Οθωμανοί βάνδαλοι και Ευρωπαίοι αρχαιοκάπηλοι στην τουρκοκρατούμενη Ελλάδα

 

ΣΤΟΧΟΣ

  

Οι απίστευτες καταστροφές αρχαίων ελληνικών θησαυρών από τους «πολιτισμένους» Ευρωπαίους — Τι έκαναν οι Τούρκοι στα αρχαία ελληνικά μνημεία;- Ο Γάλλος καταστροφέας της αρχαίας Σπάρτης Michel Fourmont-Αριστουργήματα του ελληνικού πολιτισμού που μεταφέρθηκαν στη Δύση και βρίσκονται σήμερα σε μουσεία, δημόσια κτίρια, αλλά και κατοικίες ευγενών και πλούσιων Ευρωπαίων.

Στις 12 / 1 / 2020 είχαμε γράψει ένα από τα πλέον πολύκροτα άρθρα μας με τίτλο: «Οι καταστροφές των αρχαίων ελληνικών μνημείων από τους Χριστιανούς». Το άρθρο είχε τεράστια απήχηση και περισσότερα από 220 σχόλια. Τα πιο πολλά από αυτά στρέφονταν εναντίον μας με χαρακτηρισμούς όπως αντίχριστος, κατσαπλιάς κλπ. Υπήρχαν βέβαια και κάποιοι αναγνώστες που αντιμετώπισαν με διαφορετικό τρόπο όσα γράψαμε τότε.

Όσα έγιναν από τους Χριστιανούς στα αρχαία ελληνικά μνημεία όμως, ωχριούν μπροστά στις καταστροφές και τις αρπαγές των αριστουργημάτων από «πολιτισμένους» Ευρωπαίους και Οθωμανούς στα χρόνια της τουρκοκρατίας. Οι πρόγονοι αυτών που τα τελευταία χρόνια κατηγορούν με το παραμικρό τη χώρα μας, έχουν διαπράξει τεράστια εγκλήματα σε βάρος της. Ευρωπαϊκά μουσεία, δημόσια κτίρια, αλλά και σπίτια ευγενών και μεγιστάνων είναι γεμάτα από ανεκτίμητης αξίας και απαράμιλλης τέχνης αρχαία ελληνικά αριστουργήματα.

Τα οποία φυσικά μετέφεραν στις χώρες τους κάποιοι, χωρίς να ζητήσουν την άδεια κανενός, κυρίως στα χρόνια της τουρκοκρατίας. Οι Τούρκοι άλλωστε δεν έτρεφαν καμία ιδιαίτερη εκτίμηση για τους αρχαίους ελληνικούς θησαυρούς και πολλούς από αυτούς τους κατέστρεφαν και οι ίδιοι για να χτίσουν τζαμιά ή σπίτια. Ήταν πολύ εύκολο για έναν Ευρωπαίο περιηγητή να λάβει μια έγγραφη άδεια από κάποιον τοπικό Οθωμανό αξιωματούχο για να μεταφέρει στη χώρα του π.χ. ένα άγαλμα. Κάποιες φορές μάλιστα οι Οθωμανοί δεν εμπλέκονταν καθόλου και οι Ευρωπαίοι φιλονικούσαν μεταξύ τους για το ποιος θα αρπάξει ένα πολύτιμο αρχαίο εύρημα!

Η αναβίωση των Γραμμάτων κατά την Αναγέννηση

Ύστερα από τον πνευματικό λήθαργο του Μεσαίωνα παρατηρήθηκε στην Ευρώπη μια αναβίωση των Γραμμάτων με σημείο αναφοράς την αρχαιογνωσία και τον κλασικό πολιτισμό. Έτσι ξεκίνησε η Αναγέννηση με την καλλιέργεια των ανθρωπιστικών σπουδών, τον λεγόμενο ουμανισμό.

Όμως οι ουμανιστικές σπουδές απαιτούσαν γνωριμία με τις χώρες όπου άνθισε ο αρχαίος πολιτισμός. Πρώτος σταθμός των Ευρωπαίων μελετητών ήταν η Ιταλία. Μελέτησαν, αποτύπωσαν τα αρχαία ευρήματα και προχώρησαν σε ανασκαφές. Όμως οι ανασκαφές οδήγησαν σε συλλεκτική μανία των αρχαιολατρών και στην αρχαιοκαπηλία. Ως τις αρχές του 16ου αιώνα όμως, οι αρχαιολογικοί θησαυροί της Ιταλίας τελείωσαν. Δεν ήταν δύσκολο να βρεθεί ο επόμενος στόχος των αρχαιοθήρων, που δεν ήταν άλλος από την τουρκοκρατούμενη Ελλάδα.

Η στροφή προς τον αρχαίο ελληνικό κόσμο, όπως γράφει ο Κυριάκος Σιμόπουλος, «είχε πολλαπλά κίνητρα κυρίως πολιτικά». Ο πρώτος διανοητής των νεότερων χρόνων που είδε τις πολιτικές προεκτάσεις, την έκφραση της δημοκρατίας και τα ανθρωπιστικά ιδεώδη στην ελληνική τέχνη της κλασικής εποχής, ταυτίζοντάς τη με τους αγώνες των λαών κατά του δεσποτισμού, ήταν ο Γερμανός Winkelmann, που θεωρούσε ότι η αρχαία ελληνική τέχνη είναι ανεπανάληπτη, τα έργα της κλασικής εποχής αποτελούν μια ζωντανή παρουσία καθώς ενσαρκώνουν το ελληνικό πνεύμα. Στις αρχές του 18ου αιώνα η πρωσική απολυταρχία υιοθέτησε το σχέδιο του αριστοκράτη Wilhelm von Humbold για την καθιέρωση της μελέτης και της διδασκαλίας της αρχαιότητας στην εκπαίδευση, ενώ το ίδιο έγινε και στην Αγγλία.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ                https://www.stoxos.gr/2021/05/blog-post_883.html