Γεώργιος Παπανδρέου, ή και Γέρος της Δημοκρατίας ήταν εβραίος ;
Η Αλήθεια είναι η εξής :
Προ 300-350 ετών εβραίος εκ της τότε Παλαιστίνης εγκατεστάθη εις την Ελλάδαν. Και που εγκατεστάθη;
Εις τις Κεχριές!
Απόγονος τούτου, εγκαταλείψας αργότερον τις Κεχριές Κορίνθου, αλλά και το εβραϊκόν του επώνυμον, εγκατεστάθη εις την Πόλιν των Ιωαννίνων, σημαντικόν κέντρον εβραίων και τότε και σήμερον, ως Σταυρόπουλος …
Απόγονος τούτου εγκατέλειψεν αργότερον τα Ιωάννινα και μετεκόμισεν εις την Αχαίαν, όπου και ευρέθη εις το γνωστόν Καλέντζι …
Εξ απογόνου ονόματι Ανδρέα, όστις ήσκησεν το επάγγελμα του «παπά», έλαβον το και εις την εποχήν ημών επώνυμον Παπανδρέου …
Η πρώτη εγκατάστασις των Παπανδρέου εις τις Κεχριές Κορίνθου φαίνεται, πως ήτο η συναισθηματική αιτία της αποκτήσεως … αγροτικής-εξοχικής οικίας εις … παρακείμενον χωρίον, το οποίον έως και σήμερον χρησιμοποιούν …
Τον, δε, Γεώργιον Παπανδρέου εισήγαγεν εις τον Δημόσιον Βιον της Χώρας, ως Νομάρχην, ο έτερος εβραίος … Μπενύ Σελόν ή … Βενιζέλος Ελευθέριος.
Και ποίον ήτο το εβραϊκόν επώνυμον των Παπανδρέου ;
ήτο το Ζετκίν ή το Καψαλί …
Είναι οι Έλληνες πολιτικοί, Εβραίοι;
Κυριάκος Βενιζέλος ή Μπενύ Σελόν πατέρας του Ελευθερίου Βενιζέλου
«… Κερκυραία Ἑβραία, ὀρφανὴ, ὁμιλοῦσα θαυμάσια τὴν Ἑλληνικὴν, ἦλθεν εἰς Θεσσαλονίκην διὰ νὰ γνωρίσῃ τοὺς συγγενεῖς της καὶ ἐνυμφεύθη τὸν ἐξάδελφόν της Μπένυ Σελόν. Ὁ σύζυγός της ἦτο γυρολόγος. Ἐκ τοῦ γάμου των, ἐγεννήθη υἱός, ἀλλ’ ἕξι ἔτη μετὰ τὴν γέννησίν του ἀπέθανεν ὁ σύζυγός της καὶ ἔμεινε χήρα. Αὕτη ἐβασανίζετο ὅμως διὰ νὰ ἀναθρέψῃ τὸ καχεκτικὸν τέ¬κνο της, λό¬γῳ τῆς κληρονομηθείσης πατρικῆς ἀσθενείας.
«… Ὁ νέ¬ος ἔ¬μει¬νε μό¬νος του, ἐ¬ξα¬κο¬λου¬θῶν τὸ ἐ¬πάγ¬γελ¬μα τοῦ γυ¬ρο¬λό¬γου, εἶ¬χεν ὅ¬μως μα¬νί¬αν καὶ με¬γά¬λην ἀ¬γά¬πην πρὸς τὴν θά¬λασ¬σαν ὅ¬που ἐ¬ψά¬ρευ¬ε τὰς ὥ¬ρας τῆς ἀρ¬γί¬ας του. Μόλις ἔγινε δε¬κα¬έ¬ξι ἐ¬τῶν ἤρ¬χι¬σε νὰ σκέ¬πτε¬ται ὅ¬τι θὰ ὑ¬πη¬ρε¬τή¬σῃ στρα¬τι¬ώ¬της καὶ δὲν ἔπαυσε νὰ ἐ¬νερ¬γῇ πῶς θὰ δρα¬πε¬τεύ¬σῇ ἐκ Θεσ¬σα¬λο¬νί¬κης διὰ νὰ ἀποφύγῃ τὴν στράτευσίν του εἰς τοὺς Τούρ¬κους, καὶ δὲν ἄρ¬γη¬σε νὰ πα¬ρου¬σια¬σθῇ ἡ εὐκαιρία.
«… Εἰς τὴν Θεσσαλονίκην παρέμενε ἕνα καϊκι Βατικιώτικο, τοῦ ὁποίου ὁ μοῦτσος ἐνοσηλεύετο εἰς τὸ νοσοκομεῖον , ὅπου καὶ ἀπέθανεν. Ὁ νέος ἔπεισεν τὸν πλοίαρχον νὰ τὸν παραλάβη ὡς μοῦτσον εἰς ἀντικατάστασιν τοῦ ἀποθανόντος. Πράγματι ὁ πλοίαρχος τὸν παρέλαβε καὶ ἀνεχώρησε λάθρα ἐκ Θεσσαλονίκης.
«… Κατὰ τὸ μέχρι Πειραιῶς ταξίδι τὸ ὁποῖον διήρκεσε ἐπὶ πολλοὺς μῆνας, λόγῳ τῶν πολλῶν προσεγγίσεων, οἱ ναῦται τὸν ἐφώναζον «Κυριάκον» μὲ τὸ ὄνομα δηλαδὴ τοῦ ἀποθανόντος. Αὐτὸς ὄχι μόνον τὸ ἐδέχετο , ἀλλ’ ἤκουεν εὐχαρίστως εἰς τὸ ὄνομα αὐτὸ ὁσάκις τὸν ἐφώναζον καὶ ἔκτοτε ἐσυνήθισε καὶ ἐκαλεῖτο «Κυριάκος». Ὁ πλοίαρχος καὶ οἱ ναῦται ἦσαν κατενθουσιασμένοι μὲ τὸν νέον μοῦτσον διὰ τὴν ἐξυπνάδα καὶ διὰ τὴν ἐργατικότητά του. ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου