Η Μάχη των Οχυρών - Περιστατικά που αποδεικνύουν το μεγαλείο του Έλληνα!

Μικρά, χαρακτηριστικά περιστατικά από αυτά που συνέβησαν στο Ρούπελ την 6η Απριλίου 1941.

Γράφει ο Ηλίας Κοτρίδης - Αντισυνταγματάρχης ε.α., συγγραφέας

Μικρά, χαρακτηριστικά περιστατικά από αυτά που συνέβησαν στο Ρούπελ την 6η Απριλίου 1941.
1ο. Ο διοικητής του λόχου «ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ», υπολοχαγός Ζαχαριάδης Φώτιος, διαπίστωσε τη συνεχή βραδινή απουσία του στρατιώτη Μπουρνιά Απόστολου. Ερευνώντας την απουσία πληροφορήθηκε ότι ο στρατιώτης πηγαίνει στο καφενείο του Προμαχώνα και γυρίζει μεθυσμένος. Τον κάλεσε στο γραφείο του και του έκανε αυστηρές παρατηρήσεις. Ο Μπουρνιάς, άνθρωπος απείθαρχος, πρότεινε το όπλο του απειλώντας το διοικητή του λόχου του τονίζοντάς του ταυτόχρονα ότι «αν θέλει να δουλέψει, πρέπει να του δώσει το κάρο». Το κάρο ήταν δίτροχο με άλογο και με αυτό γινόταν η μεταφορά τροφίμων και υλικών από το Σιδηρόκαστρο. Μετά από λίγη σκέψη, σκεπτόμενος πατρικά ο υπολοχαγός, του τα έδωσε.
Από την επομένη κάρο και άλογο άστραφταν από καθαριότητα και τα τρόφιμα ήταν πάντα στην ώρα τους στο οχυρό. Ο στρατιώτης αυτός όμως υπήρξε και πρωταγωνιστής κατά τη διάρκεια των μαχών. Γερμανός μοτοσικλετιστής, με πολυβόλο κατάφερε να παρενοχλεί τρία πολυβολεία του λόχου. Συνεχείς βολές πολυβόλων και όλμων δεν κατάφεραν να τον εξουδετερώσουν.
Σε σύσκεψη του υπολοχαγού με τον ανθυπασπιστή Βακουφτσή, για να βρούνε λύση στο πρόβλημα αυτό, παρενέβη ο Μπουρνιάς ο οποίος ζήτησε να τον αφήσουν να βγει από το οχυρό το βράδυ. Τον άφησαν και το βράδυ σύρθηκε πάνω από την τάφρο, με όπλα την πίστη του και ένα μαχαίρι και σχοινί, έξω από το οχυρό, εκεί που είχε πλησιάσει την προηγουμένη ο Γερμανός. Περίμενε και όταν εμφανίστηκε πάλι ο Γερμανός πήδησε πάνω του, τον έδεσε βάζοντάς τον στην «καλαθούνα» και οδηγώντας ο ίδιος τη μηχανή ανέβηκε στο οχυρό. Ευτυχώς δεν χτυπήθηκε από φίλια πυρά.

2ο. Κατά τη διάρκεια ανάπαυλας των μαχών βγήκαν από το οχυρό ο στρατιώτης Καραβασίλης Σεραφείμ με έναν παρατηρητή, στα χαρακώματα, κρατώντας λίγο φαγητό στις καραβάνες τους. Τη στιγμή εκείνη δύο γερμανικά αεροπλάνα κάνανε βύθιση και πολυβόλησαν και μία ριπή έριξε το φαγητό από τα χέρια του παρατηρητή χωρίς οι στρατιώτες να πάθουν τίποτε. Το ένα αεροπλάνο επέστρεψε και πολυβόλησε και πάλι για να τους χτυπήσει. Ο παρατηρητής γεμάτος θυμό σήκωσε το όπλο του και πυροβολώντας χτύπησε το αεροπλάνο, το οποίο φλεγόμενο κατέπεσε κοντά στο χωριό Κοίμηση. Οι κάτοικοι «συνέλαβαν» τον πιλότο και τον φιλοξένησαν έως ότου έληξαν οι μάχες. Σε ανταπόδοση της «φιλοξενίας» τους έδωσε το πηλήκιο του.

3ο. Κατά τη διάρκεια αεροπορικών βομβαρδισμών οι στρατιώτες είχαν εντολή να αφαιρούν τα πολυβόλα και να κατεβαίνουν στα καταφύγια. Από τους βομβαρδισμούς αυτούς είχαν χαλάσει εσωτερικές πόρτες, σε ένα πολυβολείο και αμέσως έτρεξε το συνεργείο επισκευής να αποκαταστήσει τη βλάβη. Νέοι βομβαρδισμοί σκότωσαν τους δύο υπέροχους Έλληνες (Κυριάκος Άνθιμος και Βούλγαρης Κων.). Κείτονται δύο μέτρα έξω από την είσοδο του οχυρού. Σχεδόν ταυτόχρονα, παρακούοντας την διαταγή, ανεβαίνει με το πολυβόλο στα χέρια ο στρατιώτης Ζανιάς και αρχίζει τους πολυβολισμούς.
Μία κοντινή έκρηξη γέμισε το εσωτερικό του πολυβολείου πέτρες και χώματα τυφλώνοντας τον Ζανιά. Ακόμη και σε αυτή τη κατάσταση προσπαθούσε να κατατοπίσει τον αντικαταστάτη του, υποδεικνύοντάς του τα «σημεία επισημάνσεως». «Το δέντρο μπροστά αριστερά είναι στα τριακόσια μέτρα, το άλλο δεξιά στα τετρακόσια πενήντα». Αργότερα, σε νοσοκομείο της Αθήνας, επισκέφθηκε το Ζανιά ο διοικητής του , Υπολοχαγός Ζαχαριάδης, ο οποίος του είπε: «Καλά, βρε Ζανιά. Δεν σας είπα εγώ να κατεβαίνετε κάτω όταν βομβαρδίζουν; Αν άκουγες τώρα θα ήσουν καλά». «Μα να βλέπω λοχαγέ μου τα αεροπλάνα να έρχονται και εγώ να κάθομαι»; Το μεγαλείο του Έλληνα.                                ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ  ΕΔΩ