Τι μας διδάσκουν αυτά που συμβαίνουν σήμερα
Από τον
Κωνσταντίνο Χολέβα*
Δεν είναι η πρώτη φορά που η Μακεδονία γίνεται πηγή αφυπνίσεως και ελπίδας για τον Ελληνισμό. Αυτό που βλέπουμε σήμερα μας διδάσκει ότι, παρά την οικονομική κρίση, παρά τα αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα και παρά την ανιστόρητη προπαγάνδα μιας διεθνιστικής μειονότητας, ο Ελληνας διαμαρτύρεται όταν κινδυνεύουν η Ιστορία του, η ταυτότητά του, οι αξίες του.
Η εποχή μας έχει αρκετές ομοιότητες με την αποκορύφωση του Μακεδονικού Αγώνος κατά την περίοδο 1904-1908. Είχαν προηγηθεί η πτώχευση του 1893 επί Χαριλάου Τρικούπη και η ήττα από τους Τούρκους το 1897. Στην Ελλάδα είχε επιβληθεί διεθνής οικονομικός έλεγχος από έξι ισχυρές χώρες της εποχής, κάτι αντίστοιχο με τη σημερινή τρόικα των δανειστών. Κι όμως, η πτωχευμένη, ηττημένη και ασφυκτικά ελεγχόμενη Ελλάς είχε το σθένος, την πυγμή και τα ιδανικά για να οργανώσει έναν επιτυχή αγώνα υπέρ της Μακεδονίας.
Υπό τουρκικό τότε έλεγχο, οι Ελληνες Μακεδόνες έβλεπαν απειλητικό τον κίνδυνο να ενταχθούν εκκλησιαστικά και διοικητικά στη «Μεγάλη Βουλγαρία», την οποία προωθούσαν οι Ρώσοι πανσλαβιστές από το 1878. Επέμειναν ορθόδοξα και ελληνικά. Αντεξαν μόνοι τους στη βία των βουλγαρικών κομιτάτων έως το 1904. Και τότε ήλθε ο θάνατος του παλικαριού να ξεσηκώσει το έθνος.
Ο ανθυπολοχαγός του Πυροβολικού Παύλος Μελάς, γόνος πλούσιας οικογένειας, με ρίζες στην Ηπειρο και νυμφευμένος με την αδελφή του εμπνευσμένου διπλωμάτη και διανοητή Ιωνος Δραγούμη, μεταβαίνει ως εθελοντής με ψευδώνυμο στη Μακεδονία και θυσιάζεται. Ξαφνικά, ο Ελληνισμός ανακαλύπτει όλες τις εσωτερικές δυνάμεις του και τις αξιοποιεί στον αγώνα κατά Τούρκων και Βουλγάρων υπέρ της Μακεδονίας.
Ο Πατριάρχης Ιωακείμ Γ΄, εκλεκτοί μητροπολίτες, ιερείς και μοναχοί, διπλωμάτες και στρατιωτικοί, δασκάλες και έμποροι, οπλαρχηγοί και απλοί χωρικοί συντονίζονται στον κοινό αγώνα. Εντόπιοι Μακεδόνες αγωνιστές συνεργάζονται άριστα με τους εθελοντές από την υπόλοιπη Ελλάδα. Κρητικοί, Μανιάτες και πολλοί άλλοι έρχονται να βοηθήσουν τον μακεδονικό Ελληνισμό να διατηρήσει την εθνική και τη θρησκευτική ταυτότητά του και να προετοιμασθεί για την απελευθέρωση του 1912-1913.
Οχι! Μην πιστεύετε αυτούς που ισχυρίζονται ότι ο Ελληνας είναι ανίκανος να οργανωθεί και ότι αυτό είναι προνόμιο άλλων λαών. Στην κορυφαία φάση του ένοπλου Μακεδονικού Αγώνος, το 1904-1908, το έθνος απέδειξε ότι και να οργανωθεί μπορεί και να συντονισθεί με άριστα αποτελέσματα, αρκεί να έχει πρότυπα, να πιστεύει στον Θεό και στην Ιστορία του.
Επειδή αυτές τις ημέρες συμπληρώνονται 10 χρόνια από την εκδημία του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου, θυμίζω τι είπε στις 7/6/2007 μπροστά στο μνημείο των Μακεδονομάχων Αγρα και Μίγγα στην Εδεσσα: «Η Μακεδονία πάλι θα σώσει μία Ελλάδα που αποφάσισε να αυτοκτονήσει». Παρά τις προσπάθειες των αποδομητών, θα διατηρήσουμε ταυτότητα και ελπίδα!
*Πολιτικός επιστήμων ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ ΕΔΩ
Από τον
Κωνσταντίνο Χολέβα*
Δεν είναι η πρώτη φορά που η Μακεδονία γίνεται πηγή αφυπνίσεως και ελπίδας για τον Ελληνισμό. Αυτό που βλέπουμε σήμερα μας διδάσκει ότι, παρά την οικονομική κρίση, παρά τα αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα και παρά την ανιστόρητη προπαγάνδα μιας διεθνιστικής μειονότητας, ο Ελληνας διαμαρτύρεται όταν κινδυνεύουν η Ιστορία του, η ταυτότητά του, οι αξίες του.
Η εποχή μας έχει αρκετές ομοιότητες με την αποκορύφωση του Μακεδονικού Αγώνος κατά την περίοδο 1904-1908. Είχαν προηγηθεί η πτώχευση του 1893 επί Χαριλάου Τρικούπη και η ήττα από τους Τούρκους το 1897. Στην Ελλάδα είχε επιβληθεί διεθνής οικονομικός έλεγχος από έξι ισχυρές χώρες της εποχής, κάτι αντίστοιχο με τη σημερινή τρόικα των δανειστών. Κι όμως, η πτωχευμένη, ηττημένη και ασφυκτικά ελεγχόμενη Ελλάς είχε το σθένος, την πυγμή και τα ιδανικά για να οργανώσει έναν επιτυχή αγώνα υπέρ της Μακεδονίας.
Υπό τουρκικό τότε έλεγχο, οι Ελληνες Μακεδόνες έβλεπαν απειλητικό τον κίνδυνο να ενταχθούν εκκλησιαστικά και διοικητικά στη «Μεγάλη Βουλγαρία», την οποία προωθούσαν οι Ρώσοι πανσλαβιστές από το 1878. Επέμειναν ορθόδοξα και ελληνικά. Αντεξαν μόνοι τους στη βία των βουλγαρικών κομιτάτων έως το 1904. Και τότε ήλθε ο θάνατος του παλικαριού να ξεσηκώσει το έθνος.
Ο ανθυπολοχαγός του Πυροβολικού Παύλος Μελάς, γόνος πλούσιας οικογένειας, με ρίζες στην Ηπειρο και νυμφευμένος με την αδελφή του εμπνευσμένου διπλωμάτη και διανοητή Ιωνος Δραγούμη, μεταβαίνει ως εθελοντής με ψευδώνυμο στη Μακεδονία και θυσιάζεται. Ξαφνικά, ο Ελληνισμός ανακαλύπτει όλες τις εσωτερικές δυνάμεις του και τις αξιοποιεί στον αγώνα κατά Τούρκων και Βουλγάρων υπέρ της Μακεδονίας.
Ο Πατριάρχης Ιωακείμ Γ΄, εκλεκτοί μητροπολίτες, ιερείς και μοναχοί, διπλωμάτες και στρατιωτικοί, δασκάλες και έμποροι, οπλαρχηγοί και απλοί χωρικοί συντονίζονται στον κοινό αγώνα. Εντόπιοι Μακεδόνες αγωνιστές συνεργάζονται άριστα με τους εθελοντές από την υπόλοιπη Ελλάδα. Κρητικοί, Μανιάτες και πολλοί άλλοι έρχονται να βοηθήσουν τον μακεδονικό Ελληνισμό να διατηρήσει την εθνική και τη θρησκευτική ταυτότητά του και να προετοιμασθεί για την απελευθέρωση του 1912-1913.
Οχι! Μην πιστεύετε αυτούς που ισχυρίζονται ότι ο Ελληνας είναι ανίκανος να οργανωθεί και ότι αυτό είναι προνόμιο άλλων λαών. Στην κορυφαία φάση του ένοπλου Μακεδονικού Αγώνος, το 1904-1908, το έθνος απέδειξε ότι και να οργανωθεί μπορεί και να συντονισθεί με άριστα αποτελέσματα, αρκεί να έχει πρότυπα, να πιστεύει στον Θεό και στην Ιστορία του.
Επειδή αυτές τις ημέρες συμπληρώνονται 10 χρόνια από την εκδημία του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου, θυμίζω τι είπε στις 7/6/2007 μπροστά στο μνημείο των Μακεδονομάχων Αγρα και Μίγγα στην Εδεσσα: «Η Μακεδονία πάλι θα σώσει μία Ελλάδα που αποφάσισε να αυτοκτονήσει». Παρά τις προσπάθειες των αποδομητών, θα διατηρήσουμε ταυτότητα και ελπίδα!
*Πολιτικός επιστήμων ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου