| Εκτύπωση Με τον Σάββα Ιακωβίδη
Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης υποστηρίζει μια σταθερή θέση: Θέλει, λέγει, να καταστήσει την Τουρκία υπόλογη για τις πράξεις και τις αποφάσεις της και ιδιαίτερα για τη συνεχιζόμενη κατοχή της πατρίδας μας. Αυτή η θέση είναι ορθή. Γιατί; Διότι ανέκαθεν αυτή η εφημερίδα και ο γράφων, με δεκάδες άρθρα και αναλύσεις, εξηγούσαμε πως, πρώτον, δεν είναι δυνατόν ο Πρόεδρος της διεθνώς αναγνωρισμένης Κυπριακής Δημοκρατίας να αυτοϋποβιβάζεται σε… κοινοτάρχη για να συναντήσει τον αντίστοιχο Τουρκοκύπριο. Δεύτερον, η Τουρκία εισέβαλε και αυτή εξακολουθεί να κατέχει σημαντικό τμήμα του κυπριακού, και τώρα, ευρωπαϊκού εδάφους. Τρίτον, η Λευκωσία με την Άγκυρα οφείλει να συνομιλεί για τις διεθνείς πτυχές του Κυπριακού και με τους Τ/κ για τις εσωτερικές. Η μέγιστη και ολέθρια υποχώρηση της ελληνικής πλευράς έγινε από τον Μακάριο, το 1977, όταν αυτοϋποβιβάστηκε σε εκπρόσωπο της ελληνικής κοινότητας για να συναντηθεί με τον υποτελή στην Άγκυρα, Ντενκτάς.
Ενός πολιτικού εγκλήματος ακολούθησαν και άλλα. Οι επόμενοι Πρόεδροι δεν τόλμησαν να απαιτήσουν το αυτονόητο: Να συνομιλήσουν με την Τουρκία. Είναι γεγονός ότι τουλάχιστον δύο Πρόεδροι έθεσαν το θέμα αλλά συνάντησαν την πλήρη άρνηση μιας Τουρκίας, που ενθυλάκωσε την καταστροφική υποχώρηση Μακαρίου. Ο τέως Πρόεδρος, Δ. Χριστόφιας, το 2009, εισηγήθηκε στον Τούρκο Πρωθυπουργό, Ερντογάν, να συναντηθούν στον Βόσπορο και να συζητήσουν για το Κυπριακό. Μόλις πρόσφατα μάθαμε, διά του Τ. Τσελεπή, τι απάντησαν στην εισήγηση Χριστόφια. Αν ο τέως Πρόεδρος συναντούσε τον Ερντογάν, το ίδιο θα έπρεπε να πράξει και ο Έλληνας Πρωθυπουργός με τον κατοχικό Ταλάτ. Δηλαδή, αμοιβαιότητα. Ο Δ. Χριστόφιας την απέρριψε. Είναι η διαχρονική θέση των Τούρκων, την οποία επανέλαβε μόλις την περ. Πέμπτη, ο ψευτοϋπουργός εξωτερικών, Ναμί, μετά από συνομιλίες του με την τουρκική κυβέρνηση.
Ατυχώς, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης έκαψε μερικά χαρτιά πριν ακόμα ξεκινήσει, αν θα ξεκινήσει, η διαδικασία νέων συνομιλιών. Στην προσπάθειά του, ακριβώς, να φέρει την Τουρκία στο τραπέζι των συνομιλιών, δέχτηκε αυτό που ο προκάτοχός του απέρριψε: Οι συνομιλητές της ε/κ και της τ/κ πλευράς να μεταβαίνουν για συνομιλίες στην Αθήνα και στην Άγκυρα. Και ο μεν Ε/κ συνομιλητής αναμένεται να μεταφέρει στην κατοχική Τουρκία τις γνωστές θέσεις Αναστασιάδη. Ο Τ/κ συνομιλητής, τι θα λέγει και τι θα ζητά από την Αθήνα; Αυτό το ερώτημα δεν απαντά ο Πρόεδρος. Επιμένει κατ' εξακολούθησιν και επί καθημερινής βάσεως ότι, τώρα, διά της αποδοχής της τουρκικής αξίωσης για τους συνομιλητές, η Τουρκία θα είναι υπόλογη. Ευσεβείς πόθοι… Πρώτα απ' όλα, ο Τούρκος Πρόεδρος, Γκιουλ, είπε ότι τη λύση του Κυπριακού θα την αναζητήσουν οι δύο κοινότητες χωρίς «ναι, μεν και αλλά». Δηλ. η Τουρκία θα είναι… σύμβουλος και παρατηρητής.
Όσο ορθή και να είναι η θέση Αναστασιάδη, στην πράξη αναιρείται. Η Τουρκία ήταν πάντοτε παρούσα στις συνομιλίες διά των υποτελών, ελεγχόμενων και κατευθυνόμενων Τ/κ ηγετών.
Τώρα, λέγει ο Πρόεδρος, θέλει να την καταστήσει υπόλογη. Για να είναι η Τουρκία υπόλογη θα έπρεπε ο Ν. Αναστασιάδης να συζητά πρόσωπο με πρόσωπο με τον πρόεδρο Γκιουλ. Κάτι τέτοιο δεν αναμένεται να συμβεί, επειδή αυτό θα σήμαινε εκ προοιμίου αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας από την Τουρκία. Αυτό προβλέπει η αντιδήλωση της 21/9/2005, που αποτελεί τμήμα του κοινοτικού κεκτημένου. Ως απαραίτητη προϋπόθεση για την ομαλή ενταξιακή πορεία της Τουρκίας και την τελική ένταξη ή ειδική σχέση με την Ε.Ε., προβλέπει την αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αυτό το πανίσχυρο χαρτί, που αποτελεί μέρος του Πρωτοκόλλου της Άγκυρας, ο Ν. Αναστασιάδης, με ανεξήγητη επιπολαιότητα ή στο… «σιασιάρισμά» του να δείξει πόσο «ακούραστα και μεθοδικά» εργάζεται για την επίλυση του Κυπριακού, το κατέκαψε! Και το μετέτρεψε, ως μη όφειλε, σε ΜΟΕ! Η τρίτη προσχώρηση του Προέδρου σε τουρκικές θέσεις είναι η υιοθέτηση της τουρκικής θέσης για εξελικτική μετάβαση της Κυπριακής Δημοκρατίας σε ομόσπονδο κράτος (ομιλία στη Γεν. Συνέλευση του ΟΗΕ) και όχι διά μιας.
Η αντιδήλωση της 21/9/2005, όπως και τα ψηφίσματα για την Αμμόχωστο, που επίσης ο Ν. Αναστασιάδης κατέκαψε, αφού τη συνδύασε με άνοιγμα κεφαλαίων της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας και με το παράνομο αεροδρόμιο της Τύμπου, θα μπορούσαν να ήσαν οι πανίσχυρες προϋποθέσεις για πιθανή επανέναρξη συνομιλιών. Τώρα; Μετά τις γνωστές δηλώσεις Ναμί-Τουρκίας, όλες οι θέσεις και προτάσεις Αναστασιάδη ρίχνονται στον τουρκικό καιάδα. Η Τουρκία όχι μόνο δεν δελεάστηκε από τις μονομερείς και ολέθριες παραχωρήσεις Αναστασιάδη αλλά και επιστρέφει ξανά στο επάρατο σχέδιο Ανάν. Απορούμε: Με ποιες δυνατότητες, ποια πειστικότητα και ποιες συμμαχίες και δυνάμεις θα καταστήσει, πραγματικά, την Τουρκία όχι μόνο υπόλογη αλλά και θα την οδηγήσει να συναινέσει σε λειτουργική, ευρωπαϊκού στυλ και εφαρμογής, λύση; ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου