Αεροπλάνα Piaggio του ΕΚΑΒ - Ένα (ακόμη) σκάνδαλο που μένει ατιμώρητο

Η ιστορία των Ελληνικών «Medevac» Piaggio P-180 Avanti του ΕΚΑΒ θα μείνει στην ιστορία σαν μία (ακόμα) ιστορία κατασπατάλησης δημοσίου χρήματος (αλλά και κοινοτικής χρηματοδότησης), για την οποία δεν λογοδότησε ακόμη κανείς, όπως θα συνέβαινε σε κάθε ευνομούμενη πολιτεία.

Γράφει ο Φώτης Σαραντόπουλος
(https://www.facebook.com/Fotis.M.Sarantopoulos)

Επειδή αυτό το «μαζί τα φάγαμε» του Πάγκαλου με εξενεύριζε πάντα (αν ήθελε να είναι τίμιος, έστω και για λίγο, θα έπρεπε να πει «εσείς πληρώνατε – εμείς σπαταλούσαμε, είτε για να εκλεγόμαστε είτε επειδή ήμασταν ανίκανοι και ζώα»), έχω βάλει σκοπό να μην αφήσω να ξεχαστεί ούτε ένα από τα σκάνδαλα των προηγουμένων δεκαετιών. Ένα από αυτά, όχι το μεγαλύτερο, αλλά ενδεικτικό του πώς κουκούλωναν τα σκ@τά τους σαν τις γάτες, είναι το σκάνδαλο των α/φ διακομιδής ασθενών Piaggio.
Ας το πάρουμε από την αρχή:
Το Piaggio P.180 Avanti ήταν (και είναι) ένα εξαιρετικό αεροσκάφος για την κατηγορία του, με πολύ καλές επιδόσεις (οικονομία, αυτονομία, ταχύτητα), με «φουτουριστικό» σχεδιασμό (πτερύγια canard, πτέρυγα τοποθετημένη πίσω από το κέντρο βάρους, turboprop κινητήρες Pratt & Whitney PT6A-45 σε διαμόρφωση ώσης κλπ).
Το 1998, αν θυμάμαι καλά, παραγγέλθηκαν 2 τέτοια για λογαριασμό του ΕΚΑΒ, σαν «αεροσκάφη αεροδιακομιδών ασθενών» (μαζί παραγγέλθηκαν και 5 ελικόπτερα Αgusta A-109 Power). Η ιδέα ήταν απλή: Τα 5 ελικόπτερα Α-109 θα αναλάμβαναν τις αεροδιακομιδές από τα κοντινά νησιά και όποια άλλα σημεία δεν διέθεταν αεροδρόμιο, ενώ τα 2 Piaggio Avanti θα έκαναν τις αεροδιακομιδές μεγάλων αποστάσεων, από αεροδρόμια.
Tα Piaggio P.180 Avanti ήρθαν στην Ελλάδα στις αρχές της δεκαετίας του 2000, αλλά ΔΕΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΘΗΚΑΝ ποτέ !!!. Η Επιτροπή Παραλαβής έκρινε ότι ήταν ακατάλληλα λόγω μικρής θύρας, δηλαδή επειδή το φορείο με τον ασθενή δεν χώραγε να περάσει από τη θύρα φόρτωσης του αεροπλάνου (!) Όμως, τα α/φ που παραλήφθηκαν ήταν έτσι όπως είχαν παραγγελθεί. Δεν ήταν λάθος της Piaggio. Και γι' αυτό πληρώθηκαν κανονικά. Και έμειναν αποθηκευμένα στο ΒΑ υπόστεγο του πάλαι ποτέ αεροδρομίου του Ελληνικού.
Άραγε, αυτοί που τα επέλεξαν, δεν ήξεραν για τις πόρτες; Και είναι πράγματι αυτό το πρόβλημα; Μάλλον απίθανο, αφού ίδια αεροσκάφη χρησιμοποιούνται από το Πολωνικό «ΕΚΑΒ», την Ομάδα Διάσωσης της Καναδικής Αστυνομίας, αλλά και από ιδιωτικές εταιρείες αεροδιακομιδών στις ΗΠΑ και αλλού.
Οι γιατροί του EKAB (μέλη της επιτροπής αποδοχής) δώσανε ως λόγω απόρριψης ότι «δεν χωράει φορείο για παραπληγικούς ή για εύσωμους ασθενείς» !!! Σίγα ρε παιδιά ... Αν ήταν αυτός ο λόγος (και ιδίως αν αυτό ήταν ευθύνη της Piaggio), ας ζητούσαν μείωση τιμής και ας έστελνε η ΠΑ για τις περιπτώσεις αυτές C-130. Πόσα τέτοια περιστατικά θα τύχαιναν; Ο πραγματικός λόγος λέγεται ότι ήταν άλλος: Οι γιατροί του ΕΚΑΒ πληρώνονται έξτρα τα πτητικά, ανάλογα με τις ώρες που πετούν. Και σε μία διαδρομή π.χ. Αθήνα – Ρόδο, οι ώρες πτήσης με ελικόπτερο «γράφουν» διπλές (αφού το ε/π είναι πολύ πιο αργό).
Δεν ξέρω αν ήταν αυτός ο λόγος, όπως έχει γραφεί, τα συμπεράσματα δικά σας. Ξέρω όμως ότι αφ' ενός τα χρυσοπληρώσαμε και έμειναν άχρηστα, αφ' ετέρου με τη μη χρησιμοποίηση των αεροπλάνων, λόγω του «προβλήματος» αυτού, απέμειναν τα 5 ελικόπτερα για να σηκώσουν ολόκληρο το βάρος των αεροδιακομιδών, σε όλη την επικράτεια, ημέρα και νύχτα και με κάθε καιρό, και με ό, τι συνεπαγόταν αυτός ο επί πλέον φόρτος, σε σχέση και με την καταπόνησή τους αλλά και τα 3 τραγικά δυστυχήματα που σημειώθηκαν, με τελικό αποτέλεσμα να παροπλισθούν και αυτά από το ΕΚΑΒ.
Μην θεωρήσετε ότι τα ελικόπτερα δεν ήταν καλά (γιατί ακούστηκε και αυτό). Το περιοδικό Flight International είχε κάποτε για εξώφυλλο το Agusta A109E Power, με τίτλο «Ferrari of the Skies». Αλλά ας πάμε πίσω στα αεροπλάνα.
Η ιστορία των Ελληνικών «Medevac» Piaggio P-180 Avanti του ΕΚΑΒ θα μείνει στην ιστορία σαν μία (ακόμα) ιστορία κατασπατάλησης δημοσίου χρήματος (αλλά και κοινοτικής χρηματοδότησης), για την οποία δεν λογοδότησε ακόμη κανείς, όπως θα συνέβαινε σε κάθε ευνομούμενη πολιτεία.
Για την ιστορία (και αφού κάποια εποχή υπήρξαν σκέψεις για να χρησιμοποιηθούν σε αποστολές ναυτικής συνεργασίας, από το ΠΝ ή το ΛΣ, με αισθητήρες, ραντάρ Telephonics, υπέρυθρες κάμερες, αποστασιόμετρο και σύστημα αποστολής που είχαν κόστος περίπου 15,5 εκατομμύρια ευρώ), τα αεροπλάνα πωλήθηκαν τελικά «κοψοχρονιάς»: Το πρώτο (με στοιχεία νηολογίου SX-BNC, c/n 1036) στην Piaggio America Inc., Greenville, SC, ως N126PA και μετά στην Promotional Researchers Inc., Charlottesville, VA, ως N785JH, ενώ το δεύτερο (SX-BND, c/n 1038) στην Piaggio America Inc. Greenville, SC, ως N122PA                                                                     ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ      ΕΔΩ

2700 χρόνια ελληνικής παρουσίας στην Ουκρανία

Το φλέγον ζήτημα που έχει ανακύψει τις τελευταίες εβδομάδες στην εμφυλιακή Ουκρανία ανέδειξε τις τελευταίες μέρες και ένα άλλο πολύ σημαντικό θέμα…

Την παρουσία του ελληνικού στοιχείου στη χώρα από την αρχαιότητα έως τους 150.000 Ελλήνων που ζουν σήμερα στην Ουκρανία
-Μια υπόθεση τουλάχιστον 2.700 ετών…
Η παρουσία, ωστόσο, των Ελλήνων στην Ουκρανία και ιδιαιτέρως στην Χερσόνησο της Κριμαίας, έχει μακρότατη ιστορία, η οποία χρονολογείται ήδη από τον 6ο αιώνα π.Χ., οπότε και άρχισε η ελληνική εποίκιση στα παράλια της Μαύρης θάλασσας και στην χερσόνησο.
Tα ερείπια των αρχαίων ελληνικών πόλεων Σεβαστούπολη, Παντικαπαίου (Κιμμέριος Βόσπορος), Xερσονήσου,Φαναγόρειας, Θεοδόσιας κ.ά. μαρτυρούν την παλιά δόξα των Eλλήνων.

Χερσόνησος ονομάζεται σήμερα και επρόκειτο για μία από τις πόλεις που ίδρυσαν οι αρχαίοι Έλληνες σ΄αυτή την περιοχή με τις τεράστιες γεωργικές εκτάσεις, προκειμένου να εξασφαλίσουν σιτηρά για την επιβίωση των δικών τους πόλεων-κρατών. Συγκεκριμένα η πόλη ιδρύθηκε τον 6ο π. Χ. αιώνα αλλά σύμφωνα με τους αρχαιολόγους στις αρχές του 3ου αιώνα π. Χ., μεγάλο μέρος του αγροτικού πληθυσμού σκοτώθηκε από ξένους εισβολείς.
Οι αρχαίοι Έλληνες ονόμαζαν την Κριμαία Ταυρίδα(αργότερα Ταυρική), σύμφωνα με το όνομα των κατοίκων της, των Ταύρων. Ο ιστορικός Ηρόδοτος αναφέρει ότι ο Ηρακλής όργωσε αυτή τη γη χρησιμοποιώντας ένα γιγάντιο ταύρο.
Κατά τα τέλη του 5ο αιώνα αρχαίοι Έλληνες αποικιστές άρχισαν να εγκαθίστανται κατά μήκος της Μαύρης Θάλασσας. Ανάμεσά τους υπήρχαν Δωριείς από την Ηράκλεια Ποντική η οποίοι και Ίωνες από τη Μίλητο που προσορμίστηκαν στη Θεοδοσία και το Παντικάπαιον.
-Από το Χρυσόμαλλο δέρας…

Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως εκεί βρισκόταν η μυθική Κολχίδα από όπου ο Ιάσονας πήρε το χρυσόμαλλο δέρας, δηλαδή το δέρμα (την προβιά) που απέμεινε από το κριάρι που έστειλε η Νεφέλη για να σώσει το γιο της Φρίξο από τη θυσία που ήθελε να κάνει ο πατέρας του. Αυτό δείχνει την παρουσία των Ελλήνων στην περιοχή να είναι πολύ παλαιότερη χρονικώς από την συμβατική χρονολογία του 2700 π.χ.
Σύμφωνα με τον μύθο λοιπόν, ο βασιλιάς Αθάμας έχοντας πάρει τον χρησμό από το μαντείο των Δελφών ότι ήταν ευθύνη του γιου του το γεγονός πως δε φύτρωσε το σιτάρι εκείνη τη χρονιά, αποφάσισε να τον θυσιάσει. Έτσι η μητέρα του Νεφέλη η οποία είχε πεθάνει, έστειλε από τον ουρανό ένα κριάρι με χρυσό δέρμα να τον αρπάξει από την επικείμενη θυσία. Το κριάρι λοιπόν άρπαξε τον Φρίξο και την Έλλη και τους πήγε στην Κολχίδα. Εκεί ο Φρίξος θυσίασε το κριάρι στο Δία και χάρισε το δέρμα του στο βασιλιά της Κολχίδας, Αιήτη που τον φιλοξενούσε. Εκείνος το κρέμασε σε μια βελανιδιά στο δάσος του θεού Άρη και έβαλε έναν ακοίμητο δράκο να το φυλάσσει.
-Στην Φιλική Εταιρεία
Η Φιλική Εταιρεία ήταν η σημαντικότερη από τις μυστικές οργανώσεις που σχηματίστηκαν για την προετοιμασία επανάστασης για την απελευθέρωση των Ελλήνων από την Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Ιδρύθηκε το 1814 στην Οδησσό (τέταρτη μεγαλύτερη πόλη της Ουκρανίας και σημαντικό λιμάνι στον Εύξεινο Πόντο) και σύμφωνα από τους παλαιότερους ιστορικούς, από τον Εμμανουήλ Ξάνθο, το Νικόλαο Σκουφά, Αθανάσιο Τσακάλωφ. Τέταρτο μέλος της, μυήθηκε ο Αντώνιος Κομιζόπουλος από τη Φιλιππούπολη.
Επίσης από τα πρώτα μέλη που μυήθηκαν ήταν και ο Παναγιώτης Αναγνωστόπουλος (και μάλιστα κατά ορισμένες πηγές συνιδρυτής, πριν τον Ξάνθο που μυήθηκε αργότερα).
Οι Φιλικοί αφού μυούνταν στην Εταιρεία έδιναν όρκο πίστης και επικοινωνούσαν με κώδικες, ψευδώνυμα και συνθηματικές λέξεις.

Το σπίτι της οδού Κράσνη (πάροδος Ν. 18) στην Οδησσό, όπου ιδρύθηκε η Φιλική Εταιρεία.


-Οι Έλληνες της Κριμαίας από τον 18ο αιώνα μέχρι σήμερα
Οι Έλληνες της Κριμαίας διαιρούνται σε δύο ομάδες: Είναι οι λεγόμενοι Ελληνόφωνοι-Ρωμαίοι και οι Τουρκόφωνοι-Ουρούμ. Είναι Έλληνες της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας που προέρχονταν από την περιοχή του Πόντου που μετανάστευσαν και αποίκισαν την Κριμαία. Και οι δύο ομάδες μετανάστευαν στην περιοχή για πολλούς αιώνες (απ” τον 4ο αιώνα π.Χ. μέχρι και 17ο αιώνα μ.Χ.) από την Ανατολία, κυρίως από τον Πόντο. Οι τελευταίοι εντάθηκαν στην κοινωνική και πολιτισμική ζωή του τόπου, με αποτέλεσμα να υιοθετήσουν την γλώσσα των Τατάρων της Κριμαίας ως μητρική γλώσσα.
Το 1777, μετά την προσάρτηση της Κριμαίας στη Ρωσία, η Μεγάλη Αικατερίνη διέταξε την εγκατάσταση όλων των Ελλήνων από τη χερσόνησο στη Βόρεια Αζοφική, έτσι έγιναν γνωστοί ως Έλληνες της Αζοφικής (приазовские греки / priazovskie Greki).
Μερικοί γλωσσολόγοι πιστεύουν ότι η διάλεκτος που ομιλείται από τους Έλληνες της Αζοφικής διαφέρει από την κοινή γλώσσα των Κριμαίων και ως εκ τούτου αποτελεί μια ξεχωριστή ομάδα γλώσσας αυτής. Οι Ουρούμ είναι Ορθόδοξοι Χριστιανοί.

Από τον 18ο έως τις αρχές του 20ου αιώνα, στον Καύκασο μετανάστευαν μαζικά οι Έλληνες από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, κυρίως από την περιοχή του Πόντου. Ο Ρωσοτουρκικός πόλεμος του 1828-29, με την προέλαση του ρωσικού στρατού προς το Ερζερούμ και την Αργυρούπολη και τον ενθουσιασμό που προκάλεσε στους τοπικούς ελληνικούς πληθυσμούς αλλά και τη συμφωνία ειρήνης με τη Συνθήκη της Αδριανούπολης που ακολούθησε με την αποχώρηση των ρωσικών στρατευμάτων από την περιοχή, ανάγκασε ένα μεγάλο αριθμό Ελλήνων (περίπου 42.000) να ακολουθήσει τον ρωσικό στρατό, για το φόβο αντιποίνων.
Η ρωσική κυβέρνηση και ειδικότερα ο τσάρος Νικόλαος Α΄ με απόφασή του, μετά από εισήγηση του στρατηγού Ιβάν Πασκέβιτς, τους εγκατέστησε στην περιοχή της Τσάλκας, όπου ίδρυσαν 27 αμιγή ελληνικά χωριά. Επί της Σοβιετικής Ένωσης αποτελούσαν αναγνωρισμένη ελληνική μειονότητα της Γεωργίας. Ίδρυσαν επίσης τρία χωριά στην περιοχή Γκομαρέτη.
Μέχρι το 13ο αιώνα που ήρθαν οι Τάταροι το Ελληνικό κράτος στη Χερσόνησο της Κριμαίας άκμαζε, μα και μετά η ελληνική παρουσία παρέμενε ισχυρή, κράτησε κάποια εδάφη στην Kριμαία, ενώ Βενετοί και Γενοβέζοι δημιουργούν λιμενικές εγκαταστάσεις. μέχρι να τα πάρουν οι Οθωμανοί το 1485.
Ως το 1778, μέρος του ελληνικού πληθυσμού έμεινε σε εδάφη που του παραχώρησε η αυτοκράτειρα της Pωσίας Aικατερίνη.
Στη Σοβιετική ένωση του Στάλιν με διάταγμα το 1937 οι Ελληνικοί σύλλογοι χαρακτηρίστηκαν κατασκοπευτικοί, ακολούθησε, μια εθνοκάθαρση και πραγματική τραγωδία για το μικρό ελληνικό λαό της Αζοφικής. Κλείστηκαν τα ελληνικά σχολεία, το θέατρο, η εφημερίδα, καταργήθηκε το λαογραφικό συγκρότημα. Καταστράφηκαν ακόμα και όλα τα έγγραφα που θύμιζαν την ύπαρξή τους. Με ψευδείς κατηγορίες, εκτελέστηκαν όλοι οι Έλληνες διανοούμενοι, καθώς και χιλιάδες εργάτες και αγρότες ελληνικής καταγωγής. Δεν υπήρχε ελληνική οικογένεια που να μην είχε χάσει ένα μέλος της από τις καταπιέσεις αυτές. Παραμένουν άγνωστα μέχρι σήμερα οι τόποι εκτέλεσης και ταφής των θυμάτων του Στάλιν.
Με την άνοδο στην εξουσία του Νικήτα Χρουστσώφ, οι Έλληνες της Ουκρανίας, όπως και της υπόλοιπης πρώην Σοβιετικής Ένωσης, απέκτησαν σχετική πολιτική ελευθερία. Στη δεκαετία του ’70 είχε συσταθεί μια λογοτεχνική ομάδα των Ελλήνων ποιητών που συναντιούνταν κάθε καλοκαίρι στο εξοχικό «Αζοφικό αγλάρ» («Το χελιδόνι της Αζοφικής») του ποιητή Δημήτρη Δεμερντζή.

Σύμφωνα με τον ιστότοπο einai-adynaton.blogspot.gr, στις 25 Ιανουαρίου 1989 στη Μαριούπολη, ιδρύθηκε ο πρώτος ελληνικός σύλλογος, με πρωταρχικό σκοπό την αναγέννηση της ελληνικής διαλέκτου της Μαριούπολης και η εκμάθηση της νέας ελληνικής γλώσσας. Την 25η Μαρτίου του ίδιου χρόνου γιορτάστηκε για πρώτη φορά η εθνική μας εορτή και ακούστηκε και ο εθνικός ύμνος. Στη γιορτή αυτή είχαν έρθει Έλληνες από τα γύρω χωριά, χόρευαν στη διάρκεια της συναυλίας τους ελληνικούς τοπικούς χορούς. Μετά από τη συναυλία, οι άνθρωποι αγκαλιάζονταν και έκλαιγαν: για πρώτη φορά μετά από πολλές δεκαετίες, από τη σκηνή ακουγόταν η μητρική τους γλώσσα.
Από το 1992 έως το 2000 στον τοπικό δημοτικό ραδιοφωνικό σταθμό, δυο φορές το μήνα μεταδίδονταν η εκπομπή «Καλησπέρα». Από το 1992 έως 1995 στο Ντονέτσκ εκδίδονταν η εφημερίδα «Λόγος», ενώ από το 1994 άρχισε να κυκλοφορεί η εφημερίδα «Χρόνος» του ελληνικού συλλόγου της Μαριούπολης και το 1996 άνοιξε Ελληνικό προξενείο.

Πηγή: iefimerida

ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ          ΕΔΩ

Shekulli: Τα Σκόπια πάνε προς διαίρεση;

Ιούνιος 25, 2014.

Καθώς όλο και περισσότερο οιΈλληνες εγείρουν διεκδικήσεις και εξαπολύουν απειλές κατά του Σκοπιανού Κράτους, αυτές δεν είναι καλές ενδείξεις, για τους υψηλά ιστάμενους κρατικούς αξιωματούχους των Σκοπίων, οι οποίοι μιλούν για μια πιθανή διχοτόμηση της χώρας, γράφει η αλβανική εφημερίδα Σέκουλι με τίτλο: «Maqedonia drejt ndarjes?!»

Στα Σκόπια, το ζήτημα της ονομασίας συνεχίζει να εμποδίζει τη διαδικασία της ένταξής στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την εξομάλυνση των σχέσεων με το ελληνικό κράτος.

 Παρά τις πολυάριθμες διεθνείς εκκλήσεις για να βρεθεί μια κοινή συναινετική λύση ανάμεσα στην Ελλάδα και τα Σκόπια, δεν έχει επιτευχθεί, ακόμη, κανένα αποτέλεσμα.

Η FYROM έλαβε το καθεστώς υποψήφιας χώρας το 2005 και από τότε η ενσωμάτωση στην ευρωπαϊκή οικογένεια φαίνεται να διολισθαίνει.

Η διεθνής κοινότητα έχει προτείνει από το 2008 να επιλύσει το θέμα του ονόματος με την Ελλάδα και στη συνέχεια θα ανοίξουν οι πύλες της Ευρω-αταλαντικής ενσωμάτωσης.

Αλλά, εκτός από το ζήτημα της ονομασίας, οι αξιωματούχοι των Σκοπίων, δείχνουν έντονη ανησυχία, διότι η Ελλάδα έχει αυξημένες απαιτήσεις σε μια πιθανή διάσπαση του νοτιοσλαβικού κράτους.

Τις ανησυχίες αυτές εκφράζει και ο δημιουργός της μήνυσης κατά της Ελλάδας στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, Τόνι Ντονέτσκι, που δήλωσε ότι υπάρχει ο κίνδυνος διαίρεσης του νοτιοσλαβικού κράτους.

Ο Ντονέτσκι- σημειώνει το αλβανικό, είπε ότι τα Σκόπια δεν θα μπορέσουν να αντέξουν σε πιέσεις από τις γειτονικές χώρες και μπορεί να γίνουν λεία για προσάρτηση σε μια νέα Συνθήκη Βουκουρεστίου».

Σύμφωνα με τον ίδιο, η Ελλάδα δεν έχει το δικαίωμα να επιμείνει στην αλλαγή του ονόματος των Σκοπίων, αλλά μπορεί να το κάνει επειδή έχει επάρκεια δυνατοτήτων-( fuqinë e duhur).

--

The Hellenic Information Team

  ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ        ΕΔΩ

Κρύβονται πίσω από φωνές

ΤΗΣ ΜΙΚΑΕΛΛΑΣ ΛΟΪΖΟΥ

Επιστρέψαμε στο σημείο μηδέν, καταγγέλλει ο διαπραγματευτής της τουρκικής πλευράς
Η τουρκική πλευρά επιδίδεται σε παιγνίδι επίρριψης ευθυνών, λόγω της έλλειψης προόδου, παρουσιάζοντας προσκόλληση σε συγκλίσεις ή δήθεν συγκλίσεις του παρελθόντος

Οι φωνές του Κουντρέτ Οζερσάι, μετά το πέρας της χθεσινής συνάντησης των διαπραγματευτών, αποσκοπούσαν στη συγκάλυψη της στάσης της τουρκικής πλευράς. Αυτήν την εκτίμηση διατύπωσε στη «Σημερινή» πηγή κοντά στις συνομιλίες. Η σπουδή των Τούρκων να κατηγορούν την ελληνική πλευρά για έλλειψη συνεργασίας, εξήγησε, εδράζεται στην αδυναμία τους να φέρουν στο τραπέζι λογικές και εποικοδομητικές προτάσεις, οι οποίες θα μπορούσαν να γίνουν αποδεκτές από τη δική μας πλευρά.
Η απουσία προοπτικής επίτευξης συγκλίσεων, υπό αυτά τα δεδομένα, αναγκάζει την τουρκική πλευρά να επιδίδεται σε παιγνίδι επίρριψης ευθυνών. Σε συνδυασμό με την καινοφανή προσκόλλησή της σε συγκλίσεις ή δήθεν συγκλίσεις του παρελθόντος, φαίνεται πως η τουρκική πλευρά προσπαθεί να καλλιεργήσει την εικόνα του αδικημένου μέρους, σε μια διαδικασία χωρίς ουσιαστική πρόοδο.

Πίσω στο 2008
Σχολιάζοντας τη χθεσινή, πολύωρη συνάντηση, η οποία χαρακτηρίζεται ως ουσιαστική αλλά όχι παραγωγική, ο Τ/κ διαπραγματευτής ανέφερε ότι υπήρξε πισωγύρισμα σε ό,τι αφορά τα θέματα εσωτερικής ασφάλειας. Όπως ισχυρίστηκε, πριν από τρία χρόνια, οι δύο πλευρές είχαν συμφωνήσει σε κάποια σημεία σε ό,τι αφορά την αστυνομία, τα κυριότερα εκ των οποίων αφορούσαν την ίση συμμετοχή στην ομοσπονδιακή αστυνομία και στους άλλους θεσμούς εσωτερικής ασφάλειας, ενώ σήμερα η ελληνική πλευρά δεν αποδέχεται αυτές τις συγκλίσεις.
Υποστήριξε, ακόμη, ότι σχεδόν σε όλα τα θέματα και κυρίως στο θέμα της αστυνομίας, «η τ/κ πλευρά προσπαθεί να φέρει τους Ε/κ από το 2008 στο 2014». Ανέφερε, δε, πως αν η ε/κ πλευρά συνεχίσει αυτήν τη στάση, τότε ζητήματα όπως η ίση εκπροσώπηση στην ομοσπονδιακή αστυνομία, ο τρόπος λήψης των αποφάσεων στην ομοσπονδιακή αστυνομία, οι αρμοδιότητες της ομοσπονδιακής αστυνομίας και των αστυνομιών των συνιστωσών πολιτειών, ζητήματα στα οποία, όπως ισχυρίστηκε, επιτεύχθηκαν συγκλίσεις, επιστρέφουν στο σημείο απ' όπου ξεκίνησαν το 2008, δηλαδή σε σημείο μηδέν.

Εκτός στόχων
Ο Οζερσάι πρόσθεσε ότι η τ/κ πλευρά επιμένει να συνεχιστούν οι συνομιλίες από το σημείο όπου είχαν διακοπεί και πως ο βασικός λόγος γι’ αυτό είναι ότι μόνο έτσι είναι εφικτό να επιτευχθεί ο στόχος που έθεσαν ΓΓ και Αναπληρωτής ΓΓ του ΟΗΕ για πρόοδο στις συνομιλίες πριν από την καλοκαιρινή διακοπή. Επανέλαβε ότι ενδεχόμενη παραγνώριση των συγκλίσεων σημαίνει επιστροφή στο 2008, αναφέροντας ότι η τουρκική πλευρά δεν αναμένει να προκύψει μομέντουμ από τη διαδικασία των συνομιλιών. «Το μομέντουμ από μόνο του δεν σημαίνει τίποτα. Αυτό θα πρέπει να μας οδηγήσει σε μια συνολική λύση με συγκεκριμένο σχέδιο.
Γι’ αυτό δεν θα πρέπει να επιστρέψουμε στο 2008 και ούτε να κάνουμε βήματα προς τα πίσω, αλλά βήματα προς τα εμπρός. Επίσης, θα πρέπει να προσπαθήσουμε να προχωρήσουμε μπροστά με σχέδιο, έναν οδικό χάρτη. Και αυτό προσπαθούμε ως τ/κ πλευρά να κάνουμε», δήλωσε. Κάλεσε, μάλιστα, τα ΗΕ, αν επιθυμούν πρόοδο πριν από τις καλοκαιρινές διακοπές, να εμποδίσουν το να γυρίσει η διαδικασία πίσω στο 2008.

Η μουρμούρα συνεχίζεται
Τάση για μουρμούρα, πάντως, έχει και ο Ντερβίς Έρογλου, ο οποίος χθες κατάφερε να διασυνδέσει τη βιωσιμότητα της λύσης με τη διαδικασία πάρε-δώσε, στην οποία η τουρκική πλευρά δηλώνει πως επιδιώκει να εισέλθουμε το συντομότερο δυνατόν. Υπενθυμίζεται ότι αυτό είναι ένα σημαντικό σημείο διαφωνίας ανάμεσα στις δύο πλευρές, αφού η ελληνική πλευρά θεωρεί πως δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος οι συνομιλίες να εισέλθουν σε φάση πάρε-δώσε, εάν δεν εξαντληθεί πρώτα ο ουσιαστικός διάλογος, εφ' όλων των πτυχών του Κυπριακού, συμπεριλαμβανομένου του εδαφικού, για το οποίο η τουρκική πλευρά παρουσιάζεται εξαιρετικά διστακτική.
Ο Έρογλου είπε ακόμη πως μέχρι τώρα δεν έχει δει ειλικρινή βούληση για λύση από την ελληνική πλευρά, επισημαίνοντας την απόρριψη «συμφωνιών» του παρελθόντος. Επανέλαβε, δε, πως η Τουρκία είναι σημαντική για την Κύπρο, τους Τούρκους και τον αγώνα τους, και ισχυρίστηκε πως οι Τ/κ σήμερα είναι ευτυχισμένοι, σε ηρεμία και ασφάλεια.

ΜΟΕ με… εγγυήσεις και ψευδοβουλή
Σε ό,τι αφορά τα ΜΟΕ, ο Έρογλου δήλωσε πως πρέπει να είναι αμοιβαία και να δίνουν το μήνυμα της ενότητας για ένα καλύτερο μέλλον. Ανέφερε ότι η λύση εντός ενός έτους είναι πιθανή, αν η ε/κ πλευρά δεν παίζει με τον χρόνο. Κατηγόρησε τον Νίκο Αναστασιάδη ότι γίνεται πιο σκληρός από τον Δημήτρη Χριστόφια, υποστηρίζοντας ότι ο ίδιος εργάζεται για μια συμφωνία, που θα κάνει το μέλλον για τους Τ/κ φωτεινό και θα κάνει τους ανθρώπους να ζουν με ηρεμία και ασφάλεια κάτω από τις τουρκικές εγγυήσεις.
Υπενθυμίζοντας ότι υπάρχουν έξι κεφάλαια στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, είπε ότι οι προτάσεις της ε/κ πλευράς για το περιουσιακό και το εδαφικό, την υπηκοότητα, τις εγγυήσεις, τη διακυβέρνηση και την κατανομή εξουσιών είναι «απαράδεκτες». Συμπλήρωσε ότι όλοι οι «πολίτες» του ψευδοκράτους θα είναι και πολίτες του νέου συνεταιριστικού κράτους, κάτι που αποτελεί προϋπόθεση για την τ/κ πλευρά. Πρόσθεσε ότι είναι επίσης απαραίτητες οι ντε φάκτο και αποτελεσματικές εγγυήσεις της Τουρκίας, καθώς και η λήψη αποφάσεων από την ψευδοβουλή των κατεχομένων.

Καθορίστηκαν οι συναντήσεις
Στο πλαίσιο της χθεσινής συνάντησης έγινε και ο καθορισμός των επόμενων συναντήσεων, τόσο σε επίπεδο Μαυρογιάννη-Οζερσάι όσο και σε επίπεδο Αναστασιάδη-Έρογλου. Όπως δήλωσε ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος Νίκος Χριστοδουλίδης, πέραν της συζήτησης θεμάτων εσωτερικής ασφάλειας, ιθαγένειας και θεμάτων που αφορούν τις αρχές εφαρμογής του νόμου, χθες συμφωνήθηκε πως οι επόμενες συναντήσεις Αναστασιάδη-Έρογλου θα πραγματοποιηθούν στις 4 και 7 Ιουλίου.
Υπενθυμίζεται ότι οι δυο άνδρες επρόκειτο να συναντηθούν την περασμένη Δευτέρα, ωστόσο αυτό δεν κατέστη δυνατόν, λόγω της ασθένειας του Προέδρου της Δημοκρατίας. «Οι ηγέτες θα συζητήσουν για τις τεχνικές επιτροπές, τα ΜΟΕ, και την πορεία προς τα μπρος, περιλαμβανομένης της ουσίας και της μεθοδολογίας», δήλωσε ο Εκπρόσωπος των ΗΕ Μισέλ Μποναρντό, αναφορικά με την ατζέντα των συναντήσεων αυτών.

Οι δυο διαπραγματευτές θα ξανασυναντηθούν την 1η Ιουλίου, και ακολούθως, στις 9, 16 και 22 του μήνα. Ο Κουντρέτ Οζερσάι, στις δικές του δηλώσεις, αναφέρθηκε και σε καλοκαιρινή χιαστί επίσκεψη των διαπραγματευτών σε Ελλάδα και Τουρκία, την οποία τοποθέτησε στις αρχές Αυγούστου. Πρόσθεσε πως στις 23 Αυγούστου θα πραγματοποιηθεί συνάντησή του με τον κ. Μαυρογιάννη και στις 26 Αυγούστου νέα συνάντηση Αναστασιάδη-Έρογλου. Έκανε επίσης λόγο και για άλλες συναντήσεις, αλλά και διπλωματία του «πήγαινε - έλα» με αντιπροσωπίες των ΗΕ και της ΕΕ.

Έρχεται στην Κύπρο
Πάντως χθες συνάντηση είχαν ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου και ο Αμερικανός ομόλογός του Τζον Κέρι, πριν από την έναρξη της οποίας ο ΥΠΕΞ των ΗΠΑ επαναβεβαίωσε την πρόθεσή του να επισκεφθεί την Κύπρο κατά τους προσεχείς μήνες. Ο Τζον Κέρι ανέφερε πως «εδώ και ένα χρονικό διάστημα συνομιλούμε για την Κύπρο σιωπηρά και ενδελεχώς. Θα συνεχίσουμε αυτήν τη συνομιλία. Θα πραγματοποιήσω επίσκεψη κάποια στιγμή τους προσεχείς μήνες, το συζητούμε». Χρησιμοποιώντας την ίδια γλώσσα που είχε χρησιμοποιήσει ο Αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στη Λευκωσία αναφορικά με την Κυπριακή Δημοκρατία, ο κ. Κέρι χαρακτήρισε την Τουρκία «στρατηγικό εταίρο», ιδιαίτερα υπό το φως των όσων συμβαίνουν στη Συρία και στο Ιράκ.

O Αχμέτ Νταβούτογλου ανέφερε, στην αντιφώνησή του, πως ΗΠΑ και Τουρκία είναι σύμμαχοι. «Περνούμε μία πολύ δύσκολη διαδικασία στις γειτονικές προς την Τουρκία περιοχές και στη Μεσόγειο, τη Μέση Ανατολή, τα Βαλκάνια και τη Μαύρη Θάλασσα. Τώρα είναι η στιγμή να διαβουλευόμαστε συχνότερα, να δρούμε μαζί ως στρατηγικοί σύμμαχοι», είπε.                                                                                                                      ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ        ΕΔΩ

ΤΙΜΗΜΕΝΟ ΚΚΕ 38.000 ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΑ ΓΚΟΥΛΑΓΚ ΤΗΣ ΣΙΒΗΡΙΑΣ!!

Οι τελευταίοι επιζήσαντες από τους διωγμούς του Στάλιν φωτίζουν με τις μαρτυρίες τους την «περίοδο του μεγάλου τρόμου» Του Σταυρου Τζιμα
Το ζήτημα των διωγμών και της εξόντωσης χιλιάδων Ελλήνων της Σοβιετικής Ενωσης στα φοβερά γκούλαγκ της Σιβηρίας την εποχή του Στάλιν, φωτίζουν μαρτυρίες επιζώντων του μεγάλου –και εν πολλοίς άγνωστου, σε όλες του τις πτυχές– αυτού πογκρόμ, αφηγήσεις συγγενών ανθρώπων που πέθαναν στα κάτεργα και ιστορικών που ερευνούν την υπόθεση.

 Τουλάχιστον τριάντα οχτώ χιλιάδες Σοβιετικοί πολίτες ελληνικής καταγωγής μεταφέρθηκαν στα γκούλαγκ της Σιβηρίας, απ’ όπου ελάχιστοι επέζησαν των απάνθρωπων συνθηκών καταναγκαστικής εργασίας. Συνολικά, όπως προκύπτει από τα υπάρχοντα στοιχεία, υπήρξαν τρία κύματα διωγμών των Ελλήνων της πρώην Σοβιετικής Ενωσης κατά τη σταλινική περίοδο: οι εύποροι που συνελήφθησαν, εκτοπίστηκαν ή εκτελέστηκαν το ’30 ως «Κουλάκοι», μεγαλοαγρότες δηλαδή και άρα «εχθροί του λαού», εκείνοι –μερικές δεκάδες χιλιάδες– που διώχθηκαν το 1937 στην περιβόητη «επιχείρηση 13» με την κατηγορία της υπέρ της Ελλάδος κατασκοπείας (!) και όσοι εξορίστηκαν στη διάρκεια του πολέμου αλλά και το 1949 ως «συνεργάτες των Γερμανών» και «υπονομευτές» του σοβιετικού κράτους.
Τρία κύματα διωγμών σε 12 χρόνια
Στα τέλη του 1937, η Σοβιετική Ενωση ζούσε την κορύφωση της «περιόδου του μεγάλου τρόμου». Οι εκκαθαρίσεις αντιπάλων του σταλινικού καθεστώτος είχαν λάβει τη μορφή επιδημίας. Η δολοφονία του Κίρωφ, την 1η Δεκεμβρίου του 1934, προσχεδιασμένη από τις μυστικές υπηρεσίες του Στάλιν όπως αποκαλύφθηκε αργότερα, ήταν το εναρκτήριο λάκτισμα για την εξόντωση των εσωκομματικών αντιπάλων του δικτάτορα, που εξελίχθηκε σε φοβερό πογκρόμ.
Πιστοί σύντροφοι του Λένιν, ηγέτες της μπολσεβίκικης επανάστασης, όπως ο Κάμενεφ, Ζινόβιεφ, Μπουχάριν κ.ά. κατηγορήθηκαν για τη δολοφονία και εκτελέστηκαν, ενώ ο Τρότσκι κατέφυγε στη Νορβηγία και αργότερα δολοφονήθηκε στο Μεξικό από πράκτορα της KGB. Οι ύποπτοι για «συνωμοσία» κατά του σοβιετικού κράτους οδηγούνταν κατά χιλιάδες, έπειτα από δίκη-παρωδία, στο εκτελεστικό απόσπασμα και στα περιβόητα γκούλαγκ της Σιβηρίας τα τρένα κατέφθαναν ξεφορτώνοντας «προδότες» και «εγκληματίες».
Επιχειρήσεις εκκκαθάρισης
Ο Στάλιν μαζί με τους εσωκομματικούς αντιπάλους και τους αντικαθεστωτικούς αποδείχθηκε ότι είχε θέσει στο στόχαστρό του και τις μικρότερες εθνότητες που ζούσαν στην αχανή σοβιετική επικράτεια. Πίστευε, πιθανότατα, κατά τους μετέπειτα μελετητές της περιόδου εκείνης, ότι σε μια ενδεχόμενη σύγκρουση με τη Γερμανία ή τις άλλες «ιμπεριαλιστικές δυνάμεις», Πολωνοί, Κορεάτες, Ιάπωνες, Γερμανοί, Ελληνες, Φινλανδοί, Ρουμάνοι κ.ά. θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως «πέμπτη φάλαγγα» συστρατευόμενοι με τον εχθρό. Η απαλλαγή, λοιπόν, από τους δυνάμει «υπονομευτές» ήταν ζήτημα εθνικής ασφάλειας.
Οπως προκύπτει από τα σοβιετικά αρχεία που άνοιξαν μετά την πτώση του καθεστώτος, οργανώθηκαν δεκατέσσερις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις, για ισάριθμες εθνότητες, σχεδιασμένες από τον αρχηγό της NKΒD (τη μετέπειτα KGB) και στενό συνεργάτη του Στάλιν, Νικολάι Γιεζόφ. Η «ελληνική επιχείρηση εκκαθάρισης» με την υπ’ αριθμ. 50215 ντιρεκτίβα της NKBD ξεκίνησε τη νύχτα της 15ης Δεκεμβρίου του 1937 και εξελίχθηκε σε Γεωργία, Κριμαία, Σταυρούπολη και όπου αλλού ζούσαν Ελληνες από τους 300.000 που είχαν εγκατασταθεί στη ρωσική και αργότερα σοβιετική αυτοκρατορία.
Σε στρατόπεδα εργασίας
Οπως λέει ο κ. Ιβάν Τζούχα, ομογενής από τη Ρωσία, που επί χρόνια ερευνά την ιστορία της δίωξης των Ελλήνων της Σοβιετικής Ενωσης, από τα στοιχεία που διαθέτει προκύπτει ότι 38.000 ελληνικής καταγωγής σοβιετικοί πολίτες εξαφανίστηκαν στη «μαύρη τρύπα» των γκούλαγκ του Στάλιν. Η ελληνική επιχείρηση ήταν η υπ’ αριθμόν 13 και το 50% των ομογενών συνελήφθησαν τις πρώτες τρεις μέρες με την κατηγορία της κατασκοπείας υπέρ της Ελλάδας! Πολλοί από τους συλληφθέντες εκτελέστηκαν αμέσως. Μόνο στην περιοχή του Ντονέτσκ, στην Κριμαία, από τις 20 Ιανουαρίου έως τις 5 Φεβρουαρίου του 1938 τουφεκίστηκαν χωρίς δίκη 3.140 Ελληνες.
Οι άλλοι μεταφέρθηκαν σε στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας, γνωστά ως γκούλαγκ της Σιβηρίας και κυρίως στην περιοχή Κολιμά, κοντά στη χερσόνησο της Καμτσάτκα, όπου κατά τη σταλινική παντοδυναμία εξορίστηκαν 2.500.000 σοβιετικοί πολίτες, από τους οποίους λίγοι επέζησαν. «Τους υποχρέωναν να εργάζονται επί 15-16 ώρες την ημέρα στα διαβόητα ορυχεία χρυσού. Ουδείς άντεξε εκεί περισσότερους από τρεις-τέσσερις μήνες. Η θερμοκρασία τον χειμώνα επέφτε στους -60 βαθμούς. Τους νεκρούς τους στοίβαζαν σαν ψόφια ζώα και όταν μαζεύονταν πολλοί τους έκαιγαν. Οσοι επέζησαν, γλίτωσαν από θαύμα», αναφέρει ο κ. Τζούχα.
«Τον πήραν»
Τα όργανα των μυστικών υπηρεσιών του καθεστώτος άρπαζαν μέσα στη νύχτα τους άνδρες, χωρίς να δίνουν εξηγήσεις στους ίδιους ή στους συγγενείς. Ουδείς βεβαίως τολμούσε να ρωτήσει για την τύχη των δικών του ανθρώπων, αλλά όλοι υποψιάζονταν τι τους περίμενε. Το μόνο που ψέλλιζαν αν κάποιος ρωτούσε ήταν: «τον πήραν». «Αυτό το ρήμα προκαλούσε φρίκη στην τότε Σοβιετική Ενωση, γιατί σήμαινε φοβερά πράγματα», συνεχίζει ο ομογενής ερευνητής και προσθέτει ότι μόνο μετά το 20ό συνέδριο του ΚΚΣΕ το 1956, οπότε άρχισε η αποσταλινοποίηση, άρχισαν να βγαίνουν τα όσα έγιναν εις βάρος και των Ελλήνων.
Με το ξέσπασμα του πολέμου και την επέλαση των Γερμανών στο σοβιετικό έδαφος ακολούθησαν νέοι διωγμοί εναντίον των μικρών εθνοτήτων. Το σταλινικό καθεστώς εξόρισε το 1942 στη Σιβηρία και το Καζακστάν 6.000 Ελληνες ως ύποπτους συνεργασίας με το εχθρό και όταν εκδιώχθηκαν τα γερμανικά στρατεύματα, το 1944, άλλα 15.040 άτομα ελληνικής καταγωγής εκτοπίστηκαν στη σιβηρική στέπα με την κατηγορία της συνεργασίας με τις κατοχικές δυνάμεις. «Βεβαίως όλα αυτά ήταν χαλκευμένα, οι Ελληνες όχι μόνο δεν συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς, αλλά υπάρχουν στοιχεία που αποδεικνύουν την παρτιζάνικη δράση τους και συμμετοχή στον Κόκκινο Στρατό», λέει ο κ. Τζούχα.
Το 1949 σημειώθηκε το τρίτο και τελευταίο κύμα εκκαθαρίσεων Ελλήνων από τα παράλια της Αζοφικής και της Μαύρης Θάλασσας. Σε μια νύχτα «πήραν» 37.000 Ελληνες από την Κριμαία και το Βατούμι και τους εκτόπισαν στο Καζακστάν και το Ουζμπεκιστάν. «Το καθεστώς ήθελε να αδειάσει τα παράλια από τους αλλοεθνείς», εξηγεί ο κ. Τζούχα, ο οποίος ταξιδεύει ανά τη ρωσική επικράτεια, συλλέγοντας στοιχεία προκειμένου να συντάξει το «Μαρτυρολόγιο των Ελλήνων θυμάτων των σταλινικών διώξεων».
Επτασφράγιστα αρχεία
Δεν είναι εύκολο το έργο του καθώς τα περισσότερα αρχεία της KGB και των άλλων μυστικών υπηρεσιών παραμένουν επτασφράγιστα. Οι διωχθέντες την περίοδο του «μεγάλου τρόμου» αποκαταστάθηκαν μαζί με εκατομμύρια άλλους σοβιετικούς πολίτες που διώχθηκαν, όχι όμως και οι Ελληνες που δολοφονήθηκαν και εξορίστηκαν κατά το τρίτο κύμα των διωγμών.
Οι προσπάθειες κάποιων παραγόντων της εκεί ελληνικής ομογένειας σκοντάφτουν στο Κρεμλίνο, που με διάφορα προσχήματα δεν ανοίγει τους φακέλους. Επί εποχής Γέλτσιν και έπειτα από παρεμβάσεις ελληνικής καταγωγής μελών της Δούμα, το ντοσιέ με τα στοιχεία για τις διώξεις των Ελλήνων έφτασε στα χέρια του παντοδύναμου τότε Ρώσου προέδρου μαζί με εκείνα των Πολωνών. Μόλις ο Γέλτσιν είδε τα έγγραφα για τους Πολωνούς, για τους οποίους δεν ήθελε ν’ ακούσει, πέταξε και τους δύο φακέλους στο καλάθι των αχρήστων, διαψεύδοντας τις προσδοκίες όσων ανέμεναν δικαίωση.
«Κατηγόρησαν τον πατέρα μου για κατάσκοπο και τον εκτέλεσαν»
Συνάντησα την Κλεοπάτρα Μαρουφίδου στα μέσα Ιουνίου στον Ελληνορωσικό Οίκο Υπερηλίκων, ένα γηροκομείο της Ρωσικής Εκκλησίας στην οδό Ηλεκτρουπόλεως στην Αργυρούπολη. Παρά τα ενενήντα τρία της χρόνια, τα ’χει τετρακόσια. Διαβάζει με τις ώρες, βοηθάει στην ταξινόμηση της βιβλιοθήκης του ιδρύματος, παρακολουθεί την αλληλογραφία του γηροκομείου, συζητάει επί παντός επιστητού με τις νεαρές νοσηλεύτριες. Στα ράφια του πεντακάθαρου μικρού δωματίου, πολλά βιβλία Ρώσων συγγραφέων και ποιητών –Πούσκιν, Τολστόι, Αχμάτοβα, κ.ά.–, στους τοίχους φωτογραφίες σοβιετικών ηθοποιών, του Πατριάρχη Μόσχας κ. Αλέξιου, του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και ένα πορτρέτο του ντράμερ των Μπιτλς, Ρίνγκο Στάρ!
Η Κλεοπάτρα Μαρουφίδου ήρθε στην Ελλάδα από τη Ρωσία το 1999, κουβαλώντας, όπως λέει, χίλιους πεντακόσιους τόμους λογοτεχνικών βιβλίων και μια συναρπαστική προσωπική ιστορία: είναι από τους ελάχιστους εν ζωή Ελληνες της Σοβιετικής Ενωσης που επέζησαν της σταλινικής τρομοκρατίας. Συνελήφθη με την κατηγορία της κατασκοπείας, φυλακίστηκε, εκτοπίστηκε στις στέπες του Καζακστάν, αλλά, όπως λέει, «στάθηκα τυχερή, γιατί αν με είχαν στείλει στα γκούλαγκ, το πιο πιθανό ήταν να είχα πεθάνει όπως τόσοι άλλοι». Σε ένα από αυτά τα γκούλαγκ εκτελέστηκε ο πατέρας της ως κατάσκοπος των Ελλήνων.
Από το Ιρκούτσκ στη Μόσχα
Η Κλεοπάτρα Μαρουφίδου γεννήθηκε στο Ιρκούτσκ, στην ανατολική Σιβηρία, όπου στα τέλη του 19ου αιώνα είχαν συρρεύσει πολλοί Ελληνες από τη νότια Ρωσία για να εργαστούν στο υπό κατασκευήν σιδηροδρομικό δίκτυο και στην ανοικοδόμηση της περιοχής. Εκεί, στην αφιλόξενη σιβηρική γη, οι Ελληνες πρόκοψαν ως τεχνίτες, μαστόροι και μικρέμποροι και γρήγορα κατέκτησαν περίοπτη θέση στην κοινωνία, όπου μάλιστα οι τοπικές αρχές έδωσαν το όνομά τους σε κεντρικό δρόμο του Ιρκούτσκ. Οταν το 1930 ο Στάλιν ξεκίνησε τις εκκαθαρίσεις εναντίον των κουλάκων (σ.σ. μεγαλοαγροτών) η μπάλα πήρε και τους ευκατάστατους Ελληνες, που εγκατέλειψαν την ύπαιθρο και κατέφυγαν στη Μόσχα και τις άλλες μεγάλες πόλεις, μήπως χαθούν και γλιτώσουν.
Το ίδιο έκανε και ο πατέρας της Κλεοπάτρας, ο Αδάμ, που όμως το 1935 πιάστηκε για παράνομη κατοχή συναλλάγματος και εστάλη σε στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας μερικές εκατοντάδες χιλιόμετρα βόρεια της Μόσχας. «Εγραψα στον Στάλιν για να μου επιτρέψουν να δω τον πατέρα μου ενώ πήγα και είδα τον ίδιο τον Καλίνιν (σ.σ. πρόεδρος του Ανώτατου Σοβιέτ), ο οποιος μου έδωσε άδεια. Ηταν αρχές του 1937 όταν έφτασα στο γκούλαγκ, όπου με άφησαν να μείνω κοντά στον πατέρα μου τρεις μέρες. Ο υπεύθυνος με διαβεβαίωσε πως σε λίγους μήνες θα βγει. Τον Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου όμως, όπως έμαθα αργότερα, τρεις μέρες μετά την εφαρμογή της ντιρεκτίβας εναντίον των Ελλήνων, τον εκτέλεσαν ως κατάσκοπο των Ελλήνων».
Δέκα μήνες στη φυλακή
Επιστρέφοντας στο Μουρμάνσκ, στην παραθαλάσσια αυτή πόλη του παγωμένου ρωσικού βορρά, όπου εν τω μεταξύ είχε τοποθετηθεί ως λογίστρια σε ανώτερη κρατική υπηρεσία, δεν μπορούσε να φανταστεί τι την περίμενε. «Μια μέρα μετά τη ντιρεκτίβα, είχαμε εκλογές θυμάμαι, ξύπνησα νωρίς για να τακτοποιήσω στο γραφείο κάποιες εκρεμμότητες και μετά να πάω να ψηφίσω. Κάποιος χτύπησε την πόρτα του σπιτιού μου και υπέθεσα ότι με ψάχνουν από το γραφείο γιατί είχα αργήσει. Ηταν δυο άντρες της NKVD, που με συνέλαβαν και με οδήγησαν στη φυλακή. Δεν είχα ιδέα γιατί μ’ έπιασαν και πού με πήγαιναν. Με ρωτούσαν διαρκώς πού είναι το λιμάνι, αλλά εγώ δεν κυκλοφορούσα στην πόλη και δεν ήξερα. Οταν ύστερα από αφόρητες πιέσεις υπέδειξα μια κατεύθυνση, είπαν ότι αυτό είναι απόδειξη ότι είμαι κατάσκοπος.
Με μετέφεραν στις γυναικείες φυλακές του Λένινγκραντ, όπου έμεινα δέκα μήνες χωρίς δίκη, γιατί είχε χαθεί στη διαδρομή ο φάκελός μου. Στο διάστημα αυτό απομακρύνθηκε ο τότε επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών Εζόφ και ανέλαβε ο Μπέρια, ο οποίος για να δείξει ότι ο προκάτοχός του δεν έκανε καλά τη δουλειά του απελευθέρωσε χιλιάδες κρατούμενους, μεταξύ των οποίων και εμένα.»
Εξορία στο Καζακστάν
«Ενα χρόνο μετά με συνέλαβαν και πάλι. Με δίκασαν για κατασκοπεία και με εξόρισαν στο Καζακστάν. Η ποινή ήταν τρία χρόνια, αλλά μεσολάβησε ο πόλεμος και έμεινα συνολικά πέντε χρόνια εκεί».
Μετά τον πόλεμο η Κλεοπάτρα Μουφίδου ενεργοποίησε, όπως λέει, «κάποιες παλιές και υψηλές γνωριμίες» και επέστρεψε στη δουλειά της, αυτή τη φορά ως υπάλληλος του υπουργείου που παρακολουθούσε τα δημόσια έργα στην Τασκένδη του Ουζμπεκιστάν. Ουδέποτε έγινε μέλος του κόμματος, μολονότι πιέστηκε να ενταχθεί στο ΚΚΣΕ. Για την ίδια, όπως και για τη μεγάλη πλειονότητα των πολιτών της τότε Σοβιετικής Ενωσης, πάντως, ο Στάλιν ήταν ο μόνος αθώος για τις διώξεις και θανατώσεις εκατομυρίων αντιφρονούντων ή κατασκευασμένων «εχθρών του λαού». «Αυτά τα πράγματα συζητούνταν στον κόσμο και όλοι έλεγαν πως είναι ένα λάθος που θα διορθωθεί. Ο κόσμος αγαπούσε τον Στάλιν, πιστεύαμε ότι δεν ήξερε πως γίνονταν τέτοια πράγματα. Ημασταν πεπεισμένοι ότι τα έκαναν οι κάτω από αυτόν, αλλά εν αγνοία του».
Ακόμα και τώρα, πάντως, η υπέργηρη Κλεοπάτρα υποστηρίζει ότι οι άνθρωποι ζούσαν τότε καλύτερα στη Ρωσία απ’ ό,τι σήμερα. «Οι άνθρωποι είχαν δουλειές. Σήμερα αναγκάζονται να φύγουν στο εξωτερικό, χωρίζουν οικογένειες, ξετυλίγονται δράματα», λέει.
«Ο θείον ο Δημητρόν απέθανεν...»
Η Βάλια Μουρατίδου ήταν 15 χρονών όταν η αστυνομία συνέλαβε τον πατέρα της, Δημήτρη –έναν σχετικά εύπορο Ελληνα, σιδηρουργό στο επάγγελμα–, στο Βατούμι.
«Ηταν Δευτέρα, 19 Δεκεμβρίου του 1937, και το πρωί κατεβήκαμε από το χωριό με τον πατέρα μου στο Βατούμι, αυτός για να πάει στη δουλειά του και εγώ στο σχολείο. Δύο ώρες μετά ήρθε ένας θείος μου και μου είπε ότι τον “πήραν” από το σιδηρουργείο. Από εκείνη την ώρα άρχισε ο γολγοθάς μας», λέει σήμερα η 84χρονη κ. Μουρατίδου, που ζει στη Θεσσαλονίκη και έχει συγγράψει βιβλίο για την περιπέτεια των Ελλήνων της Σοβιετικής Ενωσης υπό τον τίτλο «Εκατό χρόνια Οδύσσεια». «Τον κράτησαν ένα χρόνο στις φυλακές στο Βατούμι με άλλους Ελληνες. Ολοι τους πιάστηκαν με την ψεύτικη κατηγορία της υπονόμευσης του κράτους και της κατασκοπείας. Οι συνθήκες ήταν απάνθρωπες στη φυλακή, τα βασανιστήρια καθημερινό φαινόμενο. Πολλοί δεν άντεξαν και υπέγραψαν ότι αποδέχονται τις κατηγορίες και τους έστειλαν στα στρατόπεδα εργασίας. Ο πατέρας μου δεν υπέγραψε, αλλα στο τέλος τον εκτόπισαν και αυτόν. Τον είδα τελευταία φορά όταν τους φόρτωσαν στην Τιφλίδα στο τρένο για τη Σιβηρία. Εκτοτε δεν είχαμε νέα του. Λόγω των συνθηκών, αναγκαστήκαμε να φύγουμε στην Ελλάδα και αρχές του 1947 ένας εξάδελφος μας έγραψε ότι έμαθε από κάποιον που επέζησε πως “ο θείον ο Δημητρόν απέθανεν από αιμορραγίαν εντέρου”».
Το στίγμα της προδοσίας
Η κ. Παρθένα Αποστολιάδη από το χωριό Βιτέζοβο του Κρασνοντάρ, που ζει σήμερα στη Θεσσαλονίκη, δεν γνώρισε τον πατέρα της, αφού εστάλη στις αρχές του 1938 εξορία στη Σιβηρία, όταν η ίδια ήταν ενός μηνός. Θυμάται ωστόσο τον στιγματισμό που υπέστη η οικογένειά της, αφού ο πατέρας της είχε χαρακτηριστεί προδότης. «Από μικρό παιδάκι άρχισα να ψάχνω τον τάφο του για να αποθέσω λίγα λουλούδια, αλλά κανείς από τους εκπροσώπους των αρχών δεν μου έλεγε. Μόλις το 1956 έμαθα ότι είχε πεθάνει στη Σιβηρία, χωρίς να μου δοθούν περισσότερες λεπτομέρειες».

                            ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ   ΕΔΩ

Ουκρανία: Έκκληση δημοσιογράφου, προς στους δημοσιογράφους του κόσμου > Θα γίνει σαφές ότι ο φασισμός του Παροσένκο είναι πολύ χειρότερος και απο του Χίτλερ

(Η έκκληση του δημοσιογράφου γίνεται στο «Вот факты». Το κείμενο είναι γραμμένο σε 13 γλώσσες, μεταξύ των οποίων η ελληνική. Αντιγράφουμε το κείμενο ως έχει από την ελληνική του έκφραση)

«Εγώ, ο Ζιήλην Αλέξανδρος, είμαι δημοσιογράφος, έχω γεννηθεί και μεγαλώσει στην Ουκρανία, απευθύνονται σε όλην την παγκόσμια κοινότητα των δημοσιογράφων και στον κάθε τίμιο δημοσιογράφο ξεχωριστά με το κάλεσμα για αυτοοργάνωση υπό την αιγίδα διεθνών δημοσιογραφικών οργανώσεων για να επισκευτούν τα Νότιο-Ανατολικά της Ουκρανίας, για να δουν με τα τα μάτια τους το αποτέλεσμα της δραστηριότητας της φασιστικής κυβέρνησης της Ουκρανίας η οποία υποκινήτε απο την Ουάσιγκτον.

 

Φτάνοντας εδώ, θα καταλάβετε τι είναι κόλαση! Θα δείτε πως καθημερινά σκοτώνονται άνθρωποι όλων των ηλικιών αρχίζοντας από μωρά δύο μήνων μέχρι και αβοήθητους ηλικιωμένους. Θα γίνει σαφές ότι ο φασισμός του Παροσένκο είναι πολύ χειρότερος και απο του Χίτλερ.

Γιατί χρειάζεται να είστε εδώ, αγαπητοί μου ξένοι συνάδελφοι;

Γιατί, αν μαζευτούμε εδώ, στα Νοτιο-Ανατολικά τουλάχιστον 50 ή και ακόμη καλύτερα 100 άτομα υπό την αιγίδα δημοσιογραφικών οργανώσεων, ο Παροσένκο και οι άλλοι αρχηγοί της φασιστικής Ουκρανίας θα φοβηθούν την ευρύ δημοσιότητα και θα σταματήσουν την εξόντωση των ανθρώπων!

Θα φοβηθούν και οι ηγέτες των χωρών της ΕΕ, διότι σαν δούν οι λαοί τους ποιούς υποστηρίζουν στην Ουκρανία οι πολιτικοί τους, θα τους πετάξουν οι ίδιοι στα σκουπίδια.

Η κατάσταση έχει διαμορφωθεί έτσι, ώστε μόνο εμείς, οι δημοσιογράφοι με την ειλικρινή μας θέση μπορούμε να σταματήσουμε αυτό το μακελειό!»

Ακολουθεί το κείμενο από το δημοσιογράφο στη ρωσική γλώσσα:                    


          ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ  ΕΔΩ

Παρακάτω αναφέρονται λίγα από τα πολλά εγκλήματα του Άρη Βελουχιώτη στη ΡΟΥΜΕΛΗ.

. Τις πρώτες μέρες του Ιανουαρίου του 1943 ο Ύπολ/γός Καϊμάρας απεστάλη ως σύνδεσμος των αξιωματικών της οργανώσεως στο Μαυρολιθάρι, όπου όπως ψευδώς είχε διαδώσει το ΕΑΜ, επρόκειτο να συναντηθεί ο Στρατηγός Ν. Ζέρβας του ΕΔΕΣ μετά τον αρχηγό του ΕΛΑΣ, Άρη Βελουχιώτη για να καθορισθεί ο τρόπος διεξαγωγής του ανταρτοπόλεμου και η ενοποίηση των ανταρτικών ομάδων. Τον Βελουχιώτη συνάντησε καθ’ οδό με την ομάδα του, στο χάνι Ζαγκάνα, νοτίως της Καλοσκόπης, κινούμενο προς τον Παρνασσό. Κατά την συζήτηση ο Άρης απέφυγε να δηλώσει το πραγματικό του όνομα, λέγοντας ότι ήταν ανώτερος αξιωματικός του Ιππικού. Ό μαύρος κοζάκικος σκούφος, τον όποίον έφερε τόσον αυτός, όσον και οι 20 αντάρτες του, ή φρασεολογία του, οι δηλώσεις του για τις επιδιώξεις τού ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και οι κατηγορίες του κατά του δήθεν φασίστα Ζέρβα ο όποίος δεν ήθελε συνεργασία για να παίρνει μόνος του τις λίρες των Άγγλων έκαναν τον Ύπολ/γό Καϊμάρα να αντιληφθεί ότι ο Βελουχιώτης ήταν κομμουνιστής και αγωνιζόταν για το κόμμα και όχι για την πατρίδα. Μετά την συζήτηση αυτή ο Ύπολ/γός ούτος πήγε στο Mαυρoλιθάρι για να βεβαιωθεί εάν ο Ζέρβας ήλθε στην Ρούμελη, πράγμα πού απεδείχθη ψευδές. Ό Καϊμάρας πληροφορήθηκε εκεί για την εκτέλεση, την προηγουμένη ημέρα 14 ανταρτών της ομάδος Τζιβάρα- Άγουρίδη, τούς οποίους συνέλαβε με δόλο ο Άρης Βελουχιώτης και οι καπεταναίοι του. Οι κάτοικοι του χωρίου ήσαν έντρομοι και αγανακτισμένοι για τα βασανιστήρια, τα όποία υπέστησαν οι εκτελεσθέντες εθνικόφρονες αντάρτες, μες μοναδική αιτία το ότι δεν ήθελαν να ενταχθούν στην ομάδα του Άρη, του όποίου το τμήμα θεωρούσαν καθαρά κομμουνιστικό. Αφού τούς κάλεσε στο Μαυρολιθάρι δήθεν για συνεργασία και συνεννόηση, την νύκτα τούς χώρισε σε διάφορα σπίτια για να διανυκτερεύσουν. Μετά τα μεσάνυκτα διέταξε την σύλληψη και τον αφοπλισμό του Τζιβάρα και των ανταρτών του. Το πρωί της επομένης, παρουσία των κατοίκων του χωρίου, τούς υποχρέωσαν να σκάψουν τούς τάφους τους στο Νεκροταφείο του χωρίου, τούς έδειραν μέχρις αίματος με συρμάτινα μαστίγια και τούς διεπόμπευσαν στο χωριό, συκοφαντώντας τους δήθεν σαν προδότες και όργανα των Ιταλών. Τέλος έσπασαν τα κόκκαλα των χεριών τους και με μαχαίρια έκοψαν τα άκρα των περισσοτέρων κατά τρόπον θηριώδη, μέχρις ότου τα θύματα τους υπέκυψαν στα φρικτά βασανιστήρια. Παρά τις γοερές κραυγές των ανδρών τούτων, κανείς από τους υποχρεωτικά συγκεντρωμένους χωρικούς τόλμησε να επέμβει ή να διαμαρτυρηθεί. Όλα έγιναν σύμφωνα με τις διαταγές του Βελουχιώτη, ο οποίος πρωτοστατούσε στο απαίσιο αυτό έγκλημα. Την σύζυγο του Τζιβάρα βασάνισε και εκτέλεσε ο ίδιος ο Βελουχιώτης με μαχαίρι. Τα πτώματα των θυμάτων θάφτηκαν στο Νεκροταφείο του χωρίου. Οι κάτοικοι του Μαυρολιθαριού έτρεμαν ακόμη από τα εγκλήματα Άρη Βελουχιώτη, όταν τα διηγήθηκαν στον Καϊμάρα. Κατά την παραμονή του στο Μαυρολιθάρι ο Καϊμάρας φιλοξενήθηκε στο σπίτι του Άνθ/γου Μώκου ή Καλλία και το επόμενο πρωί πήγε στο χωρίον Κονιάκος, όπου συνάντησε τον αρχηγό του ΕΛΑΣ Δωρίδας μόνιμο Άνθ/γό Κατσίμπαν, πρώην συμμαθητή του και φίλο του. Τόσο από την συζήτηση που είχαν όσον και από την συστηματική προπαγάνδα, ή οποία γινόταν στους 20 περίπου αντάρτες της ομάδας του, από γνωστούς κομμουνιστές έβγαλε το συμπέρασμα ότι πράγματι ο ΕΛΑΣ ήταν οργάνωση καθαρά κομμουνιστική. Ταυτόχρονα συνειδητοποίησε ότι παρά τους τίτλους που είχαν στον Ε.Λ.Α.Σ. οι αξιωματικοί του στρατού ήταν απολύτως ανίσχυροι και όλη την εξουσία την είχαν οι κομματικοί εγκάθετοι, οι «καπετάνιοι». Τους αξιωματικούς «του αστικού στρατού» τους χρησιμοποιούσαν απλά για τις γνώσεις τους.

Παρουσία Αρχηγού ΓΕΝ στο Ετήσιο Συνέδριο του ΚΕΝΑΠ

       Από το Γενικό Επιτελείο Ναυτικού ανακοινώνεται ότι την Τρίτη 24 Ιουνίου 2014, ο Αρχηγός ΓΕΝ  Αντιναύαρχος Ευάγγελος Αποστολάκης ΠΝ, παρέστη και απηύθυνε χαιρετισμό στην έναρξη των εργασιών του 5ου Ετήσιου Συνεδρίου του Κέντρου Εκπαίδευσης Ναυτικής Αποτροπής (ΚΕΝΑΠ).
      Το κύριο θέμα του φετινού συνεδρίου του ΚΕΝΑΠ, που διεξάγεται από  24 έως 26 Ιουνίου 2014, είναι η διαμόρφωση κατάλληλης νομικής αντίληψης στη θάλασσα για την βελτίωση του περιβάλλοντος της ναυτικής ασφάλειας, ενώ στις εργασίες του συμμετέχουν Ακαδημαϊκοί και Ανώτατοι Αξιωματικοί από κράτη-μέλη της Συμμαχίας και χώρες Εταίρους.

Αντιπλοίαρχος Δημήτριος Γούναρης ΠΝ
Εκπρόσωπος Τύπου ΓΕΝ


ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ  ΕΔΩ

 

Η κοινωνική σύνθεσις του ΕΑΜ (Ευάγγελος Λεμπέσης)

[...] Ήδη εισερχόμεθα εις το συγκεκριμένον ελληνικόν ΕΑΜ με τα ιδιαίτερα τοπικά χαρακτηριστικά του, διότι δεν πρέπει να λησμονώμεν, ότι τα κομμουνιστικά κόμματα εκμεταλλεύονται εντατικώς τας τοπικάς συνθήκας πάσης χώρας, τον εθνικόν χαρακτήρα παντός λαού και την ατομικήν ψυχολογία παντός ατόμου, (στοιχεία που αγνοεί και πολεμά επισήμως ο Μαρξισμός), τα οποία αγνοούν και εξ ανικανότητος δεν αξιοποιούν ούτε οι εθνικόφρονες.
Ούτω το Κ.Κ.Ε. επεστράτευσε μέλη του ΕΑΜ από τας εξής κοινωνικάς κατηγορίας:
1) Από το προλεταριάτον (πολύ ολίγο, οσονδήποτε και αν φαίνεται παράδοξον, διότι οι εργάται γνώριζαν καλλίτερα τους κομμουνιστάς), παρά την εντατική έξαθλίωσιν πού εφήρμοσαν εναντίον των, διά του συστηματικού σαμποτάζ κάθε οικονομικής ανασυγκροτήσεως.
2) Από την πλουτοκρατίαν (σημαντικώτατον μέρος της). Εδώ φαίνεται καθαρά ή χρεοκοπία της οικονομιστικής μαρξικής θεωρίας. Κατά την θεωρίαν αυτήν «κεφαλαιοκρατία είναι ή τάξις πού κατέχει τα μέσα της παραγωγής». Αλλά τα μέσα της παραγωγής τα κατέχει και ο μικροαστός και ο αγρότης. Από ποίου σημείου λοιπόν αρχίζει ή «κεφαλαιοκρατία»; Δεν ημπορεί να υπάρξει ουδέν σταθερόν κριτήριον. Δεύτερον: Ο μικροαστός και o αγρότης έχουν μαζί συμφέροντα αντίθετα προς την «κεφαλαιοκρατίαν», αλλά και προς τον Κομμουνισμόν. Αλλά έχουν συμφέροντα αντίθετα και μεταξύ των. (Τιμαί γεωργικών προϊόντων και αστικών ημερομισθίων και εμπορευμάτων). Τρίτον: Μεταξύ του βιομηχανικού, του εμπορικού και του τραπεζικού κεφαλαίου υπάρχει πόλεμος και όχι κοινή ταξική συνείδησις. Τέταρτον: Και μεταξύ των κεφαλαιοκρατών του ιδίου κλάδου υπάρχει ανταγωνισμός. Πού τοποθετείται λοιπόν, κατόπιν όλων αυτών, ή «κεφαλαιοκρατική» τάξις και ή «ταξική της συνείδησις»; Η αλήθεια είναι, ότι οι κομμουνισταί παν άλλο ή πιστεύουν σοβαρώς τα τοιαύτα, όπως φαίνεται σαφώς από την εκμετάλλευσιν των αντιμαρξιστικών μας διαπιστώσεων, την οποίαν εκτελούν οι ίδιοι. Οι κομμουνισταί γνωρίζουν άριστα, ότι έκαστος πλουτοκράτης οσονδήποτε στυγνός κι αν είναι, είναι άτομον και μόνον άτομον, πού ενδιαφέρεται καθαρώς τυχοδιωκτικώς μόνον διά την ιδικήν του τύχην και αδιαφορεί και διά την ανύπαρκτον «τάξιν» του, -που αποτελείται και αυτή από τοιούτου είδους άτομα- και διά τον λαόν και διά το Κράτος και διά το Έθνος -αν τον λάβωμεν εις την χειροτέραν του μορφήν. Όπως ως άτομον, δύναται να είναι και το αντίθετον: μπορεί να θυσιάσει τον εαυτόν του και την περιουσίαν του διά το Έθνος του, όπως τοσάκις συνέβη εις την κρίσιμον ελληνικήν ιστορίαν. Το γνωρίζουν τόσον επαρκώς αυτό οι κομμουνισταί, ώστε εφαρμόζουν ατομικήν μεταχείρισιν ενός εκάστου πλουτοκράτου, είτε τρομοκρατούντες, είτε κολακεύοντες, είτε υποδαυλίζοντες τις φιλοδοξίας του και τας εμπάθειας του, είτε υποσχόμενοι την ατομικήν του εξαίρεσιν από τον Κομμουνισμόν. Και την ατομικήν αυτήν μεταχείρισιν εχειρίσθησαν με ψυχολογικήν ικανότητα, διεισδύσασαν επιτυχώς εις την ηττοπαθή ψυχολογίαν του αποσυντεθειμένου αστού. Απόδειξις τούτου το πλήθος των Εαμικών και «αριστερών» πλουτοκρατών, οι οποίοι πράγματι, μέχρις ενός, έσωσαν την ζωήν των κατά το Δεκεμβριανόν κίνημα, λόγω της αποτυχίας του.
3) Από τους οικονομικούς συνεργάτας του κατακτητού εις τους οποίους, έναντι αδρών ανταλλαγμάτων, έδωσαν αμνηστείαν.
4) Από τους αγρότας (ελαχίστους, διότι η αγροτική ιδιοκτησία είναι εφοδιασμένη με την μεγαλυτέραν οικονομικήν δύναμιν αντιστάσεως, λόγω ελλείψεως ανταγωνισμού και προλεταριοποιήσεως). Εδώ κυρίως εφαρμόσθη η μέθοδος της οικονομικής εξαθλιώσεως των αγροτών διά των σφαγών, των καταστροφών και των δηώσεων εκ μέρους αυτού τούτου του ΚΚΕ.
5) Από τους μικροαστούς, των οποίων την εξαθλίωσιν επεδίωξαν επί Κατοχής δια «πολιτικών» μέσων, προκαλούντες αντίποινα εκ μέρους των κατακτητών και επί Απελευθερώσεως διά του γνωστού Νόμου περί απωλείας των καταθέσεων, διά συνεχούς δε οικονομικού και πολιτικού σαμποτάζ μέχρι σήμερον, που εκδηλώνεται εις απεργίας, εις τον συμμοριτισμόν και εις τον παντοειδή τορπιλισμόν του σχεδίου Μάρσαλ, της αμερικανικής βοηθείας, της οικονομικής ανασυγκροτήσεως και της κρατικής ασφαλείας. Εις τους μικροαστούς ασκούν και μίαν εύκολον «αντικεφαλαιοκρατικήν» προπαγάνδα, αποκρύπτοντες επιμελώς το κομμουνιστικόν σύστημα, που στρέφεται εναντίον των, εμφανίζοντες ως εθνικήν την ενεργόν «πολιτικήν» των και τονίζοντες ψυχολογικά και εθνικά ελατήρια.
6) Από τους επιστήμονας, των οποίων εξεμεταλλεύθησαν την ατομικήν επιστημονικήν ανεπάρκειαν και την ανεργίαν και υπεδαύλισαν τον αρριβισμόν.
7) Από τους πάσης φύσεως ασθενούς χαρακτήρος «διανοουμένους», των οποίων εκολάκευσαν την επί το πλείστον ανύπαρκτον αξίαν και τον αρριβισμόν.
8) Από ελευθέρους επαγγελματίας και υπαλλήλους, τους οποίους δεν ημπορούσε πλέον να ζήση πλουσιοπαρόχως ή πλουτοκρατία, η οποία επί Κατοχής δεν υπήρχε, ή ήτο εαμική, και εις τους οποίους υπεσχέθησαν εις την «Λαοκρατίαν» ιθύνουσαν θέσιν.
9) Από πρώην μονίμους στρατιωτικούς, των οποίων εξεμεταλλεύθησαν τας επαγγελματικάς δυσαρεσκείας εμπαθείας, ή εκολάκευσαν τον εγωισμόν και τον αρριβισμόν, παραχωρούντες εις αυτούς εις τον ΕΛΑΣ μεγαλύτερας θέσεις.
10) Από γυναίκας, των οποίων εξεμεταλλεύθησαν τα φυσικά ανθρωπιστικά και μητρικά αισθήματα, και μερικών εγκληματικών γυναικείων τύπων την υστερίαν.
11) Από νέους και νέας, των οποίων εκολάκευσαν τον ιδεαλισμόν ή τον αρριβισμόν και παρεχώρησαν εις αυτούς εντός του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ και της ΟΠΛΑ θέσεις και «αξιώματα», που κατακτώνται κανονικώς μόνον με κόπους και μόχθους ολοκλήρων ετών.
12) Από παιδιά, των οποίων εξεμεταλλεύθησαν την εύπλαστον ψυχήν -με δεδομένην πάντοτε την τελείαν ανεπάρκειαν των Ελλήνων γονέων να διαπαιδαγωγήσουν τα τέκνα των- και τον φυσικόν ιδεαλισμόν, δημιουργούντες εις αυτά και αρριβισμόν εις την παιδικήν ηλικίαν.
Γενικοί κανόνες πού εφηρμόσθησαν εις όλας αυτάς τας κατηγορίας ήσαν: Η γενική εξαθλίωσις -οικονομική, ψυχική, ηθική, πολιτική- και η ατομική μεταχείρισις κάθε ατόμου με εκμετάλλευσιν των ατομικών παραπόνων, δυσαρεσκειών και αδυναμιών του.
Εκμετάλλευσις τοπικών συνθηκών και εθνικών ελαττωμάτων έγινε:
1) Του ακράτου ατομικισμού των Ελλήνων, που καταλήγει περίπου ακριβώς εις την «ανατολικού τύπου Δημοκρατίαν», δηλαδή: Να είναι όλοι ίσοι και «εγώ» δικτάτωρ υπεράνω όλων. «Δημοκρατία διά τους άλλους». «Δημοκρατία εναντίον των Άνω». «Δικτατορία εναντίον των Κάτω».
2) Του συντηρητισμού, του καιροσκοπισμού και της υπερβολικής ανεκτικότητας άλλης κατηγορίας Ελλήνων έναντι των τρομοκρατών.
3) Της υπερβολικής εκτιμήσεως των υλικών αγαθών εκ μέρους άλλης κατηγορίας Ελλήνων.
4) Του απολύτως φιλειρηνικού χαρακτήρος άλλης κατηγορίας Ελλήνων.
Η κοινωνική αυτή σύνθεσις του ΕΑΜ αποδεικνύει πρώτον ότι το ΕΑΜ δεν ήτο κοινωνική τάξις, και μάλιστα οικονομικόν προλεταριάτον, ως απαιτεί η μαρξιστική θεωρία. Αν διαιρέσωμεν τους οπαδούς του εις δυο κατηγορίας, τους συνειδητούς και τους παραπλανημένους -ασχέτως της οικονομικής και κοινωνικής των προελεύσεως από τας πλέον διαφόρους και αντιθέτους κοινωνικάς τάζεις- η κοινωνιολογική έννοια που αρμόζει περισσότερον εις την πρώτην κατηγορίαν (των συνειδητών) είναι η εταιρεία. Εταιρεία είναι μια μορφή συνεργασίας δι' ατομικούς και συμφεροντολογικούς σκοπούς. Δεν έχει καμμίαν σχέσιν με ουδέν «κοινωνικόν σύστημα» ή με την «κοινωνικήν επανάστασιν». Δεν είναι ούτε «κοινωνικόν» ούτε «λαϊκόν» κίνημα. Αν η εταιρεία μεταχειρισθεί μέσα συνωμοτικά και εγκληματικά ονομάζεται σπείρα. Η ηγεσία του ανήκε εις άλλην εταιρείαν εις το ΚΚΕ -εταιρείαν μυστικήν. Όσον αφορά τους δεύτερους, τους «παραπλανημένους», το Κ.Κ.Ε. και το ΕΑΜ μετεχειρίζοντο -αντιμαρξιστικότατα- την λέξιν «Λαός», εις τον οποίον όμως συμπεριελάμβανον και τους πρώτους -τους συνειδητούς της ηγεσίας- ως να εκινούντο και αυτοί από κοινωνιστικά και εθνικά ελατήρια. Ας ίδωμεν ολίγον εγγύτερα αυτήν την λέξιν...
Αι εαμικαί έννοιαι «Λαός» και «Έθνος»
Η έννοια «Λαός» έχει κοινωνιολογικώς ένα συγκεκριμένον και ζωντανόν περιεχόμενον: Λαός είναι ένας φυσικός οργανισμός, όχι τεχνητός μηχανισμός. Ο οργανισμός αυτός, ως οργανισμός, έχει μέλη άνισα και διάφορα (διαφόρων ποιοτήτων), που αλληλοσυμπληρώνονται και τούτο καλείται κοινωνικός διαφορισμός. Έκαστον μέλος του Λαού «γνωρίζει την θέσιν του», όπως λέγει ο ίδιος ο λαός, δηλαδή γνωρίζει ότι πρέπει να υπάρχει αυτή ή ιεραρχία, διότι χωρίς αυτήν δεν μπορεί να υπάρξη κανείς ζωντανός οργανισμός. Αν όλοι οι άνθρωποι είχον τας ιδίας ικανότητας, δεν θα ήτο δυνατή ή αλληλοσυμπλήρωσις, δηλαδή ή ζωή, αλλά θα υπήρχεν ισοπέδωσις, δηλαδή ακινησία. Ακόμη χειρότερα, αν ο διαφορισμός είναι αντίστροφος, δηλαδή αν οι πλέον ανίκανοι, οι πλέον ανήθικοι και οι πλέον εγκληματίαι ευρίσκονται εις την κορυφήν της πυραμίδος, όπως συνέβαινεν εις το ΕΑΜ. Αυτός ο Λαός, ως οργανικόν και όχι ως μηχανικόν φαινόμενον, είναι και ο φορεύς του Έθνους, δηλαδή της ιδέας της κοινής καταγωγής, των κοινών παραδόσεων, των κοινών αξιών και των κοινών τυχών, ως ανθρωπίνης κοινότητος, διά μέσου όλων των κοινωνικών τάξεων -καθέτως- και όχι μιας εξ αυτών.
Ο Λαός δεν ημπορεί επομένως να είναι απλή εταιρεία, όπως οι συνειδητοί του ΕΑΜ, ούτε παραπλανώμενος και ισοπεδωμένος όχλος, όπως οι παραπλανημένοι του. Ο όχλος δεν είναι Λαός, διότι δεν είναι φυσικός οργανισμός, αλλά τεχνητός μηχανισμός πνευματικώς ψυχικώς και ηθικώς ισοπεδωμένων ανθρώπων. Αι έννοιαι «Λαός» και «Έθνος» στερούνται ούτως από κάθε περιεχόμενον και γίνονται καθαρώς δημοκοπικά συνθήματα. Αι έννοιαι «Λαός» και «Έθνος» εθεωρούντο ως «αντιδραστικαί» και ήσαν άγνωστοι εις την μαρξιστικήν βιβλιογραφίαν, ήτις παρεδέχετο ως μοναδικήν πραγματικότητα μόνον κοινωνικάς τάξεις και πάλην των τάξεων και όχι ενιαίους λαούς. Αν ο Μαρξισμός παραιτηθεί αυτής της θεωρίας, τότε η πίπτει αφ' εαυτού, ή εφαρμόζει απάτη. Συμβαίνουν λοιπόν αμφότερα. Διότι όπισθεν του «Λαού» του ΕΑΜ ευρίσκεται η ή οργανωμένη μειοψηφία του Κ.Κ.Ε. ήτις δεν είναι όμως πλέον ούτε αυτή ταξική (διότι δεν εκπροσωπεί το προλεταριάτον) αλλά καθαρά μυστική εταιρεία με ίδια κομματικά συμφέροντα και Ιδίαν «κλίκαν». Ό σκοπός δεν είναι πλέον ούτε ο σοσιαλισμός, ούτε ο κομμουνισμός, αλλά όλα αυτά όπως και όλοι οι συμφεροντολόγοι ή παραπλανημένο» όλων των κοινωνικών προελεύσεων είναι τα μέσα. Σκοπός είναι το κράτος της μυστικής εταιρείας, το κράτος του Κόμματος, που δικτατορεί όχι επί του ανυπάρκτου κομμουνιστικού δήθεν «Λαού», αλλά επί μιας ισοπεδωμένης αγέλης δούλων.
Ήτο μάζα το ΕΑΜ;
Το ΕΑΜ δεν ήτο, ως είπομεν, κοινωνική τάξις. Ήτο αντιθέτως ταξική κοινωνία. Όχι μόνον λόγω των διαφορωτάτων ταξικών προελεύσεων των μελών του, ως κατεδείχθη ανωτέρω, διότι τούτο συμβαίνει και εις την μάζαν, αλλά λόγω του πλήρους κοινωνικού, οικονομικού και πολιτικού διαφορισμού, ο οποίος διείπε την διάρθρωσιν, την οργάνωσιν και την δράσιν του. Αυτός ακριβώς ο διαφορισμός είναι το κύριον στοιχείον μιας κοινωνίας και το κύριον χαρακτηριστικόν, που αποκλείεται από την έννοιαν της μάζης.
Η μάζα είναι αδιαφόριστος φυσική δύναμις. Το ΕΑΜ υπήρξε διαφορισμένη κοινωνία. Η μάζα είναι ψυχική κοινότης. Το ΕΑΜ υπήρξε κοινωνικοπολιτικός οργανισμός. Η μάζα είναι αυθόρμητος, το ΕΑΜ υπήρξεν ωργανωμένον. Η μάζα προϋποθέτει την πλήρη άρσιν του ατομισμού, την πλήρη αυταπάρνησιν, την πλήρη συγχώνευσιν των ατόμων. Το ΕΑΜ ήτο συνονθύλευμα ατόμων, με υπολογισμένους, έκαστον σκοπούς. Συγχώνευσις και εξαφάνισις των ατομικοτήτων δεν ήτο δυνατή, διότι οι σκοποί των ατόμων του ΕΑΜ δεν ήσαν εις και αρνητικός -η καταστροφή- αλλά θετικοί και επομένως άπειροι. Η επιδίωξις των ατομικών συμφερόντων ενός εκάστου διά της καταστροφής των προσωπικών αντιπάλων. Η δράσις της μάζης εξαντλείται εις την ανατροπήν. Η του ΕΑΜ ήτο δράσις θετική και ειδικώς όχι «αντικαπιταλιστική», αλλά καπιταλιστική. Τα άτομα που ανήκον εις την οργάνωσιν του δεν ήθελαν Κομμουνισμόν, αλλά Καπιταλισμόν δι' όλους. Ήθελαν διά μεδόδων επαναστατικών, χρησιμοποιούντα τον επαναστατικόν μηχανισμόν του ΚΚΕ να φθάσουν εις σκοπούς ατομικώς καπιταλιστικούς, να αρπάσουν τας περιουσίας των άλλων, με την βαθυτάτην πεποίθησιν, ότι «κομμουνισμός δεν πρόκειται να γίνει».

---

Πηγή: http://istoria.forumotion.com (Απόσπασμα από το σύγγραμμα του κοινωνιολόγου, Ευάγγελου Λεμπέση, «Η επαναστατική μάζα», εκδόσεως 1950. Το συγκεκριμένο απόσπασμα απουσιάζει από μεταγενέστερες επανεκδόσεις)

Διαβάστε περισσότερα: Η κοινωνική σύνθεσις του ΕΑΜ (Ευάγγελος Λεμπέσης) | Πάρε-Δώσε http://www.pare-dose.net/4813#ixzz35e75oBdv

    ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ      ΕΔΩ

Οι πανηγυρισμοί της ομογένειας της Αυστραλίας

Θύελλα ενθουσιασμού προκάλεσε στην oμογένεια της Αυστραλίας η νίκη-πρόκριση της Εθνικής Ελλάδας στους 16 του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Βραζιλίας.
Ο αγώνας ξεκίνησε στις έξι τα ξημερώματα (τοπική ώρα) και παρά το ψύχος που επικρατούσε, δεν ήταν λίγοι οι ομογενείς που συγκεντρώθηκαν στην «ελληνοκρατούμενη» γωνιά του Όκλι για να τον δουν όλοι μαζί.
Μετά τη νίκη οι ομογενείς ξέσπασαν σε ξέφρενους πανηγυρισμούς και το γεγονός δεν πέρασε απαρατήρητο από τα αυστραλιανά Μέσα Ενημέρωσης.
Για τη νίκη της εθνικής Ελλάδας μίλησε στο πολιτειακό κοινοβούλιο της Βικτόριας και ο ομογενής πρώην υπουργός, φιλελεύθερος βουλευτής Νίκος Κότσιρας, ο οποίος συνεχάρη τους παίκτες για την επιτυχία τους και πρότεινε στην πολιτειακή κυβέρνηση να τοποθετήσει δύο γιγαντιαίες οθόνες στον πεζόδρομο του Eaton Mall στο Όκλι, για να μπορέσουν όσο το δυνατόν περισσότεροι ομογενείς να δουν εκεί τον αγώνα και να φτιάξουν «ατμόσφαιρα γηπέδου».          ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ            ΕΔΩ

«Ρατσιστής»: Μία λέξη που εφευρέθηκε από τον Λέον Τρότσκι

Η λέξη «ρατσιστής» για μεγάλο χρονικό διάστημα έχει γίνει το πιο αποτελεσματικό λεκτικό όπλο δημιουργίας φόβου στο αριστερό και νεοσυντηρητικό (νεοφιλελεύθερο) οπλοστάσιο. Για δεκαετίες, έχει χρησιμοποιηθεί με επιτυχία στην πολιτική αρένα για να συκοφαντήσει τους παραδοσιακούς («συντηρητικούς»), να τερματίσει κάθε συζήτηση, και να κάνει τον αντίπαλο να τρέχει να κρυφτεί. Στον κοινωνικό χώρο, έχει προκαλέσει ακόμη μεγαλύτερη ζημιά από τη χρήση της με το να την χρησιμοποιούν για να κάνουν πλύση εγκεφάλου στις ευαίσθητες παιδικές ηλικίες και τους νέους φοιτητές, και να διδάξουν τους ανθρώπους να μισούν το έθνος τους, τις πολιτιστικές παραδόσεις τους, και το χειρότερο απ’ όλα, τον ίδιο τους τον εαυτό.
Αυτό που εκπληκτικά παραμένει σχεδόν ολοκληρωτικά έξω από κάθε συζήτηση, ακόμα και στον σκληρό πυρήνα της παραδοσιακής Δεξιάς, είναι η προέλευση της λέξης. Μήπως προέρχονται από κάποιον φιλελεύθερο κοινωνιολόγο; Κάποιον μαρξιστή καθηγητή Πανεπιστημίου του '60; Ίσως κάποιον πολιτικό του δημοκρατικού κόμματος; Όχι. Αποδεικνύεται ότι η λέξη δεν επινοήθηκε από κανέναν άλλον, παρά από έναν από τους κύριους αρχιτέκτονες του 74χρόνου Σοβιετικού εφιάλτη, του ιδρυτή και πρώτου ηγέτη του περίφημου Κόκκινου Στρατού, τον Λέον Τρότσκι. (Ο Λέον Τρότσκι ήταν Εβραίος που γεννήθηκε στο μικρό χωριό Γιάνοφκα της Ουκρανίας, στις 7 Νοεμβρίου 1879. Το πραγματικό του όνομα ήταν Λεβ Νταβίντοβιτς Μπρόνσταϊν. Μετά τη διαγραφή του από το Κομμουνιστικό Κόμμα, εξορίστηκε από την Σοβιετική Ένωση και τελικά δολοφονήθηκε στο Μεξικό από τον Σοβιετικό πράκτορα Ραμόν Μερσάντερ).
Ρίξτε μια ματιά σε αυτό το έγγραφο, εάν μπορείτε, και ιδιαίτερα στην τονισμένη λέξη…

Славянофильство, мессианизм отсталости, строило свою философию на том, что русский народ и его церковь насквозь демократичны, а официальная Россия это немецкая бюрократия, насажденная Петром. Маркс заметил по этому поводу: "Ведь точно так же и тевтонские ослы сваливают деспотизм Фридриха II и т. д. на французов, как будто отсталые рабы не нуждаются всегда в цивилизованных рабах, чтобы пройти нужную выучку". Это краткое замечание исчерпывает до дна не только старую философию славянофилов, но и новейшие откровения "расистов".

Πρόκειται για το έργο του 1930 του Λέον Τρότσκι, «Η Ιστορία της Ρωσικής Επανάστασης», από όπου είναι το παραπάνω απόσπασμα. Η τελευταία λέξη σε αυτό το χωρίο είναι «расистов», που αν το μεταφέρουμε στην λατινική γραφή είναι «racistov» δηλαδή, «ρατσιστές». Στο έργο αυτό βλέπουμε για πρώτη φορά στην ιστορία να εμφανίζεται η συγκεκριμένη λέξη. Οι πιο δύσπιστοι μπορούν να το ελέγξουν στο Διαδίκτυο, στην τοπική τους βιβλιοθήκη, καθώς και σε πολυάριθμα βιβλία που παρατάσσονται κατά μήκος των ραφιών εκεί, αλλά δεν πρόκειται ποτέ να βρουν να χρησιμοποιείται νωρίτερα η λέξη «ρατσιστής», πριν από τον Τρότσκι που την χρησιμοποιεί εδώ.
Έτσι, το επόμενο λογικό ερώτημα είναι ποιος ήταν ο σκοπός του Λέον Τρότσκι στο να επινοήσει αυτή τη λέξη; Για να το μάθουμε, ας ρίξουμε μια ματιά σε μια μετάφραση της παραγράφου που είδαμε πριν...

Η «Σλαβοφιλία», ο μεσσιανισμός της καθυστέρησης, βασίζει τη φιλοσοφία της στην υπόθεση ότι ο ρωσικός λαός και η εκκλησία τους, είναι ολωσδιόλου δημοκρατικοί, ενώ η Ρωσία είναι η επίσημη γερμανική γραφειοκρατία που τους έχει επιβληθεί από τον Μεγάλο Πέτρο. Ο Μαρξ σχολίασε πάνω σε αυτό το θέμα: «Με τον ίδιο τρόπο οι Τεύτονες ηλίθιοι κατηγόρησαν τον δεσποτισμό του Φρειδερίκου του Β’ στους Γάλλους, σαν οι καθυστερημένοι σκλάβοι να μην είχαν πάντα ανάγκη τους πολιτισμένους σκλάβους να τους εκπαιδεύσουν». Αυτό το σύντομο σχόλιο αποτελειώνει εντελώς, όχι μόνο την παλιά φιλοσοφία των Σλαβόφιλων, αλλά επίσης, και τις τελευταίες αποκαλύψεις των «ρατσιστών».

Οι «Σλαβόφιλοι», στους οποίους αναφέρεται ο Τρότσκι, υπήρξαν ιστορικά μια ομάδα Σλάβων παραδοσιοκρατικών που εκτιμούσαν ιδιαιτέρως τον αυτόχθονα πολιτισμό και τον τρόπο ζωής τους, και ήθελαν να τον προστατεύσουν. Ο Τρότσκι από την άλλη τους έβλεπε, όπως και άλλους σαν κι αυτούς, ως ένα εμπόδιο στα διεθνιστικά κομμουνιστικά σχέδιά του για τον κόσμο. Αυτός ο άνθρωπος δεν νοιάζονταν ούτε στο ελάχιστο για τους Σλάβους Ρώσους, τους οποίους, υποτίθεται υπηρετούσε. Γι' αυτόν, οι «Σλαβόφιλοι», δηλαδή οι Σλάβοι που διέπραξαν το «έγκλημα» να αγαπάνε τον λαό τους και να προσπαθούν να προστατεύσουν τη δική τους παράδοση, ήταν απλά «καθυστερημένοι», και άλλοι σαν και αυτούς ήταν απλά «ρατσιστές».
Η πραγματικότητα της προέλευσης της λέξης είναι στην πραγματικότητα μια κραυγή από την αριστερή-φιλελεύθερη εκδοχή της ιστορίας: Ότι η λέξη επινοήθηκε για «καλό σκοπό», για τον εντοπισμό ανθρώπων που είναι προκατειλημμένοι εναντίον ορισμένων φυλετικών ομάδων και ως σύνθημα για τους καλούς φιλελεύθερους που θέλουν να προστατεύσουν τις φυλετικές μειονότητες από τους φανατικούς. Αντίθετα, η πραγματική έννοια πίσω από τη λέξη –ότι οι εθνοκεντρικοί «καθυστερημένοι» πρέπει να αφήσουν την θέση τους για τους «φωτισμένους» διεθνιστές- συχνά χρησιμοποιήθηκε από τον Κομισάριο του Στρατού και του Ναυτικού, Τρότσκι ως σύνθημα για τους καλούς κομμουνιστές του Κόκκινου Στρατού να ξεκινήσουν δολοφονικές επιδρομές εναντίον των λαών που αντιστέκονταν θέλοντας να προστατεύσουν τον παραδοσιακό τρόπο ζωής τους από το να αντικατασταθεί με ένα ξένο σύστημα.
Κάνοντας ένα άλμα στην σημερινή πραγματικότητα, θα δούμε ότι οι μόνες αλλαγές στη λέξη και τη βασική ιδέα της από το 1930, είναι ότι οι στόχοι της λέξης έχουν επεκταθεί από μόνο τους Σλάβους οι οποίοι δεν θα υποτάσσονταν στο μαρξιστικό διεθνιστικό σχέδιο να ξεριζώσουν και να καταστρέψουν τον πολιτισμό τους και τον παραδοσιακό τρόπο ζωής, σε όλους τους λευκούς ανθρώπους, Σλάβους ή όχι, οι οποίοι δεν υποτάσσονται στο ίδιο άθλιο μαρξιστικό σχέδιο. Επίσης, εκείνοι οι οποίοι εξοπλίζονται με τη λέξη αυτή έχουν επεκταθεί από μια χούφτα κομμουνιστές σε ολόκληρο το φιλελεύθερο και νεοσυντηρητικό κατεστημένο, σε όλα τα έθνη σε όλο τον κόσμο.
Ο Λέον Τρότσκι, αφού βοήθησε τον Λένιν στη δημιουργία της σοβιετικής δολοφονικής μηχανής στην οποία ο ίδιος και ο Τρότσκι σκότωσαν 1 έως 4 εκατομμύρια άτομα, βγήκε από την εξουσία και εκδιώχθηκε από τη Σοβιετική Ένωση το 1929, αφού έχασε τη μάχη για την εξουσία, για να γίνει διάδοχος του Λένιν, από τον Ιωσήφ Στάλιν.
Ωστόσο, πριν ξεθωριάσει μέσα στις σελίδες της ιστορίας, ο Λέον Τρότσκι, θα έκανε ένα τελευταίο πράγμα, το 1930, που θα προκαλούσε αναμφισβήτητα μεγαλύτερη ζημιά στη Δύση από τον Στάλιν και ολόκληρο το σοβιετικό πυρηνικό οπλοστάσιο των διαδόχων του. Εφηύρε μια λέξη που κυριολεκτικά θα έδινε δύναμη σε κάθε λογής εαυτοφοβική και εθνοπροδοτική φωνή μέσα στη Δύση για τον να επανακαθορίσει τους ανθρώπους που θέλουν να μείνουν πιστοί στον λαό τους, τις πολιτιστικές παραδόσεις τους και τον τρόπο ζωής ως τους «χειρότερους ανθρώπους», και μέσω της προπαγάνδας να επηρεάσουν την κυβέρνηση, το εκπαιδευτικό σύστημα, και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και σχεδόν τον κάθε ένα γύρω τους. Θα πρέπει να απεικονίζεται ο λευκός άνδρας ως ο μοναδικός δράστης κάθε γενοκτονίας και δουλείας στον κόσμο, και αυτό θα πρέπει να συνεχίζεται μέχρι η Δύση να υποταχθεί στην τροτσκιστική διεθνιστική ατζέντα, χωρίς να προβάλει την παραμικρή αντίσταση. Μπορούμε να δούμε τα αποτελέσματα αυτής της πρακτικής τώρα, με τα φυλετικά διπλά μέτρα και σταθμά που δημιουργήθηκαν εδώ στην Αμερική (σε βάρος των λευκών Αμερικάνων, φυσικά), με τη δημιουργία των «ρατσιστικών» εγκλημάτων και των εγκλημάτων «μίσους» στην Ευρώπη (με στόχο μόνο τον γηγενή πληθυσμό, φυσικά), με την καναδική και την αυστραλιανή κυβέρνηση να έχουν εφαρμόσει την «πολυπολιτισμικότητα» ως την επίσημη κρατική πολιτική (σε βάρος των γηγενών πολιτών), και πάνω απ’ όλα, με το τεράστιο κύμα τριτοκοσμικών μεταναστών στη Δύση, που υποστηρίζεται από όλες τις δυτικές κυβερνήσεις, κάτι που μεταβάλλει ριζικά τη σύνθεση και τον πολιτισμό των χωρών αυτών, και απειλεί τον αρχικό τους πληθυσμό, μετατρέποντάς τους σε μειοψηφία μέσα στη ίδια τους τη χώρα. Κι όλα αυτά μέσα σε μόλις λίγες δεκαετίες.
Η λέξη «ρατσισμός», έξω από τη Σοβιετική Ένωση, χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το 1933 από τον Μάγκνους Χίρσφελντ, έναν Γερμανό, εβραϊκής καταγωγής, ομοφυλόφιλο μαρξιστή και ιδρυτή του Ινστιτούτου Ερευνών για την Σεξουαλικότητα (Institut für Sexualwissenschaft) στο Βερολίνο. Το ίδρυμα ήταν μέρος της Σχολής της Φρανκφούρτης που είχε ως πρότυπο το Ινστιτούτο Μαρξ-Ένγκελς της Μόσχας.
Το βιβλίο με το ίδιο όνομα («Ρατσισμός») δημοσιεύθηκε το 1933 στα γερμανικά και αργότερα μεταφράστηκε στα αγγλικά το 1938 από τους μαρξιστές/κομμουνιστές φίλους του Χίρσφελντ

                   ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ      ΕΔΩ

Περνώντας τον Έβρο: ΤΑΜΣ ΕΓΝΑΤΙΑ - 2014 στην ΠΕ του Δ΄ ΣΣ > ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

Η άσκηση πραγματοποιήθηκε από το 642 Μηχανοκίνητο Τάγμα Πεζικού, της 7ης Μ/Κ ΤΑΞ «ΣΑΡΑΝΤΑΠΟΡΟΣ», αντικείμενο της οποίας ήταν η εκπαίδευση των ασκούμενων τμημάτων στη σχεδίαση, οργάνωση, προπαρασκευή και διεξαγωγή επιχείρησης βίαιης διάβασης ποταμού.

Στιγμιότυπα από την Τακτική Άσκηση Μετά Στρατευμάτων «ΕΓΝΑΤΙΑ-2014», που διεξήχθη στο Κέντρο Εκπαιδεύσεως Πλωτών Μέσων Νοτίου Έβρου, του Δ΄ Σώματος Στρατού, την Πέμπτη 19 Ιουνίου 2014.

Η άσκηση πραγματοποιήθηκε από το 642 Μηχανοκίνητο Τάγμα Πεζικού, της 7ης Μ/Κ ΤΑΞ «ΣΑΡΑΝΤΑΠΟΡΟΣ», αντικείμενο της οποίας ήταν η εκπαίδευση των ασκούμενων τμημάτων στη σχεδίαση, οργάνωση, προπαρασκευή και διεξαγωγή επιχείρησης βίαιης διάβασης ποταμού. Επιπλέον, στο πλαίσιο της άσκησης, έγινε ενημέρωση για τα μέσα και υλικά των Μονάδων Πεζικού και Μηχανικού που χρησιμοποιούνται για τη γεφύρωση ή διαπεραίωση υδάτινων κωλυμάτων.





Την άσκηση παρακολούθησε ο Διοικητής του Δ΄ ΣΣ Αντιστράτηγος κ. Χρήστος Χαλκίδης καθώς και οι Διοικητές των XII Μ/Κ ΜΠ, ΧΧ ΤΘΜ καθώς και των Ταξιαρχιών της ΠΕ του Δ΄ ΣΣ.

http://defenceline.gr/index.php/enoples-dynameis/stratos-kshras/item/1626-evros

   ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ          ΕΔΩ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: Ο “ευσεβής” σφαγέας της διπλανής πόρτας! “Απλοί μουσουλμάνοι” στέλνουν μηνύματα λατρείας στους σφαγείς βρεφών με την ανοχή των ιμπεριαλιστών δημιουργών τους

Σοκαριστικά μηνύματα λατρείας στους τσέτες του Ερντογαν, απο τις πρωτευουσες της Δύσης, δείχνουν πως η φασιστική τουρκια και τα δυτικά λαδωμενα απο το χρήμα της πρεζας, του δουλεμπορίου και των ναρκοδολαριων ανδρεικελα, πετυχαίνουν τον σκοπό τους. Απο το ισλαμοναζιστικο πραξικόπημα της Ουκρανιας μεχρι την γενοκτονια της Συρίας και του Ιράκ, η αυτοκρατορία του μίσους ετοιμάζεται να ολοκληρώσει το σχέδιο κάθε “πιστού καπιταλιστή”. Την απόλυτη τυραννία της σαριας. Η Λιβυη ηταν μόνον η αρχή.
Δείτε τα σοκαριστικά μνήματα που κάνουν τον γύρο του Διαδικτύου >

http://olympia.gr/2014/06/23/%ce%b1%cf%80%ce%bf%ce%ba%ce%b1%ce%bb%cf%85%cf%88%ce%b7-%ce%bf-%ce%b5%cf%85%cf%83%ce%b5%ce%b2%ce%ae%cf%82-%cf%83%cf%86%ce%b1%ce%b3%ce%ad%ce%b1%cf%82-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b4%ce%b9%cf%80%ce%bb/

                           ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ       ΕΔΩ