Πώς, ο Ν. Αναστασιάδης, θα κάνει τη «δημοκρατική επανάσταση»;

ΠΗΓΗ

| Εκτύπωση | 20/03/2012 | Με τον Σάββα Ιακωβίδη

Ο Ν. Αναστασιάδης είναι ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης του ΔΗΣΥ. Μετά και την ψηφοφορία στο Ανώτατο Συμβούλιο, το περ. Σάββατο, είναι και επίσημα ο υποψήφιος του κόμματος για τη διεκδίκηση της προεδρίας της Δημοκρατίας. Με την ομιλία του ενώπιον των εκλεκτόρων κατέθεσε αδρομερώς το περίγραμμα των σκέψεων, θέσεων και σχεδιασμών του για να μετατρέψει την Κύπρο σε ένα πραγματικό ευρωπαϊκό κράτος, ανάπτυξης, προόδου, με κύρος, αξιοπιστία και έντονη παρουσία στα ευρωπαϊκά δρώμενα, με συμμετοχή στον Συνεταιρισμό για την Ειρήνη, ακόμα και στο ΝΑΤΟ, αν συμφωνούν η πλειοψηφία των πολιτικών δυνάμεων.
Ο Ν. Αναστασιάδης οραματίζεται ένα νέο κρατικό και οικονομικό μοντέλο και, κυρίως, ένα νέο πολιτικό σύστημα, που να συμβάλλει σε συγκλίσεις και βούληση των πολιτικών δυνάμεων, που θα οδηγήσουν «σε μια Νέα Εποχή». Η πορεία προς τις προεδρικές εκλογές, διακήρυξε, «προσφέρεται, κατά τη γνώμη μου, για τη δημοκρατική επανάσταση που απαιτείται».
Και εξήγησε:
«Ένα εγχείρημα, που για να το πετύχουμε, χρειάζεται να υπερβούμε προκαταλήψεις, να εγκαταλείψουμε τις πολιτικές συμπεριφορές του παρελθόντος, που βασίζονταν περισσότερο στη βάση διαμοιρασμού αξιωμάτων. Οφείλουμε να καθιερώσουμε μια νέα πρακτική, που θα ενώνει όσες των πολιτικών δυνάμεων είναι αποφασισμένες, μακριά από πολιτικό κόστος αλλά μέσα από τη διαβούλευση και τον αλληλοσεβασμό, να συνδιαμορφώσουν ένα αξιόπιστο και τολμηρό κυβερνητικό πρόγραμμα. Ένα πρόγραμμα, που θα βασίζεται στα στέρεα θεμέλια μιας υγιούς πολιτικής συνεργασίας και όχι στη βάση συναλλαγών».
Τι ωραίο όραμα! Τι καταπληκτική διαζωγράφιση του πολιτικά ιδεώδους! Επειδή, όμως, η πολιτική είναι προσγείωση στην πραγματικότητα, διερωτώμεθα: Αφού ο Ν. Αναστασιάδης θέλει να κερδίσει τις εκλογές, θα ζητήσει συνεργασία με τα πέραν του ΑΚΕΛ, κατά κύριο λόγο, κόμματα. Συμφωνούμε με την υπέρβαση που διασάλπισε, όμως οι μελλοντικοί συνεταίροι του θα απαιτήσουν ανταλλάγματα για την υποστήριξη που θα του προσφέρουν.
Τι θα τους απαντήσει; Δεν θα προέλθει σε συναλλαγή; Δεν θα διαμοιράσει την εξουσία για να μπορέσει να την καταλάβει; Στην Κύπρο ζούμε και όλοι γνωρίζουμε ότι κανένα κόμμα, εξαιτίας του προεδρικού συστήματος, δεν μπορεί να κυβερνήσει αυτοδύναμα. Συνεπώς, ο Ν. Αναστασιάδης, όταν θα προσεγγίζει το ΔΗΚΟ, την ΕΔΕΚ, το ΕΥΡΩΚΟ, τους Οικολόγους, θα μεταβαίνει με προσφορά «δώρων», δηλ. υπουργείων, θέσεων, αξιωμάτων, ρουσφετιών, βολέματος, κτλ.
Το πρόγραμμά του θα είναι προϊόν καθαρής συναλλαγής με τους συνεταίρους του και όχι αποτέλεσμα «υγιούς πολιτικής συνεργασίας». Μακάρι να ήταν έτσι τα πράγματα, αλλ’ όπως ο ίδιος γνωρίζει, στην πολιτική τίποτε δεν προσφέρεται δωρεάν. Και εφόσον ξέρει περί πολιτικού κόστους, όταν θα διαβουλεύεται με άλλες κομματικές δυνάμεις για να ζητήσει τη συνεργασία και υποστήριξή τους, θα κληθεί να καταβάλει το κόστος αυτής της συναλλαγής, που τώρα ιδεωδώς βδελύσσεται.
Ο μέγας Ναπολέων είπε κάποτε: «Σε έναν λαό που έχει ηττηθεί, χρειάζεται μια επανάσταση». Και εννοούσε όχι τόσο μιαν ένοπλη επανάσταση αλλά κυρίως εξανάσταση μυαλών, δυνάμεων, δυνατοτήτων, ικανοτήτων, αξιών, αρχών. Η Κύπρος, πέρα από την ήττα της από τους Τούρκους, εδώ και δεκαετίες ηττάται κατά κράτος από ανεπαρκείς ηγεσίες, που η μόνη έγνοια τους είναι το κομματικό μικρομάγαζό τους, οι θέσεις και τα βολέματά τους, οι επόμενες εκλογές.Όχι οι επόμενες γενιές.
Γι’ αυτό και οι πολίτες έχουν ξεπεράσει τα όρια της απελπισίας με το κομματικό, πολιτικό σύστημα. Ο Ν. Αναστασιάδης λέγει ότι θα κάνει μια «δημοκρατική επανάσταση». Να τη δούμε! Θα τη δούμε;