«Το όραμα του για τα δικαιώματα της τουρκικής μειονότητας πρέπει να γίνει πραγματικότητα κάποια μέρα» Εκείνοι που πρέπει πως αφήνουν τον...
«Το όραμα του για τα δικαιώματα της τουρκικής μειονότητας πρέπει να γίνει πραγματικότητα κάποια μέρα»
Εκείνοι που πρέπει πως αφήνουν τον εσωτερικό εχθρό και αλωνίζει πανελεύθερα;
Στο μνημόσυνο αλλά και στην εκδήλωση που πραγματοποίησαν στην Κομοτηνή οι πασίγνωστοι τουρκόψυχοι για τον Αχμέτ Σαδίκ, συμμετείχε και η σλαβόψυχη Ευγενία Νατσουλίδου σαν εκπρόσωπος της ύποπτης ΑΜΚΕ "Κρστε Μισιρκοβ". Μάλιστα όχι μόνο κατέθεσε στεφάνι στον τάφο του, αλλά εκφώνησε και ομιλία καθώς ήταν επίσημη προσκεκλημένη του τουρκοκόμματος DEB που ίδρυσε ο Σαδίκ. Σε αυτήν έπλεξε το εγκώμιό του, αναφερόμενη μονίμως σε «τουρκική» και «μακεδονική μειονότητα», μη τυχόν και μείνει κανείς που δεν θα καταλάβει το κοινό μέτωπο που έχουν συστήσει κατά της Ελλάδας.
"Αξιότιμοι Κυρίες και Κύριοι,
πρώτα απ’ όλα θέλω να ευχαριστήσω την οικογένεια Ισικ Σαδικ Αχμετ και την ηγεσία του κόμματος DEB για την πρόσκληση να παραβρεθώ σήμερα σε αυτήν την εκδήλωση στην μνήμη του αείμνηστου ηγέτη και ιδρυτή του κόμματος DEB, Αχμετ Σαδικ, που αγωνίστηκε με θάρρος για τα κατοχυρωμένα, από τις διεθνείς συνθήκες, δικαιώματα της Τουρκικής Μουσουλμανικής μειονότητας που είχαν αγνοήσει όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις από το 1923 και μετά!
Η απομόνωση, η αδικία, οι διακρίσεις, οι διωγμοί που η Τουρκική μειονότητα υπέμενε όλα αυτά τα χρόνια, δηλαδή από την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης μέχρι και σήμερα, για τον Γιατρό Αχμετ Σαδικ ήταν αδιανόητα και αποφάσισε να αντιδράσει με πάθος και όραμα για ένα καλύτερο, δίκαιο και ελεύθερο μέλλον για την μειονότητα της οποίας ήταν μέλος. Και το έκανε αυτό με μεγάλο αλτρουισμό που σπανίζει ανάμεσα στους ανθρώπους. Δεν υπολόγισε το προσωπικό κόστος του αγώνα του, ούτε τις ταλαιπωρίες του, ούτε τις διώξεις εναντίον του από ένα σκληρό εθνικιστικό καθεστώς όπως ήταν τότε κάθε ελληνική κυβέρνηση.
Και αν σήμερα τα πράγματα φαίνονται καλύτερα για τις μειονότητες στην Ελλάδα, αυτό δεν οφείλεται στην αλλαγή της εθνικιστικής νοοτροπίας στην χώρα, που παραμένει ίδια, αλλά ακριβώς στους αγώνες των ανθρώπων που αντέδρασαν δυναμικά! Όπως έκανε ο Δόκτωρ Αχμετ Σαδικ.
Ειλικρινά, πιστεύω ότι κανένας αγώνας δεν είναι χαμένος. Οι αγώνες και οι θυσίες του αείμνηστου ηγέτη σας ήταν σπόρος που ο ίδιος έσπειρε για να είστε σήμερα ενωμένοι και μαχητικοί στην διεκδίκηση των δικαιωμάτων σας. Αν δεν υπήρχε αυτός ο σπουδαίος ηγέτης σας, που σήμερα μνημονεύουμε, τα πράγματα μπορεί να ήταν ακόμα χειρότερα απ’ ότι είναι για την Τουρκική μειονότητα της Δυτικής Θράκης.
Τίποτα δεν είναι τυχαίο και τίποτα δεν γίνεται από μόνο του. Κάποιοι θυσιάζουν πολλά, κάποιοι εργάζονται σιωπηλά, κάποιοι προσφέρουν ότι μπορούν για τον αγώνα, ο καθένας με τις δυνατότητες του, για ένα καλύτερο αύριο για την κοινότητα σας. Όλα αυτά πιάνουν τόπο, αργά η γρήγορα.
Η Ελλάδα μας χρωστάει 100 χρόνια! Χρωστάει σε 4 γενεές Τούρκων Μουσουλμάνων, όπως και σε 4 γενεές Μακεδόνων. Αλλά, και σε Βλάχους, Αρβανίτες και Εβραίους.
Φέτος συμπληρώνονται 100 χρόνια από την επικύρωση του πρωτοκόλλου για την Προστασία των Μειονοτήτων στην Ελλάδα, στις 24 Ιουλίου 1923. Δηλαδή, σήμερα ακριβώς συμπληρώνονται τα 100 χρόνια! Την ίδια χρονιά, στις 25-8-1923, γίνεται νόμος του κράτους η Συνθηκη της Λωζανης που συμπεριλαμβάνει τα δικαιώματα της Μουσουλμανικής μειονότητας στην Ελλάδα.
Από την αρχή της εφαρμογής της συνθήκης
της Λωζανης, όμως, υπήρχαν σχολεία και σύλλογοι που έφεραν το όνομα -
Τουρκικό. Τι άλλαξε στην συνθήκη τώρα και δεν αναγνωρίζεται πια ο
τουρκικός εθνικός χαρακτήρας της μειονότητας; Τίποτα, φυσικά, παρά μόνο η
πολιτική άρνηση της Ελλάδας να δεχτεί την ύπαρξη εθνικών μειονοτήτων.
Ο αγώνας συνεχίζεται! Το όραμα του Αχμετ Σαδικ για τα δικαιώματα της Τουρκικής μειονότητας πρέπει να γίνει πραγματικότητα κάποια μέρα. Και θα γίνει, και για σας και για εμάς, γιατι τα δικαιώματα που ζητάμε σήμερα, μας τα είχαν δώσει πριν 100 χρόνια! Αρκεί να πιστέψουμε σε αυτό και να μην δειλιάσουμε ούτε να αδιαφορήσουμε. Δυστυχώς, πολλές φορές η αδιαφορία των πολιτών για τα κοινά είναι η μεγαλύτερη πληγή στον αγώνα. Αλλά, με επιμονή και υπομονή, ο κόσμος πάντα θα ακολουθεί το σωστό και το δίκαιο, για το καλό όλων! Αιωνία η μνήμη του Αχμετ Σαδικ! Ας ακολουθήσουμε το όραμα του! Ευχαριστώ πολύ".
Σημειώνουμε τέλος ότι μετά το μνημόσυνο στον τάφο του Σαδίκ όλα μαζί τα φίδια, με τη φωτοραφία του Σαδίκ στο πέτο, έκοβαν προκλητικά βόλτες στην Κομοτηνή! https://www.stoxos.gr/2023/08/blog-post_279.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου