Ο πύραυλος Honest John «Τίμιος Τζων» ήταν ένας πύραυλος εδάφους-εδάφους που εκτοξευόταν από αυτοκινούμενο εκτοξευτή. Είχε διάμετρο 762 χιλιοστά στο ευρύτερο μέρος της κεφαλής του (κώνος), μήκος 7,5 μέτρα, βάρος 2.500 κιλά και μέγιστο βεληνεκές 25 χλμ.
Ο πύραυλος εδέχετο κεφαλή Υψηλής Εκρηκτικότητας (ΗΕ), λάμψεως-καπνού ή πυρηνική.
Η πυρηνική κεφαλή ήταν το κυρίως όπλο και είχε ισχύ 20 κιλοτόνων, όσο και η ατομική βόμβα που έπεσε στη Χιροσίμα.
Στις ασκήσεις βέβαια εχρησιμοποιείτο η κεφαλή λάμψεως-καπνού, της οποίας οι προδιαγραφές προσομοίαζαν προς αυτές της πυρηνικής κεφαλής αφενός (μάζα, κέντρο βάρους κ.λπ.) και αφετέρου ήταν εύκολη η παρατήρηση του σημείου εκρήξεως.
Η προώθηση του βλήματος γινόταν με στερεά καύσιμα που εκαίγοντο επί 6 δευτερόλεπτα.
Μετά ο πύραυλος ακολουθούσε καμπύλη τροχιά, σαν συμβατικό βλήμα πυροβόλου.
Εξωτερική περιγραφή
Ο πύραυλος απετελείτο από την κεφαλή και το σώμα του πυραύλου. Το σώμα ήταν επίμηκες κυλινδρικό σωληνωειδές και ήταν γεμάτο από το στερεό προωθητικό καύσιμο.
Απετελείτο από και έφερε τα εξής:
1. Στο πρόσθιο μέρος υπήρχε μικρός κενός χώρος, ο οποίος αποτελούσε το διαμέρισμα του πυροσωλήμα μετά την άρμωση της κεφαλής. Έφερε δε και ηλεκτρικές επαφές για τη σύνδεση του καλωδίου εναύσεως των πυραυλίσκων περιστροφής. Είχε και μικρή θύρα για την εύκολη πρόσβαση στον χώρο.
2. Ακριβώς πίσω από το διαμέρισμα του πυροσωλήνα υπήρχαν 4 ζεύγη πυραυλίσκων, που ήταν τοποθετημένα ανά 900 επί της περιφερείας του σώματος και με τέτοια κλίση ώστε η διεύθυνση των αερίων να συμπίπτει με την εφαπτομένη της περιφερείας του σώματος. Το καύσιμό τους καιγόταν σε 0,4 δευτερόλεπτα και σκοπός τους ήταν να προσδίδουν περιστροφική κίνηση στον πύραυλο για σταθερότητα τροχιάς.
3. Στο πίσω μέρος υπήρχαν 4 μεγάλα πτερύγια τοποθετημένα ανά 900 με πολύ ελαφρά κλίση ως προς την επιφάνεια του σώματος, που σκοπό είχαν την υποβοήθηση και τη διατήρηση της περιστροφικής κίνησης του πυραύλου καθόλη τη διάρκεια της πτήσεως. Ήταν τέτοια η κλίση, ώστε και αν ακόμα οι πύραυλοι περιστροφής δεν ανεφλέγονταν για οποιονδήποτε λόγο, τα πτερύγια προσέδιδαν στον πύραυλο περιστροφική κίνηση κατά την πτήση.
4. Σημεία αναρτήσεως. Υπήρχαν δύο προεξοχές από ισχυρό έλασμα και οπή, η μία ελαφρώς πίσω από τους πυραύλους περιστροφής και η άλλη στο πίσω άκρο του σώματος. Σκοπός τους ήταν να βιδώνεται εκεί η δοκός ανυψώσεως του γερανού για τη φόρτωση του πυραύλου.
5. Οδηγοί. Αυτοί
ήταν προεξοχές κατάλληλα διαμορφωμένες για την εφαρμογή στη δοκό
εκτοξεύσεως του εκτοξευτού, για να ολισθαίνει ο πύραυλος κατά την
εκτόξευση και να παίρνει τη σωστή κατεύθυνση προς τον στόχο. Ευρίσκοντο
σε εκ διαμέτρου αντίθετη θέση ως προς τα σημεία αναρτήσεως. Ο πρόσθιος
οδηγός είχε μορφή πέλματος και εφάρμοζε στην αύλακα που είχε η δοκός
εκτοξεύσεως από το σημείο εκείνο και εμπρός. Ο οπίσθιος οδηγός είχε
σχήμα Π και αφενός ακουμπούσε επάνω στον ολισθητήρα της δοκού, αφετέρου
εφάπτετο στα πλευρά του ολισθητήρα. ΓΙΑ ΣΥΝΕΧΕΙΑ. https://www.pronews.gr/istoria/mgr-1b-honest-john-o-protos-taktikos-pyraylos-tou-es/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου