Θα πει ο Τραμπ στον Μητσοτάκη ότι φεύγει η ExxonMobil από την Ελλάδα;

Αδαλής Γιώργος«Εάν η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού, τότε η διπλωματία πρέπει να είναι η τέχνη του ανέφικτου. Όσο για την αρχαία τέχνη του πολέμου και τον Στρατό, δεν είναι τίποτε άλλο, παρά το blanco, που σβήνει τα λάθη των πολιτικών και των διπλωματών, από τη μνήμη των λαών». Την παραπάνω φράση διατύπωσα σε μια πολύ πρόσφατη συνέντευξή μου στον δημοσιογράφο Γιώργο Σαχίνη, με αφορμή όσα συνέβησαν με την πολύκροτη πλέον υπόθεση του Μνημονίου Κατανόησης Τουρκίας-Λιβύης. Γιατί όμως δήλωσα κάτι τέτοιο;

Όσοι επιχείρησαν να παρουσιάσουν τον Ερντογάν ως ένα ημίτρελο ηγέτη στην ελληνική κοινή γνώμη, διέπραξαν ένα σφάλμα ολκής το οποίο αποδεικνύεται μοιραίο με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο. Προσωπικά έχω αποκωδικοποιήσει εδώ και μια δεκαπενταετία, τον τρόπο σκέψης του Ερντογάν και λέω ξεκάθαρα ότι λειτουργεί κατά 90% ως μπίζνεσμαν και μόνο κατά 10% ως πολιτικός και πρόεδρος της Τουρκίας.

Ως μπίζνεσμαν διεθνούς εμβέλειας έχει καταφέρει να κάθεται στα ίδια τραπέζια μαζί με CEO τραπεζών και πολυεθνικών, ενώ περιστοιχίζεται πάντοτε από μια ομάδα ικανότατων εμπειρογνωμόνων της διεθνούς αγοράς. Στον αντίποδα, η προηγούμενη κυβέρνηση Τσίπρα, "επένδυσε" σε απαρχαιωμένες πολιτικές και δημιούργησε ένα πλαίσιο στρατηγικής, που αν ζούσαμε στο 1980 ίσως να ήταν αποδοτικό.                                          Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ   ΕΔΩ