Όπως έχουμε ξαναδεί, ο τότε οργανωτικός γραμματέας του ΚΚΕ Γ.Ιωαννίδης στις καταγεγραμμένες μαρτυρίες του στο βιβλίο "Αναμνήσεις" ήταν αρκούντως αποκαλυπτικός σχετικά με τις προθέσεις του ΚΚΕ το 1941-44. Φυσικά, το θέμα δεν εξαντλήθηκε και δεν μπορεί να εξαντληθεί σε 1-2 αναρτήσεις. Τα γραπτά μένουν, δημοσιεύονται και αξιολογούνται.
Στο παράρτημα του συγκεκριμένου έργου υπάρχουν κείμενα και επιστολές του Ιωαννίδη που απευθύνονταν προς συντρόφους του και κομματικά όργανα. Ας δούμε τι έλεγε (οι υπογραμμίσεις δικές μας):
Στο κείμενο "Η σημερινή κατάσταση, η γραμμή και τα καθήκοντα του κόμματος μας ", που είναι το τρίτο κατα σειρά μάθημα που έκανε ο ίδιος ο Ιωαννίδης τον Οκτώβριο του '41 ως επικεφαλής της κομματικής καθοδήγησης στους ομοϊδεάτες συγκρατούμενούς του στην Ακροναυπλιά, έλεγε: (σελ.416)
"Γι'αυτό υπέρτατο καθήκον, κεντρικό σύνθημα των ΚΚ όλων των χωρών, είναι η υπεράσπιση της Σοβιετικής Ένωσης με όλα τα μέσα βοήθειας, του Κόκκινου Στρατού στον τιτάνιο αγώνα ενάντια στις ενωμένες δυνάμεις της παγκόσμιας αντίδρασης".
Εδώ αναφέρονται ρητά και κατηγορηματικά οι προτεραιότητες των απανταχού ΚΚ, και φυσικά και του ΚΚΕ. Πάνω απ'όλα δεν ήταν η απελευθέρωση της Πατρίδας και αλλά η υπεράσπιση της Σοβιετικής Ένωσης και η βοήθεια στον Κόκκινο Στρατό.
Δεν χρειάζεται περαιτέρω ανάλυση, ο άνθρωπος ήταν σαφέστατος.
Παρακάτω λέει (σελ.416-7):
"Συγκεκριμένη βοήθεια που μπορεί να προσφέρει το κόμμα μας, το ελληνικό προλεταριάτο, ο ελληνικός λαός γενικότερα στην Σοβιετική Ένωση και στον Κόκκινο Στρατό είναι η πάλη για το διώξιμο του ξένου κατακτητή, γιατί αυτό τον αδυνατίζει, τον κλονίζει και κάνει πιο εύκολο το έργο του Κόκκινου Στρατού. Το διώξιμο του ξένου κατακτητή όμως είναι ταυτόχρονα το υπέρτατο συμφέρον και καθήκον της χώρας και γενικότερα κάθε Έλληνα (...)
Γι'αυτό μπαίνει ωμά το καθήκον της πάλης για το διώξιμο του ξένου κατακτητή σε κάθε Έλληνα. Σ'αυτό ακριβώς το σημείο βρίσκεται ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στο γενικότερο συμφέρον της παγκόσμιας επανάστασης και στο ιδιαίτερο συμφέρον της χώρας και του ελληνικού λαού. Στο χτύπημα του κοινού εχθρού."
Εδώ υπάρχουν δύο καίρια σημεία:
α) Η ηγεσία του ΚΚΕ θεωρούσε ότι ο καλύτερος τρόπος για να εκτελέσουν το υπέρτατο καθήκον τους, δηλαδή την βοήθεια προς την Σοβιετική Ένωση, θα ήταν το διώξιμο του κατακτητή απ΄την Ελλάδα. Υπό αυτό το πρίσμα σοβιετοδουλείας έβλεπαν τον όποιον αντιστασιακό αγώνα έλεγαν ότι έκαναν, και όχι υπό το πρίσμα του αγνού φιλολαϊκού εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα που διαλαλούσαν.
β) Οι κομμουνιστές έχοντας καταλάβει ότι ο ελληνικός λαός επιθυμεί το διώξιμο των κατακτητών, συνέδεαν αυτήν την λαϊκή επιθυμία με τις δικές τους επιδιώξεις. Μίλαγαν για "χτύπημα του κοινού εχθρού", πράγμα που σημαίνει ότι διαχώριζαν τους εαυτούς τους απ΄τον ελληνικό λαό και καλά έκαναν. Οι κομμουνιστές ήταν κατά των κατακτητών διότι έτσι πίστευαν ότι θα βοηθούσαν αποτελεσματικότερα τους Σοβιετικούς. Ο ελληνικός λαός ήταν κατά των κατακτητών διότι επιθυμούσε την απελευθέρωσή του. Διαφορετικά κίνητρα, διαφορετικές επιδιώξεις. Και αυτό απεδείχθη περίτρανα αργότερα.
