Η διάσωση της κυπριακής οικονομίας

| Εκτύπωση | 20/11/2011 | Με τον Σάββα Ιακωβίδη

Οι εργαζόμενοι δεν μπορεί να πληρώνουν τα οικονομικά εγκλήματα άλλων, που διατηρούν σχεδόν στο ακέραιο μισθούς και ωφελήματα

Τώρα δεν είναι η ώρα της τιμωρίας της Κυβέρνησης, του ΑΚΕΛ και του Προέδρου Χριστόφια. Θα τιμωρηθούν, όπως τους αξίζει, τον Φεβρουάριο του 2013, για τις ολέθριες ανεπάρκειές τους, που οδήγησαν την οικονομία και τον τόπο σε αυτό το φρικτό οικονομικό χάλι. Τώρα, επίσης, δεν είναι η ώρα των εγωιστικών αντιδράσεων. Δεν αμφισβητούμε ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι καταβάλλουν και αυτοί τίμημα για την κρίση. Αλλ’ η αντίδρασή τους στις πρώτες κρούσεις Καζαμία για πάγωμα των μισθών, της ΑΤΑ και των προσαυξήσεών τους, για δύο τουλάχιστον χρόνια, δεν είναι η ορθή. Τι θέλουν; Να πάρουν τον τελευταίο κανονικό μισθό τους τον Δεκέμβριο και μετά… γαία πυρί μειχθήτω; Να ξαναθυμίσουμε στους εργαζόμενους του Δημόσιου και του ευρύτερου Δημόσιου Τομέα ότι, τις επιπτώσεις της κρίσης βιώνουν, με μειωμένα ωφελήματα, απολύσεις, ανεργία και αυξημένη επαγγελματική αβεβαιότητα, μόνον οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα. Οι δημ. υπάλληλοι για πέντε δεκαετίες είναι τα καλομαθημένα παιδιά του δημόσιου κορβανά.
Χάρη στις πανίσχυρες συντεχνίες τους και σε εγκληματικά ανεύθυνες κυβερνήσεις και κόμματα, πέτυχαν, νόμιμα, πολλά και εξωφρενικά ωφελήματα. Τώρα, η περίοδος των παχέων αγελάδων έχει τελειώσει. Η κρίση είναι μέσα στο σπίτι μας και ως θεριό ανήμερο κατασπαράζει τον τόπο και την οικονομία. Οι δημ. υπάλληλοι είναι καλύτερα αμειβόμενοι από τους ιδιωτικούς συναδέλφους τους. Γνωρίζουν ότι το κρατικό μισθολόγιο, ένα από τα υψηλότερα στην ΕΕ (συναγωνιζόμαστε τη Σουηδία!), αποτελεί πλέον δυσβάστακτο βαρίδι στην οικονομία. Ποιοι ευθύνονται; Οι εκάστοτε κυβερνήσεις και όλα τα κόμματα. Συνήργησαν σε ένα διαρκές οικονομικό έγκλημα, από το οποίο επωφελήθηκαν μέχρι σήμερα οι δημ. υπάλληλοι, αλλ’ η οικονομία γονάτισε. Όχι, βέβαια, μόνο από το κρατικό μισθολόγιο. Σήμερα, για τους γνωστούς λόγους, η οικονομία μας είναι στο επίπεδο σκουπιδιών. Τι πρέπει να γίνει;
Έχουμε δύο επιλογές και οι δύο οδυνηρές. Πρώτον, να ακούσουμε τις προειδοποιήσεις των Βρυξελλών και να πάρουμε, έστω και τώρα, μέτρα, που να καλύπτουν όλους ανεξαίρετα τους πολίτες, έχοντες και κατέχοντες, όχι μόνο τους μισθωτούς.
Είναι και η δεύτερη επιλογή: Ο καθένας τραβά το πάπλωμα κοντά του, εμμένει στα ιερά και απαραβίαστα κεκτημένα του, και μετά τις 15 Δεκεμβρίου υποχρεωνόμαστε να ενταχθούμε στον Μηχανισμό Στήριξης. Η οικονομία μας καταρρέει και γίνεται πραγματικό σκουπίδι και, φυσικά, οι Βρυξέλλες και οι όποιες τρόικες μάς επιβάλλουν σκληρούς, οδυνηρούς και εξουθενωτικούς όρους σε βάθος χρόνου. Οι δημ. υπάλληλοι θα δουν τους μισθούς των πετσοκομμένους μέχρι ίσως 30%, 40% ή και στο μισό. Και οι υπόλοιποι εργαζόμενοι θα πυκνώσουν τις ήδη μεγάλες στρατιές των ανέργων. Ο τόπος θα επιστρέψει 30 τουλάχιστον χρόνια πίσω. Αυτό θέλουμε; Ζηλεύουμε την Ελλάδα και επιδιώκουμε να της μοιάσουμε;
Προχθές, ο υπουργός Οικονομικών κατέθεσε νέα μέτρα, που στοχεύουν στην αποκατάσταση της πρόσβασης της Κύπρου στις διεθνείς αγορές και στην εξυγίανση των δημόσιων οικονομικών.
Ο Κίκης Καζαμίας επιχειρεί όσα ο προκάτοχός του και ο Πρόεδρος Χριστόφιας, εμπαίζοντες τους πολίτες, απέφυγαν να πάρουν πριν από δύο τουλάχιστον χρόνια. Δηλαδή πάγωμα των μισθών, της ΑΤΑ, των προσαυξήσεων, κλιμακωτή επιβάρυνση υψηλόμισθων στελεχών του ιδιωτικού τομέα και συμβολή εταιρειών, εισφορά ιδιωτικών υπαλλήλων, που ήδη αφαιμάσσονται. Αυτά δεν είναι αρκετά. Οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι υπόλοιποι πολίτες έχουν δίκαιο να ζητούν πάταξη της φοροδιαφυγής και είσπραξη των ανείσπρακτων φόρων, επιβάρυνση και των εχόντων. Την περ. Κυριακή, από αυτήν τη στήλη, διερωτηθήκαμε αν η κρίση επηρεάζει όλους. Ξαναθέτουμε το ερώτημα: Ο Πρόεδρος, ο περίγυρός του, οι υπουργοί, οι βουλευτές, οι ανώτατοι κρατικοί και πολιτειακοί αξιωματούχοι, παχυλά αμειβόμενοι και με εξωφρενικά, πρωτοφανή επιδόματα και άλλα ωφελήματα, θα συνεισφέρουν ανάλογα;
Στα εξαγγελθέντα μέτρα δεν γίνεται καμιά απολύτως αναφορά στους παχυλούς μισθούς και στα αδικαιολόγητα επιδόματα των πιο πάνω και άλλων κρατικών, πολιτειακών και ανεξάρτητων αξιωματούχων. Αυτών όλων, οι ήδη παχυλοί μισθοί και τα επιδόματα θα παγώσουν για δύο χρόνια, δεν θα μειωθούν. Οι εργαζόμενοι δεν διαφωνούν και είναι έτοιμοι να εισφέρουν ανάλογα για τη διάσωση της οικονομίας. Οι πρώτοι που απεύχονται προσφυγή στον Μηχανισμό Στήριξης είναι οι εργαζόμενοι, επειδή είναι οι πρώτοι που θα υποστούν τις οδυνηρές επιπτώσεις. Δεν μπορεί, όμως, να πληρώνουν τα οικονομικά εγκλήματα άλλων, που διατηρούν σχεδόν στο ακέραιο μισθούς και ωφελήματα.ΠΗΓΗ