Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, ο Ελληνικός Στρατός μόνο κατ’ όνομα υφίστατο. Η τραγική αυτή κατάσταση συνέχισε να υπάρχει, με ελάχιστα φωτεινά διαλείμματα, μέχρι το 1936, όταν η τότε κυβέρνηση Μεταξά σχεδίασε και πέτυχε την ανάστασή του
Το πρόγραμμα αναδιοργάνωσης και επανεξοπλισμού προέβλεπε αγορές νέων όπλων, στο βαθμό που επέτρεπαν τα οικονομικά του κράτους, αλλά κυρίως την αξιοποίηση του παλαιού οπλισμού, ο οποίος μέχρι τη στιγμή εκείνη σάπιζε σε κάποιες αποθήκες.
Με την αξιοποίηση του παλαιού οπλισμού, ο Στρατός εξοπλίστηκε σχετικά ομοιογενώς και σε ικανοποιητικά επίπεδα.
Η απόφαση των τότε κυβερνώντων και διοικούντων θα έπρεπε να αποτελεί άριστο παράδειγμα και τους σύγχρονους διαδόχους τους, οι οποίοι όμως δεν διστάζουν, με ελαφριά τη καρδία, να πετούν αξιοποιήσιμο υλικό κυριολεκτικά στα σκουπίδια.
Η επιλογή να ξεκινήσουμε την αναφορά μας από τη συγκεκριμένη περίοδο δεν είναι φυσικά τυχαία, και ίσως μάλιστα ξενίσει ορισμένους.
Ωστόσο, η περίοδος επιλέχθηκε με κριτήρια απολύτως λογικά, αφού το 1940-41 ο Ελληνικός Στρατός που πολέμησε Ιταλούς και Γερμανούς ήταν ο μεγαλύτερος που είχε παρατάξει η Ελλάδα στα 10.000 χρόνια της Ιστορίας της.
Επίσης, στην υπό εξέταση περίοδο, ο Ελληνικός Στρατός χρησιμοποίησε όπλα που πραγματικά πέρασαν στο θρύλο και για τα οποία ελάχιστα είναι γνωστά.
Τέλος, θα εξετάσουμε συνοπτικά τα της οργάνωσης του πεζικού και του ιππικού. Το πυροβολικό θα αποτελέσει ξεχωριστό αντικείμενο μελέτης.
Πέτρινα χρόνια
Όταν υπογραφόταν η διαβόητη Συνθήκη της Λωζάνης (1923), από την οποία εκπήγαζαν δικαιώματα που η Ελλάδα ουδέποτε διεκδίκησε, ο Στρατός είχε διασώσει μέρος μόνο του υλικού του. Στην κατηγορία του οπλισμού πεζικού και ιππικού υπήρχαν, θεωρητικά, διαθέσιμα τα εξής:
> Πολυβόλα Σεντ Ετιέν υποδείγματος 1907, γαλλικής κατασκευής, των 8 χιλ. (2.300)
> Πολυβόλα Σβάρτσλοτζ, υποδείγματος 1907/12, αυστριακής κατασκευής, των 6,5 χιλ. (230)
> Πολυβόλα Μαξίμ, λάφυρα των Βαλκανικών Πολέμων, γερμανικής κατασκευής, υποδείγματος 1908 των 7,92 χιλ. (170)
> Οπλοπολυβόλα Σοσά, υποδείγματος 1915, γαλλικής κατασκευής, των 8 χιλ. (6.000)
> Τυφέκια και αραβίδες Μάλινχερ Σενάουερ, αυστριακής προέλευσης, των 6,5 χιλ. (104.700)
> Τυφέκια και αραβίδες Μπερτιέ και Λεμπέλ, γαλλικής κατασκευής, των 8 χιλ. (59.000)
> Τυφέκια και αραβίδες διαφόρων τύπων, κυρίως βουλγαρικά λάφυρα των Βαλκανικών Πολέμων, των 8 χιλ. (16.700)
> Τυφέκια Γκρα, γαλλικής κατασκευής, υποδείγματος 1874, των 11 χιλ. (60.000)
> Τυφέκια Μάουζερ διαφόρων υποδειγμάτων, λάφυρα των Βαλκανικών Πολέμων και του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου, των 7,65 (τουρκικά) και 7,92 χιλ. (περίπου 46.000)
> Πιστόλια Ρούμπι-Μαρτιάν, ισπανικής κατασκευής, των 9 χιλ., σχεδόν άχρηστα (2.900)
> Περίστροφα, των 7,62 χιλ., βελγικής κατασκευής, υποδείγματος 1898 (550).
Από τα όπλα αυτά, τα 1.300 πολυβόλα Σεντ Ετιέν, τα 4.000 οπλοπολυβόλα Σοσά, τα 170 πολυβόλα Σβάρτζλοτζ, τα 136 πολυβόλα Μαξίμ και τα 11.000 τυφέκια Μάλινχερ δεν ήταν αξιοποιήσιμα.
Στα δεκατρία χρόνια που πέρασαν από το 1923 μέχρι το 1936 ελάχιστα έγιναν.
Την περίοδο 1925-1928 αγοράστηκαν 6.000 οπλοπολυβόλα Χότσκις, των 6,5 χιλ., γαλλικής προέλευσης.
Αγοράστηκαν επίσης 32 βαρέα πολυβόλα Χότσκις των 13,2 χιλ. σε αντιαρματικό ρόλο, 100.000 τυφέκια (ιταλικής κατασκευής Μπρέντα) και 25.000 αραβίδες Μάλινχερ, 1.752 ελαφρά πολυβόλα Χότσκις των 7,92 χιλ. υποδείγματος 1914, 9.980 πιστόλια Μπράουνινγκ, βελγικής κατασκευής (FN) των 9 χιλ. και 1.150 περίστροφα Κολτ των 0,38 in.
ΓΙΑ ΣΥΝΕΧΕΙΑ https://www.pronews.gr/istoria/ta-oplika-systimata-tou-ellinikou-stratou-to-1940-41-ta-opla-tis-nikis/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου