| Εκτύπωση | Με τον Σάββα Ιακωβίδη
Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου είναι καλό… αμερικανάκι! Αρέσκεται, όπως αρκετοί Αμερικανοί ακαδημαϊκοί, να εφευρίσκει νέους όρους για να χαρακτηρίζει την εξωτερική πολιτική της Τουρκίας. Όπως ο J. Nye, ο F. Fukuyama, ο Z. Brzezinski… έτσι και ο Νταβούτογλου ανακάλυψε νέον όρο για να προσδιορίσει την εξωτερική πολιτική της χώρας του. Καθ’ οδόν προς τη Γενεύη, πριν από λίγες ημέρες, για την κρίση στη Συρία, δήλωσε ότι η Τουρκία θα αντιμετωπίσει τη συμπεριφορά της Δαμασκού, μετά την κατάρριψη του τουρκικού κατασκοπευτικού αεροπλάνου, με πολύ ορθολογιστικό τρόπο αντί της άμεσης αντίδρασης. Έτσι, χαρακτήρισε την Τουρκία ως «έξυπνη δύναμη», αφού πριν από χρόνια είχε ανακαλύψει τον ορισμό περί «μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες». Σε άρθρο του στη «Hurriyet Daily News» (2/7/2012), ο Nuray Mert ειρωνεύεται τη νέα εφεύρεση του Νταβούτογλου και διερωτάται πώς είναι δυνατόν μια χώρα, όπως η Τουρκία, που βρίσκεται σε κρίση όχι μόνο με την Συρία αλλά με όλους τους ανατολικούς γείτονές της, από την Αρμενία μέχρι την Κύπρο, να θεωρείται ως «έξυπνη δύναμη».
Προχθές, στον χορό των τουρκικών ανοησιών περί μη αναγνώρισης της Κυπριακής Δημοκρατίας και της άρνησης της Τουρκίας να διαβουλεύεται και να συνεργάζεται με την κυπριακή προεδρία, μπήκε και ο Τούρκος υπουργός Οικονομικών. Είναι γνωστό ότι πριν από λίγες ημέρες, με εντολή του Τούρκου Πρωθυπουργού, απαγορεύεται σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες και Υπουργεία της Τουρκίας να έχουν οποιαδήποτε επαφή με την Κυπριακή Δημοκρατία κατά την άσκηση της προεδρίας της ΕΕ. Αυτή είναι η μεγαλύτερη ήττα της Τουρκίας, επειδή επιβεβαιώνει ακόμα και στους πιο θεόστραβους και στους πιο αμπάλατους τι χώρα είναι και τι είδους εταίρο, μερικοί Ευρωπαίοι, θέλουν να έχουν στους κόλπους τους. Από την άλλη, η άρνηση της Τουρκίας να αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία και την Κυπριακή Προεδρία είναι η μεγαλύτερη νίκη μας, επειδή επιβεβαιώνει ότι η βαρβαρική αυτή χώρα δεν θέλει να αποβάλει τα κατακτητικά και αρπακτικά σύνδρομά της, να εκπολιτιστεί και να συμμετέχει στην ομάδα των δημοκρατικών λαών.
Όμως, η χώρα του Αττίλα δεν πρέπει να υποτιμάται. Είναι μεν σημαντική για την ΕΕ, τις ΗΠΑ, τη Ρωσία, ακόμα και για το Ισραήλ, όμως όλοι συγκλίνουν στην άποψη ότι η Τουρκία πόρρω απέχει από το να εξελιχθεί από περιφερειακή σε «μεγάλη δύναμη». Μέχρι τον Ψυχρό Πόλεμο, βολευόταν με το στάτους κβο που επέβαλλε το ισοζύγιο του τρόμου μεταξύ ΗΠΑ-ΕΣΣΔ. Μετά την κατάρρευση του κομμουνισμού και την ανάδυση της αμερικανικής μονοκρατορίας, η Τουρκία επιχείρησε να απεξαρτηθεί από την επιρροή των ΗΠΑ. Το κομβικό σημείο ήταν η άρνησή της, το 2003, να επιτρέψει διέλευση αμερικανικών στρατευμάτων από τα βόρεια σύνορά της για να εισβάλουν στο Ιράκ. Στη συνέχεια, ο καθηγητής Νταβούτογλου εφηύρε το δόγμα των «μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες». Στηριζόταν στην αντίληψη ότι, αντί κρίσεων, η Τουρκία θα αναζητούσε λύσεις σε προβλήματα με τους γείτονές της. Απέτυχε! Με όλους αντιμετωπίζει κρίσεις.
Ο Νταβούτογλου έγραψε ολόκληρο βιβλίο, «Στρατηγικό Βάθος. Η διεθνής θέση της Τουρκίας», για να αναλύσει και να εξηγήσει γιατί και πώς η χώρα του Αττίλα πρέπει να αξιοποιήσει τη θέση της στην περιοχή της Αν. Μεσογείου, της Μέσης Ανατολής και της Ευρασίας, για να αναδειχθεί πρώτα σε περιφερειακή και στη συνέχεια -μέχρι το 2023, 100ετηρίδα της Τουρκικής Δημοκρατίας- σε παγκόσμια δύναμη. Όνειρα τουρκικής θερινής νυκτός και μάλιστα ασελήνου. Τώρα, ο Νταβούτογλου ανακάλυψε τον όρο περί «έξυπνης δύναμης» για να προσδιορίσει την εξωτερική πολιτική της Τουρκίας, με αφορμή τη συριακή κρίση, που επιβαρύνεται με την κατάρριψη τουρκικού κατασκοπευτικού αεροπλάνου. Πώς είναι δυνατόν, όμως, αυτή η «έξυπνη δύναμη» να προκαλεί κρίσεις και να βρίσκεται σε αντιπαλότητα με όλους τους γείτονές της, ακόμα και με τους συμμάχους της Αμερικανούς, από τους οποίους, τάχα, απεξαρτήθηκε αλλά παραμένει στερρώς προσκολλημένη σε αυτούς, επειδή θέλει να τους αρμέγει;
Απάντηση: Όσο περισσότερο ισχυρή η Τουρκία νομίζει ότι γίνεται, τόσο πιο πολύ αποδυναμώνεται! Ούτε καν σε μεταβατική περίοδο βρίσκεται. Μετά από μια περίοδο διπλωματικής υπερεξάπλωσης, σήμερα διέρχεται περίοδο αναδίπλωσης, επειδή κανείς από τους γείτονές της ή και από τους συμμάχους και φίλους της δεν την εμπιστεύεται. Απλώς παίζει νεο-οθωμανικά παιγνίδια εντυπώσεων, ελπίζοντας να αποκτήσει επιρροή και να λειτουργήσει ως μεσολαβητής, με την εντύπωση ότι θα βρεθούν αφελείς που θα τα χάψουν… ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου