| Εκτύπωση | 18/03/2012 | Με τον Κωστάκη Αντωνίου
Mε αφορμή τη χθεσινή εκλογική αναμέτρηση στον Δημοκρατικό Συναγερμό, για το χρίσμα του υποψηφίου του κόμματος στις προεδρικές εκλογές, η «Χαραυγή» έσπευσε να μιλήσει για αναμέτρηση «δύο σχολών» στο Κόμμα, όσον αφορά το Κυπριακό.
Η προϊστορία του ΔΗΣΥ αποδεικνύει ότι το κόμμα αυτό ήταν πάντοτε κόμμα «πολλών σχολών», τις οποίες ο εκάστοτε ηγέτης μπορούσε να χαλιναγωγεί και να υποτάσσει στη δική του φιλοσοφία.
Ο Γλαύκος Κληρίδης, όταν ίδρυε τον Δημοκρατικό Συναγερμό, δημιουργούσε μία πολιτική παράταξη που την τότε εποχή έδινε την εικόνα «σούπερ μάρκετ». Πολιτικοποίησε πραξικοπηματικά στοιχεία, ακόμη και υπουργούς της πραξικοπηματικής κυβέρνησης και οπλαρχηγούς της ΕΟΚΑ Β. Αλλά την ίδια στιγμή, στο κόμμα αυτό υπήρχαν και αντιστασιακοί παράγοντες των οποίων παιδιά είχαν φονευθεί στο πραξικόπημα. Μακαριακά και γριβικά στοιχεία, πρώην ενωτικοί, αλλά και ομοσπονδιακοί, τουρκοφάγοι, αλλά και άνθρωποι που θεωρούσαν την επαναπροσέγγιση με τους Τουρκοκυπρίους επιβεβλημένη ανάγκη, όλοι αυτοί «χώρεσαν» σε ένα κόμμα, ο καθένας για τους δικούς του λόγους και με τις δικές του αντιλήψεις.
Η ισχυρή προσωπικότητα του Γλαύκου Κληρίδη πέτυχε να «παντρέψει» όλες αυτές τις τάσεις, να απορροφήσει όλους τους ενδοκομματικούς κραδασμούς που ήταν φυσιολογικό να εκδηλώνονται, να τιθασεύσει τα πάθη τους και, το κυριότερο, να επιβάλει τη δική του φιλοσοφία στο Κυπριακό, χωρίς να βγαίνει προς τα έξω διαφορετική άποψη και να μην εκδηλώνεται καμία αντίδραση.
Ούτε και η προεδρία Γιαννάκη Μάτση, με τη διαφορετική από τον Κληρίδη φιλοσοφία της, τάραξε τα νερά και δημιούργησε συγκρούσεις. Το ίδιο και με τον Νίκο Αναστασιάδη, πλην της περίπτωσης βεβαίως του σχεδίου Ανάν και της διαρροής μεγάλου ποσοστού προς το «Όχι». Αλλά και πάλιν ο Δημοκρατικός Συναγερμός πέτυχε να επανακτήσει τους διαφωνούντες, ακόμη και όταν επήλθε εκείνο το «σχίσμα» στις προεδρικές εκλογές του 2003, με τον Αλέκο Μαρκίδη να κατέρχεται ως ανεξάρτητος υποψήφιος και γνωστά στελέχη να αποχωρούν από τον ΔΗΣΥ να ιδρύουν το ΕΥΡΩΚΟ.
Έκτοτε, ο ΔΗΣΥ συνεχίζει να αποτελεί ένα πολιτικό μωσαϊκό, που το συνθέτουν ομοσπονδιακοί και αντιομοσπονδιακοί, ελληνοκεντρικοί και επαναπροσεγγιστές, ανανικοί και αντιανανικοί, απορριπτικοί και ρεαλιστές. Η προσωπικότητα και ο δυναμισμός του Νίκου Αναστασιάδη όχι μόνο απέτρεψαν οποιαδήποτε σοβαρής μορφής ενδοκομματική σύγκρουση και εσωστρεφή τάση, αλλά αντίθετα, παρά το οδυνηρό κτύπημα στο δημοψήφισμα για το σχέδιο Ανάν και την απώλεια της προεδρίας του κράτους, ο Δημοκρατικός Συναγερμός, συνεπικουρούντων και των τραγικών σφαλμάτων της διακυβέρνησης Χριστόφια, άγγιξε πρωτόγνωρα ποσοστά, που φθάνουν μέχρι 40% και απέκτησε τεράστια δυναμική, ενόψει των προεδρικών εκλογών.
Σε κάποιο άλλο πολιτικό κόμμα, αν υπήρχε τόσο διαφορετική σύνθεση ανθρώπων, τάσεων και φιλοσοφιών, η φυσιολογική κατάληξη θα ήταν πιθανότατα ο κατακερματισμός και η διάσπαση. Στον Δημοκρατικό Συναγερμό αυτή η εικόνα, αυτή η κατάσταση, λειτουργεί ως πολυσυλλεκτικός μοχλός. Όχι μόνο δεν εκδηλώνονται ενδοκομματικές συγκρούσεις, αλλά το κόμμα αντλεί συνεχώς ψηφοφόρους από άλλες δεξαμενές, κυρίως κεντρώες. Η διεισδυτικότητά του μέσα στις κεντρώες μάζες, η ικανότητά του να αυτοπροβάλλεται όχι μόνο ως η παράταξη της Δεξιάς, αλλά και ως ο αυθεντικός εκπρόσωπος κεντρώων τάσεων, του προσδίδουν ακόμη μεγαλύτερη δυναμική.
Συνεπώς, η οποιαδήποτε κρυφή ελπίδα του αριστερού χώρου, ότι οι πολλές «σχολές» θα δημιουργήσουν φυγόκεντρες δυνάμεις, αποδεικνύονται φρούδες. Πολύ περισσότερο όταν η διακυβέρνηση του ΑΚΕΛ, με τα μοιραία σφάλματά της, τροφοδοτεί συνεχώς το «αντίπαλο δέος» με νέους αριθμούς ψηφοφόρων... ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου