Τα
αποσπάσματα επιμελήθηκε ο Σταμάτης Δημητρίου από το βιβλίο του Χένρυ
Φορντ «Ο Διεθνής Εβραίος, το σημαντικότερο παγκόσμιο πρόβλημα» από τις
εκδόσεις «Στερέωμα». Μέσα από τα αποσπάσματα αυτά αντιλαμβανόμαστε για
πολλοστή φορά ότι όσοι αγωνίστηκαν και ταυτίστηκαν με τον
Εθνικοσοσιαλισμό υποστήριξαν τον Χριστιανισμό. Τον Χριστιανισμό τον
πολεμούσαν – και τον πολεμούν – οι Εβραίοι και οι μπολσεβίκοι
κομμουνιστές.
Ακολουθούν τα αποσπάσματα:
Η
θρησκευτική προκατάληψη είναι ένα τόσο δυσάρεστο θέμα για να γράψει
κανείς γι’ αυτό όσο και τη βιώνει με οποιοδήποτε τρόπο. Αντιτίθεται στον
χαρακτήρα του Αμερικανού και του Αγγλο-Σάξονα. Για μας η θρησκεία ήταν
πάντοτε θέμα συνειδήσεως. Το να πιστεύει κανείς ό,τι επιθυμεί είναι
μέρος της βασικής ελευθερίας του κάθε ατόμου. Σεβόμενος αυτές τις
κληρονομικές αρχές, εάν κάποιος διαλέξει να μελετήσει αυτό το ισχυρό
ρεύμα επιρροής στην Αμερική, που είναι γνωστό σαν το Εβραϊκό ρεύμα,
αμέσως μόλις το κάνει, τον κατατάσσουν με τους φανατικούς και τους
βασανιστές άλλων εποχών.
Είναι καιρός να γίνει γνωστό ότι η κραυγή «φανατισμός» προέρχεται ως επί το πλείστον από φανατισμένους. Υπάρχει
μία θρησκευτική προκατάληψη σ’ αυτή τη χώρα, υπάρχει πραγματικά μία
θρησκευτική δίωξη, υπάρχει ένας βίαιος παραγκωνισμός των θρησκευτικών
ελευθεριών ενός μεγάλου μέρους του λαού και αυτή η προκατάληψη, η δίωξη
και η χρήση βίας, είναι Εβραϊκή και μόνο Εβραϊκή.
Η μελέτη της
ιστορίας και της σύγχρονης Εβραϊκής δημοσιογραφίας αποδεικνύει ότι η
Εβραϊκή προκατάληψη και δίωξη αποτελούν ένα διαρκές φαινόμενο οπουδήποτε
οι Εβραίοι έχουν αποκτήσει δύναμη. Ούτε στην πράξη ούτε και στα λόγια ο
Εβραίος δεν έχει κάποια ανικανότητα ανάλογη με τις ανικανότητες που
έχει κατηγορήσει και σχεδιάζει να κατηγορήσει τους μη-Εβραίους. Δεν υπάρχει Χριστιανική εκκλησία στην οποία να μην έχουν επιτεθεί επανειλημμένα οι Εβραίοι.
Εάν
υπάρχει στον κόσμο κάποιο εκκλησιαστικό έργο των Καθολικών που έχει
κερδίσει την αναμφισβήτητη επιδοκιμασία όλου του Χριστιανικού κόσμου
είναι το «Έργο των Παθών του Oberammergau». Παρ’ όλα αυτά, σε
έναν τόμο με τίτλο «Οι Εντυπώσεις ενός Ραββίνου από το Έργο των Παθών
του Oberammergau», ο Ραββίνος Ιωσήφ Κράουσκοπφ από την Φιλαδέλφεια
κατήγγειλε ότι τα ευγενή έργα αμαυρώνονται από το ψεύδος και τον εχθρό
αντι-Σημιτισμό. Στα μάτια του Ραββίνου και βέβαια συμβαίνει
αυτό, διότι γι’ αυτόν ολόκληρη η Χριστιανική παράδοση είναι ένα
δηλητηριώδες ψέμα. Ολόκληρο το οικοδόμημα της Χριστιανικής αλήθειας,
ιδιαίτερα όσον αφορά το πρόσωπο του Χριστού, είναι «οι ψευδαισθήσεις των
ευσυγκίνητων ανδρών και των υστερικών γυναικών». «Έτσι»,
συνεχίζει ο Ραββίνος, «εφευρέθηκε αυτή η σκληρή ιστορία, η οποία έχει
προκαλέσει περισσότερη αθλιότητα και περισσότερη ταλαιπωρία αθώων από
κάθε άλλο φανταστικό έργο σ’ ολόκληρη την παγκόσμια λογοτεχνία».
Έτσι οι
απλοί χωρικοί του Oberammergau που παρουσίασαν την Χριστιανική πίστη σε
μια ταπεινή θεατρική παράσταση, χαρακτηρίστηκαν αντι-Σημίτες.*
Αυτά δεν
αποτελούν γεγονότα αποσπασματικά. Όταν η Εκκλησία των Μεθοδιστών ανέβασε
τη μεγάλη θεατρική παράσταση «Ο Οδοιπόρος», ο Ραββίνος Στήβεν Σ. Γουάιζ
(Αμερικανός σιωνιστής ηγέτης από τους πλέον δραστήριους
*ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΥ ΕΚΔΟΤΗ: Υπενθυμίζουμε
ότι στα 1947, τα ελεγχόμενα από τους Αμερικανούς Συμμαχικά Δικαστήρια,
δίκασαν και καταδίκασαν σαν «εγκληματίες πολέμου» όλους τους επιζώντες
χωρικούς που ήταν μέλη του Θιάσου του Φεστιβάλ Oberammergau.
Henry Ford στο Oberammergau για το Passion Spiele (1930)
Η ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΓΙΑ «ΑΝΤΙΣΗΜΙΤΙΣΜΟ»
Αυτό που ο
λαός βλέπει σήμερα είναι πως έχουν επέμβει στα Αμερικανικά δικαιώματα
και η επέμβαση αυτή έγινε δυνατή με την «ανοιχτόμυαλή» τους
ανεκτικότητα. Η Εβραϊκή επέμβαση στη θρησκεία των άλλων και η απόφαση
των Εβραίων να εξαφανίσουν κάθε κυρίαρχο Χριστιανικό χαρακτηριστικό στις
Η.Π.Α., είναι η μόνη ενεργός μορφή θρησκευτικής ανεκτικότητας σ’ αυτή
τη χώρα σήμερα. Ανικανοποίητοι με την ανεμπόδιστη ελευθερία να
ακολουθήσουν τη δική τους πίστη με ειρήνη και ησυχία σε μία χώρα όπου
κάνεις δεν τολμά να τους φοβίσει, ο Εβραίος δηλώνει -το διαβάζουμε στις
δραστηριότητές του- πως κάθε εικόνα και ήχος οτιδήποτε Χριστιανικού,
αποτελεί εισβολή στην ειρήνη και την ησυχία τους και έτσι οπότε μπορούν
τα καταφέρνουν με πολιτικά μέσα. Ως πού μπορεί να φτάσει αυτή η ιδέα,
μπορούμε να το δούμε στις προφητείες του Ταλμούδ και στις
«μεταρρυθμίσεις» που ανέλαβαν οι Κομμουνιστές στη Ρωσία και την
Ανατολική Ευρώπη.
Και αυτό δεν είναι όλο. Ανικανοποίητοι με την ελευθερία τους, ανικανοποίητοι με τον «υλισμό» που σημαίνει την απο-Χριστιανοποίηση όλων των δημοσίων ιδρυμάτων,
το τρίτο βήμα που βλέπουμε στις Εβραϊκές δραστηριότητες είναι η
ανόρθωση του Ιουδαϊσμού σαν το αναγνωρισμένο και ιδιαίτερα προνομιούχο
σύστημα. Το πρόγραμμα μας είναι τώρα οικείο όπου κι αν το συναντήσουμε:
Πρώτον εγκαθίδρυση, δεύτερον καταστροφή κάθε τι μη-Εβραϊκού ή
αντι-Εβραϊκού και τρίτον εξύμνηση του Ιουδαϊσμού σε όλες του τις φάσεις.
Βγάλτε τους
ύμνους για τον Κύριο και κάποια Σαιξπηρικά έργα από τα δημόσια σχολεία,
βάλτε όμως τα Εβραϊκά δικαστήρια σε δημόσια κτήρια -αυτός είναι ο τρόπος
που εργάζονται. Ο υλισμός είναι το προκαταρκτικό στάδιο του Ιουδαϊσμού.
Η Κεχιλάχ της Νέας Υόρκης είναι η εικονογράφηση του τρόπου που έγινε η
Αμερικανο-Εβραϊκή Επιτροπή, η εικονογράφηση του τύπου των ανθρώπων που
το κάνουν.
Οι
υπερασπιστές του έργου της Κεχιλάχ στις λίγες περιπτώσεις που δέχθηκε
επίθεση, ισχυρίζονται πως είναι «εκπαιδευτικό». Είναι βέβαιο πως είναι:
Τα καλύτερα εκπαιδευμένα μέλη είναι αυτά που έρχονται από τα γκέτο της
Ανατολικής Ευρώπης όπου η ιδέα της Κεχιλάχ έχει γίνει πλήρως κατανοητή
και εφαρμόσιμη και όπου η Εβραϊκή Κυβέρνηση της Κοινότητας ασκεί την
εξουσία της χωρίς περιορισμούς. Εκτός από τις άλλες μορφές εκπαίδευσης
για τις οποίες ενδιαφέρεται η Κεχιλάχ, είναι βέβαιο πως προσανατολίζεται
στην εκπαίδευση του διαχωρισμού. Ο Δόκτωρ Σ. Μπέντερλυ, διευθυντής του
γραφείου Εκπαίδευσης περιγράφει τους στόχους της «εκπαίδευσης» της
Κεχιλάχ ως εξής:
«Το
πρόβλημα που αντιμετωπίζαμε ήταν να δημιουργήσουμε ένα σώμα νεαρών
Εβραίων που θα έπρεπε να είναι από τη μια μεριά πραγματικοί Αμερικανοί,
μέλη αυτής της Δημοκρατίας, με ένα έντονο ενδιαφέρον στην οικοδόμηση των
Αμερικανικών ιδεωδών και από την άλλη να είναι επίσης Εβραίοι, που να
αγαπούν τα καλύτερα από τα ιδανικά τους και να μην έχουν απλώς το άγχος
να αναμειχθούν με τους υπόλοιπους και να εξαφανιστούν ανάμεσά τους. Αυτό
το πρόβλημα αντιμετωπίζουν οι Ορθόδοξοι και οι Αναμορφωτές Εβραίοι. Δεν
είναι απλά ένα θρησκευτικό αλλά ένα αστικό πρόβλημα.»
Εάν
αφαιρεθεί ο διαχωρισμός και η αποκλειστικότητα στο εκπαιδευτικό
πρόγραμμα, το αποτέλεσμα θα είναι να μην διαδίδονται οι ιδέες της
φυλετικής ανωτερότητας και αποκλειστικότητας. ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου