Η οργή και η απογοήτευση να μεταποιηθούν σε σωστικές αποφάσεις

| Εκτύπωση  Με τον Σάββα Ιακωβίδη

Η αυτογνωσία οδηγεί στην αλήθεια και η αλήθεια στην κάθαρση. Τα ευρήματα της δημοσκόπησης, που το ΣΙΓΜΑ παρουσίασε προψές, αποτυπώνουν επακριβώς όσα οι πολίτες βιώνουν και εκδηλώνουν τους τελευταίους ιδιαίτερα μήνες: Απογοήτευση, οργή, ανασφάλεια. Είναι το πιο ηχηρό μήνυμα προς την κυβέρνηση και την πολιτική και κομματική ηγεσία.
Οι απανωτές δημοσκοπήσεις από το ΣΙΓΜΑ και από άλλους σταθμούς διαζωγραφίζουν το βαρύ κλίμα, την τραγική κατάσταση και τις αντιδράσεις των πολιτών εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, της αβεβαιότητας για το μέλλον και την ανυπαρξία σχεδόν έστω και αμυδράς ελπίδας ότι, κάποια στιγμή, θα ανατείλουν καλύτερες ημέρες.

Ταυτόχρονα, τα ευρήματα της δημοσκόπησης είναι ακόμα ένα βροντερό μαστίγωμα για το οικονομικό, πολιτικό σύστημα και το θλιβερό κατάντημά του. Αυτό το μοντέλο είχε σαπίσει από πολλά χρόνια. Μας το έλεγαν οι εταίροι μας, το επισήμαναν ξένοι ειδικοί και το διαπίστωναν πάρα πολλοί. Πόσες φορές μάς είπαν ότι ως κράτος οφείλαμε να εκσυγχρονιστούμε και να αναδιαρθρώσουμε τη Δημόσια Διοίκηση;
Και πόσες φορές οικονομολόγοι και άλλοι εμπειρογνώμονες από την ΕΕ, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ μάς προειδοποίησαν για το υπερτροφικό του τραπεζικού συστήματος; Πόσα χρόνια αναλύουμε την αναγκαιότητα μείωσης του αριθμού των δημόσιων υπαλλήλων και του κρατικού μισθολογίου; Και πόσες φορές ειδικοί εξηγούσαν ότι ζούσαμε πέραν των δυνατοτήτων μας; Κανείς δεν άκουγε. Κανείς δεν ήθελε να πει τα πράγματα με το όνομά τους. Οι περισσότεροι επιδίωξαν και πέτυχαν να εκμεταλλευτούν το σύστημα και το οικονομικό μοντέλο για ιδιοτελείς σκοπούς.
Όπως όλες οι φούσκες, έτσι και η φούσκα του Χρηματιστηρίου όπως και η φούσκα των ακινήτων είχαν τα όριά τους. Κάποια στιγμή, έσκασαν. Και δι’ αυτών διαχύθηκαν όλα τα προβλήματα που, τόσα χρόνια, όλες οι κυβερνήσεις και τα κόμματα κάλυπταν κάτω από το χαλί, διά τον φόβο του κομματικού, πολιτικού, εκλογικού κόστους.
Τώρα; Τώρα όλοι οδυρόμεθα επί των ερειπίων. Είναι πάρα πολύ δύσκολο να περπατήσεις και, κυρίως, να οικοδομήσεις επί των ερειπίων, επειδή πρώτα πρέπει να τα καθαρίσεις και να βρεις λύσεις. Η Κύπρος επέστρεψε 40 χρόνια, τουλάχιστον, στο παρελθόν. Οι περισσότεροι πολίτες νιώθουν απογοητευμένοι επειδή παρατηρούν όλα γύρω τους να έχουν καταρρεύσει. Είναι οργισμένοι, πρώτα με τον εαυτό τους, επειδή ανέχθηκαν, επέτρεψαν, συνήργησαν σε ένα οικονομικό και πολιτικό μοντέλο, που κατέρρευσε ως χάρτινος πύργος.
Είναι, όμως, περισσότερο οργισμένοι με τα κόμματα και την κομματοκρατία που, επίσης, εξέθρεψαν και συντήρησαν εξαιτίας της πελατειακής συναλλαγής. Η αξιοπιστία των κομμάτων είναι στο ναδίρ, μόλις 2,1 με υψηλότερο δείκτη το 10. Ποια, όμως, είναι η σχιζοφρενής συμπεριφορά των πολιτών; Στις επόμενες εκλογές, πάλι το… άγιο κόμμα θα ψηφιστεί για να μην εκλεγούν οι «άλλοι», στη βάση της άθλιας νοοτροπίας που πρώτο το ΑΚΕΛ διατύπωσε: «Το κόμμαν τζαι τ’ αμμάθκια σας».
Η Κύπρος σήμερα βρίσκεται σε ένα κρίσιμο μεταβατικό στάδιο. Η κρισιμότητά του θα μετρηθεί από την απόφαση που, ως πολίτες και ως κράτος, οφείλουμε να πάρουμε: Είτε θα κάνουμε, επιτέλους, όλες εκείνες τις καίριες και δραστικές τομές, που οφείλαμε να κάνουμε πριν από χρόνια σε όλους τους τομείς και τις υλοποιούμε τώρα, με το μαστίγιο της Τρόικας, είτε θα εμπαίξουμε ξανά εαυτούς και αλλήλους και, ως κουτοπόνηροι Κυπραίοι, θα παρατείνουμε τα πράγματα «ώς τζιείθθεμερου». Είναι η τελευταία ευκαιρία μας:
Να αποφασίσουμε ότι θα επιβιώσουμε και, συσπώντας τους μυώνες μας, να ξαναχτίσουμε τα ερείπια αφού, παράλληλα, ξεβρομίσουμε τον τόπο από κλέφτες, ιδιοτελείς και λυμεώνες του δημόσιου και ιδιωτικού πλούτου.                                                                                        ΠΗΓΗ