Παρακάτω αναφέρονται λίγα από τα πολλά εγκλήματα του Άρη Βελουχιώτη στη ΡΟΥΜΕΛΗ.

. Τις πρώτες μέρες του Ιανουαρίου του 1943 ο Ύπολ/γός Καϊμάρας απεστάλη ως σύνδεσμος των αξιωματικών της οργανώσεως στο Μαυρολιθάρι, όπου όπως ψευδώς είχε διαδώσει το ΕΑΜ, επρόκειτο να συναντηθεί ο Στρατηγός Ν. Ζέρβας του ΕΔΕΣ μετά τον αρχηγό του ΕΛΑΣ, Άρη Βελουχιώτη για να καθορισθεί ο τρόπος διεξαγωγής του ανταρτοπόλεμου και η ενοποίηση των ανταρτικών ομάδων. Τον Βελουχιώτη συνάντησε καθ’ οδό με την ομάδα του, στο χάνι Ζαγκάνα, νοτίως της Καλοσκόπης, κινούμενο προς τον Παρνασσό. Κατά την συζήτηση ο Άρης απέφυγε να δηλώσει το πραγματικό του όνομα, λέγοντας ότι ήταν ανώτερος αξιωματικός του Ιππικού. Ό μαύρος κοζάκικος σκούφος, τον όποίον έφερε τόσον αυτός, όσον και οι 20 αντάρτες του, ή φρασεολογία του, οι δηλώσεις του για τις επιδιώξεις τού ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και οι κατηγορίες του κατά του δήθεν φασίστα Ζέρβα ο όποίος δεν ήθελε συνεργασία για να παίρνει μόνος του τις λίρες των Άγγλων έκαναν τον Ύπολ/γό Καϊμάρα να αντιληφθεί ότι ο Βελουχιώτης ήταν κομμουνιστής και αγωνιζόταν για το κόμμα και όχι για την πατρίδα. Μετά την συζήτηση αυτή ο Ύπολ/γός ούτος πήγε στο Mαυρoλιθάρι για να βεβαιωθεί εάν ο Ζέρβας ήλθε στην Ρούμελη, πράγμα πού απεδείχθη ψευδές. Ό Καϊμάρας πληροφορήθηκε εκεί για την εκτέλεση, την προηγουμένη ημέρα 14 ανταρτών της ομάδος Τζιβάρα- Άγουρίδη, τούς οποίους συνέλαβε με δόλο ο Άρης Βελουχιώτης και οι καπεταναίοι του. Οι κάτοικοι του χωρίου ήσαν έντρομοι και αγανακτισμένοι για τα βασανιστήρια, τα όποία υπέστησαν οι εκτελεσθέντες εθνικόφρονες αντάρτες, μες μοναδική αιτία το ότι δεν ήθελαν να ενταχθούν στην ομάδα του Άρη, του όποίου το τμήμα θεωρούσαν καθαρά κομμουνιστικό. Αφού τούς κάλεσε στο Μαυρολιθάρι δήθεν για συνεργασία και συνεννόηση, την νύκτα τούς χώρισε σε διάφορα σπίτια για να διανυκτερεύσουν. Μετά τα μεσάνυκτα διέταξε την σύλληψη και τον αφοπλισμό του Τζιβάρα και των ανταρτών του. Το πρωί της επομένης, παρουσία των κατοίκων του χωρίου, τούς υποχρέωσαν να σκάψουν τούς τάφους τους στο Νεκροταφείο του χωρίου, τούς έδειραν μέχρις αίματος με συρμάτινα μαστίγια και τούς διεπόμπευσαν στο χωριό, συκοφαντώντας τους δήθεν σαν προδότες και όργανα των Ιταλών. Τέλος έσπασαν τα κόκκαλα των χεριών τους και με μαχαίρια έκοψαν τα άκρα των περισσοτέρων κατά τρόπον θηριώδη, μέχρις ότου τα θύματα τους υπέκυψαν στα φρικτά βασανιστήρια. Παρά τις γοερές κραυγές των ανδρών τούτων, κανείς από τους υποχρεωτικά συγκεντρωμένους χωρικούς τόλμησε να επέμβει ή να διαμαρτυρηθεί. Όλα έγιναν σύμφωνα με τις διαταγές του Βελουχιώτη, ο οποίος πρωτοστατούσε στο απαίσιο αυτό έγκλημα. Την σύζυγο του Τζιβάρα βασάνισε και εκτέλεσε ο ίδιος ο Βελουχιώτης με μαχαίρι. Τα πτώματα των θυμάτων θάφτηκαν στο Νεκροταφείο του χωρίου. Οι κάτοικοι του Μαυρολιθαριού έτρεμαν ακόμη από τα εγκλήματα Άρη Βελουχιώτη, όταν τα διηγήθηκαν στον Καϊμάρα. Κατά την παραμονή του στο Μαυρολιθάρι ο Καϊμάρας φιλοξενήθηκε στο σπίτι του Άνθ/γου Μώκου ή Καλλία και το επόμενο πρωί πήγε στο χωρίον Κονιάκος, όπου συνάντησε τον αρχηγό του ΕΛΑΣ Δωρίδας μόνιμο Άνθ/γό Κατσίμπαν, πρώην συμμαθητή του και φίλο του. Τόσο από την συζήτηση που είχαν όσον και από την συστηματική προπαγάνδα, ή οποία γινόταν στους 20 περίπου αντάρτες της ομάδας του, από γνωστούς κομμουνιστές έβγαλε το συμπέρασμα ότι πράγματι ο ΕΛΑΣ ήταν οργάνωση καθαρά κομμουνιστική. Ταυτόχρονα συνειδητοποίησε ότι παρά τους τίτλους που είχαν στον Ε.Λ.Α.Σ. οι αξιωματικοί του στρατού ήταν απολύτως ανίσχυροι και όλη την εξουσία την είχαν οι κομματικοί εγκάθετοι, οι «καπετάνιοι». Τους αξιωματικούς «του αστικού στρατού» τους χρησιμοποιούσαν απλά για τις γνώσεις τους.