του Χρήστου Λυμπέρη*Υπάρχει σοβαρό ζήτημα εθνικής ασφάλειας όταν εκχωρείται μέρος της εθνικής κυριαρχίας σε άλλους, όταν αδυνατείς να ασκήσεις κυριαρχικά σου δικαιώματα, όταν αδυνατείς να αξιοποιήσεις και προστατεύσεις τον εθνικό σου πλούτο, όταν ο πολίτης αισθάνεται ανασφαλής μέσα στην χώρα του, όταν αδυνατείς να ελέγξεις την λαθρομετανάστευση, όταν ο λαός έχει περιπέσει σε ένδεια και όταν η πολιτική ηγεσία με λόγια και πράξεις της έχει περιθωριοποιήσει τις Ένοπλες Δυνάμεις και τα Σώματα Ασφαλείας.
Είναι πολιτική μικρότητα και ανευθυνότητα να αποκαλούνται στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων καραβανάδες, τραμπούκοι και αντιπαραγωγικοί. Σε ανθρώπους που δεσμεύτηκαν με θυσία ζωής δια όρκου στην εκτέλεση του καθήκοντος, οφείλεται τιμή και σεβασμός. Η γενική χρήση του όρου ένστολοι για τα στελέχη των Ε.Δ. και των Σ.Α., νέο αντίγραφο αμερικανικής κοπής, εισβάλει απωθημένα και ουδέποτε ίσχυε στην ιστορία μας.
Μου είναι δύσκολο να πιστέψω σε εταιρική (και συμμαχική) αλληλεγγύη στην αντιμετώπιση εξωτερικών προκλήσεων ασφάλειας της χώρας. Τη δυσπιστία μου εδράζω σε τρεις λόγους:
Πρώτον – Στην υπερτριακονταετή περίοδο της τουρκικής επιθετικότητας σε βάρος της Ελλάδας, οι εταίροι δεν λειτούργησαν στη βάση δικαίου αλλά με καθαρά γεωπολιτικά κριτήρια. Περιορίστηκαν σε συμβουλές και πιέσεις προς την Ελλάδα.
Δεύτερον - Οι Ευρωπαίοι άφησαν τις ΗΠΑ να έχουν τον πρώτο και κύριο λόγο στον χειρισμό κρίσεων στη ΝΑ Ευρώπη και Α. Μεσόγειο.
Τρίτον – Η στάση των εταίρων στην τρέχουσα κρίση επιβεβαίωσε ότι απουσιάζει η στρατηγική αντίληψη και επικρατεί η λογιστική.
Είμαστε μακριά ακόμη από μια Ε.Ε. συγκροτημένη σε ενιαία πολιτική οντότητα. Ο Βορράς δεν θέλει να μεριστεί τα προβλήματα της περιφέρειας και ως εκ τούτου μένει ανοικτό το ενδεχόμενο μη πραγμάτωσης της Ευρωπαϊκής Συμπολιτείας.
Είναι καιρός να επανεκτιμήσουμε στην Αθήνα (όχι στις Βρυξέλλες) τα περιθώρια αναζήτησης εξωευρωπαϊκών στρατηγικών συνεργασιών...
* Ναύαρχος ε.α ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου