Στην «μοναδική δημοκρατία της Μέσης Ανατολής», όπως αποκαλούν το κράτος του Ισραήλ αρκετοί αφελείς(;) φιλελεύθεροι, ο ρατσισμός εναντίον των Παλαιστινίων καλά κρατεί. Πριν από λίγο σχετικά χρονικό διάστημα μειώθηκε για δεύτερη φορά η ποινή φυλάκισης του ισραηλινού στρατιώτη Ελόρ Αζάρια, ο οποίος είχε δολοφονήσει εν ψυχρώ με μια σφαίρα στο κεφάλι τον 21χρονο παλαιστίνιο Αμπντούλ Φατάχ Αλ Σαρίφ, παρότι αυτός ήταν αναίσθητος στην άσφαλτο, στην Χεβρώνα της Δυτικής Όχθης στις 24 Μαρτίου 2016.
Η δολοφονία του παλαιστίνιου νέου καταγράφηκε σε βίντεο, το οποίο δόθηκε στην δημοσιότητα από κάποια ισραηλινή οργάνωση υπεράσπισης ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπου φαίνεται ο Αζάρια να πλησιάζει τον αναίσθητο Αλ Σαρίφ, που εκείνη την στιγμή δεν αποτελούσε τον παραμικρό κίνδυνο για τους στρατιώτες που τον περιστοίχιζαν, να οπλίζει το αυτόματο όπλο του και να τον πυροβολεί στο κεφάλι, φωνάζοντας: «Αυτός ο τρομοκράτης αξίζει να πεθάνει»!
Μέχρι και ο ΟΗΕ χαρακτήρισε την δολοφονία του αναίσθητου παλαιστίνιου «εξωδικαστική εκτέλεση», καταδικάζοντάς την. Η δημοσιοποίηση του βίντεο της εν ψυχρώ δολοφονίας του Αλ Σαρίφ προκάλεσε αντιδράσεις σε παγκόσμιο επίπεδο, αναγκάζοντας τους σιωνιστές κυρίαρχους του ισραηλινού κράτους να «καταδικάσουν» τον Αζάρια αρχικά σε μόλις 18(!) μήνες φυλάκιση, τον Ιανουάριο του 2017. Ποινή-χάδι για ανθρωποκτονία εκ προθέσεως σε ήρεμη ψυχική κατάσταση, όταν -σύμφωνα με νόμο που ψηφίστηκε από την ισραηλινή Κνεσέτ το 2015- οι ποινές που επιβάλλουν τα ισραηλινά δικαστήρια σε παλαιστίνιους εφήβους για συμμετοχή σε… πετροπόλεμο φτάνουν τα 4(!) χρόνια φυλάκισης, ενώ η ποινή για ανθρωποκτονία ισραηλινού, που επιβάλλεται σε παλαιστίνιους, είναι τα 20 χρόνια κάθειρξης. Αν, βεβαίως, επιζήσουν από τις σφαίρες των ισραηλινών στρατιωτών κατά την διάρκεια της σύλληψής τους.
Ο δολοφόνος Αζάρια ξεκίνησε να εκτίει την ποινή-κοροϊδία τον Αύγουστο του 2017, ύστερα από αλλεπάλληλες καθυστερήσεις. Τον επόμενο μόλις μήνα, ο αρχηγός του ισραηλινού στρατού, στρατηγός Γκάντι Εϊζενκότ, ανακοίνωσε ότι η ποινή του Αζάρια θα μειωθεί κατά τέσσερις μήνες «για λόγους συμπόνιας και ελέους», κατεβαίνοντας έτσι στους 14 μήνες! Την ήδη μειωμένη ποινή ήρθε να μειώσει κι άλλο η επιτροπή αναστολών του ισραηλινού στρατού, η οποία αποφάσισε την αποφυλάκιση του Αζάρια στις 10 Μαΐου 2018. Θα έχει εκτίσει μόλις τους 9 από τους 18 μήνες της αρχικής του ποινής, ενώ όπως δήλωσε ο στρατιωτικός εισαγγελέας, ο Αζάρια δεν έχει δείξει την παραμικρή μεταμέλεια για την δολοφονική πράξη του.
Παρά την ποινή-πρόκληση και τις δύο μειώσεις της, ο ίδιος ο Νετανιάχου και ο υπουργός Πολέμου Λίμπερμαν, ζήτησαν από την πρώτη στιγμή την απαλλαγή και την άμεση αποφυλάκιση του εν ψυχρώ δολοφόνου. Οι εκκλήσεις τους συνάντησαν την άρνηση του ισραηλινού προέδρου Ρίβλιν, κίνηση η οποία ξεσήκωσε τον σιωνιστικό όχλο και τα ισραηλινά ΜΜΕ εναντίον του, χαρακτηρίζοντάς τον «πρόεδρο των Αράβων» και απεικονίζοντάς τον σε δημοσιεύματα στα κοινωνικά δίκτυα να φοράει παλαιστινιακή κεφίγια. Αξίζει να σημειωθεί ότι κατά την διάρκεια της δίκης του, ο δολοφόνος Αζάρια είχε δεχθεί πλατιά στήριξη και από τα ισραηλινά ΜΜΕ, χαρακτηριζόμενος απ’ αυτά ως εθνικός ήρωας(!), ενώ ο παλαιστίνιος Ιμάντ Αμπουσαμσίγια, που είχε μαγνητοσκοπήσει την δολοφονία και διαμέσου της ισραηλινής οργάνωσης υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είχε δώσει το βίντεο στην δημοσιότητα, έχει δεχτεί αρκετές απειλές τόσο για την ζωή του όσο και για την οικογένειά του.
Ως εκ τούτου, δεν μπορεί να θεωρηθεί ως καθόλου τυχαίο το αποτέλεσμα μιας δημοσκόπησης τον Μάρτιο του 2016, σύμφωνα με την οποία το 79% των ερωτηθέντων εβραίων του ισραηλινού κράτους τάχθηκαν υπέρ μιας «προνομιακής μεταχείρισης των Εβραίων», δηλαδή υπέρ της θέσπισης διακρίσεων εις βάρος των μη εβραίων. Όλα αυτά, την ώρα που η κατοχή της Δυτικής Όχθης διαιωνίζεται, καθώς σχεδόν 400.000 ισραηλινοί έποικοι ζουν σε οικισμούς που βρίσκονται στο 60% της Δυτικής Όχθης, με αποτέλεσμα τα εδάφη να έχουν προσαρτηθεί εκ των πραγμάτων στο Ισραήλ. Σε αυτόν τον αριθμό δεν περιλαμβάνονται τα 200.000 άτομα που κατοικούν στις νέες εβραϊκές συνοικίες της Ανατολικής Ιερουσαλήμ. Συγκριτικά, το 1996, μονάχα 151.200 ισραηλινοί κατοικούσαν σε οικισμούς στην Γάζα ή την Δυτική Όχθη. Όποιες ισραηλινές ΜΚΟ τολμούν να ασκήσουν κριτική στις κυβερνητικές αποφάσεις και να κινηθούν ενάντια στην κατοχή χαρακτηρίζονται συχνά από την ισραηλινή εξουσία ως «αντιπατριωτικές», ακόμα και ως «προδοτικές». Μάλιστα, έχουν ψηφιστεί και νόμοι που παρεμποδίζουν τις δραστηριότητές τους. Κάθε σύγκριση με ανάλογες καταστάσεις διαφόρων ΜΚΟ στην Ελλάδα οδηγεί σε συγκρίσεις με νόημα… ΖΗΤΩ Η ΝΙΚΗ!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Υ.Γ. Εννοείται ότι κάποιοι εγχώριοι «δικαιωματάκηδες», «αντιρατσιστές», «αντιφασίστες», κτλ, οι οποίοι κλίνουν την λέξη «αντισημιτισμός» σ’ όλες τις πτώσεις, ποτέ μέχρι τώρα δεν ύψωσαν έστω και μια λέξη αγανάκτησης, διαμαρτυρίας και καταδίκης των όσων διαπράττει το ισραηλινό ρατσιστικό κράτος. Ο επιτρεπτός ρατσισμός του Ισραήλ είναι η εξαίρεση στον κατά τ’ άλλα… συνεπή «αντιρατσιστικό» (διάβαζε: ανθελληνικό) λόγο τους. Μόνο που γι’ αυτές τις «ρόμπες», όσο κι αν κρύβουν το κεφάλι τους (δίκην στρουθοκαμήλου) σε κάποια τρύπα του εδάφους, η υποστήριξή τους στο σιωνιστικό κράτος του Ισραήλ είναι τόσο φανερή όσο και η εσωτερική και εξωτερική ασχήμια που τους χαρακτηρίζει…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου