Το όπλο του Πυροβολικού με καταλυτική δράση στο σύγχρονο πεδίο επιχειρήσεων απέκτησε νέες δυνατότητες ικανό να προσβάλει στόχους σε στρατηγικό βάθος στα μικρασιατικά παράλια μέσω της μεταφοράς ικανού αριθμού πυραυλικών συστημάτων στη περιοχή ευθύνης της ΑΣΔΕΝ.
Φυσικά για ευνόητους λόγους επιλέξαμε να μην αναφερθούμε σε περισσότερα στοιχεία ούτε για συγκεκριμένους αριθμούς ούτε για κάτι περισσότερο. Στο παρόν άρθρο προχωρούμε σε τακτική ανασκόπηση όλων εκείνων των στοιχείων που δίνουν μια καλή εικόνα για τις δυνατότητες των εκτοξευτών.
Όπως είναι κοινώς παραδεκτό το Πυροβολικό είναι η επέμβαση του τακτικού διοικητή στη Μάχη. Οι μοίρες Πυροβολικού στη περιοχή ευθύνης της ΑΣΔΕΝ χωρίζονται σε μικτές μοίρες (βαρέως και πεδινού πυροβολικού ή μόνον πεδικού πυροβολικού). Οι πρώτες είναι συνδιασμός Μ110 με ΠΕΠ RM-70 και οι δεύτερες μοίρες με Μ109.
Με τη πλέον πρόσφατη μεταφορά συστημάτων MLRS η ΑΣΔΕΝ δύναται:
Να προσβάλει στόχους βαθιά στη τουρκική ενδοχώρα όπως αεροδρόμια.
Να εκτελεί πυρά κατά τουρκικών ναυστάθμων, συγκεντρώσεων προσωπικού και υλικού εγγύς των μικρασιατικών παραλίων
Να υποστηρίζει τον αγώνα σε μικρονήσια και βραχονησίδες
Οι πολλαπλοί εκτοξευτές πυραύλων MLRS και RM-70 αποτελούν συστήματα υψηλού βαθμού ευκινησίας, με υψηλό ρυθμό βολής πυραύλων εδάφους – εδάφους, ελευθέρας και κατευθυνόμενης πτήσεως. Έχουν σχεδιαστεί για να συμπληρώνουν το Πυροβολικό Μάχης, να προσβάλλουν τα μετόπισθεν του εχθρού, να εκτελούν βολές αντιπυροβολικού, καταστολής Α/Α άμυνας και βολές εναντίον στόχων μεγάλης σπουδαιότητας για τον εχθρό. Επιπλέον, δύνανται να ενισχύσουν τα φίλια πυρά, προσβάλλοντας πυκνές διατάξεις μηχανοκίνητων εχθρικών στόχων. Η Μοίρα ΠΕΠ (MLRS, RM-70) είναι οργανική μονάδα του Σώματος Στρατού και μπορεί να διατεθεί στο σύνολο ή τμηματικά στις υφιστάμενες Μεραρχίες ή Ταξιαρχίες του. Η Πυρoβολαρχία ΠΕΠ (όταν διατίθεται ανεξάρτητα) είναι οργανική μονάδα Τεθωρακισμένης ή Μηχανοκίνητης Μεραρχίας – Ταξιαρχίας.
Οι δυνατότητες των ΠΕΠ τους καθιστούν ως ένα από τα πλέον ευπροσάρμοστα συστήματα Πυροβολικού Μάχης, τόσο για τις κοινές όσο και για τις συνδεδυασμένες επιχειρήσεις. Λόγω του βεληνεκούς, της ευκινησίας και της δραστικότητας των πυρών του, έχει τη δυνατότητα να παρέχει ένα ευρύ φάσμα πύρων υποστηρίξεως, παρέχοντας εγγύς υποστήριξη στις μονάδες ελιγμού, προστατεύοντας τις φιλίες δυνάμεις με πυρά αντιπυροβολικού και προσβάλλοντας ζωτικούς στόχους και συγκεντρώσεις του εχθρού για την υποστήριξη του ελιγμού του υποστηριζόμενου Διοικητού.
Οι ΠΕΠ – MLRS με το βεληνεκές των 32 χλμ. για τους συμβατικούς πυραύλους και των 165 χλμ. για τους βελτιωμένους πυραύλους ATACMS (Army Tactical Missile System), παρέχουν στον υποστηριζόμενο Διοικητή, τη δυνατότητα προσβολής στόχων σε μεγάλο βάθος. Για να υποστηρίξουν επιχειρήσεις σε μεγάλο βάθος, οι μονάδες πυρός ΠΕΠ αναπτύσσονται εγγύς του Πρόσθιου Όριου Τοποθεσίας, ώστε να δύνανται να προσβάλλουν στόχους μέχρι το μέγιστο βεληνεκές τους και να συνεχίζουν την προσβολή σε όλο το βάθος του πεδίου της μάχης. Οι μονάδες πυρός ΠΕΠ – MLRS, στις οποίες έχει ανατεθεί η αποστολή να βάλλουν ATACMS για την υποστήριξη των σε βάθος επιχειρήσεων μιας Μικτής Δύναμης, ενεργούν στη ζώνη επιχειρήσεων της δυνάμεως ελιγμού (Μεραρχία ή Ταξιαρχία). Λόγω της ανάπτυξης στην ίδια περιοχή μονάδων ελιγμού και άλλων μονάδων Πυροβολικού, οι μονάδες ΠΕΠ θα πρέπει να συντονίζουν συνεχώς τις μετακινήσεις τους για τις περιοχές αναπτύξεως τους, οι οποίες ευρίσκονται μέσα στον τομέα της δυνάμεως ελιγμού.
Εξαιρετικά σημαντικό είναι το ζήτημα της απόκρυψης αυτών των συστημάτων καθώς αποτελούν στόχους πρώτης προτεραιότητας για τον εχθρό. Οι χώροι και οι θέσεις αποκρύψεως θα πρέπει να διαθέτουν κάλυψη και απόκρυψη και να υπάρχει δυνατότητα ικανοποιητικής διασποράς του συνόλου των εκτοξευτών και των λοιπών τμημάτων της Μοίρας και των Πυροβολαρχιών.
Οι μοίρες ΠΕΠ λόγω υψηλού ρυθμού βολής υοθετούν με απόλυτη επιτυχία τη τακτική βάλλω και μετακινούμαι.
Εφόσον είναι δυνατόν, προσβάλλονται οι εχθρικές δυνάμεις στα λιμάνια εξορμήσεως και στις απέναντι της νήσου ακτές. Επιδιώκεται η προσβολή των μεταγωγικών και των ΑΒΑΚ κατά την ανάπτυξή τους. Οι ΠΕΠ συμμετέχουν στους κινητούς φραγμούς μόνο όταν το πυροβολικό αμέσου υποστήριξης δεν είναι επαρκές. Επίσης, γίνεται ευρεία συμμετοχή των ΠΕΠ στους σταθερούς φραγμούς και κατά την απόβαση. Η χρήση τόσο των ΠΕΠ όσο και των βομβιδοφόρων βλημάτων των πυροβόλων 155 χιλ. και των 203 χιλ καθώς και των όλμων 4,2″, λόγω της μεγάλης διασποράς τους και της αποτελεσματικότητάς τους, αποτελούν ένα καθοριστικό παράγοντα της όλης αμύνης της νήσου. Στα παραπάνω πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά και συνεχώς υπόψη η επάρκεια των πυρομαχικών για την κάλυψη μελλοντικών αναγκών και συνέχισης του αγώνα.
Βασικές τακτικές αποστολές για τις μοίρες ΠΕΠ είναι οι εξής: Γενική Υποστήριξη, Γενική Υποστήριξη – Ενίσχυση και τέλος Ενίσχυση.
Ο Ελληνικός Στρατός (ΕΣ) διατηρεί σε υπηρεσία 36 πολλαπλούς εκτοξευτές πυραύλων M-270 MLRS (Multiple Launch Rocket System) και 153 πυραύλους MGM-140 Block I ATACMS (Army Tactical Missile System). Αμφότερα τα συστήματα αποκτήθηκαν στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’90 και αποτελούν το βαρύ πυροβολικό του ΕΣ. Τα συστήματα υπηρετούν στις 193 και 194 Μοίρες ΠΕΠ.Οι δύο αυτές Μοίρες υπάγονται απευθείας στη Διοίκηση Πυροβολικού της 1ης Στρατιάς ενώ σε περιόδο επιχειρήσεων διαθέτουν ικανό αριθμό από εκτοξευτές στους σχηματισμούς του Δ Σώματος Στρατού και της ΑΣΔΕΝ. Οι πύραυλοι ATACMS είναι υπό τον έλεγχο του Α/ΓΕΕΘΑ.
Το 1994, ο ΕΣ προμηθεύτηκε 18 συστήματα Μ-270. Η παράδοσή τους έγινε σε δύο παρτίδες με την πρώτη παρτίδα των εννέα συστημάτων να παραδίδεται στις αρχές του 1996, ενώ τα υπόλοιπα εννέα συστήματα παραδόθηκαν στα μέσα του 1997. Τα 18 συστήματα Μ-270 εξόπλισαν την 193η Μοίρα Πολλαπλών Εκτοξευτών Πυραύλων (193 ΜΠΕΠ). Στις 22 Σεπτεμβρίου 1998 η Ελλάδα προχώρησε στην παραγγελία 18 επιπλέον συστημάτων M-270, τα οποία εντάχθηκαν στην 194 ΜΠΕΠ. Κάθε ΜΠΕΠ αποτελείται από μια Πυροβολαρχία Διοίκησης και τρεις Πυροβολαρχίες Βολής. Η κάθε Πυροβολαρχία Βολής αποτελείται από τον Ουλαμό Διοίκησης και δύο Ουλαμούς Βολής. Κάθε Ουλαμός Βολής εξοπλίζεται με τρεις εκτοξευτές Μ-270 και τέσσερα οχήματα μεταφοράς πυρομαχικών Μ-985 Oshkosh HEMTT. Συνολικά κάθε ΜΠΕΠ διαθέτει 18 εκτοξευτές M-270, 24 οχήματα Μ-985 Oshkosh HEMTT (Heavy Expanded Mobility Tactical Truck) και 11 Κέντρα Διεύθυνσης Πυρός (ΚΔΠ) Μ-577Α2 CPC (Command Post Carrier).
Ο εκτοξευτής Μ-270 SPLL υπηρετείτε από τρία άτομα (αρχηγός στοιχείου, πυροβολητής και οδηγός) και μπορεί να εκτοξεύσει 12 ρουκέτες (δυο κάλαθοι των έξι ρουκετών έκαστος) ή δύο πυραύλους MGM-140. Ο εκτοξευτής M-270 SPLL αποτελείται από τον φορέα οχήματος Μ-993, το μηχανικό σύστημα εκτόξευσης M-269 LLM (Launch Loader Module), τον κάλαθο ρουκετών LPC (Launch Pod Container) ή το σύστημα εκτόξευσης GMLA (Guided Missile Launch Assemblies) και το σύστημα ελέγχου πυρός.
Το απόθεμα των 153 βλημάτων MGM-140 Block Ι του ΕΣ δημιουργήθηκε μετά από τρεις διαδοχικές παραγγελίες, στις 23 Απριλίου 1996 (41 βλήματα με κόστος $ 28,6 εκ), στις 11 Οκτωβρίου 1997 (31 βλήματα με κόστος $ 31 εκ) και στις 22 Σεπτεμβρίου 1998 (81 βλήματα με κόστος $ 105,3 εκ). Θα πρέπει να σημειωθεί ότι τα δύο από τα 153 βλήματα είναι εκπαιδευτικά και δεν φέρουν πολεμική κεφαλή. Επίσης θα πρέπει να σημειώσουμε ότι κάθε ΜΠΕΠ έχει στην διάθεση της και από ένα σύστημα συλλογής και επεξεργασίας μετεωρολογικών δεδομένων τύπου Vaisala. Από την άλλη πλευρά η Τουρκία διαθέτει 12 εκτοξευτές Μ-270 και 72 βλήματα MGM-140 BlockI αν και η αρχική πρόθεση της Τουρκίας ήταν να κατασκευάσει εγχώρια, κατόπιν αδείας βέβαια, 150 M-270 και τουλάχιστον 300 βλήματα MGM-140!
Ο εκτοξευτής M-270 έχει τη δυνατότητα να εκτοξεύσει σειρά πυρομαχικών αλλά και πυραύλων με διαφορετικές επιχειρησιακές δυνατότητες με στόχο την βέλτιστη δυνατή αξιοποίηση του συστήματος στο πεδίο της μάχης. Οι ρουκέτες χρησιμοποιούνται κυρίων κατά συγκεντρωμένου προσωπικού ή τεθωρακισμένων και μηχανοκίνητων δυνάμεων ενώ τα βλήματα MGM-140 κατά σταθερών στόχων μεγάλης στρατηγικής σημασίας όπως στρατιωτικές εγκαταστάσεις, κέντρα διοικήσεως κ.α.
Συνοπτικά το σύστημα μπορεί να εκτοξεύσει τους εξής τύπους πυρομαχικών:
Ρουκέτες Μ-26 με ελάχιστο βεληνεκές 10 km και μέγιστο 32,2 km. Κάθε ρουκέτα φέρει πολεμική κεφαλή με 644 βομβίδια κοίλου γεμίσματος Μ-77 DPICM (Dual-Purpose Improved Conventional Munitions) η οποία μπορεί να διαπεράσει θωράκιση μήκος 6,34-10,15 εκατοστών. Κατά προσωπικού η διάμετρος δράσης κάθε ρουκέτας είναι τα τέσσερα μέτρα. Η άφεση των βομβιδίων από τον πυροσωλήνα Μ-445 γίνεται 700 μέτρα πάνω από τον στόχο. Οι 12 ρουκέτες καλύπτουν έκταση εμβαδού 5.000 τετραγωνικών μέτρων στα 10 km, 15.000 τετραγωνικών μέτρωνστα 20 km ή 40.000 τετραγωνικών μέτρων στα 31,8 km. Στο μέγιστο βεληνεκές η πιθανότητα κυκλικού σφάλματος (CEP = Circular Error Probability). Το μήκος της ρουκέτας Μ-26, όπως και όλων των άλλων εκδόσεων, είναι 3,94 και όλες οι ρουκέτες ανήκουν στο διαμέτρημα των 227mm. Το βάρος της είναι 306 κιλά ενώ το βάρος των ρουκετών νεότερων εκδόσεων είναι 296 κιλά. Η διάρκεια ζωής της ρουκέτας M-26 είναι τα 20 χρόνια.
Ρουκέτα αυξημένου βεληνεκούς M-26A1/-26A2 ERR (ExtendedRangeRocket) με ελάχιστο βεληνεκές 8 km και μέγιστο 45 km. Κάθε ρουκέτα M-26A1 φέρει πολεμική κεφαλή με 518 βομβίδια M-85 DPICM ενώ κάθε ρουκέτα M-26A2 φέρει πολεμική κεφαλή με 518 βομβίδια Μ-77 DPICM. Ο περιορισμός του συνόλου των βομβιδίων καθώς και η υιοθέτηση ισχυρότερου κινητήρα ήταν αναγκαία για την αύξηση του μέγιστου βεληνεκούς. Η διάρκεια ζωής των ρουκετών M-26A1/-26A2 ERR είναι δέκα χρόνια.
Ρουκέτες αυξημένης ακρίβειας XM-30 GMLRS με βομβίδια και XM-30 GUMLRS με μια μονοκόμματη πολεμική κεφαλή. Αμφότερα τα βλήματα ενσωματώνουν συστήματα GPS και IMU (InertialMeasurementUnit) και φέρουν 402 βοβμίδια M-85 DPICM. To μέγιστο βεληνεκές τους είναι της τάξεως των 59,5 km ενώ το ελάχιστο είναι 10 km.
Αντιαρματικές νάρκες AT-2 Scarmin. Κάθε ρουκέτα Μ-26 ενσωματώνει 28 νάρκες.
Εκπαιδευτικές ρουκέτες Μ-28 με βεληνεκές από 10 km έως 32,2 km και Μ-28A1 RRPR (ReducedRangePracticeRocket) με βεληνεκές από 8 km έως 15 km. Η διάρκεια ζωής των ρουκετών M-28/-28A1 RRPR είναι 22 χρόνια.
Βλήματα MGM-140.
Η ανάπτυξη του βλήματος MGM-140 ξεκίνησε το 1978 στα πλαίσια του προγράμματος επίδειξης τεχνολογίας “Assault Breaker”. Στις 30 Ιουνίου 1982 το πρόγραμμα κωδικοποιήθηκε ως JTACMS (Joint Tactical Missile System) με την συμμετοχή του US Army και της Αμερικανικής Πολεμικής Αεροπορίας (US Air Force = USAF). Τον Σεπτέμβριο 1984 όμως η USAF αποσύρθηκε από την χρηματοδότηση του προγράμματος το οποίο μετονομάστηκε σε ATACMS (25 Ιουλίου 1985). Τον Μάιο 1986 η εταιρία Ling-Temco-Vought (αργότερα Lockheed Martin Vought Systems, νυν Lockheed Martin Missiles and FireControl) ανέλαβε συμβόλαιο ύψους $ 180,3 εκ για την μηχανολογική ανάπτυξη του πρωτότυπου.
Η πρώτη πτήση του MGM-140 πραγματοποιήθηκε τον Απρίλιο 1988. Τέλος, τον Δεκέμβριο 1988 άρχισε η παραγωγή χαμηλού ρυθμού. Το βλήμα κρίθηκε επιχειρησιακό τον Ιανουάριο 1991. Τα βλήματα MGM-140 αναπτύχθηκαν για να αντικαταστήσουν τα βλήματα MGM-52CLance. Τα MGM-52CLance έφεραν πολεμική κεφαλή M-251 βάρους 454 κιλών και είχαν μέγιστο βεληνεκές 70 km. Κάθε πολεμική κεφαλή M-251 ενσωματώνει 836 βομβίδια κατά προσωπικού-κατά υλικού BLU-43 APAM (Anti-PersonnelAnti-Material) βάρους 430 γραμμαρίων έκαστο.
Μέχρι σήμερα έχουν αναπτυχθεί έξι εκδόσεις του βλήματος. Πρόκειται για την MGM-140 Block Ι, MGM-140 Block ΙΑ, MGM-140 Block ΙΑ Unitary, MGM-140 Block ΙΙ, MGM-140 Block ΙΙΑ, MGM-140 Block ΙΙΙ. Σ’ όλες τις εκδόσεις τα βλήματα MGM-140 διατηρούν την ίδια δομή σχεδίασης και κατασκευής. Δηλαδή αποτελούνται από τέσσερα τμήματα. Το τμήμα καθοδήγησης και ελέγχου GCS (GuidanceandControlSection) εκτελεί όλες τις λειτουργίες πλοήγησης, καθοδήγησης, αυτόματου πιλότου και επικοινωνιών. Στο τμήμα προώθησης συγκεντρώνεται η ενέργεια που χρειάζεται το βλήμα για να κατευθυνθεί στον στόχο. Το τμήμα ελέγχου παρέχει την απαιτούμενη ηλεκτρική ενέργεια στο βλήμα και ευθύνεται για την σωστή τοποθέτηση των τεσσάρων ουραίων πτερυγίων του βλήματος. Τέλος η πολεμική κεφαλή μεταφέρει, προστατεύει και διασπείρει το πολεμικό φορτίο.
Το βλήμα MGM-140 BlockIA ή MGM-140B άρχισε να αναπτύσσεται τον Απρίλιο 1994 και ολοκληρώθηκε το 1998. Παρουσιάζει περιορισμένο βάρος σε σχέση με την προηγούμενη έκδοση (1.321 κιλά αντί των 1.673 κιλών) ενώ ενσωματώνει πολεμική κεφαλή βάρους 162,25 κιλών. Κάθε κεφαλή ενσωματώνει 275 βομβίδια Μ-74 APAM ενώ στο βλήμα έχει ενσωματωθεί σύστημα. Ο περιορισμός του βάρους έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση του βεληνεκούς στα 300 km αλλά και την βελτίωση της ακρίβειας προσβολής λόγω του συνδυασμού GPS / INS. Για την εκτόξευση των βλημάτων MGM-140 Block-1A αλλά και νεότερων εκδόσεων το σύστημα M-270 θα πρέπει να αναβαθμιστεί στο επίπεδο M-270A1.
Η ανάπτυξη του MGM-140 Block ΙΙ ή MGM-140C άρχισε τον Ιούλιο 1995 και ολοκληρώθηκε το 1997. Μετά το 2000, στα πλαίσια του προγράμματος TACMS-2000 η έκδοση MGM-140 Block II μετονομάστηκε σε MGM-164A. Έχει βάρος 1.483 κιλά και φέρει κεφαλή βάρους 268 κιλών. Η πολεμική κεφαλή ενσωματώνει 13 υπό-πυρομαχικά ΒΑΤ τερματικής καθοδήγησης (Brilliant Anti-Tank). Το MGM-140 Block II αναπτύχθηκε με στόχο την προσβολή κινούμενων στόχων όπως άρματα μάχης, τεθωρακισμένα οχήματα, αυτοκινούμενα πυροβόλα κ.α. Επιτυγχάνει μέγιστο βεληνεκές 140 km. Τα υπό-πυρομαχικά ΒΑΤ έχουν μήκος 91 εκατοστά και βάρος 20 κιλά. Διαθέτουν διπλή πολεμική κεφαλή, υπέρυθρο ερευνητή και τέσσερις ακουστικούς αισθητήρες. Έτσι εξασφαλίζεται η αυτονομία του συστήματος στις διαδικασίες έρευνας, πρόσκτησης, αναγνώρισης και προσβολής του στόχου. Για το μέλλον η Lockheed Martin εξετάζει το ενδεχόμενο ενσωμάτωσης ισχυρότερου κινητήρα έτσι ώστε το μέγιστο βεληνεκές να αυξηθεί στα 495 km.
Στην διαμόρφωση MGM-140 BlockIIA ή MGM-140F το βλήμα φέρει πολεμική κεφαλή με έξι βελτιωμένα υπό-πυρομαχικά ΒΑΤ Ρ3Ι (Pre-Programmed Product Improvement) και επιτυγχάνει βεληνεκές της τάξεως των 300 km. Κάθε υπό-πυρομαχικό BATP3I θα ενσωματώνει ενεργό ραντάρ χιλιομετρικού κύματος προκειμένου να ενισχυθεί η ακρίβεια βολής κατά μη-θερμικών στόχων.
Στην έκδοση MGM-140 Block ΙΙΙ ή TACMS-P (Tactical Missile System-Penetrator) το βλήμα επιτυγχάνει βεληνεκές της τάξεως των 220 km και αναπτύχθηκε προκειμένου να προσβάλει ισχυρά προστατευμένους στόχους. Η ανάπτυξη του άρχισε το 2001 και ολοκληρώθηκε τον Μάρτιο 2004. Στα πλαίσια του προγράμματος ανάπτυξης της έκδοσης MGM-140 Block III προτάθηκε και η ανάπτυξη της έκδοσης NATACMS (Navy Tactical Missile System) για το ναυτικό των ΗΠΑ αλλά τελικά το πρόγραμμα ακυρώθηκε.
Τέλος, θα πρέπει να σημειώσουμε ότι υπάρχει και μια άλλη λύση, ποιο πρακτική, η οποία θα δημιουργούσε έναν μόνιμο πονοκέφαλο στους Τούρκους επιτελείς. Πρόκειται για την λύση της αναβάθμισης των 116 συστημάτων RM-70 στο επίπεδο RM-70 Modular. Στην έκδοση αυτή τα RM-70 θα έχουν την δυνατότητα εκτόξευσης 40 ρουκετών διαμετρήματος 122mm ή έξι ρουκέτες M-26 (ένας κάλαθος). Έτσι όλα τα ελληνικά συστήματα MLRS θα μπορούν να πλήξουν στόχους σε αποστάσεις έως και 45 km (με τις ρουκέτες M-26). Το βεληνεκές αυτό είναι μεγαλύτερο από το μέγιστο βεληνεκές οποιουδήποτε πυροβόλου, το οποίο βρίσκεται σε υπηρεσία στην Τουρκία.
Εδώ να τονίσουμε πως η απόκτηση των Kiowa σε συνδιασμό με τα MLRS στα νησιά είναι ιδιαίτερα πετυχημένος συνδιασμός με τα πρώτα να δρουν ως τα μάτια του Πυροβολικού.
Εξελίξεις στο πρόγραμμα απόκτησης 40 μεταχειρισμένων M-270A1 MLRS από τον ΕΣ
https://defencereview.gr/exelixeis-sto-programma-apoktisis-40-metacheirismenon-m270a1-mlrs-apo-ton-es/ ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου