«Να διαπραγματευτούμε σκληρά με την Τρόικα…»

| Εκτύπωση  Με τον Σάββα Ιακωβίδη

Μια θέση, που επαναλαμβάνεται σχεδόν απ' όλους τους υποψηφίους, κόμματα και πολιτικούς, είναι ότι πρέπει να διαπραγματευτούμε σκληρά με την Τρόικα, για να μην εκχωρήσουμε κρατική κυριαρχία και πόρους στους ξένους δανειστές μας. Λογικά, δεν θα έπρεπε να φτάσουμε στο τραγικό και οδυνηρό σημείο να υποχρεωνόμαστε να δανειστούμε για να επιβιώσουμε ως κράτος και ως πολίτες. Και, λογικά, όλοι αυτοί που κάνουν τους τζάμπα μάγκες στην Τρόικα, όφειλαν να είχαν προλάβει να μην οδηγηθούμε στο σημερινό κατάντημα. Ένα σοβαρό κράτος και μια υπεύθυνη ηγεσία οφείλει να μεριμνά για την υπεράσπιση τω συμφερόντων κράτους και λαού, να διασφαλίζει την απρόσκοπτη επιβίωσή του, να νοιάζεται αταλάντευτα για την ασφάλειά του και να εμπεδώνει μιαν εικόνα σοβαρότητας και αξιοπιστίας στους τρίτους. Τι είναι σήμερα η Κύπρος; Ένα κράτος υπό οικονομική κατάρρευση, πολιτική κατάπτωση και κοινωνική απίσχνανση.
Πρόκειται για ένα κράτος που έχασε το κύρος και την αξιοπιστία του επειδή η υπεύθυνη ηγεσία του αμέλησε ή αδιαφόρησε, ανέβαλε ενσυνείδητα και συνήργησε στην κατάρρευσή του, συναινούσης και της παγκόσμιας κρίσης. Ότι ευθύνονται τράπεζες και τραπεζίτες, αυτό είναι δεδομένο. Όμως, το κατάντημα του κράτους είναι αποτέλεσμα και μιας μακράς διαδικασίας φθοράς, διαφθοράς και γενικής απομείωσης, στις οποίες συνέβαλαν εν δυνάμει κόμματα, κυβερνήσεις, συνδικαλιστικές και εργοδοτικες οργανώσεις, τράπεζες και η ανοχή και η πελατειακή συναλλαγή της ίδιας της κοινωνίας. Κτίσαμε ένα μοντέλο κράτους και διαβίωσης πολύ πέραν των δυνατοτήτων και των δυνάμεών μας. Ζούσαμε σε μια εικονική ευμάρεια, στηριγμένη στον υπερδανεισμό. Οι Κύπριοι είναι οι πιο καταχρεωμένοι πολίτες της Ευρώπης. Το εύκολο και γρήγορο χρήμα οδήγησε εύκολα και γρήγορα, συν τοις άλλοις, στην κατάρρευση.

Η παγκόσμια κρίση, ως αιχμή, έσπασε την κυπριακή υπερμεγέθη φούσκα από την οποία διαχύθηκαν τα σημερινά δεινά μας, που είναι αποτέλεσμα παλαιών προβλημάτων, που ανεύθυνες κυβερνήσεις και πολιτικοί δεν τόλμησαν να επιλύσουν έγκαιρα και αποφασιστικά, επειδή έτρεμαν το κομματικό και πολιτικό κόστος και την απώλεια ψήφων. Σήμερα, υποψήφιοι και κόμματα έχουν όλες τις λύσεις… στο τσεπάκι τους. Είναι έτοιμοι και αποφασισμένοι να αντιμετωπίσουν την κρίση, να την αρπάξουν από τα αχαμνά και να την τιθασεύσουν… Φούμαρα και λήροι. Ένα κράτος γονατισμένο και καταχρεωμένο, που βρίσκεται στα όρια της πτώχευσης, που επαιτεί από Ημικρατικούς Οργανισμούς για να πληρώσει τους δημ. υπαλλήλους και άλλες υποχρεώσεις του, ποιες διαπραγματευτικές δυνατότητες έχει να αντιτάξει ενώπιον της Τρόικας, που μας υποβλέπει με την αλαζονεία και την απαξίωση του δανειστή, που απαιτεί στο πολλαπλάσιο το λαβείν του; Όταν σε πατούν στον λαιμό και περισφίγγουν τη θηλιά, τι μπορείς να κάνεις; Και ποιος είναι αυτός ο… μάγκας πολιτικός, που θα διαπραγματευτεί… σκληρά με την Τρόικα;
«Να είμαστε διεκδικητικοί», λέγει ο ένας. «Να είμαστε αξιόπιστοι», υποβάλλει ο άλλος. «Δεν θα υποκύψουμε», διαλαλεί ο τρίτος. Να ηρεμήσουν όλοι. Αυτά που χρειάζονται είναι πρώτα απ’ όλα να αποφασίσουμε τι θέλουμε. Να προσγειωθούμε και να σοβαρευτούμε. Δηλ. να καταθέσουμε σοβαρές θέσεις και να μάθουμε να συζητούμε υπεύθυνα, ώστε να μπορούμε αξιόπιστα να διαπραγματευτούμε. Με απλά λόγια, να προσπαθήσουμε να μας πάρουν στα σοβαρά και να μας σέβονται. Εξ αρχής, όμως, Κυβέρνηση, κόμματα και πολιτικοί, αυτοί πρέπει πρώτοι να σοβαρευτούν και να σεβαστούν τον εαυτό τους, τον λαό και τη μοίρα του. Αλλ’ είναι δυνατόν, η ασθένεια του τόπου να συνδράμει στη θεραπεία του;                                                                                                                                 ΠΗΓΗ