Ένα
από τα βασικά στοιχεία της ιδεολογικής τρομοκρατίας της αριστεράς, από
το 1974 μέχρι σήμερα, είναι και οι… ποιητές. Τρεις-τέσσερις, λοιπόν,
σπουδαιοφανείς κομμουνιστές «ποιητές» (όπως ο Ρίτσος, ο Βάρναλης, ο
Βρεττάκος, ο Λειβαδίτης κ.λπ.), βραβευμένοι με «βραβεία Λένιν» και
«βραβεία Στάλιν», παρουσιάζονται από τους επιτήδειους στο ελληνικό κοινό
ως… παγκόσμια αναγνωρισμένες αυθεντίες, ενώ παράλληλα «εξαφανίζονται»
όλοι οι υπόλοιποι, οι μη κομματικοί, οι πραγματικοί Έλληνες ποιητές.
Έτσι, κάθε χρόνο σε συλλόγους, σωματεία και σχολεία όπου κυριαρχούν
μαρξιστές, έχουμε και μια… επέτειο κομμουνιστή ποιητή, π.χ. «έτος Γ.
Ρίτσου» λόγω των 100 χρόνων από τη γέννησή του, «έτος Ν. Βρεττάκου» για
τα 10 χρόνια από τον θάνατό του κ.ο.κ., ως προπαγανδιστική παγίδα για
τους ανύποπτους.
Επ’
ευκαιρία, λοιπόν, της επετείου του θανάτου του κομμουνιστή ποιητή
Βάρναλη (που ήταν αυτές τις μέρες), είδαμε σωρεία εγκωμιαστικών
αφιερωμάτων στα κόκκινα ΜΜΕ (δηλαδή σε… όλα).
Ποιος
ήταν, όμως, στην πραγματικότητα ο «μεγάλος ποιητής» – γεννηθείς στην
Βάρνα της Βουλγαρίας, εξ’ ου και Βάρναλης; Και γιατί οι «σύντροφοι»
αποφεύγουν να γράψουν πολλές λεπτομέρειες για τη δραστηριότητά του επί
κατοχής, παρά μόνο το γενικό κι αόριστο «έλαβε μέρος στην Εθνική
Αντίσταση ως μέλος του ΕΑΜ»; Μήπως κάτι θέλουν να κρύψουν; Αναφέρει
σχετικά στο βιβλίο του «Τετράδια Ημερολογίου 1939-1953», εκδ.
Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 2005, ο γνωστός Έλληνας λογοτέχνης Γεώργιος
Θεοτοκάς:
«Ο
Κώστας Βάρναλης, τέως επίσημος ποιητής του Ελληνικού κομμουνισμού,
επιδεικνύεται σε επίσημα τραπέζια στην Βουλγαρική πρεσβεία την στιγμή
που η Βουλγαρική κυβέρνηση διακηρύττει ότι είναι εμπόλεμη στο πλευρό του
Άξονα εναντίον της ΕΣΣΔ και που, ως εκ του περισσού, οι Βούλγαροι
σφάζουν 30.000 Ρωμιούς στη Μακεδονία».
