Συμπληρώνονται
φέτος 88 χρόνια από την πρώτη εξέγερση των Ελλήνων της Κύπρου ενάντια
στον άγγλο δυνάστη. Ήταν Τετάρτη, 21 Οκτωβρίου 1931 όταν πλήθη Λαού,
αυθόρμητα βγήκαν στους δρόμους της Κυπριακής πρωτεύουσας για να
διαμαρτυρηθούν για την αντιλαϊκή και ανθελληνική πολιτική της
αποικιοκρατικής κυβέρνησης. Δύναμη τους και καθοδηγητής τους το αιώνιο
αίτημα των Κυπρίων: Η Ένωση της Κύπρου με την Μητέρα Ελλάδα.
Ο
διάκονος Διονύσιος Κυκκώτης, αφού ύψωσε την Ελληνική σημαία, κάλεσε
τους συγκεντρωθέντες να ορκιστούν, στο όνομα της Αγίας Τριάδας,
πειθαρχία και πίστη προς την πατρίδα. Ακολούθως τα πλήθη υπό τους ήχους
των καμπάνων και ψάλλοντας τον εθνικό ύμνο ανηφόρησαν προς το Κυβερνείο
και υπέστειλαν την αγγλική σημαία ζητωκραυγάζοντας υπέρ της Ενώσεως.
Στο
μεταξύ στο κυβερνείο κατέφθασαν ένοπλοι άγγλοι αστυνομικοί, οι οποίοι
συνεχώς προκαλούσαν το λαό. Οι διαμαρτυρόμενοι άρχισαν να προβαίνουν σε
βίαιες εκδηλώσεις και ν' αρχίσουν να πυρπολούν τα αστυνομικά αυτοκίνητα
και το τότε ξύλινο κτίριο του Κυβερνείου. Τότε εξήλθε του κτιρίου ο
άγγλος διοικητής Λευκωσίας, ο οποίος κάλεσε τα πλήθη να διαλυθούν. Στην
άρνηση τους έδωσε διαταγή στους αστυνομικούς να ανοίξουν πυρ. Από τους
πυροβολισμούς πληγώθηκαν σοβαρά 15 διαδηλωτές, οι οποίοι μεταφέρθηκαν
στο νοσοκομείο. Από αυτούς ο 18ετής Ονούφριος Αποστόλου Κληρίδης, ο
οποίος υπέκυψε στα τραύματα του. Την ίδια ώρα σ’ όλες τις πόλεις και τα
χωριά της Κύπρου βρίσκονται σε εξέλιξη συλλαλητήρια, καταλαμβάνονται
αστυνομικοί σταθμοί και υψώνεται παντού η Ελληνική σημαία. Ο άοπλος λαός
συγκρούεται με το στρατό σ’ όλο το νησί. Ο αριθμός των νεκρών ανήλθε
στους 16 και των τραυματιών στους 60. Ακολούθησαν δύσκολοι καιροί για το
νησί αφού οι άγγλοι αποικιοκράτες έλαβαν σκληρά μέτρα ως αντίποινα .
Την
επόμενη μέρα ελήφθησαν αυστηρά μέτρα ασφαλείας όπως απαγόρευση
κυκλοφορίας, λογοκρισία στα έντυπα και τέλος στο νησί κατέφθασαν 4 πλοία
με Βρετανούς στρατιώτες. Επίσης η αποικιοκρατική κυβέρνηση συνέλαβε και
εξόρισε κατηγορώντας τους ως κύριους υπαίτιους της εξέγερσης, τον
Μητροπολίτη Κιτίου Νικόδημο Μυλωνά, (στα Ιεροσόλυμα) και τον Μητροπολίτη
Κυρηνείας Μακάριο Β΄, (στην Αθήνα). Συνέλαβε επίσης 3 περίπου χιλιάδες
τους οποίους φυλάκισε, βασάνισε αλλά και εξόρισε! Κατάργησε ακόμα την
ελεύθερη εκλογή όλων των Αρχών και επέβαλε σκληρά μέτρα. Ακόμη
απαγόρευσε την ίδρυση και λειτουργία κομμάτων και συντεχνιών κι επέβαλε
ειδική φορολογία για να καλυφθούν οι ζημιές στο Κυβερνείο, κι όλα αυτά
σε μια εποχή που η Κύπρος υπόφερε από μεγάλη ανομβρία και οικονομική
δυσπραγία.
Στα
χρόνια που ακολούθησαν, απαγορεύτηκε οτιδήποτε θύμιζε Ελλάδα: Ελληνική
σημαία, εθνικός ύμνος, φωτογραφίες ηρώων, χάρτες της Ελλάδας κ.α. Ακόμα
και μολύβια και ρίγες με μπλε και άσπρες ραβδώσεις κατασχέθηκαν από τα
παιδιά των σχολείων!
Η
κυβέρνηση Ελευθέριου Βενιζέλου από την άλλη, συμβούλευσε τους Κυπρίους
«να κάτσουν ήσυχοι και να μην προκαλούν προβλήματα στην φίλη και σύμμαχο
Μ. Βρετανία.», με την κρυφή ελπίδα και τον ευσεβή πόθο πως με την
πολιτική «του καλού παιδιού» οι άγγλοι θα έδιναν αυτονομία στους
εξαθλιωμένους οικονομικά και καταπιεσμένους πολιτικά Κυπρίους.
Μέχρι
την έναρξη του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου όμως, οπόταν η Αγγλία είχε ανάγκη
τους Κυπρίους, με προκηρύξεις τους καλούσε να στρατολογηθούν και να
«πολεμήσουν δια την Ελλάδα και την ελευθερία»! Και όταν οι άγγλοι πιστοί
πάντα στο προσφιλές τους «διαίρει και βασίλευε» λησμόνησαν τις
υποσχέσεις του, την σκυτάλη παρέλαβε η λεβεντογενιά της Ε.Ο.Κ.Α.
ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ
ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου