Η Ασπίδα των αρχαίων Ελλήνων που σέ αντίθεση με την σημερινή εποχή, οι Αρχαίοι ονόμαζαν τήν Ασπίδα "Όπλον" και τήν θεωρούσαν ως τό σύμβολο τού οπλισμού τούς. Η Ασπίδα ήταν προσωπικό όπλο, ταυτοποιουσε τόν κάτοχο ή τήν Πατρίδα τού, είχε μέγεθος και σχήμα κατάλληλο για διακόσμηση, για την δημιουργία τροπαίου.Έφερε συνήθως ζωγραφισμένα σύμβολα αποτρεπτικου χαρακτήρα ή δηλωτικου της ταυτότητας του οπλιτη. Φυλή, μονάδα ή και όνομα. Τα μέρη της Ασπίδας, άν και αλλάζουν μορφή, παρέμεναν όμοια και στην Αρχαιότητα και στους μεταγενέστερους χρόνους: Ομφαλός, Μεσομφαλιον, Επομφαλιον, Οχανον, Ιτυς, Κύκλος, Αντυξ. Η Ασπίδα του Αχιλλέα, ή οποία κατασκευάστηκε από τόν Ήφαιστο και τούς Κύκλωπες.
Ο Όμηρος έδωσε μία υπέροχη αναφορά της κατασκευής αυτής:" Έβαλε ο Ήφαιστος σκληρό χαλκό και κασσίτερο στη φωτιά και χρυσό πολύτιμο και αργυρο. Έβαλε έπειτα στον ακμοθετη μεγάλο αμόνι, πήρε με τό χέρι του γερή βαρειά και στό άλλο πήρε την μασιά. Πρώτα έκανε Ασπίδα μεγάλη και στιβαρή από παντού στολίζοντας τήν, και γύρω στεφάνι έβαλε φωτεινό τριπλό πού αστράφτει, και σ' αυτό στηριξεν αργυρό Τελαμώνα. Πέντε ήσαν αυτής της Ασπιδος οι πτυχές. Κι επ' αυτής εποίησεν λογιών εικόνες μέ τό σοφό μυαλό του. Επάνω της τήν γην εφτιασε και τόν ουρανό, και τη θάλασσα, και τόν ακάματο ήλιο και τήν πανσέληνο, και τά αστέρια πάντα, με τά οποία ο ουρανός στεφανωνται, και τίς Πλειάδες και τίς Υάδες και τόν σθεναρο Ωρίωνα και τήν Άρκτο που και Άμαξα τη λένε, ή οποία αυτού στρέφεται και τόν Ωρίωνα καραδοκεί, πού άμοιρος είναι στά λουτρά τού Ωκεανού".
Σέ αυτή την προσπάθεια βοηθούσε ο ομφαλός. Επίσης, όταν κτυπούσαν τίς Ασπίδες, μέ τη γροθιά ή τό δόρυ, έκαναν θόρυβο τυμπάνου. Οι Οπλίτες χρησιμοποιούσαν την Ασπίδα ως τύμπανο για να τρομάξουν τόν εχθρό.
Ακόμη ξέρουμε τά λόγια πού έλεγαν οι Σπαρτιάτισσες στά παιδιά τούς πριν τή μάχη "Η ταν ή επί τας", πού δείχνουν πόσο προσβλητικό θεωρούσαν τήν εγκαταλείψει της στό πεδίο τής ΜΑΧΗΣ!!!
Χρησιμοποιήθηκαν επί ως μέσον απώθησης τών εχθρικών γραμμών. Έπεφταν επάνω στις γραμμές τών αντιπάλων χρησιμοποιώντας τίς Ασπίδες τούς για να τούς σπρώξουν και να τούς ανατρέψουν και να δημιουργήσουν ρήγμα στις εχθρικές γραμμές.
Ο Αισχύλος στό "Επτά επί Θήβας" στοίχος 100 Αναφέρει: "Κουετ ο κ Κουετ σπιδων κτύπον;" Και συνεχίζει στον στοίχο 385: "Σείει, κράνους χαιτωμ, π σπιδος δ σω χαλκηλατοι κλαζουσι κώδωνες φόβον".
Οι Πορπακες και οι αντιλαβες τών Ασπίδων αφαιρούντο όταν οι Ασπίδες αφιερωνωνταν σε ΝΑΟΎΣ.
Στήν Αρχαία Ελλάδα θεωρούσαν τιμή τούς τη Στρατιωτική Θητεία, ο εξοπλισμός τούς ζύγιζε 27 κιλά. Η μορφή τής Ασπίδας ήταν διαφορετική από τόπο σε τόπο και από χρόνο σε χρόνο. Έτσι έχουμε ξύλινες, σιδερένιες, δερμάτινες, ορειχάλκινες και ακόμη ορθογώνιες, στρογγυλές, τριγωνικές.
ΑΡΘ. "ΜΟΛΏΝ ΛΑΒΈ" ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ εδω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου