Τέμπη: Από το 2020 γνώριζε ο Κ.Μητσοτάκης για την κατάσταση που επικρατούσε στον ΟΣΕ- Δείτε την επιστολή που τον «καίει»

 

Αναλυτικά, η επιστολή του προέδρου του ΟΣΕ

Newsroom | email: info@pronews.gr

Μια επιστολή η οποία «καίει» τον  Κυριάκο Μητσοτάκη έρχεται στο «φως» της δημοσιότητας καθώς αποδεικνύει ότι πρωθυπουργός γνώριζε από το 2020  την τραγική κατάσταση που επικρατούσε στον ΟΣΕ.

Μάλιστα, η νέα επιστολή που έρχεται στο φως, δείχωει ότι ο πρωθυπουργός, ο οποίος σύμφωνα με το Μαξίμου, δεν γνώριζε τι συνέβαινε στον σιδηρόδρομο, είχε ενημερωθεί προσωπικά από τον πρώην πρόεδρο και διευθύνοντα σύμβουλο του ΟΣΕ, Κωνσταντίνο Σπηλιόπουλο, σε βάρος του οποίου ασκήθηκε ποινική δίωξη για το δυστύχημα στα Τέμπη.

Σύμφωνα με το thebest.gr, η επιστολή εστάλη στον Κυριάκο Μητσοτάκη την 28η Μαΐου του 2020, με τον τότε πρόεδρο του ΟΣΕ, κ. Σπηλιώπουλο να κάνει λόγο για «δυσλειτουργίες, καθυστερήσεις, συνδικαλιστικούς και κομματικούς ανταγωνισμούς, την αδιαφάνεια και τις παλαιοκομματικές μεθοδεύσεις».

Μάλιστα, στην επιστολή του ανέφερε ότι ο τότε υπουργός Μεταφορών, Κώστας Καραμανλής, δεν τον δέχτηκε «για συνεργασία και ενημερώσεις», ενώ όπως υποστηρίζει «υπονόμευε» την προσπάθεια του.

Διαβάστε την επιστολή του κ. Σπηλιόπουλου:

«Με αφορμή τα τελευταία δημοσιεύματα νιώθω την υποχρέωση και την προσωπική ανάγκη να ενημερώσω για την στάση μου απέναντι στα σοβαρά προβλήματα του ΟΣΕ κατά τη διάρκεια της ολιγόμηνης θητείας μου ως Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος του οργανισμού.

Ανέλαβα τη θέση αρχές Νοεμβρίου του 2019 και υπέβαλα την παραίτηση μου στις 3 Ιουνίου του 2020. Στις 28 Μαΐου του 2020 γνωρίζοντας πια καλά τις παθογένειες και τις αγκυλώσεις του οργανισμού, απευθύνθηκα στον Πρωθυπουργό με εμπιστευτική επιστολή. Δημοσιοποιώ κάποια αποσπάσματα της μακροσκελούς και λεπτομερούς επιστολής μου.

Αναφερόμενος στους λόγους που μου επέβαλαν να απευθυνθώ σε αυτόν (τον Πρωθυπουργό), τονίζω:

«Ο ΟΣΕ και ο σιδηρόδρομος δεν χωρούν δυσλειτουργίες, καθυστερήσεις, συνδικαλιστικούς και κομματικούς ανταγωνισμούς και κυρίως αδιαφάνεια και παλαιοκομματικές μεθοδεύσεις. Αντίθετα χρειάζονται ανασυγκρότηση, ταχύτητα εκσυγχρονισμό και γρήγορη προσαρμογή στις νέες ευρωπαϊκές απαιτήσεις. Θεωρώ ότι έχω ευθύνη απέναντι σας και γι’ αυτό πρέπει να σας ενημερώσω.

Η διαδρομή μου και η αξιοπρέπεια μου στην 30χρονη πολιτική μου διαδρομή είναι η σημαντικότερη περιουσία μου και δεν μπορώ να την ακυρώσω αποδεχόμενος απαράδεκτες μεθοδεύσεις εις βάρος μου. Είναι μία διαδρομή που λογοδοτεί βασανιστικά στη συνείδηση μου και ταλανίζεται από την ατομική ευθύνη».

Περιγράφοντας αυτά που καταφέραμε στους 7 μήνες της θητείας μου, επισήμανα τα εξής:

«Διαχειριστήκαμε αποτελεσματικά και με πλήρη διαφάνεια μια δύσκολη κατάσταση που βρήκαμε. Με δύσοσμες υποθέσεις, κομματικοποίηση, και πλήρη αδρανοποίηση των λειτουργιών της εταιρείας.

– Προετοιμάσαμε παρεμβάσεις αναβάθμισης της σιδηροδρομικής υποδομής και κυρίως την συστηματική συντήρηση αυτής, κάτι που δεν υπήρξε ποτέ μέχρι σήμερα. Στόχος μας είναι ο σύγχρονος σιδηρόδρομος με ικανότητα και ετοιμότητα για να εξυπηρετήσει τις αυξημένες απαιτήσεις που δημιουργούνται.

– Η διαδρομή Αθήνα – Θεσσαλονίκης τέλος του 2020 θα γίνεται σε (3.30) τρεισήμισι ώρες και την επόμενη χρονιά (εφόσον ολοκληρώσει και η ΕΡΓΟΣΕ τα έργα σηματοδότησης) θα γίνεται σε (3) τρεις περίπου ώρες.

– Ανασυγκροτούμε τον οργανισμό με διαφάνεια ώστε να έχουμε γρήγορα αποτελέσματα και λειτουργία ενός σύγχρονου δημόσιου οργανισμού.

Και συνεχίζω.

«Φαίνεται όμως ότι η προσπάθεια που κάνουμε ενοχλεί τις υπάρχουσες δομές όπως λειτουργούσαν και τα διάφορα συμφέροντα που βρίσκουν ευήκοα ώτα στους διαδρόμους του Υπουργείου. Ο Υπουργός παρά τα επίμονα αιτήματα μου ποτέ δεν με δέχθηκε για συνεργασία και ενημερώσεις. Αντίθετα με διάφορους τρόπους υπονομεύει την προσπάθεια μου και την παρουσία μου.

Φαίνεται ότι χάλασε η συνταγή και διαψεύστηκαν οι προσδοκίες ορισμένων.

Οι λόγοι που συμβαίνουν αυτά είναι σε μένα απολύτως καθαροί και τους έχω αναφέρει στον κ. Δημητριάδη, θέλουν διοίκηση απόλυτα υποταγμένη στους δικούς τους σχεδιασμούς και αυτά δυστυχώς είναι σε γνώση του Υπουργού.

Κλείνοντας την επιστολή μου τονίζω.

«Κύριε Πρωθυπουργέ.

Έχω μεγάλη ευθύνη για τη θέση που μου εμπιστευτήκατε και επειδή δεν μου επιτρέπεται να αποδεχθώ τέτοιου είδους προσβολές και μεθοδεύσεις θέλω να σας ρωτήσω με απόλυτη ειλικρίνεια.

Πιστεύετε ότι μπορώ και πρέπει να συνεχίσω στη θέση του Προέδρου & Διευθύνοντος Συμβούλου του ΟΣΕ;

Είναι ισχυρή η σχέση εμπιστοσύνης και συνεργασίας που είχαμε αναπτύξει;

Αν η απάντηση είναι θετική ζητώ:

– την στήριξη στο πρόσωπο μου

– αλλαγή των μελών του Δ.Σ. με άτομα της δικής σας απολύτου εμπιστοσύνης

– την αυστηρή αξιολόγηση της θητείας μου στον ΟΣΕ μετά από έναν (1) χρόνο

– την επίσκεψη σας στον ΟΣΕ, αν είναι δυνατόν, που θα σηματοδοτήσει μια νέα εποχή για τον σιδηρόδρομο στην Ελλάδα και την ανασυγκρότηση και εξυγίανση του ΟΣΕ.

Αν η απάντηση είναι αρνητική σας παρακαλώ ενημερώστε με αρμοδίως για να λύσουμε ένα πρόβλημα που με ταλαιπωρεί αφάνταστα, όσο καμία άλλη φορά στην πολιτική μου διαδρομή.

Και βεβαίως για να αναλάβουν άλλοι τις ευθύνες και τις τύχες του πολύπαθου ΟΣΕ.

Μετά από πέντε μέρες, στις 3 Ιουνίου, υπέβαλα την παραίτηση μου η οποία και έγινε αποδεκτή.

Η ειλικρίνεια, η καθαρότητα και η υπευθυνότητα ήταν και είναι τα χαρακτηριστικά της πολιτικής μου διαδρομής. Αθόρυβα αλλά με αποφασιστικότητα πορεύτηκα και πορεύομαι για το συμφέρον του πολίτη. Κινούμαι πάντα στο φως χωρίς υπόγειες διαδρομές και αυτό το πνεύμα θέλω να φέρω στον δήμο της Αιγιαλείας».     https://www.pronews.gr/elliniki-politiki/tempi-apo-to-2020-gnorize-o-k-mitsotakis-gia-tin-katastasi-pou-epikratouse-ston-ose-deite-tin-epistoli-pou-ton-kaiei/

Συνεκπαίδευση Εθνικής Φρουράς και Ενόπλων Δυνάμεων των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής σε αντικείμενα Διαχείρισης Τραυματία στο Πεδίο της Μάχης (TCCC)

 

Από 21 έως 25 Αυγούστου 2023, στο πλαίσιο της πρόσφατης Στρατιωτικής Συμφωνίας που υπογράφηκε μεταξύ της Κυπριακής Δημοκρατίας και της Εθνοφρουράς του New Jersey, πραγματοποιήθηκε στο Στρατόπεδο «ΗΛΙΑ ΠΑΠΑΚΥΡΙΑΚΟΥ», επιχειρησιακή εκπαίδευση σε προσωπικό της Εθνικής Φρουράς, σε αντικείμενα διαχείρισης τραυματία στο πεδίο της μάχης (TCCC), από εξειδικευμένο στρατιωτικό προσωπικό της Εθνοφρουράς. Μέρος της εκπαίδευσης παρακολούθησε ο Γενικός Επιθεωρητής Εθνικής Φρουράς, Υποστράτηγος Νεόφυτος Παχουλίδης.

Σκοπός της εκπαίδευσης ήταν η επαύξηση των γνώσεων κατά τη διαλογή, διαχείριση και εκκένωση τραυματιών από το πεδίο της μάχης. Ειδικότερα περιλάμβανε πρακτική εξάσκηση στην περίθαλψη κάτω από πυρά, αντιμετώπιση αιμορραγίας, υποθερμία, περίθαλψη τραυμάτων και μεταφορά τραυματία από το πεδίο της μάχης.

Η εκπαίδευση κρίνεται ως ιδιαίτερα επωφελής, καθώς παρείχε τη δυνατότητα στο προσωπικό της Εθνικής Φρουράς να εκπαιδευτεί και να αποκομίσει πολύτιμες γνώσεις από εξειδικευμένους παρόχους Α΄ Βοηθειών και παραϊατρικό προσωπικό των ΕΔ των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο Αρχηγός της Εθνικής Φρουράς, Αντιστράτηγος Δημόκριτος Ζερβάκης, επισήμανε ότι αποτελεί συνέχεια των σημαντικών πρωτοβουλιών που είναι σε εξέλιξη καθώς και επιβεβαίωση της συνεχούς αναβάθμισης της στρατιωτικής συνεργασίας της Κυπριακής Δημοκρατίας και των Ηνωμένων Πολιτειών σε νέους τομείς αμοιβαίου ενδιαφέροντος, συμπεριλαμβανομένης της εκπαίδευσης μέσω της οποίας το προσωπικό αντλεί πολύτιμες εμπειρίες και τεχνογνωσία, συμβάλλοντας στην επαύξηση των δυνατοτήτων και της επιχειρησιακής ικανότητας της Εθνικής Φρουράς.

Η δραστηριότητα εντάσσεται στο πλέγμα των διεθνών συνεργασιών που έχει αναπτύξει η Εθνική Φρουρά, προάγοντας με αυτό τον τρόπο τη διαλειτουργικότητα και την συνεργασία και αναδεικνύοντας ταυτόχρονα τις διαρκώς αναπτυσσόμενες σχέσεις της με τις ΕΔ φιλίων και συμμαχικών χωρών.

        http://www.army.gov.cy/el/news/1300

Ολοκλήρωση Σχολείου Μαχητή της 2023 ΕΣΣΟ

 

Από 06 έως 18 Αυγούστου 2023, πραγματοποιήθηκε στους κατά τόπους Σχηματισμούς και Διοικήσεις, το Σχολείο Μαχητή για τους οπλίτες της 2023 ΕΣΣΟ. Το Σχολείο αποτελεί το επιστέγασμα της ατομικής εκπαίδευσης της νέας ΕΣΣΟ και έχει ως κύριο σκοπό την παροχή των βασικών γνώσεων που πρέπει να κατέχει ένας μαχητής, καθώς και τη βελτίωση της φυσικής κατάστασης και της αυτοπεποίθησης των οπλιτών, προκειμένου να μπορούν να ανταποκριθούν στο σύγχρονο πεδίο μάχης.

Για να επιτευχθεί ο σκοπός, το πρόγραμμα εκπαιδεύσεως του Σχολείου περιελάμβανε μεταξύ άλλων αντικείμενα ατομικής τακτικής, βολές όλων των τύπων με τα ατομικά τους τυφέκια καθώς και ρίψη οπλοβομβίδας και χειροβομβίδας, ασκήσεις μικρών κλιμακίων ημέρα και νύχτα, διαβίωση σε καταυλισμό, εκτέλεση πορείας και άλλα.

Ο Αρχηγός της Εθνικής Φρουράς, Αντιστράτηγος Δημόκριτος Ζερβάκης, στο πλαίσιο των επισκέψεών του στους Σχηματισμούς και Διοικήσεις, παρακολούθησε μέρος της εκπαίδευσης, διαπιστώνοντας το υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης αλλά και το ενδιαφέρον, το ζήλο, το ηθικό και τον ενθουσιασμό των νέων οπλιτών.

Κατά τη διάρκεια των επισκέψεων, ο Αρχηγός, είχε την ευκαιρία να γνωριστεί με τους νέους οπλίτες και να τους δώσει τις βασικές κατευθύνσεις του. Τους κάλεσε να είναι περήφανοι γιατί υπηρετούν, ασκώντας με αυτό τον τρόπο το δικαίωμα τους και εκπληρώνοντας ένα σημαντικό μέρος του χρέους τους προς την Πατρίδα. Πρόσθεσε ότι, αναλαμβάνοντας τη σκυτάλη από την παλαιότερη ΕΣΣΟ, καλούνται να συμβάλουν στην κοινή επιδίωξη για την ενδυνάμωση και την ενίσχυση της Εθνικής Φρουράς και να τηρήσουν το «ουκ ελάττω παραδώσω». Καταληκτικά, τους επέστησε την προσοχή στην ασφάλεια και στην αποφυγή ατυχημάτων, επισημαίνοντας ιδιαίτερα τα θέματα οδικής συμπεριφοράς και συνείδησης.

Απευθυνόμενος στους απολυόμενους οπλίτες της 2022 ΕΣΣΟ, αφού τους ευχαρίστησε για την προσφορά τους, τους ανέφερε ότι με την ολοκλήρωση της στρατιωτικής θητείας εκπλήρωσαν τη συνταγματική τους υποχρέωση προς την Πατρίδα, γι’ αυτό και τους συνεχάρη που όπως και όλοι οι προκάτοχοί τους, αλλά και οι πατεράδες καθώς και οι παππούδες τους έχουν συνδράμει κατά τη διάρκεια της θητείας τους στην εκτέλεση της αποστολής της Εθνικής Φρουράς. Τέλος τους ευχήθηκε υγεία, καλή αρχή και πρόοδο στην παραπέρα ζωή τους.

           http://www.army.gov.cy/el/news/1298

28 Αυγούστου ήταν όταν ξεκίνησε η Μάχη του Πολυαράβου... Οι Μανιάτες τσακίζουν τον Ιμπραήμ και με ελάχιστες απώλειες τον στέλνουν στον αγύριστο με χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες

 

ΣΤΟΧΟΣ

Η σημασία των εκστρατειών που πραγματοποίησε ο Αιγυπτιακός στρατός το 1826 εναντίον της Μάνης με την αρχηγία του Ιμπραήμ Πασά είναι πολύ με...

Η σημασία των εκστρατειών που πραγματοποίησε ο Αιγυπτιακός στρατός το 1826 εναντίον της Μάνης με την αρχηγία του Ιμπραήμ Πασά είναι πολύ μεγάλη. Εκείνη την εποχή οι Έλληνες πολιτικοί για την εξυπηρέτηση των δικών τους φιλοδοξιών και συμφερόντων είχαν ήδη (από το 1824) αρχίσει τις ραδιουργίες. Η τότε Κυβέρνηση δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στις προσδοκίες του Έθνους. Οι δυνάμεις της ξηράς αλληλοεσφάζοντο ο δε Ελληνικός στόλος αδρανούσε λόγω αδιαφορίας των αρμοδίων για την επάνδρωση και τον ανεφοδιασμό του.





Ο Ιμπραήμ εκμεταλλευόμενος τις Ελληνικές αδυναμίες, αποβιβάσθηκε στη Μεθώνη και κατέλαβε τη Μεσσηνιακή χερσόνησο και το Ναυαρίνο. Με επιδρομές νίκησε στο Μανιάκι, στη Στερεά Ελλάδα και κατέκτησε το Μεσολόγγι. Ενώ ο Κιουταχής ταλαιπωρούσε την Στερεά Ελλάδα ο Ιμπραήμ διέτρεχε την Πελοπόννησο χιαστί. Η κατάσταση συνεχώς χειροτέρευε. Η Μάνη ήταν η μοναδική αξιόλογη περιοχή της Ελλάδας, από άποψης έκτασης, πληθυσμού, πολεμικού δυναμικού και γεωργικής θέσης, που παρέμενε ακόμη ελεύθερη και δεν είχε πέσει στην κατοχή των Τούρκων ή των Αράβων του Ιμπραήμ που εκστράτευαν για λογαριασμό των Τούρκων.

Εφόσον η Μάνη παρέμενε ελεύθερη στερούσε στον Ιμπραήμ και την Τουρκική διπλωματία του επιχειρήματος ότι τάχα κατέβαλαν την επανάσταση των Ελλήνων στη Μάνη και δια της Μάνης όλη τη χώρα. Στις 22 Ιουνίου 1826 ο Ιμπραήμ επιτέθηκε εναντίον της Βέργας (Μεσσηνιακή - Έξω Μάνη) με 8.000 περίπου άντρες. Οι Μανιάτες τους απέκρουσαν. Στις 25 Ιουνίου 1826 επιχειρείται δεύτερη επίθεση εναντίον της Μάνης αυτή τη φορά στο Διρό (Μέσα Μάνη). Και αυτοί τους απέκρουσαν.

Αποφάσισε λοιπόν να κάνει μία τελευταία επίθεση δυναμικότερη από τις άλλες εναντίον της Μάνης. Ήλπιζε να βρει τις ορεινές διαβάσεις του Ταΰγετου αφύλακτες. Μέσω των χωριών Αρχοντικό, Μέλισσα, Κόκκινα Λουριά και Άγιο Νικόλαο που κατέλαβε, έφθασε τον Αύγουστο του 1826 στον Πολυάραβο. Το σχέδιό του ήταν εμφανές. Επεδίωκε να μπει στη Δυτική Μάνη από την κορυφογραμμή του Ταϋγέτου που βρίσκονται νότια της κορυφής Ζίζιαλη υψ. 1468μ. και διέρχονται μέσα από τα χωριά Πολυάραβος και Σκυφιάνικα, οδηγούν δε στην περιοχή των χωριών Κελεφάς και Οίτυλο. Εάν ο ελιγμός αυτός του Ιμπραήμ πετύχαινε και κατελάμβανε την Κελεφά και το Οίτυλο θα διχοτομούσε τη Μάνη και θα μπορούσε να την κατακτήσει εύκολα.

Μάταια όμως. Επί τρεις ημέρες προσπαθούσαν τα στρατεύματα του Ιμπραήμ να σπάσουν τις αμυντικές γραμμές των Ελλήνων στον Πολυάραβο. Η επιθετική διάταξη του Ιμπραήμ ήταν σύμφωνα με τις τότε επικρατούσες αντιλήψεις από την πείρα των Ναπολεόντειων πολέμων.

Από τις 12.000 στρατό που έφθασαν στην περιοχή, έστειλε αρχικά 3.000 σαν εμπροσθοφυλακή για να ανοίξουν το δρόμο. Καθ οδόν προς Πολυάραβο συνάντησαν μεγάλη αντίσταση από την οικογένεια Σταθάκου που ταμπουρωμένοι στον πύργο τους στη Δεσφίνα καθυστέρησαν σημαντικά την προέλαση δίνοντας χρόνο στους Έλληνες που άρχισαν να συγκεντρώνονται στον Πολυάραβο να καταλάβουν τις προθέσεις του Ιμπραήμ και να λάβουν αμυντικές θέσεις.

Οι Έλληνες στην πρώτη αμυντική γραμμή που δημιούργησαν στη θέση Προφήτης Ηλίας του Πολυάραβου, απώθησαν εύκολα τους Άραβες που στάλθηκαν σαν ανιχνευτές. Τους εξόντωσαν όλους πλην δύο οι οποίοι γυρίζοντας πίσω στο κυρίως σώμα περιέγραψαν την κατάσταση. Έξαλλος ο επικεφαλής των Αράβων διέταξε ολομέτωπη επίθεση της εμπροσθοφυλακής αλλά απέτυχε και αυτός να σπάσει την αμυντική γραμμή των Ελλήνων. Οι επιθέσεις αυτές επαναλήφθηκαν άλλες δύο φορές. Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι οι Έλληνες δεν είχαν ορίσει κανέναν Γενικό Αρχηγό των επιχειρήσεων, ούτε διέθεταν ενιαία τακτική αλλά όλες οι ομάδες απαρτίζονταν από ντόπιους και άλλους οπλαρχηγούς ή αρχηγούς οικογενειών.

Υποχωρώντας ο επικεφαλής της εμπροσθοφυλακής Χουσνί Μπέης ενημέρωσε τον Ιμπραήμ για την κατάσταση που επικρατούσε και αυτός αφού επανεκτίμησε την κατάσταση αποφάσισε να επιτεθεί μία ακόμα φορά με περισσότερο αυτή τη φορά στρατό. Μέχρι όμως να ανεβασθούν τα πυροβόλα με τα χέρια στις θέσεις βολής και να οδηγηθούν τα τμήματα στη γραμμή εξόρμησης η ώρα πέρασε και όσες επιθέσεις έγιναν (το σούρουπο πλέον) αντιμετωπίσθηκαν. Τα Αιγυπτιακά στρατεύματα παρέμειναν επί τόπου έτοιμα να επιτεθούν ξανά με το χάραμα. Όταν όμως έπεσε το σκοτάδι οι Έλληνες οπλαρχηγοί συνεννοήθηκαν μεταξύ τους και τραβήχτηκαν στη δεύτερη γραμμή άμυνας χωρίς να τους αντιληφθούν οι Άραβες.

Με το χάραμα οι Άραβες δεν βρήκαν τους Έλληνες εκεί που τους άφησαν την προηγούμενη αλλά τους είδαν ταμπουρωμένους ψηλότερα στη θέση από Λάκκα του Στεφανάκου μέχρι την έξοδο της στενωπού Δερβέν Φούρκα. Προ της έκπληξης του Ιμπραήμ για την αλλαγή των σχεδίων του διέταξε ένα τάγμα να βαδίσει κυκλικά κατά του χωριού Πολυάραβου ενώ επιχείρησε ολομέτωπη επίθεση κατά της δεύτερης γραμμής άμυνας. Εκεί όμως τον περίμεναν οι Έλληνες που τους αποδεκάτισαν χτυπώντας τους από τρεις μεριές συγχρόνως. Οι Άραβες σε αντιπερισπασμό άρχισαν να βάλουν με τα κανόνια τους εναντίον των θέσεων των Ελλήνων αλλά λόγω της μεγάλης κλίσεως του εδάφους και της δυσκολίας να κινηθούν οι τροχοί στην ανωμαλία του εδάφους δεν κατόρθωσαν και πολλά πράγματα. Οι Άραβες υστερούσαν επίσης γιατί αναγκαζόντουσαν να πολεμούν ακάλυπτοι, σε ανωφέρεια και σε πολύ δύσβατο έδαφος. Οι Έλληνες τουναντίον ήσαν καλά ταμπουρωμένοι και ευρίσκοντο σε πλεονεκτικότερη θέση.

Ο Ιμπραήμ ευρίσκετο επί τόπου και διηύθυνε πλέον ο ίδιος τις επιχειρήσεις. Σε μία νέα προσπάθεια διέταξε παραπλανητική μετωπική επίθεση κατά των αμυνομένων στη θέση Δερβέν Φούρκα, ενώ ο ίδιος με την υπόλοιπη δύναμή του δια της ατραπού Στενοδιάβατα και της ημιονικής οδού Πέρα Κάμπου βάδιζε κυκλικά προς τη Λάκκα Στεφανάκου για να βγει στα νώτα των Ελλήνων αμυνομένων. Είχε δώσει διαταγή, μόλις έφθανε εκεί να ενταθεί η μετωπική επίθεση των άλλων και να επιτεθούν συγχρόνως και δυναμικά εναντίον των αμυνομένων. Αν και το σχέδιο ήταν πολύ έξυπνο, ο συντονισμός δεν πέτυχε διότι το σώμα εκείνο που επετίθετο μετωπικά καθυστέρησε λόγω της αντίστασης των αμυνομένων και έπιασε η νύχτα. Έτσι η συντονισμένη και ταυτόχρονη επίθεση, μετωπική και πλευρική των εχθρικών τμημάτων εναντίον των αμυνομένων τελικά δεν έγινε.

Οι Έλληνες παρακολουθώντας τις κινήσεις του Ιμπραίμ εγκατέλειψαν τη νύχτα τη δεύτερη γραμμή άμυνας και ταμπουρώθηκαν στο χωριό. Έχοντας το πλεονέκτημα της νέας αμυντικής θέσης τους και το ηθικό πολύ ανεβασμένο σε αντίθεση με τους Άραβες που ήσαν πολύ κουρασμένοι, διψασμένοι και με ηθικό πολύ πεσμένο, η Τρίτη μέρα του πολέμου ξημέρωσε με τον Ιμπραήμ να έχει ανεβάσει όλο το στράτευμά του στον Πολυάραβο και αποφασισμένο να ξεμπερδεύει με το πρόβλημα του Πολυάραβου για να βαδίσει μπροστά και να χωρίσει τη Μάνη στα δύο.

Οι Ελληνικές δυνάμεις βέβαια ολοένα και ενισχύοντο από μαχητές που έφθαναν από όλα τα μέρη της Λακωνίας και τις γύρω περιοχές. Στις 8 το πρωί της Τρίτης μέρας ο Ιμπραίμ επετέθη μετωπικά, πλευρικά και με το πυροβολικό να βάλει από τη θέση Λάκκα του Στεφανάκου. Κατά τις 11 η ώρα οι Άραβες έφθασαν πλησιέστερα στους Έλληνες σε απόσταση βολής και άρχισαν να πυροβολούν ενώ κατά τις 2 είχαν καθηλωθεί εκεί που ευρίσκοντο λόγω των συνεχών βολών των αμυνομένων. Αφού είδαν οι Έλληνες ότι οι Άραβες ήσαν σε αυτή την κατάσταση και πολύ κουρασμένοι, βγήκαν από τα ταμπούρια τους και τους επιτέθηκαν με κραυγές αναγκάζοντές τους να υποχωρήσουν κυνηγώντας τους μέχρι την πρώτη θέση άμυνας κοντά στον Προφήτη Ηλία, έξω από το χωριό. Κάποιο τάγμα που επιχειρούσε πλευρική επίθεση από τα βουνά, μόλις έμαθε ότι οι υπόλοιποι καταδιώχθηκαν, διαλύσανε και αυτοί φεύγοντας προς διάφορες διευθύνσεις για να σωθούν. Μερικές μεμονωμένες διεισδύσεις που έγιναν στο χωριό και ιδιαίτερα προς την πηγή για νερό (δες περίπτωση Αναειπόνυφης) αντιμετωπίσθηκαν χωρίς πρόβλημα.

Η φιλόδοξη εκστρατεία του Ιμπραήμ δεν ευόδωσε και η Μάνη έμεινε για μία ακόμα φορά αδούλωτη.


Κατά την τριήμερη μάχη του Πολυάραβου οι απώλειες των Αράβων ήσαν 1.100 νεκροί και 1.400 περίπου τραυματίες οι δε των Ελλήνων (χάρη στο οχυρό της θέσης τους), 28 νεκροί και 75 τραυματίες από τους οποίους 5 γυναίκες

Ο Ιμπραήμ Πασάς, μία ισχυρή φυσιογνωμία της εποχής του, υπέστη νέα μεγάλη ταπεινωτική ήττα από τους Μανιάτες κατά την τριήμερη μάχη του Πολυάραβου. Ντροπιασμένος, συγκέντρωσε τα στρατεύματά του και υπό το φως των γεγονότων και τις πρόσφατες οδυνηρές εμπειρίες του, επανεκτίμησε τη γενική και την ειδική κατάσταση που αντιμετώπιζε. Αντιλήφθηκε ότι η πολεμική αξία των Μανιατών σε συνδυασμό με την ιδιαιτερότητα του εδάφους της Μάνης, ορεινού, διακεκομμένου, δύσβατου και χωρίς συγκοινωνίες διέγραφε για τον στρατό του πολύ σοβαρό κίνδυνο για την ανάληψη παρόμοιων επιχειρήσεων όπου οι Μανιάτες απέδειξαν ότι υπερείχαν κατά πολύ των Αράβων, καθιστάμενοι σχεδόν αήττητοι, αποφάσισε λοιπόν να εκαταλείψη την Μάνη και αποσύρθηκε στις Κροκεές και ακολούθως στο Έλος και Μονεμβασιά. Στη συνέχεια επανήλθε στην Τρίπολη εγκαταλείποντας οριστικά την Λακωνία. Τον Νοέμβριο του 1826 πήγε στη Μεθώνη για να βγάλει τον χειμώνα μετά δε τη γνωστή ναυμαχία του Ναυαρίνου εγκατέλειψε οριστικά την Ελλάδα και γύρισε στην Αίγυπτο.

Λένε ότι αν περπατήσεις κάποια ημέρα με αέρα στα ερημωμένα πλέον σοκάκια του χωριού Πολυάραβος, θα ακούσεις στο βάθος βοή πολεμική. Εάν μάλιστα κατευθυνθείς μέσω του καλντερημωτού δρόμου προς το Δερβέν Φούρκα θα ακούσεις καθαρά τα καριοφίλια να βροντάνε και τα αγκωνάρια να κυλάνε από το τρεχοβολητό των αγωνιστών του Πολυάραβου. Με λίγη φαντασία δε, θα διακρίνεις ανάμεσα στα βράχια και τα φυλλώματα κάποιες σκιές να κυνηγάνε τους «άπιστους».

Είναι τραγικό να σκέπτεσαι ότι το ερημωμένο αυτό χωριό υπήρξε κάποτε η έδρα του Δήμου Πολυάραβου. Ο μετέπειτα Δήμος Μαλευρίου (ο μεγαλύτερος Δήμος της Λακωνίας) είχε για έμβλημα την ηρωίδα Ελένη Αναειπόνυφη που στο πρόσωπό της τιμήθηκε η Πολυαραβίτισσα γυναίκα και κατά επέκταση η Μανιάτισσα. Το στιγμιότυπο που έκανε θρύλο τη νύφη του Αναϊπάκου (Αναειπόνυφη) που σκότωσε τον Άραβα στρατιώτη στη βρύση του χωριού περιγράφει ο Σπυρίδων Τρικούπης στην «Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως».

«Η Ελένη Αναειπόνυφη, βαστώσα τα δύο ανήλικα τέκνα της και καταδιωκομένη υπό τινος Αιγυπτίου, έφευγε προς το όρος του Πολυαράβου. Ο Αιγύπτιος έδραξε την συρομένην άκραν και επροσπάθει να κρατήση τοιουτοτρόπως την φεύγουσαν. Αλλ’ αυτή, αφήσασα κατά γης τα τέκνα, έδραξε την άλλην άκραν, όπου ευρίσκετο δεδεμένος ο θησαυρός της, δέκα δίστηλα. Αισθανθείσα δε ότι η ζώνη ετεντώθη, απέλυσεν αίφνης την άκραν και πεσόντα ύπτιον τον Αιγύπτιον ετραυμάτισε δια της ιδίας αυτού λόγχης και έσωσεν εαυτήν, τα τέκνα και τον θησαυρόν.

Την περιγραφή αυτή χρησιμοποίησε ο αρχαιολόγος Π. Ευστρατιάδης και φιλοτεχνήθηκε η ηρωική αυτή πράξη σαν έμβλημα του Δήμου Μαλευρίου το 1871.

Αξίζει όμως να αναφερθεί ένα ακόμα επεισόδιο κατά τη μάχη του Πολυάραβου που αφορά την παρ ολίγον δολοφονία του Ιμπραήμ. Η ιστορία αυτή έχει ως εξής:

Κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων εναντίον των Ελλήνων έγινε δολοφονική απόπειρα εναντίον του ίδιου του Ιμπραήμ. Πέντε τολμηροί νέοι από τα Σκυφιάνικα αποφάσισαν να τον σκοτώσουν για να απαλλάξουν μια και καλή τη Μάνη και όλη την Ελλάδα. Για τον σκοπό αυτό, βγήκαν από το χωριό και δια μέσου ανωμάλων και απότομων χαραδρών έφθασαν έρποντες στο διπλανό βουνό όπου ήταν εγκατεστημένος μαζί με τους επιτελείς του ο Ιμπραήμ ο οποίος περιστοιχίζετο από πολλούς αξιωματικούς και επιτελείς. Αθέατοι, ένας από αυτούς σημάδεψε με προσοχή έναν από αυτούς, που ήταν όμως αξιωματικός και όχι ο ίδιος ο Ιμπραήμ ξεγελασθείς από την πλουμιστή φορεσιά που φόραγε και τον σκότωσε. Στον πανικό της δολοφονίας οι πέντε νεαροί τράπηκαν σε φυγή, αλλά δυστυχώς ο Ιμπραήμ γλίτωσε ο οποίος όμως πολύ φοβήθηκε και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το παρατηρητήριό του.

Βιβλιογραφία για την τριήμερη μάχη του Πολυάραβου δεν υπάρχει μεγάλη παρά μόνο αυτή των Γεωργ. Κουμανάκου (ΗΩΣ - 1963, «Καπετάν Ζαχαριάς» - Φύλλο 12, 1997) του Πέτρου Γ. Καρακασσώνη («Ιστορία της Τριημέρου μάχης του Πολυαράβου», του Σωκρ. Β. Κουγέα («Λόγοι Εκατονταέτηροι») του Γιάννη Ρουμελιώτη («Καπετάν Ζαχαριάς» - Φύλλο 29 και 30, 2000) του Σπυρ. Τρικούπη («Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως»), Χειρόγραφο του Ιωάννη Θ. Φουρίδη («Καπετάν Ζαχαριάς» Φύλλο 18 1998).

mani.org.gr         https://www.stoxos.gr/2023/08/28_0789935585.html

Ο μαρτυρικός θάνατος από τον τουρκικό όχλο, του Μητροπολίτη Σμύρνης Χρυσόστομου, κατά τη Μικρασιατική Καταστροφή

 

ΣΤΟΧΟΣ

  Σαν σήμερα, 27 Αυγούστου 1922, κατά τη Μικρασιατική Καταστροφή, ο Μητροπολίτης Σμύρνης Χρυσόστομος, βρίσκει μαρτυρικό θάνατο από τον τουρ...

 

Σαν σήμερα, 27 Αυγούστου 1922, κατά τη Μικρασιατική Καταστροφή, ο Μητροπολίτης Σμύρνης Χρυσόστομος, βρίσκει μαρτυρικό θάνατο από τον τουρκικό όχλο.

Ο Χρυσόστομος Καλαφάτης (8/1/1867 – 27/81922) ήταν Έλληνας Μικρασιάτης επίσκοπος και θεολόγος ο οποίος διετέλεσε Μητροπολίτης Δράμας και Σμύρνης. Είναι άγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας και η μνήμη του τιμάται την Κυριακή προ της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού.
Το πολύπλευρο έργο του ως Μητροπολίτης Σμύρνης

Αφού διετέλεσε Μητροπολίτης Δράμας, Φιλίππων και Ζιχνών, από το 1902 έως το 1910, στις 11 Μαρτίου 1910 ο Χρυσόστομος μετετέθη στη Σμύρνη, ως Μητροπολίτης Σμύρνης. Στη Σμύρνη συνέχισε τους εθνικούς αγώνες, οργανώνοντας μάλιστα πάνδημο συλλαλητήριο ώστε να καταγγείλει τις βιαιότητες των Βουλγάρων στη Μακεδονία εναντίον των Ελλήνων και την υποστήριξη των τουρκικών αρχών προς τη βουλγαρική προπαγάνδα.

Το πολύπλευρο έργο του επεκτάθηκε σε όλα τα επίπεδα της κοινοτικής ζωής – ποιμαντικό, εθνικό, κοινωνικό, εκπαιδευτικό, φιλανθρωπικό – με πρωτοποριακή πρωτοβουλία το μεγάλο κοινωνικό έργο δημιουργίας ευαγών ιδρυμάτων και αθλητικών εγκαταστάσεων για τη νεολαία.

Κατά τον πρώτο διωγμό των Μικρασιατών (επί Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου) βοήθησε πολλές οικογένειες με ναυλωμένα πλοία να διασωθούν σε ασφαλείς τόπους. Παράλληλα, επικοινωνούσε συνεχώς με Οθωμανούς αξιωματούχους και εξηγούσε με συνεντεύξεις κι επιστολές για τον διωγμό των Ελλήνων της Ανατολής σε πρόσωπα στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Ο τότε πρέσβης της Γερμανίας στην Κωνσταντινούπολη, Βόλφ Μέττερνιχ, γράφει σχετικά με τον Χρυσόστομο: “…Δεν γνωρίζω προσωπικώς τον αρχηγόν της Ορθοδόξου Εκκλησίας Σμύρνης. Αλλά από τας εκθέσεις της πρεσβείας δύναμαι να βεβαιώσω ότι ο ελληνικός κλήρος της Σμύρνης κατά την αγωνιώδη περίοδο των ταραχών εξήρθη εις το ύψος του καλυτέρου επί της γης κλήρου, του Αγγλικανικού. Επικεφαλής αυτού του κλήρου ο Μητροπολίτης Σμύρνης, μαζί με τρεις άλλους εκτοπισθέντες επισκόπους, είχε το θάρρος να εξαπολύση εις τα τέσσαρα σημεία του ορίζοντος τας φλογεράς διαμαρτυρίας του, ενώ εγνώριζεν ότι ίστατο επί ηφαιστείου”.

Ο υπουργός θρησκευμάτων του Σουλτάνου ζήτησε την ανάκληση του από τη Σμύρνη καθώς οι τουρκικές αρχές είχαν θορυβηθεί έντονα από την πολυσχιδή δράση του υπέρ του Ελληνισμού. Στις 20 Αυγούστου 1914 Τούρκοι αστυνομικοί απομακρύνουν τον Μητροπολίτη και τον οδηγούν στην Κωνσταντινούπολη. Ο Χρυσόστομος επιστρέφει στη Σμύρνη μετά την Ανακωχή του Μούδρου το 1918, ενώ η υποδοχή του πίσω στην πρωτεύουσα της Ιωνίας ήταν παλλαϊκή.

Κατά τα έτη 1919 έως 1922, οπότε και η περιοχή της Σμύρνης βρισκόταν υπό Ελληνική Διοίκηση, ο Χρυσόστομος αποτελούσε τον εθνάρχη του Μικρασιάτικου Ελληνισμού. Μάλιστα ήταν ο εμπνευστής της «Μικρασιατικής Άμυνας» για τη δημιουργία αυτόνομου κράτους σε περίπτωση ήττας του ελληνικού στρατού. Η κατάρρευση του Μικρασιατικού μετώπου τον Αύγουστο του 1922 απογοήτευσε τον Χρυσόστομο, ο όποιος αποδοκίμασε τα σχέδια των Μεγάλων Δυνάμεων για την απομάκρυνση του Ελληνικού στοιχείου από τη Μικρά Ασία, ενώ ταυτόχρονα ζητούσε έντονα από την Ελληνική Κυβέρνηση τρόπους, έως την ύστατη, ώρα για τη διάσωση του Ελληνισμού από την επερχόμενη σφαγή.
Ο μαρτυρικός θάνατος

Παρά τις προτάσεις που του έγιναν να αποχωρήσει ασφαλής από τη Σμύρνη καθώς το μέτωπο κατέρρεε, ο Χρυσόστομος αρνήθηκε να εγκαταλείψει το ποίμνιό του. Στον Μητροπολιτικό Ναό της Αγίας Φωτεινής τέλεσε την τελευταία του Θεία Λειτουργία ενθαρρύνοντας τους φοβισμένους πιστούς που είχαν κατακλύσει της εκκλησία.

Το απόγευμα της 27ης Αυγούστου, Τούρκος αρχιαστυνόμος μαζί με ένοπλους στρατιώτες, μετέβη στα γραφεία της Μητρόπολης Σμύρνης και διέταξε τον Χρυσόστομο να παρουσιαστεί στον Τούρκο στρατιωτικό διοικητή Νουρεντίν πασά, μαζί με τους Έλληνες Δημογέροντες της Σμύρνης Γεώργιο Κλιμάνογλου και Νικόλαο Τσουρούκτσογλου.

Ο Μητροπολίτης Χρυσόστομος προσήχθη ενώπιον του Νουρεντίν στο Διοικητήριο. Εκεί ο τούρκος διοικητής τον κατηγόρησε για τη φιλελληνική του στάση και τις ενέργειές του εναντίον του τουρκικού έθνους και αφού τον εξύβρισε τον παρέδωσε στους εξαγριωμένους Τούρκους που είχαν κατακλύσει την πλατεία του Διοικητηρίου.

Πρώτοι δολοφονήθηκαν από τους Τούρκους οι δύο Δημογέροντες Γεώργιος Κλιμάνογλου και Νικόλαος Τσουρουκτσόγλου. Ο Μητροπολίτης Χρυσόστομος βασανίσθηκε, τυφλώθηκε και διαμελίστηκε από τον τουρκικό όχλο βρίσκοντας έτσι μαρτυρικό θάνατο, στις 27 Αυγούστου 1922
Ανακήρυξη Αγίου

Η Ορθόδοξη Εκκλησία τον ανακήρυξε Άγιο ως Ιερομάρτυρα.

Η μνήμη του “Αγίου Χρυσοστόμου Σμύρνης” και των συν αυτώ Αγίων αρχιερέων Γρηγορίου Κυδωνιών, Αμβροσίου Μοσχονησίων, Προκοπίου Ικονίου, Ευθυμίου Ζήλων καθώς και των κληρικών και λαϊκών που σφαγιάσθηκαν κατά τη Μικρασιατική Καταστροφή» εορτάζεται την Κυριακή προ της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού (Σεπτέμβριος)          https://www.stoxos.gr/2023/08/blog-post_7182.html

Έβρος: Πολίτες εκ νέου αναγκάζονται να συλλάβουν μόνοι τους παράνομους αλλοδαπούς για εμπρησμό – «Άλλοι 4 επενδυτές»

 

Προστατεύουν τους εαυτούς τους, τις οικογένειες και τις περιουσίες τους από τη στιγμή που δεν το κάνει το κράτος

Newsroom | email: info@pronews.gr

Λίγες μέρες μετά την ενέργεια τριών πολιτών από την Αλεξανδρούπολη να συλλάβουν και να κλειδώσουν σε τρέιλερ φορτηγού 13 παράνομους αλλοδαπούς ένα νέο βίντεο έρχεται στο «φως» της δημοσιότητας το οποίο δείχνει άνδρες να συλλαμβάνουν άλλους τέσσερις οι οποίοι θα προχωρούσαν σε εμπρησμό!

Το ελληνικό κράτος δεν μπορεί να ασκήσει το ίδιο τα καθήκοντά του και να προστατέψει τους κατοίκους, τις οικογένειές τους και τις περιουσίες τους και έτσι αναλαμβάνουν να το κάνουν οι ίδιοι.

Το νέο βίντεο, που το ανέβασε ο Walandi Abrassis εμφανίζει τον ίδιο, να φορά στολή παραλλαγής, με τη βοήθεια άλλων ανθρώπων, να έχουν συλλάβε» τέσσερις παράνομους αλλοδαπούς που βρίσκονται στο έδαφος. Ένας εξ αυτών φαίνεται να έχει τραυματιστεί και να πονά.

Ο χρήστης μάλιστα, κατηγορεί τα θύματα για εμπρησμό και φωνάζει στην κάμερα: «Άλλους τέσσερις, άλλους τέσσερις καλούς επενδυτές… Βλέπετε; Μέρα μεσημέρι. Πού είναι οι Αρχές; Πού είναι οι Αρχές; Πού είναι οι Αρχές; Άλλους τέσσερις επενδυτές. Παίρνουμε τηλέφωνο την αστυνομία, δεν βγάζει δίκτυο. Δεν βγάζει δίκτυο. Άλλοι τέσσερις επενδυτές. Καίγεται εδώ, καίγεται ο τόπος καίγεται. Κι είδαμε ο στρατός κι η πυροσβεστική καθόταν. Επάνω καίγονται οι κορυφές και δεν έρχεται ούτε αεροπλάνο να τα σβήσει. Τι γίνεται ρε παιδιά; Τι γίνεται ρε παιδιά; Άλλους τέσσερις επενδυτές εδώ. Τι κάνουμε;».

Το περιστατικό, όπως αναφέρει, γίνεται κοντά σε χωριό του Έβρου. Μετά από αντιδράσεις των γνωστών… «δικαιωματιστών», κατέβασε το βίντεο από τον λογαριασμό του.

Ωστόσο, σε νεότερη ανάρτησή του μιλά για «τα παιδάκια του Σόρος» που «δεν ξέρουν πού είναι ο Έβρος» και ήρθαν να τους «βγάλουν φασίστες».

Μια φωτογραφία χίλιες λέξεις: Ακολούθησε το pronews.gr στο Instagram για να «δεις» τον πραγματικό κόσμο!

https://www.pronews.gr/amyna-asfaleia/esoteriki-asfaleia/evros-polites-ek-neou-anagkazontai-na-syllavoun-monoi-tous-tesseris-paranomous-allodapous-gia-emprismo-vinteo/

Πατ Πατλ: Ο ξεχασμένος ήρωας που θυσιάστηκε για την Ελλάδα

 

Ο επισμηναγός της RAF Μάρμαντιουκ Τόμας Σαιντ Τζον Πατλ, γνωστός με το υποκοριστικό «Πατ» ή «Pat Pattle» γεννημένος στη Νότια Αφρική κατέχει ένα αξιοζήλευτο ρεκόρ για το οποίο όμως, δεν είναι τόσο γνωστός όσο θα έπρεπε: Είναι ο πιλότος της βρετανικής Κοινοπολιτείας με τις περισσότερες καταρρίψεις κατά των Β’ ΠΠ

27.08.2023 | 20:41

Newsroom | email: info@pronews.gr

Κατέρριψε πάνω από 50 γερμανικά και ιταλικά αεροσκάφη σε διάστημα μόλις 8,5 μηνών. Έπεσε ηρωικά μαχόμενός στην μεγάλη αερομαχία των Αθηνών, στις 20 Απριλίου του 1941.

Ο Πατ Πατλ γεννήθηκε στο Μπάτεργουωρθ της Νότιας Αφρικής στις 3 Ιουλίου 1914, γιος Άγγλων που είχαν µετοικήσει στη Νότια Αφρική, πέρασε οικονοµικά δύσκολα παιδικά χρόνια.

∆ούλεψε για ένα διάστηµα σε πρατήριο καυσίµων αλλά και σε ορυχεία της Νότιας Αφρικής. Για λόγους βιοπορισµού ο Πατ επιδίδονταν και στο κυνήγι, κάτι που αποδείχθηκε εξαιρετικά χρήσιµο για την υπόλοιπη καριέρα του.

Σε ηλικία 18 ετών εντυπωσιάστηκε µε τα αεροπλάνα, κάτι που του έγινε έµµονη ιδέα θέλοντας να γίνει πιλότος.

Επιδίωξε την ένταξή του στην Αεροπορία της χώρας του και έτσι αιτήθηκε την ένταξή του στην SAAF το 1932 περιµένοντας για πολλούς µήνες µέχρι να λάβει απάντηση.

Ήταν ένας από 30 συνολικά υποψήφιους που διαγωνίζονταν για τρεις και µόνο θέσεις. Στις 22 Μαρτίου του 1933 κλήθηκε τελικά σε συνέντευξη, αλλά απορρίφθηκε λόγω µη επαρκούς πτητικής εµπειρίας. Ο Πατλ όµως συνέχισε να αναζητά µια λύση.

Πήγε στο Γιοχάνεσµπουργκ, όπου άρχισε να παίρνει µαθήµατα για πιλότος. Για να χρηµατοδοτήσει την προσπάθειά του αυτή δούλεψε ως µηχανικός σε ένα χρυσορυχείο και για να κάποιο διάστηµα το όνειρο να γίνει πιλότος άρχισε να υποχωρεί.

Μια αγγελία όµως από την βρετανική Αεροπορία  η οποία ζητούσε εθελοντές βραχύβιας κατάταξης (πέντε έτη) τον οδήγησε στην Βρετανία στις 30 Απριλίου του 1936 όπου έγινε δεκτός στην RAF.

Το 1937 αποφοιτά µε τον βαθµό του Ανθυποσµηναγού µε έπαινο στην ευστοχία και µετατίθεται στην 80η Μοίρα της RAF.

Υπηρεσία στην Βόρεια Αφρική

Στις 29 Απριλίου του 1938 θα βρεθεί στην Αίγυπτο όπου βρισκόταν η 80η Μοίρα µε κύρια αποστολή την προστασία της διώρυγας του Σουέζ.

Εκεί ο Πατλ αναλαµβάνει διοικητής Σµήνους επιχειρώντας µε τα τελευταία διπλάνα δίωξης  της RAF, τα Gloster Gladiator.

Ο Πατλ θα σηµειώσει τις δύο πρώτες του καταρρίψεις στις  4 Αυγούστου του 1940 στο Σίντι Μπαράνι, της Αιγύπτου, όπου θα καταρρίψει ένα αεροσκάφος εγγύς υποστήριξης Βa.65 και ένα καταδιωκτικό CR.42, και τα δύο της ιταλικής Αεροπορίας (Regia Aeronautica).

Εκεί θα όµως θα καταρριφθεί και ίδιος και µετά από δύο ηµέρες περιπλάνησης στην έρηµο θα επιστρέψει στη βάση του.  Στις 3 Σεπτεµβρίου 1940 προβιβάζεται σε Υποσµηναγό.

Αεροµαχίες στην Ελλάδα

Τον Οκτώβριο του 1940, ο πόλεµος θα εξαπλωθεί στα Βαλκάνια µε την ιταλική εισβολή στην Ελλάδα.

Τον Νοέµβριο του 1940 η Μοίρα του Πατλ µεταφέρεται αρχικά στη Λάρισα. Η εξαίρετη ικανότητά του στις βολές µε απόκλιση  αλλά και η πτητική του δεινότητα αξιοποιώντας στο µέγιστο δυνατό βαθµό το Gloster Gladiator το οποίο υστερούσε σε επιδόσεις έναντι των προηγµένων ιταλικών αεροσκαφών (όπως τα Fiat G.50 ή τα  Macchi C.200) θα τον φέρουν στην πρώτη σειρά των διακρίσεων έχοντας ήδη 11 καταρρίψεις  µέχρι τον ∆εκέµβριο του  1940, όλες στο ελληνο-ιταλικό µέτωπο.

Παρ΄όλα αυτά υπάρχουν ενδείξεις για τουλάχιστον άλλες 10 µε 15 καταρρίψεις, οι οποίες όµως ήταν δύσκολο να επιβεβαιωθούν καθώς τα συντρίµµια των ιταλικών αεροσκαφών ήταν πολύ δύσκολο να εντοπιστούν κάτω από τις αντίξοες καιρικές συνθήκες στις οροσειρές της βορείου Ηπείρου.

Η Μοίρα του στη συνέχεια θα µεταφερθεί στα Ιωάννινα, στο αεροδρόµιο της Παραµυθιάς. Καθ´όλο τον ∆εκέµβριο του 1940 ο Πατλ οδηγεί το σµήνος του σε νικηφόρες αεροµαχίες που στοιχίζουν ακριβά στην ιταλική Αεροπορία. Εντούτοις οι αντίξοες καιρικές συνθήκες  σε συνδυασµό µε το ανύπαρκτο εφοδιαστικό δίκτυο γρήγορα οδήγησαν τα αεροσκάφη της Μοίρας της RAF σε καθήλωση.

Στις 11 Φεβρουαρίου 1941 απονέµεται στον Πατλ ο «Σταυρός ∆ιακριµένων Πτήσεων» (DFC) και στις 18 Μαρτίου 1941, µετά από 3 διαδοχικές καταρρίψεις πάνω από τη Χιµάρα, του προστίθεται και µια διεµβολή (bar), ενώ ως εκείνη τη στιγµή φέρεται να έχει στο ενεργητικό του 23 βεβαιωµένες καταρρίψεις.

Σύντοµα ο Πατλ προάγεται σε Σµηναγό και αναλαµβάνει διοικητής µιας νέας Μοίρας, της 33ης, η οποία εφοδιάζεται µε τα νέα καταδιωκτικά Hawker Hurricane Μκ 1.

Συγκριτικά µε τα διπλάνα Gladiator, ο εξοπλισµός της Μοίρας µε τα Hurricane αντιπροσώπευσε ένα άλµα προς το εµπρός. Γρήγορα, ευέλικτα και εξοπλισµένα για πρώτη φορά µε 8 πολυβόλα τα αεροσκάφη µπορούσαν να ανταγωνιστούν µε καλύτερους όρους τα ιταλικά και αργότερα τα γερµανικά αεροσκάφη, παρά το γεγονός ότι το MkI θεωρείτο ήδη κατώτερο των Bf 109E.

Όποια όµως και αν η ήταν η βελτίωση των επιχειρησιακών συνθηκών για την RAF αυτή εξανεµίστηκε γρήγορα καθώς η υπεροπλία των δυνάµεων του Άξονα ήταν καταθλιπτική.

Πετώντας µε Hawker Hurricane ο Πατλ θα επιφέρει ισχυρό πλήγµα  απέναντι στην ιταλική Αεροπορία.

Οι Ιταλοί σαστισµένοι αναφέρουν ότι τους επιτίθενται καταδιωκτικά Spitfire κάτι που όµως δεν ήταν αληθές. Με την γερµανική εισβολή στην Ελλάδα στις 6 Απριλίου 1941, το έργο των δυνάµεων της RAF θα γίνει ακόµη δύσκολο.

Ο Πατλ δεν θα αργήσει να σηµειώσει τις πρώτες του καταρρίψεις και κατά της Luftwaffe. Πάνω από τα  ελληνοβουλγαρικά σύνορα στο Πετρίτσι θα καταρρίψει δύο BF-109E, που ανήκουν στην περίφηµη Μοίρα JG 27 των Γερµανών Άσσων.

Στην συνέχεια καταρρίπτει ακόµα τέσσερα 109Ε, όπου µάλιστα ένα εκ των οποίων θα πραγµατοποιήσει αναγκαστική προσγείωση στο αεροδρόµιο της Λάρισας και του οποίου οι φωτογραφίες εµφανίζονται σύντοµα µε σχετικούς τίτλους στον ελληνικό Τύπο.

Η Μάχη των Αθηνών

Ο τίτλος «Η Μάχη των Αθηνών» αποδόθηκε εκ των υστέρων από τις 14 έως και τις 20 Απριλίου πάνω από την Αττική παραπέµποντας στην «Η Μάχη της Αγγλίας», όπου η ασθενέστερη RAF αντιµετώπισε έναν αριθµητικά ανώτερο αντίπαλο, τη Luftwaffe.

Στην προκείµενη περίπτωση οι αναλογίες είναι κατά πολύ χειρότερες. Με την ελληνική Αεροπορία στο τέλος της οποιασδήποτε αντοχής της και µε τις αγγλικές δυνάµεις σε συνεχή υποχώρηση, η RAF µε τα τελευταία της κατάλοιπα, κάπου 25 αεροσκάφη δίωξης συνολικά, αντιµετώπισε µια αντίπαλη δύναµη που αριθµούσε κάπου 200 αεροσκάφη δίωξης και 300 βοµβαρδιστικά εφορµώντας  από τα αεροδρόµια της Λάρισας, του Βόλου, Τανάγρας και Αµφίκλειας.

Υπό αυτές τις συνθήκες η παρουσία της RAF ήταν πλέον περισσότερο συµβολική παρά το γεγονός ότι αυτή η µικρή δύναµη κατάφερε να πραγµατοποιήσει, καταρρίψεις γερµανικών βοµβαρδιστικών που επιτίθονταν κυρίως σε πλοία, στον Βόλο, στη Χαλκίδα και στην Αττική.

∆ύο καταστροφικές µαζικές επιθέσεις της Luftawaffe, καταφέρνουν να σπείρουν το χάρος στον ναύσταθµο της Σαλαµίνας, να καταστρέψουν στο έδαφος αεροπλάνα στη ∆εκέλεια και να κάνουν ζηµιά στην Μοίρα του Πατλ που έχει την βάση της στην Ελευσίνα.

Ο επόµενος στόχος των Γερµανών ήταν  τα πλοία που προσπαθούσαν να φυγαδεύσουν τα υποχωρούντα συµµαχικά στρατεύµατα.

Ο Πατλ οδηγεί ακατάπαυστα τα ελάχιστα (12 περίπου στον αριθµό) Hurricane που είχαν αποµείνει  εναντίον των γερµανικών βοµβαρδιστικών και µάλιστα µεταξύ 14 και 19 Απριλίου θα καταρρίψει ακόµη έξι.

Η 20η Απριλίου όµως του 1941, έµελλε να είναι και η τελευταία για τον Βρετανό Άσσο.

Μια µεγάλη δύναµη της Luftwaffe  συγκεντρώνεται απ’ τον βορρά µε στόχο τον Φαληρικό Κόλπο. Στην Ελευσίνα η 33η Μοίρα  παρατάσσει µόνο 12 αξιόµαχα αεροπλάνα.

Η πρώτη δύναµη της Luftwaffe περιλαµβάνει βοµβαρδιστικά – αναγνωριστικά που συντονίζουν την επίθεση και κατ’ αρχήν υπερίπτανται µε κύκλους πάνω από τις περιοχές του Ταύρου και της Καλλιθέας επιβλέποντας το Φάληρο και επιλέγοντας στόχους.

Η 33η Μοίρα απογειώνεται αµέσως µε µια οµάδα 7 αεροσκαφών για  να επιτεθεί σε αυτήν την δύναµη, ενώ ο Πατλ απογειώνεται µετά από λίγο µε τα υπόλοιπα 5, υπολογίζοντας να αντικαταστήσει στον αέρα το πρώτο σµήνος όταν θα του εξαντλούνταν τα καύσιµα και τα πυροµαχικά.

Ο Πατλ δεν δίστασε ούτε στιγµή να απογειωθεί και αυτός παρά το γεγονός ότι επρόκειτο για αποστολή χωρίς επιστροφή.

Όχι λόγω της γερµανικής αριθµητικής υπεροχής, αυτή την αντιµετώπιζαν όλοι οι πιλότοι της 33ης Μοίρας που βρίσκονταν στον αέρα, αλλά γιατί ήταν άρρωστος µε πολύ υψηλό πυρετό (39 C) έχοντας  την διαταγή να µην πετάξει «παρά µόνο αν αυτό κρίνονταν απολύτως απαραίτητο».

Με τον ίδιο να «ψήνεται» στον πυρετό, έχοντας εκ των πραγµάτων µειωµένα αντανακλαστικά και αντίληψη της περιβάλλουσας κατάστασης, ο Πατλ ήταν ουσιαστικά σε µια αποστολή αυτοκτονίας. Παρ΄όλα αυτά δεν δίστασε ούτε στιγµή.

Τη στιγµή που το Σµήνος των 5 Hurricane φτάνει  πάνω από το Φάληρο και οι συνάδελφοί του αγωνίζονται κυριολεκτικά για την επιβίωσή τους, απέναντι σε δεκάδες γερµανικά Bf-109E και Bf-110C, το βλέµµα του πέφτει αµέσως στον επίσης παλαίµαχο του αλβανικού Μετώπου, τον Γουίλλιαµ Γουντς, τον οποίον κυνηγούν τρία Bf-109.

Ο Γουντς αγωνίζεται να επιστρέψει προς την Ελευσίνα, κάνοντας απελπισµένους ελιγµούς διαφυγής προς τον νότο. Ο Πατλ ακολουθεί τα γερµανικά και καταρρίπτει το ένα, αλλά δέχεται επίθεση από δύο άλλα.

Για τελευταία φορά τον είδαν νεκρό µέσα στο πιλοτήριό του να βυθίζει σχεδόν κάθετα στο ίδιο περίπου σηµείο µε τον Γουντς, κάπου λίγα χιλιόµετρα έξω απ’ την Ψυττάλλεια.

Στην απελπισµένη εκείνη αεροµαχία, εντούτοις, οι σύντροφοι του Πατλ κατέρριψαν συνολικά 22 γερµανικά αεροπλάνα, χάνοντας από την πλευρά τους 5 πράγµα που αποδεικνύει αφενός την εξαιρετική τους αποτελεσµατικότητα κάτω από πολύ αντίξοες συνθήκες, αφ ετέρου δε παρουσιάζει ένα ρεκόρ αναλογίας (1:4) πολύ µεγαλύτερο από εκείνο που παρουσίασαν οι συνάδελφοί τους στην Μάχη της Αγγλίας.

Επίλογος

Ο ιστορικός Αντριου Τόµας στο βιβλίο του Hurricane Aces 1941–1945 αναφέρει ότι το συνολικό «σκορ» του Πατλ ήταν 57 καταρρίψεις.

Αλλά ο Πατλ σκοτώθηκε στις αρχές σχεδόν του 2ου Παγκοσµίου Πολέµου, ενώ πολέµησε σε δευτερεύοντα µάλλον για τους Άγγλους µέτωπα, την ώρα που άλλα ονόµατα µε πολύ λιγότερες νίκες και αρετές έγιναν πασίγνωστα αργότερα κι ενώ το δικό του έπαψε να µνηµονεύεται όσο συχνά θα του άξιζε, αν όχι ίσως και ξεχάστηκε για πολύ µεγάλο διάστηµα.

Το όνοµά του αναφέρεται και στο βιογραφικό έργο του συµπολεµιστή του στην Μάχη των Αθηνών και αργότερα διάσηµου συγγραφέα Ρόαλντ Νταλ, «Going Solo».

Στο βιβλίο αυτό ο Πατλ περιγράφεται σαν ένας µοναδικός πιλότος και ηγέτης, που επηρέασε άµεσα τους συντρόφους του στο δύσκολο έργο που είχαν να αντιµετωπίσουν.

Η προαγωγή του µάλιστα σε Επισµηναγό δεν έφτασε ποτέ στην Ελευσίνα και τα σχετικά έγγραφα της προαγωγής του καταστράφηκαν στην υποχώρηση. Γι’ αυτό το λόγο σε µερικά άρθρα αναφέρεται ως Σµηναγός, τον επίσηµο βαθµό που έφερε την ώρα του θανάτου του.

Το όνοµα του Πατλ αναφέρεται στο Μνηµείο της Κοινοπολιτείας στο Ελ Αλαµέιν αφιερωµένο σε όλους τους πιλότους που πολέµησαν στην Ανατολική Μεσόγειο και Αφρική, αλλά που δεν είχαν την τύχη να έχουν τάφο.

Η Ελλάδα, για την οποία πολέµησε και έπεσε δεν τον τίµησε ποτέ. Ούτε ένας δρόµος, µε το όνοµα του ούτε µια προτοµή κάπου στην Ελευσίνα για να θυµίζουν τον ξεχασµένο ήρωα.                                          https://www.pronews.gr/istoria/pat-patl-o-ksexasmenos-iroas-pou-thysiastike-gia-tin-ellada/