Λίγο παρακάτω (σελ.420) ο Ιωαννίδης προσθέτει, όσον αφορά τους στόχους του ΚΚΕ:
"Εμείς δεν θα παύσουμε να διακηρύττουμε και να παλεύουμε για το ότι ο σκοπός μας είναι η σοβιετική εξουσία και ότι μόνο αυτή μπορεί να δώσει οριστική λύση στα ζητήματα της χώρας και να σώσει τον λαό απ΄την δυστυχία και την εκμετάλλευση".
Τα περί "σοβιετικής εξουσίας" είναι αρκετά. Τα σχόλια περιττεύουν.
Όσο για το πότε και το πως θα επιτευχθεί η εγκαθίδρυση αυτής της σοβιετικής εξουσίας, ο Ιωαννίδης ήταν εξίσου σαφής (σελ.423) :
"Μόλις κλονιστεί η στρατιωτική δύναμη του Άξονα ή όταν το πράγμα φτάσει στο απροχώρητο τότε το ξεσήκωμα του λαού θα είναι αναπόφευκτο. Στο Κόμμα μας τότε θα πέσει το ιστορικό καθήκον να οργανώσει την εξέγερση αυτή του λαού, να μπει επικεφαλής, και φροντίζοντας να εφαρμοστούν όλοι οι νόμοι και κανόνες της εξέγερσης και του εμφυλίου πολέμου, που αναφέραμε στα δύο πρώτα μαθήματα, να οδηγήσει τον λαό ασφαλώς στη νίκη, στο διώξιμο του ξένου κατακτητή και στον δρόμο της οριστικής και κοινωνικής απελευθέρωσης".
Υπενθυμίζουμε ότι η συγκεκριμένη ομιλία του Ιωαννίδη προς τους συντρόφους του στην Ακροναυπλιά έγινε τον Οκτώβριο του '41, λίγες μέρες μετά την ίδρυση (27/09/1941) του ΕΑΜ στην Αθήνα από στελέχη του ΚΚΕ και άλλων 3 κομμάτων.
Το συγκεκριμένο απόσπασμα απ΄τα λόγια του Ιωαννίδη είναι εξαιρετικά προφητικό καθώς προαναγγέλει με εντυπωσιακή ακρίβεια τα όσα θλιβερά έγιναν στην Πατρίδα μας όταν άρχισε να διαφαίνεται η αποχώρηση των Γερμανών και μετά από αυτή. Δεν διστάζει να μιλήσει ευθέως για εμφύλιο πόλεμο (απ΄το 1941 κιόλας!!!) για τους νόμους και τους κανόνες του οποίου είχαν ήδη γίνει δύο ξεχωριστά μαθήματα, όπως λέει. Δυστυχώς αυτά τα δύο πρώτα μαθήματα δεν εχουν δημοσιευτεί, αλλά ο καθένας μπορεί να υποθέσει τι διδαχές θα συμπεριλαμβάνανε...
Τα παραπάνω είναι μία χειροπιαστή απόδειξη ότι τα εγκλήματα που διέπρατταν κατα συρροή οι κομμουνιστές στις περιοχές που ήλεγχαν κατά την Κατοχή και σε σχεδόν όλη την Ελλάδα απ΄την Απελευθέρωση και μετά, ήταν σχεδιασμένα και προαποφασισμένα.
Τιποτα δεν έγινε στην τύχη, ούτε οι σφαγές ήταν απλές "αριστερές παρεκκλίσεις" κάποιων "θερμόαιμων".
Η κομματική γραμμή περί πρόκλησης εμφυλίου ήταν σαφής απ΄το 1941 κιόλας όταν τίποτα δεν προδίκαζε την αλληλοσφαγή που ακολούθησε.
Σε γράμμα των μελών της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ που κρατούνταν στην Ακροναυπλιά, προς το Πολιτικό Γραφείο του κόμματος με ημερομηνία 15/05/1942 αναφέρεται τι σκόπευαν να κάνουν οι κομμουνιστές μετά την αποχώρηση του κατακτητή (σελ.448):
"Θα γίνει αμεσως προσωρινή κυβέρνηση απ΄τα κόμματα και τις οργανώσεις που συνεργάζονται στο ΕΑΜ και θα πρωτοστατήσουν στην εθνική απελευθέρωση της Ελλάδας."
Σύμφωνα με τους κομμουνιστές λοιπόν, η μεταπελευθερωτική ελληνική κυβέρνηση θα έπρεπε να απαρτίζεται ΜΟΝΟ από κόμματα και οργανώσεις συνεργαζόμενα με το ΕΑΜ.
Οι μη-εαμίτες αυτομάτως αποκλείονταν.
Και όχι μόνο αποκλείονταν απ΄την εξουσία, αλλά καταγγέλονταν κιόλας εφόσον έκαναν το "αμάρτημα" να μην ενταχθούν στο ΕΑΜ (σελ.449):
"Νομίζουμε ότι εφόσον τα κόμματα εξακολουθούν να παραμένουν μακριά απ΄το ΕΑΜ, θα πρέπει να τα καταγγείλετε ανοικτά."
Βλέπουμε λοιπόν ότι η περιβόητη φράση του γ.γ. του ΚΚΕ, Γ.Σιάντου, "πας μη εαμίτης είναι γκεσταπίτης" δεν ήταν ένα τσιτάτο της στιγμής, ούτε μία αυθαίρετη φράση του. Ήταν απολύτως στο πνεύμα της κομματικής γραμμής.
Σε εισήγηση του Ιωαννίδη σε συνεδρίαση της Κ.Ε του ΚΚΕ, στις 02/06/1943 έλεγε: (σελ.474)
"Δηλαδή η κυβέρνηση που θα δημιουργηθεί μετά το διώξιμο του κατακτητή θα διενεργήσει ελεύθερο δημοψήφισμα για την λύση του πολιτειακού ζητήματος και ελεύθερες εκλογές για συντακτική εθνοσυνέλευση, για να αποφασίσει ο κυρίαρχος λαός για τις τύχες του. Τώρα το ΚΚΕ ολοκληρώνει το άμεσο πολιτικό του πρόγραμμα και βγαίνει ανοικτά στον ελληνικό λαό με τις μελλοντικές του επιδιώξεις. Το ΚΚΕ μετά το διώξιμο του ξένου κατακτητή και την διενέργεια του δημοψηφίσματος θα επιδιώξει την πραγματοποίηση της λαϊκής δημοκρατίας.
Φυσικά ο καθένας αντιλαμβάνεται ότι το δημοψήφισμα που σκόπευαν να διενεργήσουν οι κομμουνιστές μέσω της μεταπελευθερωτικής εαμικής κυβέρνησης που θα σχημάτιζαν, θα ήταν καθαρά για το θεαθήναι. Θα είχε προαποφασισμένο αποτέλεσμα, αφού ο Ιωαννίδης προεξοφλεί ότι μετά από αυτό το δημοψήφισμα το ΚΚΕ θα επιδίωκε την εγκαθίδρυση της λαϊκής δημοκρατίας.
Αυτή η λαϊκή δημοκρατία θα ήταν προφανώς σε πλήρη αντιστοιχία με την σοβιετική εξουσία που ήταν ο κύριος σκοπός τους, όπως είδαμε παραπάνω.
Για αυτήν την λαϊκή δημοκρατία που οραματίζονταν οι κομμουνιστές μεταπολεμικά είχε μιλήσει και ο Σιάντος σε επιστολή του προς τον Ιωαννίδη, όπως είχαμε δει εδώ.
Μία γενική περιγραφή αυτής της λαϊκής δημοκρατίας κάνει ο Ιωαννίδης παρακάτω (σελ.474-5) όπου μεταξύ άλλων λέει:
"Η λαϊκή δημοκρατία θα έχει στην αρχή κοινοβουλευτική μορφή..." (στην αρχή, γιατί μετά θα είχαμε να κανουμε με κομμουνιστική δικτατορία όπως σε όλες τις χώρες που πήραν την εξουσία οι κομμουνιστές)
"Η λαϊκή δημοκρατία δεν θα καταργήσει τον στρατό μα θα τον ξεκαθαρίσει από όλα τα φασιστικά, αντιλαϊκά στοιχεία..." (μετάφραση: θα έπεφτε μαχαίρι που θα πήγαινε σύννεφο)
"Η λαϊκή δημοκρατία θα χτυπήσει το ξαναζωντάνεμα της Μεγάλης Ιδέας" (για να μην ξεχνιόμαστε κιόλας...)
Έστω και ετεροχρονισμένα, οφείλουμε ενα μεγάλο ευχαριστώ στον οργανωτικό γραμματέα και νο.2 του ΚΚΕ, Γιάννη Ιωαννίδη που με τις ξεκάθαρες διατυπώσεις του έδινε ένα σαφές περίγραμμα των στόχων, της νοοτροπίας και της μεθοδολογίας του κόμματός του. ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου