Οι δικαιολογίες Αναστασιάδη και η έκδηλη ενόχληση της Ρωσίας

Με τον Σάββα Ιακωβίδη

Ο Πρόεδρος Πούτιν είναι θιασώτης της real politik. Το επιβεβαιώνει και στην περίπτωση της Ουκρανίας. Ας μιλήσουμε, λοιπόν, με τους όρους της. Η Κύπρος, μετά την κατάρρευση της βρετανικής αυτοκρατορίας μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, τον διαμοιρασμό του κόσμου στη Γιάλτα και τον Ψυχρό Πόλεμο, ανήκει στη σφαίρα επιρροής της Δύσης και ειδικά των ΗΠΑ και της Βρετανίας. Αυτό το δεδομένο, ο Μακάριος το υποτίμησε σε βαθμό αφόρητης πρόκλησης προς τη Δύση, ιδιαίτερα όταν απευθύνθηκε προς τη Μόσχα για οπλισμό και στήριξη.
Ο Μακάριος νόμιζε ότι η Κύπρος ήταν… υπερδύναμη και ότι μπορούσε να παίζει παιγνίδια με τους Μεγάλους. Παραγνώρισε τα τότε δεδομένα, τα περιφερειακά και άλλα συμφέροντα, τη σκληρή αντιπαράθεση ΗΠΑ-ΕΣΣΔ, τον ρόλο της Τουρκίας. Εξάλλου, ο Δ. Χριστόφιας, π.χ. καθύβρισε τους Δυτικούς και τους αποκάλεσε «κλεφταράδες των λαών», ποιους; Αυτούς οι οποίοι, τελικά, μας δανείζουν για να επιβιώσουμε ως κράτος. Μας δάνεισε και η Ρωσία, και η Κύπρος την ευγνωμονεί.

Ο Ν. Αναστασιάδης, πιστός στη φιλοδυτική και φιλευρωπαϊκή πορεία του, επαναπροσανατόλισε την εξωτερική πολιτική του καθαρά προς τις ΗΠΑ και την Ε.Ε. Ταυτόχρονα, διαβεβαιώνει τη Μόσχα και άλλες φιλικές χώρες ότι αυτή η, ορθή κατά τα άλλα, στροφή της Κύπρου, δεν επηρεάζει τις άριστες σχέσεις που θέλουμε να διατηρούμε με όλες τις χώρες και ειδικά μ' εκείνες που μας συμπαρίστανται με συνέπεια σε δύσκολες στιγμές. Μια από αυτές τις χώρες είναι η Ρωσία. Οι σχέσεις μας με τη χώρα αυτή είναι πολυδιάστατες και σημαντικές.
Η Μόσχα, όμως, δεν πρέπει να παραγνωρίζει δύο κρίσιμα δεδομένα. Πρώτον, η Κύπρος αναπνέει πολιτικά κυρίως με δύο πνεύμονες, τον μεν ένα αμερικανικό τον δε άλλο ευρωπαϊκό. Δεύτερον, πάλι ρεαλιστικά ομιλούντες, το νησί ανήκει στη σφαίρα επιρροής της Δύσης. Θεωρούμε ότι οι διαβεβαιώσεις που ο Πρόεδρος δίνει προς τις φίλες χώρες της Κύπρου είναι ειλικρινείς και εκφράζουν μια πραγματικότητα: Πρώτον, η Κύπρος είναι πολύ μικρή για να παίζει παιγνίδια με τους μεγάλους. Δεύτερον, θέλει να είναι σοβαρός και αξιόπιστος ομοτράπεζος των ισχυρών.

Τούτων λεχθέντων, κρίνουμε ότι η οργίλη και απαξιωτική αντίδραση της ρωσικής πρεσβείας σε βιβλίο που έγραψε συνεργάτης του Προέδρου, από τη μια δεν συνάδει με τα διπλωματικά θέσμια. Φαντάζεται κανείς να αντιδρούσαν με τον ίδιο τρόπο π.χ., οι Βρετανοί, εναντίον των οποίων για χρόνια τα κυπριακά ΜΜΕ σέρνουν τα εξ αμάξης; Από την άλλη, όμως, οι Ρώσοι έχουν μια βάσιμη αιτιολογία στις αντιδράσεις τους.
Ο Μ. Δρουσιώτης είναι στενός συνεργάτης του Αναστασιάδη εδώ και πολλά χρόνια και σύμβουλος από τον Μάρτιο του 2013. Ο Πρόεδρος γνώριζε από πολύ καιρό ότι ο στενός σύμβουλός του έγραφε βιβλίο για τον ρόλο της ΕΣΣΔ στο Κυπριακό. Στοιχειώδης λογική υπέβαλλε ότι ο Ν. Αναστασιάδη όφειλε, για λόγους αποφυγής ανεπιθύμητων αντιδράσεων, να επέβαλλε στον Μ. Δρουσιώτη είτε τη μη έκδοση του βιβλίου, τώρα, είτε την παραίτησή του από τη θέση του.

Αυτά, δυστυχώς, δεν έγιναν. Γι’ αυτό και η ρωσική πρεσβεία διερωτάται ευθέως για την ειλικρίνεια των δηλώσεων του Ν. Αναστασιάδη και με έκδηλη ενόχληση επισημαίνει ότι το βιβλίο «δεν γράφτηκε από έναν ερασιτέχνη γραφομανή, αλλά από ειδικό συνεργάτη του Προέδρου της Δημοκρατίας». Και απορεί: «Είναι τυχαίο;».
Οι Ρώσοι έκαναν τους συνειρμούς και έβγαλαν τα συμπεράσματά τους: Επαναπροσανατολισμός της πολιτικής Αναστασιάδη προς τη Δύση και έκδοση βιβλίου συνεργάτη του, που επικρίνει τη Ρωσία. Ο Ν. Αναστασιάδης να μην υποτιμήσει καθόλου τη μη συγκαλυπτόμενη ενόχληση, την οργή και την πικρία της Μόσχας. Δεν νομίζουμε ότι η απλή αποστασιοποίησή του από τον συνεργάτη του, έπεισε τους Ρώσους.                                                                                        ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ    ΕΔΩ