Θεόφραστος Ανδρεόπουλος
Η
συμφωνία της Τουρκίας με την Λιβύη το ότι δεν ισχύει και είναι επί της
ουσίας παράνομη το ξέρουν και οι «πέτρες» αλλά δεν παύει να αποτελεί ένα
ακόμα «πλήγμα» για την ανύπαρκτη ελληνική διπλωματία της οποίας τα
«κατορθώματα» θα προκαλούσαν γέλωτα εάν δεν ήταν τόσο τραγικά.
Η μελλοντική οριοθέτηση της ελληνικής ΑΟΖ τίθεται σε σοβαρό κίνδυνο αφού η αναγνωρισμένη (και από την Ελλάδα) κυβέρνηση της Λιβύης συμφώνησε να επεκτείνει την λιβυκή ΑΟΖ μέχρι να φτάσει... στην τουρκική!
Φυσικά με αντάλλαγμα την επιβίωσή της στην σύγκρουση με τις δυνάμεις του στρατάρχη Χαλίφα Χάφταρ. Η Τουρκία προσφέρει αφειδώς την βοήθειά της προσφέροντας υποστήριξη με τουρκικά drones.
Ο στόχος της Άγκυρας είναι να μην μπορέσει η Ελλάδα να εκμεταλλευθεί τα κοιτάσματα νοτίως και δυτικά της Κρήτης τα οποία επαρκούν για την κατακόρυφη οικονομική και γεωπολιτική αναβάθμιση της χώρας σε τέτοιο βαθμό που με την παρέλευση κάποιων ετών η Ελλάδα θα αποτελεί πανίσχυρο αντίπαλο για την Τουρκία.
Eντάξει, η Τουρκία κάνει την δουλειά της. Όσο για την «αναγνωρισμένη κυβέρνηση της Λιβύης» απλά προσπαθεί να επιβιώσει με κάθε τρόπο.
Είναι εξωφρενικό όμως να είναι ΑΚΟΜΑ αναγνωρισμένη από την επίσημη ελληνική Πολιτεία. Ήδη από χθες έπρεπε η αναγνώριση αυτή να έχει αποσυρθεί.
Ακόμα και η αρχική αναγνώριση γιατί έγινε είναι ένα ζήτημα. Σε μια χώρα που τότε ήταν τριχοτομημένη και τώρα διχοτομημένη, τι νόημα είχε για τα ελληνικά συμφέροντα να πάρει το μέρος του ενός από τα δύο μέρη;
Αν δεν το είχαμε κάνει τώρα που έγινε αυτή η κατάπτυστη συμφωνία εμείς θα αναγνωρίζαμε την διοίκηση Χάφταρ ως την νόμιμη γιατί έτσι θα μας συνέφερε, τόσο απλά.
Τώρα όμως η «αναγνωρισμένη κυβέρνηση» της Λιβύης θα μας πει: «Μα αφού μας έχετε αναγνωρίσει, τι θέλετε τώρα;».
Αυτά όμως συμβαίνουν όταν κάποιος δεν κάνει τις δικές του επιλογές αλλά ακολουθεί και επιβάλλει τις επιλογές άλλων.
Την κυβέρνηση της Τρίπολης την ήθελε «νόμιμη» η κυβέρνηση Ομπάμα, γνωστή για την συμπάθειά της σε «μετριοπαθείς» ισλαμιστικές ηγεσίες. Τώρα οι ίδιες οι ΗΠΑ (με άλλη κυβέρνηση) θέλουν τον στρατάρχη Χάφταρ να ανέλθει στην εξουσία.
Επίσης τον θέλουν και οι Αιγύπτιοι και οι Ρώσοι. Θα μου πείτε τι πρέπει να επιλέξουμε εμείς και με ποιο κριτήριο; Πολύ απλά, όσο ο Χάφταρ δεν αναγνωρίζει την χθεσινή συμφωνία Τρίπολης-Άγκυρας, στηρίζουμε Χάφταρ.
Το εθνικό μας συμφέρον επιλέγουμε, αυτό είναι το μοναδικό κριτήριο και όχι τι θέλουν οι Αμερικανοί, οι Ρώσοι, οι Άγγλοι και οι... Ρόμουλανς από το Σταρ Τρεκ
Είναι εύκολο να κατηγορούμε τους πολιτικούς μας για την ανύπαρκτη εξωτερική πολιτική, αλλά ο πολιτικός ακούει τον κόσμο που τον εκλέγει και προσαρμόζεται στο τι θέλει η κοινωνία.
Μήπως φταίμε εμείς για τις επιλογές που κάνουν; Γιατί θέλουμε «να τα έχουμε καλά με όλους» και μετά κλαιγόμαστε «που μας ρίχνουν».
To «Flying Circus» της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής είναι δημιούργημα πρωτίστως της ελληνικής κοινωνίας... ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ ΕΔΩ
Η μελλοντική οριοθέτηση της ελληνικής ΑΟΖ τίθεται σε σοβαρό κίνδυνο αφού η αναγνωρισμένη (και από την Ελλάδα) κυβέρνηση της Λιβύης συμφώνησε να επεκτείνει την λιβυκή ΑΟΖ μέχρι να φτάσει... στην τουρκική!
Φυσικά με αντάλλαγμα την επιβίωσή της στην σύγκρουση με τις δυνάμεις του στρατάρχη Χαλίφα Χάφταρ. Η Τουρκία προσφέρει αφειδώς την βοήθειά της προσφέροντας υποστήριξη με τουρκικά drones.
Ο στόχος της Άγκυρας είναι να μην μπορέσει η Ελλάδα να εκμεταλλευθεί τα κοιτάσματα νοτίως και δυτικά της Κρήτης τα οποία επαρκούν για την κατακόρυφη οικονομική και γεωπολιτική αναβάθμιση της χώρας σε τέτοιο βαθμό που με την παρέλευση κάποιων ετών η Ελλάδα θα αποτελεί πανίσχυρο αντίπαλο για την Τουρκία.
Eντάξει, η Τουρκία κάνει την δουλειά της. Όσο για την «αναγνωρισμένη κυβέρνηση της Λιβύης» απλά προσπαθεί να επιβιώσει με κάθε τρόπο.
Είναι εξωφρενικό όμως να είναι ΑΚΟΜΑ αναγνωρισμένη από την επίσημη ελληνική Πολιτεία. Ήδη από χθες έπρεπε η αναγνώριση αυτή να έχει αποσυρθεί.
Ακόμα και η αρχική αναγνώριση γιατί έγινε είναι ένα ζήτημα. Σε μια χώρα που τότε ήταν τριχοτομημένη και τώρα διχοτομημένη, τι νόημα είχε για τα ελληνικά συμφέροντα να πάρει το μέρος του ενός από τα δύο μέρη;
Αν δεν το είχαμε κάνει τώρα που έγινε αυτή η κατάπτυστη συμφωνία εμείς θα αναγνωρίζαμε την διοίκηση Χάφταρ ως την νόμιμη γιατί έτσι θα μας συνέφερε, τόσο απλά.
Τώρα όμως η «αναγνωρισμένη κυβέρνηση» της Λιβύης θα μας πει: «Μα αφού μας έχετε αναγνωρίσει, τι θέλετε τώρα;».
Αυτά όμως συμβαίνουν όταν κάποιος δεν κάνει τις δικές του επιλογές αλλά ακολουθεί και επιβάλλει τις επιλογές άλλων.
Την κυβέρνηση της Τρίπολης την ήθελε «νόμιμη» η κυβέρνηση Ομπάμα, γνωστή για την συμπάθειά της σε «μετριοπαθείς» ισλαμιστικές ηγεσίες. Τώρα οι ίδιες οι ΗΠΑ (με άλλη κυβέρνηση) θέλουν τον στρατάρχη Χάφταρ να ανέλθει στην εξουσία.
Επίσης τον θέλουν και οι Αιγύπτιοι και οι Ρώσοι. Θα μου πείτε τι πρέπει να επιλέξουμε εμείς και με ποιο κριτήριο; Πολύ απλά, όσο ο Χάφταρ δεν αναγνωρίζει την χθεσινή συμφωνία Τρίπολης-Άγκυρας, στηρίζουμε Χάφταρ.
Το εθνικό μας συμφέρον επιλέγουμε, αυτό είναι το μοναδικό κριτήριο και όχι τι θέλουν οι Αμερικανοί, οι Ρώσοι, οι Άγγλοι και οι... Ρόμουλανς από το Σταρ Τρεκ
Είναι εύκολο να κατηγορούμε τους πολιτικούς μας για την ανύπαρκτη εξωτερική πολιτική, αλλά ο πολιτικός ακούει τον κόσμο που τον εκλέγει και προσαρμόζεται στο τι θέλει η κοινωνία.
Μήπως φταίμε εμείς για τις επιλογές που κάνουν; Γιατί θέλουμε «να τα έχουμε καλά με όλους» και μετά κλαιγόμαστε «που μας ρίχνουν».
To «Flying Circus» της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής είναι δημιούργημα πρωτίστως της ελληνικής κοινωνίας... ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου