Απολείπειν η Προεδρία Δημήτριον, διά Λαιστρυγόνων και Κυκλώπων

| Εκτύπωση  Με τον Σάββα Ιακωβίδη

Ο Δ. Χριστόφιας δεν θα είναι ξανά υποψήφιος για την προεδρία της Δημοκρατίας. Ο γράφων και η εφημερίδα αυτή από πολλών μηνών είχαν εκτιμήσει ότι, για πλειάδα σοβαρών λόγων, το ΑΚΕΛ δεν θα διεκδικούσε την προεδρία πάλι με Χριστόφια. Διερωτώμεθα: Πόσο μεγάλη απογοήτευση θα νιώσουν όλοι οι ξένοι ηγέτες, που δεν μπορούσαν να φανταστούν την Κύπρο χωρίς τον Χριστόφια, όπως του διεμήνυαν; Άλλη τραγωδία κι αυτή… Εκτός και αν ο Πρόεδρος αποφασίσει να γίνει καθηγητής και να διδάξει. Μάλλον ιστορία και όχι… ποίηση. Στο προχθεσινό διάγγελμά του, πέρα από την έκδηλη φόρτισή του, έκανε αναφορά σε Λαιστρυγόνες και Κύκλωπες, στον πηγαιμό της πολιτικής του Ιθάκης. Μόνο που φαίνεται πως ο Δ. Χριστόφιας είτε δεν διάβασε ποτέ Καβάφη είτε δεν κατάλαβε το αλληγορικό νόημα περί Λαιστρυγόνων και Κυκλώπων.
Επειδή ο μέγας Αλεξανδρινός ποιητής είναι ανεπανάληπτος στα νοήματα και στις υποβολές του, θα καταφύγουμε στα ποιήματά του. Στην «Ιθάκη», ο Κ. Καβάφης λέγει: «Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,/ να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,/ γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις./ Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,/ τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,/ τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,/ αν μεν' η σκέψις σου υψηλή,/ αν εκλεκτή συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει./ Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,/ τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,/ αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,/ αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου». Γίνεται αντιληπτό ότι, όταν ο Δ. Χριστόφιας αναφερόταν σε Λαιστρυγόνες και Κύκλωπες εννοούσε τους πολιτικούς αντιπάλους του και τις επικρίσεις τους. Οι Λαιστρυγόνες και οι Κύκλωπες, όμως, είναι εντός μας, μέσα στην ψυχή μας και δεν θα τους δούμε αν δεν τους κουβαλάμε εμείς οι ίδιοι. Ο Δ. Χριστόφιας τους βλέπει αλλού και σε άλλους. Διερωτώμεθα αν το ταξίδι στην πολιτική Ιθάκη τού έδωσε πείρα και σοφία, και αν κατάλαβε τελικά οι Ιθάκες τι σημαίνουν…
Ο Δ. Χριστόφιας τι θα πράξει τώρα; Αυτός που αυτοπροβλήθηκε ως «πρόεδρος λύσης», δεν έλυσε το Κυπριακό. Αυτός που κοκορευόταν για αλώβητη οικονομία, τη διέλυσε (και δεν ευθύνονται μόνο η παγκόσμια κρίση και τα ελληνικά ομόλογα…). Οι ευελιξίες, οι γενναιόδωρες παραχωρήσεις του, οι μικρές επαναστάσεις του, οι χημείες του, όλα κατέρρευσαν. Στο ποίημα «Η πόλις», ο Καβάφης χρησμοδοτεί: «Όπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω/ ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ,/ που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα./ Καινούργιους τόπους δεν θα βρεις, δεν θάβρεις άλλες θάλασσες./ Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς/ τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς·/ και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ' ασπρίζεις./ Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού -μη ελπίζεις-/ δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό./ Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ/ στην κώχη τούτη την μικρή, σ' όλην την γη την χάλασες».
Είναι ο πρώτος Πρόεδρος της Δημοκρατίας που δεν επαναδιεκδικεί τη θέση. Η απόφασή του επιβεβαιώνει τραγικά την παραδοχή αποτυχίας μιας πολιτικής, που κτίστηκε πάνω σε κομματικές ιδεοληψίες, πολιτικές ψευδαισθήσεις και ανεδαφικές φιλοσοφικές προσεγγίσεις. Στο ποίημά του, «Όσο μπορείς», ο Καβάφης παρατηρεί: «Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,/ τούτο προσπάθησε τουλάχιστον/ όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις/ μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,/ μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες./ Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,/ γυρίζοντας συχνά κ' εκθέτοντάς την,/ στων σχέσεων και των συναναστροφών/ την καθημερινήν ανοησία,/ ως που να γίνει σα μια ξένη φορτική».                                                                                                         πηγη