9
Η Ελλάς είχε την ευλογία στις 23 Μαΐου του 1897 (5 Ιουνίου στο Ιουλιανό) να αποκτήσει μια από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες της σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας στην οποία διαδραμάτισε αποφασιστικό, καίριο και εξαιρετικά σπουδαίο ρόλο. Ο Γεώργιος Γρίβας αντάμωνε την ζωή ως το τέταρτο παιδί στην εξαμελή οικογένεια του Θεόδωρου Γρίβα και της Καλομοίρας Χατζημιχαήλ στη Χρυσαλινιώτισσα της Λευκωσίας. Έπειτα θα μεγάλωνε στο πατρικό του στο Τρίκωμο Αμμοχώστου. Στο Παγκύπριο Γυμνάσιο Λευκωσίας ξεχώρισε για τον ιδιαίτερο ζήλο στην μόρφωση και στον αθλητισμό. Βλέποντας την Ελλάδα να διπλασιάζεται με τους Βαλκανικούς Πολέμους γαλουχείται και αυτός με το όραμα της Μεγάλης Ελλάδας και το 1916 μπαίνει στη Σχολή Ευελπίδων στην Αθήνα. Η αποφοίτηση έρχεται το 1919 και πλέον τοποθετείται ως ανθυπολοχαγός στο Μικρασιατικό Μέτωπο με την 10η Μεραρχία.
Εκεί αρχίζει μια ένδοξη στρατιωτική σταδιοδρομία. Παίρνει μέρος σε στις μεγάλες μάχες του Γ’ Σώματος Στρατού από τη Σμύρνη στην Πάνορμο , στο Εσκί Σεχίρ και φτάνει στις επικές αιματηρές συγκρούσεις στην ύστατη προσπάθεια του Ελληνικού Στρατού να φτάσει στην Άγκυρα. Με την υποχώρηση το 1922 τοποθετείται στη Ραιδεστό Θράκης . Είχε ήδη αποκτήσει τη φήμη ενός σκληροτράχηλου, λιτού και γενναίου αξιωματικού με φυσικό επακόλουθο την προαγωγή του σε υπολοχαγό. Ακόμη στις 14/11/1924 θα έχει την απερίγραπτη χαρά να λάβει την Ελληνική υπηκοότητα και τον επόμενο χρόνο προήχθη σε λοχαγό ως στρατιωτικός διοικητής στην Κομοτηνή. Η άψογη διοικητική μέριμνα του δεν πέρασε απαρατήρητη και έτσι το 1927 επελέγη για μετεκπαίδευση στο Παρίσι. Οι ‘περγαμηνές’ του πλέον θα είχαν την αποφοίτηση στη Σχολή Εφαρμογής Πεζικού των Βερσαλλιών και στη φημισμένη Σχολή Βολής Σαλέ συρ Μαρν. Ακόμα και εκεί όμως παρόλο το νεαρό της ηλικίας του ήταν αυστηρά προσηλωμένος στην εκπαίδευση, εξαιρετικά λιτός αποφεύγοντας ξενύχτια και διασκεδάσεις( κάτι που θα ήταν απόλυτα λογικό και συμβατό με την ηλικία του). Το 1929 φορώντας υπερήφανα την στολή του Έλληνα αξιωματικού επισκέφτηκε την Κύπρο σε μια εξαιρετικά φορτισμένη περίοδο όπου τα υπομνήματα στη Μ. Βρετανία για Ένωση με την Ελλάδα διαδέχονταν το ένα μετά το άλλο. Έπειτα τοποθετήθηκε στο κέντρο ιππασίας του ΓΕΣ και στη Σχολή Εφαρμογής Πεζικού ενώ το 1931 μετεκπαιδεύτηκε στη Γαλλική Ακαδημία Πολέμου έχοντας πλέον συσσωρεύσει πλήθος γνώσεων που θα του απέβαιναν εξαιρετικά χρήσιμες στο μέλλον.
Με την έναρξη του Ελληνοϊταλικού πολέμου υπηρετούσε στο 3ο επιτελικό γραφείο του ΓΕΣ όπου και ο ίδιος έγραφε "Η εκλογή μας αυτή την φορά υπήρξε εύκολος. Ακολουθήσαμε εκείνους οι οποίοι είχαν ως έμβλημά τους την ελευθερία." Ζητώντας επίμονα και εξαιρετικά φορτικά να μετατεθεί στο μέτωπο δεν δίστασε να δηλώσει ως και παραίτηση για να αναγκάσει το ΓΕΣ τελικά να μετατεθεί στη 2αΜεραρχία Πεζικού ως επιτελάρχης. Εκεί ξεδίπλωσε τις στρατηγικές αρετές του. Στις 30 Νοέμβρη αποκρούει ισχυρή ιταλική αντεπίθεση στο στενωπό της Σούχας και ήταν από τους τυχερούς που είδε τις Ελληνικές σημαίες να κυματίζουν στους Άγιους Σαράντα και στο Αργυρόκαστρο, τις κοιτίδες του βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού. Η διπλή χαρά του Γρίβα ήταν ο προάγγελος της πιθανής απελευθέρωσης μεταπολεμικά της Κύπρου, από τους ΄ σύμμαχους ’ Βρετανούς. Τον Γενάρη του 1941 ως αντισυνταγματάρχης ως και τα τέλη Φεβρουαρίου δίνει σκληρές μάχες στην οροσειρά Γκόλικο με τους Ιταλούς αλλά και με το σφοδρό κρύο. Τα άψογα καταρτισμένα σχέδια αποδίδουν και η συνεχής παρουσία του στην πρώτη γραμμή με τους στρατιώτες του, του χαρίζουν το προσωνύμιο του «ακούραστου». Ένας υφιστάμενος αξιωματικός ανέφερε «Δεν μπορούσα να βρω ελάττωμα στον αντισυνταγματάρχη Γρίβα..» Νέες σελίδες δόξας στα αιματοβαμμένα υψώματα όπως στο θρυλικό 731 που έγινε ο τάφος των Ιταλών. Η υπερκέραση όμως του Ελληνικού Στρατού τον Απρίλιο από τις Γερμανικές Δυνάμεις γέμισαν πικρία και απογοήτευση για το άδικο αυτό αποτέλεσμα. Συνεπής στις Ιδέες του και στο αδιανόητο της παράδοσης αναπτύσσει στην κατεχόμενη Ελλάδα επαφές αντιστασιακής δράσης. Έτσι με την ίδρυση της Οργάνωσης Χ ξεκινά ο αντιστασιακός αγώνας με σαμποτάζ και κατασκοπεία στις κατεχόμενες δυνάμεις αλλά και αντικομμουνιστικός αγώνας ενάντια στις επερχόμενες ορδές των μπολσεβίκων. Τα μέλη της αριθμούσαν περί τα 2.500 άτομα με μικρότερη όμως δύναμη οπλοφορούντων. Το Ε.Α.Μ. κατά τη συνήθη πρακτική του(π.χ. σφαγή 5/42 Συντάγματος Ψαρρού) δολοφονεί περί τους 40 αξιωματικούς και οπλίτες της Χ λαμβάνοντας τις ανάλογες «απαντήσεις» . Η ατμόσφαιρα ήταν ήδη εξαιρετικά φορτισμένη στην επερχόμενη αναμέτρηση η οποία ξέσπασε τον Δεκέμβρη του 1944 και έμελλε να είναι ο κολοφώνας της ‘Χ’ .
Οι 3.000 κομμουνιστές ήταν σίγουροι για την νίκη του ενάντια στους 130 Χίτες του Θησείου και των 2 φυλακίων στην οδό Σόλωνος. Παρόλο που ο «πατερούλης» Στάλιν είχε ήδη αφήσει την Ελλάδα εκτός της σφαίρας επιρροής του, αυτοί ήταν αποφασισμένοι να οδηγήσουν την χώρα σε ένα απερίγραπτο λουτρό αίματος όπως και έγινε. Η μάχη ανέδειξε τους λιγοστούς, μα ηρωικούς Χίτες ,οι οποίοι κυριολεκτικά κρατάγανε Θερμοπύλες κατακερματίζοντας τα αλλεπάλληλα κύματα των κομμουνιστών. Το ίδιο το σπίτι του Γρίβα είχε μετατραπεί σε προπύργιο-ασπίδα ενάντια σε έναν εχθρό πολλαπλάσιο αριθμητικά και υπέρτερο υλικά. Ακόμη, σημαντικότατη ήταν η συμβολή του 2ου λόχου Χιτών στην λυσσαλέα μάχη του Συντάγματος Χωροφυλακής στου Μακρυγιάννη. Όταν οι παραζαλισμένοι Έλληνες αστοί στις κρίσιμες αυτές μέρες του Δεκέμβρη κλείδωναν τις πόρτες των σπιτιών τους και έσφιγγαν το μαξιλάρι στο φοβισμένο κεφάλι τους, αυτοί οι λίγοι άνδρες με πίστη και άφθαστο ηρωισμό όρθωσαν το ανάστημα τους ενάντια στην τρομοκρατία του ΕΛ.ΑΣ.
Αντεπίθεση
Η Ελλάς είχε την ευλογία στις 23 Μαΐου του 1897 (5 Ιουνίου στο Ιουλιανό) να αποκτήσει μια από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες της σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας στην οποία διαδραμάτισε αποφασιστικό, καίριο και εξαιρετικά σπουδαίο ρόλο. Ο Γεώργιος Γρίβας αντάμωνε την ζωή ως το τέταρτο παιδί στην εξαμελή οικογένεια του Θεόδωρου Γρίβα και της Καλομοίρας Χατζημιχαήλ στη Χρυσαλινιώτισσα της Λευκωσίας. Έπειτα θα μεγάλωνε στο πατρικό του στο Τρίκωμο Αμμοχώστου. Στο Παγκύπριο Γυμνάσιο Λευκωσίας ξεχώρισε για τον ιδιαίτερο ζήλο στην μόρφωση και στον αθλητισμό. Βλέποντας την Ελλάδα να διπλασιάζεται με τους Βαλκανικούς Πολέμους γαλουχείται και αυτός με το όραμα της Μεγάλης Ελλάδας και το 1916 μπαίνει στη Σχολή Ευελπίδων στην Αθήνα. Η αποφοίτηση έρχεται το 1919 και πλέον τοποθετείται ως ανθυπολοχαγός στο Μικρασιατικό Μέτωπο με την 10η Μεραρχία.
Εκεί αρχίζει μια ένδοξη στρατιωτική σταδιοδρομία. Παίρνει μέρος σε στις μεγάλες μάχες του Γ’ Σώματος Στρατού από τη Σμύρνη στην Πάνορμο , στο Εσκί Σεχίρ και φτάνει στις επικές αιματηρές συγκρούσεις στην ύστατη προσπάθεια του Ελληνικού Στρατού να φτάσει στην Άγκυρα. Με την υποχώρηση το 1922 τοποθετείται στη Ραιδεστό Θράκης . Είχε ήδη αποκτήσει τη φήμη ενός σκληροτράχηλου, λιτού και γενναίου αξιωματικού με φυσικό επακόλουθο την προαγωγή του σε υπολοχαγό. Ακόμη στις 14/11/1924 θα έχει την απερίγραπτη χαρά να λάβει την Ελληνική υπηκοότητα και τον επόμενο χρόνο προήχθη σε λοχαγό ως στρατιωτικός διοικητής στην Κομοτηνή. Η άψογη διοικητική μέριμνα του δεν πέρασε απαρατήρητη και έτσι το 1927 επελέγη για μετεκπαίδευση στο Παρίσι. Οι ‘περγαμηνές’ του πλέον θα είχαν την αποφοίτηση στη Σχολή Εφαρμογής Πεζικού των Βερσαλλιών και στη φημισμένη Σχολή Βολής Σαλέ συρ Μαρν. Ακόμα και εκεί όμως παρόλο το νεαρό της ηλικίας του ήταν αυστηρά προσηλωμένος στην εκπαίδευση, εξαιρετικά λιτός αποφεύγοντας ξενύχτια και διασκεδάσεις( κάτι που θα ήταν απόλυτα λογικό και συμβατό με την ηλικία του). Το 1929 φορώντας υπερήφανα την στολή του Έλληνα αξιωματικού επισκέφτηκε την Κύπρο σε μια εξαιρετικά φορτισμένη περίοδο όπου τα υπομνήματα στη Μ. Βρετανία για Ένωση με την Ελλάδα διαδέχονταν το ένα μετά το άλλο. Έπειτα τοποθετήθηκε στο κέντρο ιππασίας του ΓΕΣ και στη Σχολή Εφαρμογής Πεζικού ενώ το 1931 μετεκπαιδεύτηκε στη Γαλλική Ακαδημία Πολέμου έχοντας πλέον συσσωρεύσει πλήθος γνώσεων που θα του απέβαιναν εξαιρετικά χρήσιμες στο μέλλον.
Με την έναρξη του Ελληνοϊταλικού πολέμου υπηρετούσε στο 3ο επιτελικό γραφείο του ΓΕΣ όπου και ο ίδιος έγραφε "Η εκλογή μας αυτή την φορά υπήρξε εύκολος. Ακολουθήσαμε εκείνους οι οποίοι είχαν ως έμβλημά τους την ελευθερία." Ζητώντας επίμονα και εξαιρετικά φορτικά να μετατεθεί στο μέτωπο δεν δίστασε να δηλώσει ως και παραίτηση για να αναγκάσει το ΓΕΣ τελικά να μετατεθεί στη 2αΜεραρχία Πεζικού ως επιτελάρχης. Εκεί ξεδίπλωσε τις στρατηγικές αρετές του. Στις 30 Νοέμβρη αποκρούει ισχυρή ιταλική αντεπίθεση στο στενωπό της Σούχας και ήταν από τους τυχερούς που είδε τις Ελληνικές σημαίες να κυματίζουν στους Άγιους Σαράντα και στο Αργυρόκαστρο, τις κοιτίδες του βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού. Η διπλή χαρά του Γρίβα ήταν ο προάγγελος της πιθανής απελευθέρωσης μεταπολεμικά της Κύπρου, από τους ΄ σύμμαχους ’ Βρετανούς. Τον Γενάρη του 1941 ως αντισυνταγματάρχης ως και τα τέλη Φεβρουαρίου δίνει σκληρές μάχες στην οροσειρά Γκόλικο με τους Ιταλούς αλλά και με το σφοδρό κρύο. Τα άψογα καταρτισμένα σχέδια αποδίδουν και η συνεχής παρουσία του στην πρώτη γραμμή με τους στρατιώτες του, του χαρίζουν το προσωνύμιο του «ακούραστου». Ένας υφιστάμενος αξιωματικός ανέφερε «Δεν μπορούσα να βρω ελάττωμα στον αντισυνταγματάρχη Γρίβα..» Νέες σελίδες δόξας στα αιματοβαμμένα υψώματα όπως στο θρυλικό 731 που έγινε ο τάφος των Ιταλών. Η υπερκέραση όμως του Ελληνικού Στρατού τον Απρίλιο από τις Γερμανικές Δυνάμεις γέμισαν πικρία και απογοήτευση για το άδικο αυτό αποτέλεσμα. Συνεπής στις Ιδέες του και στο αδιανόητο της παράδοσης αναπτύσσει στην κατεχόμενη Ελλάδα επαφές αντιστασιακής δράσης. Έτσι με την ίδρυση της Οργάνωσης Χ ξεκινά ο αντιστασιακός αγώνας με σαμποτάζ και κατασκοπεία στις κατεχόμενες δυνάμεις αλλά και αντικομμουνιστικός αγώνας ενάντια στις επερχόμενες ορδές των μπολσεβίκων. Τα μέλη της αριθμούσαν περί τα 2.500 άτομα με μικρότερη όμως δύναμη οπλοφορούντων. Το Ε.Α.Μ. κατά τη συνήθη πρακτική του(π.χ. σφαγή 5/42 Συντάγματος Ψαρρού) δολοφονεί περί τους 40 αξιωματικούς και οπλίτες της Χ λαμβάνοντας τις ανάλογες «απαντήσεις» . Η ατμόσφαιρα ήταν ήδη εξαιρετικά φορτισμένη στην επερχόμενη αναμέτρηση η οποία ξέσπασε τον Δεκέμβρη του 1944 και έμελλε να είναι ο κολοφώνας της ‘Χ’ .
Οι 3.000 κομμουνιστές ήταν σίγουροι για την νίκη του ενάντια στους 130 Χίτες του Θησείου και των 2 φυλακίων στην οδό Σόλωνος. Παρόλο που ο «πατερούλης» Στάλιν είχε ήδη αφήσει την Ελλάδα εκτός της σφαίρας επιρροής του, αυτοί ήταν αποφασισμένοι να οδηγήσουν την χώρα σε ένα απερίγραπτο λουτρό αίματος όπως και έγινε. Η μάχη ανέδειξε τους λιγοστούς, μα ηρωικούς Χίτες ,οι οποίοι κυριολεκτικά κρατάγανε Θερμοπύλες κατακερματίζοντας τα αλλεπάλληλα κύματα των κομμουνιστών. Το ίδιο το σπίτι του Γρίβα είχε μετατραπεί σε προπύργιο-ασπίδα ενάντια σε έναν εχθρό πολλαπλάσιο αριθμητικά και υπέρτερο υλικά. Ακόμη, σημαντικότατη ήταν η συμβολή του 2ου λόχου Χιτών στην λυσσαλέα μάχη του Συντάγματος Χωροφυλακής στου Μακρυγιάννη. Όταν οι παραζαλισμένοι Έλληνες αστοί στις κρίσιμες αυτές μέρες του Δεκέμβρη κλείδωναν τις πόρτες των σπιτιών τους και έσφιγγαν το μαξιλάρι στο φοβισμένο κεφάλι τους, αυτοί οι λίγοι άνδρες με πίστη και άφθαστο ηρωισμό όρθωσαν το ανάστημα τους ενάντια στην τρομοκρατία του ΕΛ.ΑΣ.
Αντεπίθεση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου