Επιστολή αγανακτισμένης Νοικοκυράς, Μάνας 4 Παιδιών

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΚΥΡΙΑΚΑΚΗ

Καταρχήν θα ήθελα κι εγώ να πω μερικά πράγματα ως σκεπτόμενος άνθρωπος, αλλά πάνω απ’όλα σαν Ελληνίδα μάνα τεσσάρων τέκνων.Ο ένας μου γιός είχε την τιμή να υπηρετήσει την πατρίδα, και ο δεύτερος σε λίγα χρόνια θα κάνει το ίδιο. Το θέμα που θέλω να αναφερθώ είναι η χώρα μου, η δοξασμένη Ελλάδα πού δυστυχώς την κυβερνούνε εξωγήινα όντα με ανθρώπινη μορφή. Δυστυχώς είναι πουλημένοι προδότες και τίποτα περισσότερο, πετάνε μερικά ψίχουλα στον λαό ,μάς αφήνουν να κοιμόμαστε τον ύπνο του δικαίου, και από την άλλη μεριά βάζουν εκατομμύρια στις τσέπες τους. Τί να πω; Ντροπή σ αυτούς και στις οικογένειες τους. Αυτοί δεν πρέπει να λέγονται Έλληνες αλλά προδότες. Για αυτήν τη χώρα πολέμησαν πραγματικοί Έλληνες και έδωσαν το αίμα τους για ένα καλύτερο αύριο για τα παιδιά μας, για μια υπερηφάνεια, για μια ελεύθερη Ελλάδα. Τώρα αυτή τη χώρα της γνώσης και τού φωτός ,την καταντήσανε ξέφραγο αμπέλι όπου το κάθε καρυδιάς καρύδι το αφήνουν να μπαίνει ανεξέλεγκτα....

Κλέβουν, σκοτώνουν, βιάζουν ανυπεράσπιστους ανθρώπους, κυρίως ηλικιωμένους, και γενικά κάθε κίνηση τους είναι να βλάψουν την Ελλάδα.

Από την άλλη μεριά οι πουλημένοι πολιτικοί χειρίζονται το κράτος ασύδοτα, και για το χρέος καλούμαστε εμείς να υποβαθμίσουμε τις ζωές μας, να εγκαταλείψουμε την κοινωνία, να πουλήσουμε την Ελλάδα, και έχουν το θράσος να βγαίνουν στα κανάλια και να μας κοροϊδεύουν κατάμουτρα .

Όταν τούς βλέπω νευριάζω.

 Ήθελα να ήξερα δεν ντρέπονται καθόλου;

 Αλλά τι να πεις;

 Δεν έχουν καθόλου τσίπα πάνω τους και τούς βλέπεις στις εθνικές εορτές να κάθονται πάνω στις εξέδρες και καμαρώνουν λες και πολέμησαν αυτοί για μάς.

Περνούν τα σχολεία, ο στρατός, και κυρίως οι ανάπηροι που οι μνήμες του πολέμου είναι βαθιά χαραγμένες στη ψυχή τους και το μυαλό τους.

Την 25η Μαρτίου βλέπω δίπλα μου έναν άνθρωπο να κάθεται σε αναπηρικό καροτσάκι, με πολλά παράσημα ανδρείας σε ένα παλιό αλλά καλοδιατηρημένο στρατιωτικό σακάκι.

Αυτός βλέποντας με να βρίζω όλα αυτά τα τσουτσέκια πάνω στις εξέδρες, μού έπιασε το χέρι, εγώ κοιτάζοντας τον με δάκρυα στα μάτια τού είπα:

- Εσείς έπρεπε να καθόσαστε εκεί και όχι αυτοί.

Αυτός μου απάντησε με  φωνή δυνατή  αλλά γεμάτη  πόνο: Το ξέρω παιδάκι μου , εκείνος, ο πόλεμος ξανάρχισε ,αλλά αυτή τη φορά δεν είναι με τουφέκια και κανόνια, αλλά με στυλό και χαρτί και συνυπογράφουν την καταδίκη της  Ελλάδος.

 Μου είπε ακόμη ότι τη χώρα μας την θέλουν πιο πολύ οι γερμανοί αφού τότε δεν κατάφεραν να την πάρουν με τον πόλεμο, την παίρνουν τώρα με το χρήμα, και συμφέρει μόνο όσους κάθονται στή βουλή ,και οχι τον ελληνικό λαό.

Εδώ θα ήθελα να θυμηθώ έντονα τα λόγια τού μεγάλου αυτού στρατηγού Θεόδωρου Κολοκοτρώνη «την Ελλάδα θέλομεν κι ας τρώγωμεν πέτρες»

Δεν θα πω τίποτε άλλο, κλείνω, και με τη σειρά μου, εκφράζω αυτά τα λόγια στο επαναστατικό κίνημα Ελλάδος

Έξω οι κλέφτες και οι πουλημένοι, έξω οι ξένοι από τη χώρα μας.

ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΔΑ

Με εκτίμηση προς όλους τούς Έλληνες και Ελληνίδες τού πλανήτη.

 

Αυτό το χώμα που πατώ κανείς 

δεν θα το πάρει.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΚΥΡΙΑΚΑΚΗ

ΗΡΑΚΛΕΙΟ ΚΡΗΤΗΣ
ΔΕΣΠΟΙΝΑ