Με
δάκρυα στα μάτια, και με όλους τους παρισταμένους από πολλές χώρες να
τον χειροκροτούν όρθιοι, ανέβηκε σήμερα το μεσημέρι τα σκαλοπάτια του
Ελληνικού Μνημείου του Ελ Αλαμέιν, ο 96χρονος βετεράνος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, Πλάτων Συναδινός, κατά την τελετή μνήμης για την 77η επέτειο από τις μάχες του Ελ Αλαμέιν.
Και καθώς χαιρετούσε τους αείμνηστους και αξέχαστους ήρωες συμπολεμιστές του, σηκώνοντας αργά το χέρι και κοιτώντας στο μνήμα με τις ελληνικές σημαίες, με ιδιαίτερη δυσκολία κρατούσε τη συγκίνησή του, σκορπώντας ακόμη μεγαλύτερη συγκίνηση στους εκπροσώπους πολλών κρατών που ήρθαν να αποτίσουν φόρο τιμής στους Έλληνες αγωνιστές που έδωσαν τη ζωή τους το 1942 για να μεταφέρουν ένα πανανθρώπινο μήνυμα και να ξεκινήσει έτσι η αρχή του τέλους του ιταλογερμανικού άξονα.
Ο Πλάτων Συναδινός, γεννημένος το 1925 στη Σάμο, ήταν τότε μόλις 27 ετών όταν βρέθηκε στη Βόρεια Αφρική, και μετά στην Ιταλία, το Ρίμινι, το Ρουβίκωνα, και μετά στην Ελλάδα και τη Νότια Κορέα.
«Πολεμήσαμε με θάρρος, με ψυχραιμία, με σοβαρότητα. Ήμασταν μεταξύ μας, αγαπημένοι, με μία ελπίδα και ένα σκοπό: να νικήσουμε τους Γερμανούς και να γυρίσουμε νικητές στην Ελλάδα... Οι απώλειες ήταν 86 νεκροί. Με πολλούς από αυτούς ήμασταν φίλοι, ήμασταν γνωστοί, ήμασταν κάθε μέρα μαζί… δήλωσε στο ΑΠΕ - ΜΠΕ, φορώντας όλα τα βαριά παράσημα στο στήθος του.
Στην ερώτηση «ποιο το μήνυμά σας στον κόσμο;», ο Πλάτων Συναδινός αποκρίνεται: «Επειδή έζησα τον πόλεμο σε όλο το εγκληματικό του μεγαλείο, εύχομαι να μην ξαναγίνει πόλεμος! Και να ζήσει όλος ο κόσμος - και πολύ περισσότερο η πατρίδα μου - με ειρήνη, με αγάπη και ησυχία. Και ιδιαίτερα στους νέους, λέω να αγαπάνε την πατρίδα τους, να πολεμάνε για την πατρίδα τους και να είναι πράγματι άξιοι». ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ ΕΔΩ
Και καθώς χαιρετούσε τους αείμνηστους και αξέχαστους ήρωες συμπολεμιστές του, σηκώνοντας αργά το χέρι και κοιτώντας στο μνήμα με τις ελληνικές σημαίες, με ιδιαίτερη δυσκολία κρατούσε τη συγκίνησή του, σκορπώντας ακόμη μεγαλύτερη συγκίνηση στους εκπροσώπους πολλών κρατών που ήρθαν να αποτίσουν φόρο τιμής στους Έλληνες αγωνιστές που έδωσαν τη ζωή τους το 1942 για να μεταφέρουν ένα πανανθρώπινο μήνυμα και να ξεκινήσει έτσι η αρχή του τέλους του ιταλογερμανικού άξονα.
Ο Πλάτων Συναδινός, γεννημένος το 1925 στη Σάμο, ήταν τότε μόλις 27 ετών όταν βρέθηκε στη Βόρεια Αφρική, και μετά στην Ιταλία, το Ρίμινι, το Ρουβίκωνα, και μετά στην Ελλάδα και τη Νότια Κορέα.
«Πολεμήσαμε με θάρρος, με ψυχραιμία, με σοβαρότητα. Ήμασταν μεταξύ μας, αγαπημένοι, με μία ελπίδα και ένα σκοπό: να νικήσουμε τους Γερμανούς και να γυρίσουμε νικητές στην Ελλάδα... Οι απώλειες ήταν 86 νεκροί. Με πολλούς από αυτούς ήμασταν φίλοι, ήμασταν γνωστοί, ήμασταν κάθε μέρα μαζί… δήλωσε στο ΑΠΕ - ΜΠΕ, φορώντας όλα τα βαριά παράσημα στο στήθος του.
Στην ερώτηση «ποιο το μήνυμά σας στον κόσμο;», ο Πλάτων Συναδινός αποκρίνεται: «Επειδή έζησα τον πόλεμο σε όλο το εγκληματικό του μεγαλείο, εύχομαι να μην ξαναγίνει πόλεμος! Και να ζήσει όλος ο κόσμος - και πολύ περισσότερο η πατρίδα μου - με ειρήνη, με αγάπη και ησυχία. Και ιδιαίτερα στους νέους, λέω να αγαπάνε την πατρίδα τους, να πολεμάνε για την πατρίδα τους και να είναι πράγματι άξιοι». ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου