιστορία των εκτυπωτών της Λειψίας, και εκείνων των τυχερών πολίτες που άκουσαν τον Μπαχ να παίζει το εκκλησιαστικό όργανο στην εκκλησία του Αγίου Θωμά.

Κουβαλάμε την ιστορία της Μάχης της Λειψίας [το 1813], στην οποία το σύνολο του γερμανικού λαού πολέμησε για την ελευθερία του.

Κουβαλάμε την ιστορία των φτωχών και των πλουσίων, την ιστορία των εργατικών τεχνιτών και των μεγάλων επιστημόνων, των στοργικών μητέρων και των αυστηρών καθηγητών.

Κουβαλάμε επίσης την ιστορία της ερείπωσης: την ιστορία των πεσόντων στρατιωτών, την ιστορία των Εβραίων που σκοτώθηκαν, την ιστορία των πόλεων που ισοπεδώθηκαν από τις βόμβες και την ιστορία αυτών των εκατομμυρίων που εκδιώχθηκαν από το σπίτι τους.

Και αυτή η ιστορία οδηγεί σε αυτό που οι περισσότεροι από εμάς έζησαν για να δουν: την ιστορία της διχοτόμησης και διαίρεσης της χώρας και στη συνέχεια το μεγάλο αγώνα των πολιτών της ΛΔΓ που τόλμησαν να αγωνιστούν για όλους μας, τον αγώνα για την ελευθερία και την επανένωση.

Είμαστε όλοι η συνέχιση της γερμανικής ιστορίας. Αυτό δεν είναι εύκολο έργο, καθώς σχετικά με αυτό, έχω να επισημάνω κάτι πραγματικά οδυνηρό:

Οι πολιτικοί που οδηγούν τη χώρα μας σε λάθος κατεύθυνση είναι συμπατριώτες μας, και οι διαδηλωτές που μας μπλοκάρουν και μας παρενοχλούν είναι συμπατριώτες μας, επίσης.

Ένα βαθύ ρήγμα υπάρχει μέσα στο λαό μας. Και μόνο όταν κρατάμε τις διαδηλώσεις μας ειρηνικές, φροντίζουμε για το σύνολο του λαού μας, τότε είμαστε σε θέση να γεφυρώσουμε αυτό το χάσμα.

Μπορούμε και πρέπει να συνεχίσουμε ως το τέλος. Πρέπει να βεβαιωθούμε ότι αυτή η γη παραμένει η γη μας και ο λαός μας, αδιαίρετος, θα χτίζει το μέλλον της.

Αυτή είναι η μεγαλύτερη επιθυμία μου - και αυτή είναι η δική σας, επίσης, έτσι δεν είναι;

Ο Götz Kubitschek, γεννημένος το 1970 στο Ravensburg (Βάδη-Βυρτεμβέργη, Γερμανία) συν-ίδρυσε το "Institut für Staatspolitik" το 2000. Είναι επικεφαλής του εκδοτικού οίκου Ανταίος (από το 2002) και συντάκτης του διμηνιαίου περιοδικού Sezession.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή

Μάλλον εκείνοι οι 2.000 νεκροί στη Νιγηρία ήταν οι «λάθος» μάρτυρες...

Πρόσφατα, ο δυτικός κόσμος αισθάνθηκε σοκ και τρόμο από το θέαμα ενός βίντεο με δύο μαυροντυμένους ένοπλους ισλαμιστές να δολοφονούν έναν αστυνομικό στους δρόμους του Παρισιού. Οι δύο δολοφόνοι μόλις είχαν βγει από τα γραφεία της "σατιρικής" εφημερίδας ‘Charlie Hebdo’ όπου μόλις είχαν εκτελέσει 11 ανθρώπους, ενώ φώναζαν «Αλλάχ Ακμπάρ», το σύνθημα της Ισλαμικής Τζιχάντ.

Ενώ πορείες εκατοντάδων χιλιάδων διοργανώθηκαν στο Παρίσι, ενώ οι κυβερνήσεις των δυτικών δυνάμεων εξέδιδαν δηλώσεις οργής και καταδίκης και ενώ χιλιάδες, ή πιο πιθανόν εκατοντάδες χιλιάδες στο Facebook και το Twitter ισχυρίστηκαν ότι «Είμαι ο Τσάρλι», ως "αλληλεγγύη", η ιστορία των νεκρών στη Νιγηρία πέρασε μέσα από το MSM και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με παγερή αδιαφορία.

Ακριβώς την ίδια χρονική στιγμή με τους πυροβολισμούς του Παρισιού, η είδηση ότι σχεδόν μια ολόκληρη κοινότητα Νιγηριανών στα βορειοανατολικά σύνορα της χώρας είχε βάναυσα σφαχτεί και οι επιζώντες εκτοπίστηκαν και την πόλη τους ισοπεδώθηκε, πέρασε σχεδόν απαρατήρητη. Η μαζική δολοφονία από την Boko Haram πιθανώς έως και 2.000 ατόμων στη Baga, στη βορειοανατολική Νιγηρία, είναι μόνο η πιο πρόσφατη φρικαλεότητα σε μια εκστρατεία πογκρόμ, σφαγών, μαζικών υποδουλώσεων, συστηματικών βιασμών, απαγωγών παιδιών, καθώς και κατεδάφισης πόλεων και χωριών που βρίσκεται σε εξέλιξη για πάνω από μια δεκαετία.

Όποιος κοίταζε στο διαδίκτυο για πέντε λεπτά τις τελευταίες ημέρες θα έβλεπε παντού την είδηση των πυροβολισμών στο Παρίσι, αλλά αν ήθελε να μάθει κάτι για την Μπάγκα, θα έπρεπε να αρχίσει να ψάχνει. Αυτή η ασυνέπεια στα ρεπορτάζ, και η απουσία διεθνούς κατακραυγής, φαίνεται παράξενη και ανεξήγητη, αλλά έχει την εξήγησή της: υπάρχουν δύο εντελώς διαφορετικές και αντίθετες κοσμοθεωρίες και δεν μπορούν να έχουν μεταξύ τους σημεία επαφής.

Γιατί η δολοφονία 12 ανθρώπων στο Παρίσι δημιουργεί τέτοια φρίκη και καθολικά ξεσπάσματα διαδηλώσεων, σχόλια και καταδίκη, ενώ η δολοφονία 2.000 ανθρώπων και η καταστροφή μιας ολόκληρης πόλης, δεν μοιάζουν να συγκινούν κανέναν; Μήπως απλώς οι άνθρωποι της Μπάγκα ήταν το λάθος είδος των μαρτύρων;

Ένας καθολικός επίσκοπος της Νιγηρίας έθεσε το ίδιο ερώτημα, λέγοντας ότι ο λαός της Νιγηρίας είναι ανυπεράσπιστος απέναντι στην Boko Haram, μια από τις πιο εγκληματικές ισλαμικές οργανώσεις στον κόσμο, και ο κόσμος απλά δεν ενδιαφέρεται. Ο αρχιεπίσκοπος Ιγνάτιος Kaigama του Jos ανέφερε ότι η διεθνής κοινότητα πρέπει να σταματήσει την Boko Haram, και ότι το ίδιο πνεύμα που υποκίνησε την αντίδραση στις δολοφονίες του Παρισιού πρέπει να εφαρμόζεται στην δεκαετή απειλή που βιώνει τη Νιγηρία.

«Χρειαζόμαστε αυτό το πνεύμα [των διαδηλώσεων στο Παρίσι] να εξαπλωθεί παντού. Όχι μόνο όταν συμβαίνουν επιθέσεις στην Ευρώπη, αλλά όταν συμβαίνουν στη Νιγηρία, στο Νίγηρα, στο Καμερούν. Πρέπει να κινητοποιήσουμε διεθνείς πόρους και να αντιμετωπίσουμε τους ανθρώπους που φέρουν θλίψη σε πολλές οικογένειες»,δήλωσε ο Kaigama στο BBC.

Αλλά σκέφτηκε κανένας όλες αυτές οι διαδηλώσεις και ο παροξυσμός του «είμαι ο Τσάρλι» στα Twitter / Facebook, τι αφορούσαν; Ίσως μπορούμε να πάρουμε μια ιδέα για το τι πιστεύουν οι ισλαμιστές και γιατί υπήρξε τόσο περιορισμένη κάλυψη για την Μπάγκα στη Δύση, από τις ειδήσεις για τις πυρπολήσεις ως "αντίποινα" των καθολικών εκκλησιών στο Νίγηρα - όπου η Boko Haram έχει τον έλεγχο – ως «διαμαρτυρία» εναντίον των προσβλητικών σκίτσων του Μωάμεθ από την Charlie Hebdo. Για τους ισλαμιστές, η «Δύση» σημαίνει απλά Χριστιανοσύνη. Οι εκτελεστές της Charlie Hebdo νόμιζαν ότι «στρέφονταν» εναντίον των «παιδιών του Σταυρού».

Η απάντηση των δυτικών μέσων ενημέρωσης δείχνει ότι οι Παριζιάνοι και άλλοι  δυτικοί κοσμικοί που πήγαν στις μαζικές διαδηλώσεις σκέφτονται κάτι εντελώς διαφορετικό. Από όσα διάβασα τις τελευταίες ημέρες, μια πιθανή εξήγηση είναι ότι η «Δύση» δεν είναι απλώς έτοιμη για την πλήρη φρίκη της πραγματικότητας του ισλαμικού πολέμου ο οποίος διεξάγεται σήμερα στην Ευρώπη, τη Συρία, το Ιράκ και τη Νιγηρία - και ναι, ήδη και στη Βόρεια Αμερική. Δεν είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει  την απεραντοσύνη της γεωγραφικής και χρονικής κλίμακας του.

Αυτό που οι ισλαμιστές φαίνεται να έχουν αποτύχει να καταλάβουν - ή απλά δεν τους ενδιαφέρει - είναι ότι οι μεταχριστιανικοί "Δυτικοί" πιστεύουν ότι ο Χριστιανισμός έχει ήδη ηττηθεί, έχει πέσει τόσο χαμηλά, όσο επιθυμούσαν να πέσει από τον τελικό θρίαμβο της επιθετική εκκοσμίκευσης του γαλλικού "Διαφωτισμού ".

Τα νέα που οι ισλαμιστές δεν φαίνεται να γνωρίζουν είναι ότι, στην πραγματικότητα, δεν έχει μείνει και πολλή Χριστιανοσύνη για να πολεμήσουν. Μοιάζει σαν σοκ αυτό για αυτούς τους ρατσιστές ισλαμιστές τζιχαντιστές που εξακολουθούν να ζουν στον μεσαιωνικό κόσμο των Παπών και των αυτοκρατόρων και στον καιρό της ναυμαχίας της Ναυπάκτου και της άλωσης της Κωνσταντινούπολης. Οι «δυτικοί» νιώθουν έκπληξη και σύγχυση, καθώς δεν καταλαβαίνουν την απειλή της ISIS ότι επιτέλους θα "κατακτήσουν τη Ρώμη", μια απειλή – καύχηση που κάνει τον υπόλοιπο δυτικό κόσμου να αναρωτιέται: "Εεε..., γιατί;"

Αυτό που η «Δύση» έχει ξεχάσει, μαζί με την ιστορική πραγματικότητα του Χριστιανισμού ως θεμέλιο του πολιτισμού μας, είναι η ιστορική πραγματικότητα του μακραίωνου φαύλου και φρικτού πολέμου του Χριστιανικού κόσμου με το Ισλάμ. Και είναι αυτή η ιστορική πραγματικότητα που, ίσως από καθαρό τρόμο για τις πιθανές συνέπειες της αναβίωσής της, η ερειπωμένη Χριστιανοσύνη αρνείται απελπισμένοι να δεχθεί.

Δεν πάει πολύς καιρός που η Ευρωπαϊκή Ένωση αντιτάχθηκε σθεναρά στο αίτημα να εισαχθεί κάποια - οποιαδήποτε - αναφορά στον Χριστιανισμό ως το θεμέλιο της Ευρώπης στο σύνταγμα της ΕΕ. Η ΕΕ, μαζί με την υπόλοιπη «μετα-χριστιανική Δύση», ερωτευμένη με τα νέα δόγματα του κοσμικού κράτους, βρίσκεται σε ένα βαθύ και ίσως θανατηφόρα επικίνδυνο, καθεστώς άρνησης.

Για να δει κάποιος τη φρίκη αυτής της πραγματικότητας αρκεί μόνο να ρίξει μια ματιά στα τμήματα της Αφρικής, όπου αυτός ο αρχαίος πόλεμος εξακολουθεί να είναι ζωντανός. Ο Αρχιεπίσκοπος Kaigama, απλά επιβεβαίωσε τα όσα είπαν εμπειρογνώμονες του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, ότι η Boko Haram, όπως και η ISIS στο Ιράκ και τη Συρία, επιχειρεί να υποκαταστήσει την κυβέρνηση της Νιγηρίας. Η Boko Haram θέλει να δημιουργήσει ένα ισλαμικό υπερκράτος υπό το νόμο της Σαρία, και σύμφωνα με το Στέιτ Ντιπάρτμεντ κοντεύει να το πετύχει. Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ λέει ότι το «χαλιφάτο» της Boko Haram είναι το μόνο «ισχυρό κράτος» στην περιοχή, και πιστεύεται ότι ελέγχει περίπου το 20 τοις εκατό του εδάφους της Νιγηρίας.

"Μέχρι στιγμής έχουν καταληφθεί στην πραγματικότητα μια σειρά από τοπικές κυβερνήσεις", λέει ο Αρχιεπίσκοπος Kaigama. «Χωριά και πόλεις έχουν πέσει κάτω από τον έλεγχό τους, και δηλώνουν ότι έχουν δημιουργήσει ένα ισλαμικό χαλιφάτο». Ο αρχιεπίσκοπος προσέθεσε ότι οι μαχητές έχουν εξαπλώσει τον έλεγχό τους πέρα από τα σύνορα με το Τσαντ, το Καμερούν, και τον Νίγηρα.

Ας ρίξουμε μια τολμηρή ματιά σε αυτή την τρομακτική πραγματικότητα. Η Μπάγκα, είναι - ή ήταν – δύο μικρές πόλεις στην βορειοανατολική γωνία της Νιγηρίας όπου ζούσαν μέχρι τις αρχές Ιανουαρίου περίπου 10.000 άτομα, καθώς και μια Νιγηριανή στρατιωτική βάση που την καθιστούσε ένα σημαντικό στόχο. Δορυφορικές φωτογραφίες δείχνουν ότι οι πόλεις Baga και Doron Baga δεν είναι πλέον κατοικήσιμες και ότι η Boko Haram τις έχει κάψει σχεδόν ολόκληρες.

Αναφορές από την τελευταία επίθεση της Boko Haram στην Μπάγκα λένε ότι οι ισλαμιστές δολοφόνοι σκότωσαν ανθρώπους "αδιακρίτως", «σαν ζώα» και ότι τουλάχιστον μία έγκυος γυναίκα δολοφονήθηκε. Ντόπιοι αυτόπτες μάρτυρες είπαν ότι οι «μαχητές» έβαζαν σε κύκλο εκατοντάδες γυναίκες και παιδιά, και κρατούσαν τις νεότερες γυναίκες και τα κορίτσια που τώρα πιστεύεται ότι είναι μεταξύ εκείνων που χρησιμοποιούνται ως βομβιστές αυτοκτονίας.

Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι πάνω από 3.700 κτίρια στις πόλεις υπέστησαν ζημιές ή καταστράφηκαν, με σχεδόν το σύνολο της Doron Μπάγκα, της μεγαλύτερης πόλης, να έχει καταστραφεί. Σύμφωνα με τον ερευνητή της Διεθνούς Αμνηστίας στη Νιγηρία, Daniel Eyre, αυτόπτες μάρτυρες αναφέρουν ότι οι «μαχητές» πήγαιναν από σπίτι σε σπίτι, σέρνοντας έξω τους νεαρούς άνδρες και σκοτώνοντάς τους στους δρόμους. Η έκθεσή του ανέφερε ότι η κατάσταση γίνεται όλο και πιο βίαιη, καθώς οι νιγηριανές εθνικές εκλογές πλησιάζουν και οι προσπάθειες για να σταματήσουν οι αντάρτες έχουν καταστεί μάταιες από την ευρεία διαφθορά στο στρατό και την κυβέρνηση.

Το BBC σημείωσε τη δυσκολία στην ανακάλυψη του ακριβή αριθμού των νεκρών. Η ίδια η νιγηριανή κυβέρνηση ισχυρίστηκε ότι μόνο 150 άνθρωποι σκοτώθηκαν στη Μπάγκα. Αλλά η υπηρεσία του BBC στην γλώσσα Χάουσα στη Νιγηρία ανέφερε ότι ο Musa Alhaji Bukar, ανώτερος αξιωματούχος της κυβέρνησης, δήλωσε ότι οι πόλεις είναι πλέον «σχεδόν ανύπαρκτες», ότι έχουν «καεί».

Δεν είναι η πρώτη φορά που η Μπάγκα υπήρξε στόχος για την Boko Haram. Τον Απρίλιο του 2013, σκοτώθηκαν σχεδόν 200 άνθρωποι και καταστράφηκαν πάνω από 2.000 σπίτια. Το όνομα Boko Haram σημαίνει περίπου «η δυτική παιδεία είναι απαγορευμένη», ιδρύθηκε το 2002, και πιθανώς χρηματοδοτείται από την Αλ Κάιντα. Το BBC αναφέρει ότι από την ίδρυσή της, πάνω από 3 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν πληγεί από την επιθετικότητα τους.

Παρά το γεγονός ότι από το 2002 σφάζουν, βιάζουν, υποδουλώνουν και βομβαρδίζουν, έφτασε ο Απρίλιος του 2014, που η οργάνωση τράβηξε την προσοχή των διεθνών μέσων ενημέρωσης, όταν αναφέρθηκε ότι είχαν «απαχθεί» 200 κορίτσια από ένα σχολείο. Ήταν τότε που η «πρώτη κυρία» των ΗΠΑ, Μισέλ Ομπάμα αυτό-φωτογραφήθηκε με λυπημένο ύφος κρατώντας μια πινακίδα που έλεγε «Φέρτε πίσω τα κορίτσια μας». Τα σχολεία και οι δολοφονίες και απαγωγές μαθητών αποτελεί συστηματική στρατηγική πολέμου για την Boko Haram από το 2010.

Η Boko Haram κυκλοφόρησε φωτογραφίες των κοριτσιών ως σκλάβες του ισλάμ και πιστεύεται ότι έχουν δοθεί στους «μαχητές» της Boko Haram ως «βραβεία» πολέμου (ονομάζονται «σύζυγοι» από το BBC), μια κοινή πρακτική στους πολέμους του ισλάμ εδώ και αιώνες.

Ο λόγος που ο δυτικός ‘κοσμικός’ πολιτικός κόσμος προσποιείται ότι η Μπάγκα δεν συνέβη είναι επειδή κατηγορηματικά, αναμφισβήτητα και αναμφίβολα αποτελεί μια επίθεση από ισλαμιστές μαχητές για ισλαμικούς λόγους εναντίον ανθρώπων τους οποίους οι ισλαμιστές θεωρούν ανεπαρκώς ισλαμικούς. Η αντίδραση για τις δολοφονίες στη Charlie Hebdo σημαίνει ότι, ανεξάρτητα από αυτό που οι τζιχαντιστές νόμιζαν ότι έκαναν, αυτοί προωθούνται τώρα ως «μάρτυρες» στο ευρωπαϊκό υπερ-κοσμικό κράτος. Ως εκ τούτου, Μπάγκα δεν είχε καμία πιθανότητα να θεωρηθεί ως επίθεση στην «ελευθερία του λόγου», ή σε οποιοδήποτε από τα άλλα δημοφιλή ηθικά δόγματα του κοσμικού κράτους.

Δεν υπήρχε τίποτα, στην πραγματικότητα, εκτός από πολλούς νεκρούς ανθρώπους που σκοτώθηκαν με πολύ άσχημο τρόπο. Χριστιανοί σκοτώθηκαν για ήταν Χριστιανοί. Μουσουλμάνοι σκοτώθηκαν γιατί ήταν λάθος μουσουλμάνοι. Πατέρες σκοτώθηκαν γιατί αρνήθηκαν να εγκαταλείψουν τις συζύγους και τις κόρες τους ως σκλάβες του σεξ. Νεαροί άνδρες σκοτώθηκαν επειδή δεν επιθυμούσαν να ενταχθούν στο στρατό των ισλαμιστών.

Οι άνθρωποι άρχισαν να μιλούν για τις δολοφονίες στη Charlie Hebdo με το ύφος της γλώσσας που συνήθως παραπέμπει σε θρησκευτικό μαρτύριο. Αλλά αυτό που θάβεται στη σιωπή είναι το δυσάρεστο γεγονός ότι ο πολιτισμένος κόσμος ανακαλύπτει και πάλι μια αρχαία, θανάσιμη απειλή που μας μισεί, όχι εξαιτίας αυτών των ηχηρών κοσμικών αρχών του Διαφωτισμού, αλλά για τον Χριστιανισμό μας, ναι, αυτόν που εμείς συστηματικά αρνιόμαστε. Είναι και αυτό μια υπενθύμιση για το τι έχουμε πετάξει μακριά.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή