Φωτογραφίες ανεκτίμητης αξίας,
ειδικότερα για τους συγγενείς των πεσόντων Ηρώων, οι οποίοι έμειναν για
να υπερασπιστούν το στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ κατά την διάρκεια της δεύτερης
φάσης της τουρκικής εισβολής το τριήμερο 14-16 Αυγούστου 1974.
Γράφει ο Γιώργος Λαμπράκης
Δέος εξακολουθούν να προκαλούν οι φωτογραφίες που έχουν δει το φως της δημοσιότητας και οι οποίες αποκαλύπτουν την σημερινή κατάσταση του στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ του 1974, τα ιερά και αιματοβαμμένα χώματα όπου πριν από 45 χρόνια αυτές τις ώρες, μια χούφτα Έλληνες στρατιώτες αναβίωναν τις Θερμοπύλες και το Μανιάκι.
Η περιοχή, ερευνήθηκε από τα μέλη της Διερευνητικής Επιτροπής Αγνοουμένων, η οποία έχει αναλάβει να εντοπίσει και να κινήσει τις διαδικασίες ταυτοποίησης και απόδοσης των λειψάνων των αγνοουμένων της Κυπριακής Τραγωδίας στους συγγενείς τους, ενώ κατά την διάρκεια των ερευνών εντοπίστηκαν και ταυτοποιήθηκαν λείψανα Ελλήνων στρατιωτικών οι οποίοι ήταν στον κατάλογο των αγνοουμένων. Στην τελευταία μάλιστα περίπτωση, ο εντοπισμός του στρατιώτη της ΕΛΔΥΚ Ιωάννη Παπαδόπουλου σε ομαδικό τάφο, απέδειξε (για μια ακόμα φορά) τα φρικτά εγκλήματα των Τούρκων, καθώς βρεθηκε δεμένος και αποδεδειγμένα εν ψυχρώ εκτελεσμένος...
Πάνω: Τούρκος στρατιώτης, υψώνει την τουρκική σημαία στην πύλη του στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ, το απόγευμα της 16ης Αυγούστου 1974, λίγο μετά την κατάληψή του.
Κάτω: Στο ίδιο σημείο, 43 χρόνια μετά... Η πύλη του στρατοπέδου της Ελληνικής Δύναμής Κύπρου όπως είνα σήμερα!
Τα ντοκουμέντα (από τουρκική πηγή) που ήρθαν στο φως είναι συγκλονιστικά! Φωτογραφίες ανεκτίμητης αξίας, ειδικότερα για τους συγγενείς των πεσόντων Ηρώων, οι οποίοι έμειναν για να υπερασπιστούν το στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ κατά την διάρκεια της δεύτερης φάσης της τουρκικής εισβολής το τριήμερο 14-16 Αυγούστου 1974. Η πύλη του στρατοπέδου και ο κεντρικός δρόμος που οδηγούσε προς το εσωτερικό του, ελάχιστα εναπομείναντα κτίρια, με τα απομεινάρια του πολέμου να μαρτυρούν τη σφοδρότητα των συγκρούσεων, αλλά και οι λαβωμένοι φοίνικες του στρατοπέδου.... Στέκουν εκεί, σιωπηλοί μάρτυρες της θυσίας των παλικαριών που έπεσαν «τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι...».
Επίσης, έχουν φωτογραφηθεί τα ορύγματα και οι θέσεις μάχης των αξιωματικών, των υπαξιωματικών και των οπλιτών της ΕΛΔΥΚ που έμειναν για να υπερασπιστούν το στρατόπεδο, δίνοντας έναν άνισο αλλά ηρωικό αγώνα Υπέρ Πίστεως και Πατρίδος, πολλοί μάλιστα εξ αυτών κυριολεκτικά μέχρι της τελευταίας ρανίδας του αίματός τους!
Οι φωτογραφίες αυτές έρχονται να συμπληρώσουν τις εικόνες που μπορεί να δει κανείς από τις ελεύθερες περιοχές και στα γύρω από το στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ και την «Σχολή Γρηγορίου» με τα γύρω υψώματα.
Μάλιστα, υπάρχουν φωτογραφίες από τουρκικές πηγές - όπως οι δύο παραπάνω - από το εσωτερικό της Σχολής ή Grammar School, όπου αποτυπώνεται η σφοδρότητα των βομβαρδισμών και των πληγμάτων που δέχθηκε το κτιριακό συγκρότημα, στο οποίο βρισκόταν μέχρι την τελευταία στιγμή ελληνικές δυνάμεις, πριν εγκαταλείψουν οριστικά το σημείο.
Η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, επί του υψώματος όπου είχε εγκατασταθεί η διοίκηση των δυνάμεων αμύνης του στρατοπέδου!
Σε αυτό τον ιερό χώρο, όπου οι τελευταίοι Έλληνες στρατιώτες στάθηκαν απέναντι στον προαιώνιο εχθρό του Γένους, κλίνουμε ευλαβικά το γόνυ, με την προσμονή και την ελπίδα να ζήσουμε τη μέρα όπου η γαλανόλευκη θα υψωθεί και πάλι στον ιστό της, στο ύψωμα της εκκλησίας του Άη Γιώργη, του –τότε- σταθμού διοικήσεως των δυνάμεων αμύνης του στρατοπέδου, οι οποίες υπό τις διαταγές του αείμνηστου Αντισυνταγματάρχη και μετέπειτα Ταξιάρχου ε.α. Παναγιώτη Στραυρουλόπουλου, τίμησαν τα ελληνικά όπλα απέναντι στις ορδές του βάρβαρου εισβολέα...
Η μαρτυρία - ντοκουμέντο του τελευταίου Στρατοπεδάρχη της ΕΛΔΥΚ, όπως αποτυπώθηκε στο βιβλίο του που επιμελήθηκε ο ιστορικός ερευνητής Κωνσταντίνος Αλέξ. Δημητριάδης, έχει ξεκαθαρίσει πλήρως το τοπίο γύρω από την επική αυτή μάχη. Αιώνια η δόξα στους ήρωες που έμειναν πίσω, στους βετεράνους πολεμιστές που συμμετείχαν στην υπεράσπιση του στρατοπέδου και το αιώνιο ανάθεμα πάνω σε όλους όσοι τους πρόδωσαν...
ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ ΕΔΩ
Δέος εξακολουθούν να προκαλούν οι φωτογραφίες που έχουν δει το φως της δημοσιότητας και οι οποίες αποκαλύπτουν την σημερινή κατάσταση του στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ του 1974, τα ιερά και αιματοβαμμένα χώματα όπου πριν από 45 χρόνια αυτές τις ώρες, μια χούφτα Έλληνες στρατιώτες αναβίωναν τις Θερμοπύλες και το Μανιάκι.
Η περιοχή, ερευνήθηκε από τα μέλη της Διερευνητικής Επιτροπής Αγνοουμένων, η οποία έχει αναλάβει να εντοπίσει και να κινήσει τις διαδικασίες ταυτοποίησης και απόδοσης των λειψάνων των αγνοουμένων της Κυπριακής Τραγωδίας στους συγγενείς τους, ενώ κατά την διάρκεια των ερευνών εντοπίστηκαν και ταυτοποιήθηκαν λείψανα Ελλήνων στρατιωτικών οι οποίοι ήταν στον κατάλογο των αγνοουμένων. Στην τελευταία μάλιστα περίπτωση, ο εντοπισμός του στρατιώτη της ΕΛΔΥΚ Ιωάννη Παπαδόπουλου σε ομαδικό τάφο, απέδειξε (για μια ακόμα φορά) τα φρικτά εγκλήματα των Τούρκων, καθώς βρεθηκε δεμένος και αποδεδειγμένα εν ψυχρώ εκτελεσμένος...
Πάνω: Τούρκος στρατιώτης, υψώνει την τουρκική σημαία στην πύλη του στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ, το απόγευμα της 16ης Αυγούστου 1974, λίγο μετά την κατάληψή του.
Κάτω: Στο ίδιο σημείο, 43 χρόνια μετά... Η πύλη του στρατοπέδου της Ελληνικής Δύναμής Κύπρου όπως είνα σήμερα!
Τα ντοκουμέντα (από τουρκική πηγή) που ήρθαν στο φως είναι συγκλονιστικά! Φωτογραφίες ανεκτίμητης αξίας, ειδικότερα για τους συγγενείς των πεσόντων Ηρώων, οι οποίοι έμειναν για να υπερασπιστούν το στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ κατά την διάρκεια της δεύτερης φάσης της τουρκικής εισβολής το τριήμερο 14-16 Αυγούστου 1974. Η πύλη του στρατοπέδου και ο κεντρικός δρόμος που οδηγούσε προς το εσωτερικό του, ελάχιστα εναπομείναντα κτίρια, με τα απομεινάρια του πολέμου να μαρτυρούν τη σφοδρότητα των συγκρούσεων, αλλά και οι λαβωμένοι φοίνικες του στρατοπέδου.... Στέκουν εκεί, σιωπηλοί μάρτυρες της θυσίας των παλικαριών που έπεσαν «τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι...».
Επίσης, έχουν φωτογραφηθεί τα ορύγματα και οι θέσεις μάχης των αξιωματικών, των υπαξιωματικών και των οπλιτών της ΕΛΔΥΚ που έμειναν για να υπερασπιστούν το στρατόπεδο, δίνοντας έναν άνισο αλλά ηρωικό αγώνα Υπέρ Πίστεως και Πατρίδος, πολλοί μάλιστα εξ αυτών κυριολεκτικά μέχρι της τελευταίας ρανίδας του αίματός τους!
Οι φωτογραφίες αυτές έρχονται να συμπληρώσουν τις εικόνες που μπορεί να δει κανείς από τις ελεύθερες περιοχές και στα γύρω από το στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ και την «Σχολή Γρηγορίου» με τα γύρω υψώματα.
Μάλιστα, υπάρχουν φωτογραφίες από τουρκικές πηγές - όπως οι δύο παραπάνω - από το εσωτερικό της Σχολής ή Grammar School, όπου αποτυπώνεται η σφοδρότητα των βομβαρδισμών και των πληγμάτων που δέχθηκε το κτιριακό συγκρότημα, στο οποίο βρισκόταν μέχρι την τελευταία στιγμή ελληνικές δυνάμεις, πριν εγκαταλείψουν οριστικά το σημείο.
Η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, επί του υψώματος όπου είχε εγκατασταθεί η διοίκηση των δυνάμεων αμύνης του στρατοπέδου!
Σε αυτό τον ιερό χώρο, όπου οι τελευταίοι Έλληνες στρατιώτες στάθηκαν απέναντι στον προαιώνιο εχθρό του Γένους, κλίνουμε ευλαβικά το γόνυ, με την προσμονή και την ελπίδα να ζήσουμε τη μέρα όπου η γαλανόλευκη θα υψωθεί και πάλι στον ιστό της, στο ύψωμα της εκκλησίας του Άη Γιώργη, του –τότε- σταθμού διοικήσεως των δυνάμεων αμύνης του στρατοπέδου, οι οποίες υπό τις διαταγές του αείμνηστου Αντισυνταγματάρχη και μετέπειτα Ταξιάρχου ε.α. Παναγιώτη Στραυρουλόπουλου, τίμησαν τα ελληνικά όπλα απέναντι στις ορδές του βάρβαρου εισβολέα...
Η μαρτυρία - ντοκουμέντο του τελευταίου Στρατοπεδάρχη της ΕΛΔΥΚ, όπως αποτυπώθηκε στο βιβλίο του που επιμελήθηκε ο ιστορικός ερευνητής Κωνσταντίνος Αλέξ. Δημητριάδης, έχει ξεκαθαρίσει πλήρως το τοπίο γύρω από την επική αυτή μάχη. Αιώνια η δόξα στους ήρωες που έμειναν πίσω, στους βετεράνους πολεμιστές που συμμετείχαν στην υπεράσπιση του στρατοπέδου και το αιώνιο ανάθεμα πάνω σε όλους όσοι τους πρόδωσαν...
ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου