Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου 2019

Τεθωρακισμένα οχήματα στον ΕΣ: Τα χαρακτηριστικά των σύγχρονων τεθωρακισμένων οχημάτων


/, Ελλάδα, Κεντρικά, Προτεινόμενα/Τεθωρακισμένα οχήματα στον ΕΣ: Τα χαρακτηριστικά των σύγχρονων τεθωρακισμένων οχημάτων
Στο πρώτο μέρος του αφιερώματος μας παρουσιάσαμε τα τεθωρακισμένα οχήματα μάχης και μεταφοράς προσωπικού του Ελληνικού Στρατού (ΕΣ), τα οποία, κατά γενική ομολογία και παραδοχή, είναι παλαιά και ξεπερασμένα, από κάθε άποψη. Αργά ή γρήγορα ο ΕΣ θα αναγκαστεί είτε να προχωρήσει στην προμήθεια αριθμού νέων τεθωρακισμένων οχημάτων, με μεγάλο οικονομικό κόστος, είτε να αποκτήσει μεγαλύτερη ποσότητα μεταχειρισμένων οχημάτων, με μικρότερο κόστος απόκτησης συν το όποιο κόστος αναβάθμισης τους.
Ποια όμως είναι τα χαρακτηριστικά, τεχνικά και επιχειρησιακά, που θα πρέπει να έχει αυτό που λέμε «σύγχρονο τεθωρακισμένο όχημα»; Θα πρέπει να σημειωθεί ότι η εμπορικότητα των τεθωρακισμένων οχημάτων μάχης και μεταφοράς προσωπικού έχει αυξηθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια, σ’ ολόκληρο τον κόσμο, είτε μέσω την προμήθειας νέων οχημάτων, είτε μέσω της ριζικής αναβάθμισης των εν υπηρεσία οχημάτων. Σε κάθε περίπτωση το ενδιαφέρων επικεντρώνεται σε οχήματα με ισχύ πυρός, με ικανότητα αντίληψης και επίγνωσης της τακτικής κατάστασης και με υψηλό βαθμό επιβιωσιμότητας. Αυτά είναι τα χαρακτηριστικά που χαρακτηρίζουν ή θα πρέπει να χαρακτηρίζουν ένα σύγχρονο τεθωρακισμένο όχημα.
Οπλισμός
Σε επίπεδο οπλισμού η καινοτομία που ενσωματώνουν πλέον σχεδόν όλα τα σύγχρονα τεθωρακισμένα οχήματα είναι οι τηλεχειριζόμενοι πύργοι (RCWS : Remote Control Weapon Station). Η υιοθέτηση των τηλεχειριζόμενων πύργων έγινε κατ’ ανάγκη, λόγω του περιορισμένου χώρου στο εσωτερικό του τεθωρακισμένου οχήματος, ο οποίος μειώνεται δραματικά με την υιοθέτηση πύργου μάχης ενός ή δύο ατόμων, με πυροβόλο 25-40 χιλιοστών ο οποίος συνοδεύεται και χώρο αποθήκευσης πυρομαχικών στο εσωτερικό. Επιπλέον, το πλήρωμα του πύργου χρειάζεται και προστασίας που σημαίνει απώλεια χώρου και από την οροφή του τεθωρακισμένου οχήματος.
Οι RCWS έρχονται να επαναφέρουν την ισορροπία μεταξύ οπλισμού και χώρου στο τεθωρακισμένο όχημα. Οι RCWS χρησιμοποιούν προηγμένους ηλεκτροπτικούς αισθητήρες και κάμερες ημέρας και νύχτας, κάτι που τους επιτρέπει να εκτελούν επιτυχημένες βολές ημέρα και νύχτα και υπό δυσμενείς καιρικές συνθήκες. Είναι τοποθετημένοι εξωτερικά του οχήματος, στην οροφή, και απαιτούν έναν χειριστή, στο εσωτερικό του τεθωρακισμένου οχήματος και μια θέση-σταθμό ελέγχου και χρήσης του RCWS.
Το πρώτο RCWS είναι το Protector της νορβηγικής Kongsberg, το οποίο υιοθετήθηκε από τον Αμερικανικό Στρατό και εγκαταστάθηκε στα οχήματα M-1126 Stryker, το 2002. Τα πλεονεκτήματα του είναι το χαμηλό του βάρος, σε σύγκριση μ’ έναν επανδρωμένο πύργο μάχης και η δυνατότητα του να εμπλέξει στόχους με τον χειριστή σε ασφάλεια, εντός του τεθωρακισμένου οχήματος. Τα μειονεκτήματα του είναι η περιορισμένη αντίληψη της τακτικής κατάστασης (Situation Awareness), η περιορισμένη ικανότητα εντοπισμού στόχου και η ανάγκη εξόδου από την ασφάλεια του τεθωρακισμένου οχήματος για τον ανεφοδιασμό του πολυβόλου.
Το επόμενο μεγάλο βήμα παρουσιάστηκε το 2009 από τη γερμανική κοινοπραξία PSM (KMW και Rheinmetall) επί του τεθωρακισμένου οχήματος Puma, το οποίο έχει υιοθετηθεί από το Γερμανικό Στρατό, ως αντικαταστάτης των Marder-1. Το Puma ενσωματώνει τον μη-επανδρωμένο πύργο Lance με κύριο πυροβόλο Mk.30-2/ABM των 30 χιλιοστών. Έκτοτε οι RCWS έχουν κερδίσει έδαφος και πλέον επιλέγονται ως κύριος οπλισμός των τεθωρακισμένων οχημάτων, αλλά και ως δευτερεύον οπλισμός των αρμάτων μάχης. Η πρώτη εφαρμογή των RCWS σε άρμα μάχης παρουσιάστηκε στο αμερικανικό M-1 Abrams, στην έκδοση M-1A1 TUSK (Tank Urban Survival Kit), η οποία αναπτύχθηκε από τα διδάγματα του Αμερικανικού Στρατού στον πόλεμο του Ιράκ. Η συλλογή TUSK επιτρέπει στον αρχηγό του άρματος να χειρίζεται το πολυβόλο των 12,7 χιλιοστών από το εσωτερικό του άρματος. Η εμπειρία χρήσης και τα οφέλη της συλλογής TUSK εφαρμόστηκε αργότερα και στους Protector.
Προστασία
Η θωράκιση, κάποτε συνώνυμο της προστασίας, είναι πλέον ένας μόνο κρίκος στην αλυσίδα της προστασίας ενός τεθωρακισμένου οχήματος. Πλέον το ζητούμενο είναι η ισορροπία μεταξύ της ανάγκης για ισχυρή προστασία και της ανάγκης για ένα ευέλικτο τεθωρακισμένο όχημα με υψηλές κινητικές επιδόσεις. Μια νέα ανάγκη για την προστασία των τεθωρακισμένων οχημάτων, η οποία προέκυψε στο Αφγανιστάν και το Ιράκ, είναι η προστασία από αυτοσχέδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς (IED : Improvised Explosive Devises).
Η πρώτη αντίδραση της βιομηχανίας ήταν η ενίσχυση της προστασίας του τεθωρακισμένου οχήματος, αλλά πλέον η τάση είναι ο εντοπισμός και η εξουδετέρωση του IED πριν την έκρηξη. Το αποτέλεσμα είναι η ενίσχυση της θωράκισης από τη μια και η ανάπτυξη και εγκατάσταση, επί του τεθωρακισμένου οχήματος, συστημάτων παρεμβολής των IED, τα οποία παρεμβάλουν τη διαδικασία πυροδότησης του, συνήθως μέσω ραδιοσυχνοτήτων. Η απειλή των RPG αντιμετωπίστηκε με την προσθήκη επιπλέον ελαφριάς θωράκισης τύπου πλέγματος, η πρώτη εκ των οποίων αναπτύχθηκε από τη βρετανική BAE Systems για χρήση στο Ιράκ (Bar Armor).
Η γενικότερη τάση στην προστασία των τεθωρακισμένων οχημάτων είναι ολιστική, δηλαδή πλέον η προστασία των τεθωρακισμένων οχημάτων σχεδιάζεται με πολλαπλά επίπεδα προστασίας, έτσι ώστε να εξουδετερωθεί η κύρια απειλή, για παράδειγμα το πλήγμα από ένα αντιαρματικό σύστημα, αλλά και να μειωθούν στο μέγιστο δυνατό τα αποτελέσματα ενός πλήγματος, εφόσον επέλθει. Οι IED αντιμετωπίστηκαν και αντιμετωπίζονται με την προσθήκη επιπλέον θωράκισης στο δάπεδο του τεθωρακισμένου οχήματος, την υιοθέτηση νέων, ανθεκτικότερων (ασφαλέστερων) καθισμάτων και την αλλαγή στην εσωτερική εργονομία του τεθωρακισμένου οχήματος όπως η μεταφορά της αποθήκης πυρομαχικών σε ασφαλέστερο σημείο και η εγκατάσταση προστατευτικού πλέγματος (Spall Liner) για την προστασία από τα θραύσματα.
Εκτός των παθητικών συστημάτων προστασίας υπάρχει έντονη τάση επένδυσης και στα ενεργητικά συστήματα προστασίας, από το χαμηλότερο ως το ανώτερο επίπεδο απειλής. Για παράδειγμα έχουν αναπτυχθεί συστήματα ακουστικού εντοπισμού πυρών, τα οποία, σε κλάσματα του δευτερολέπτου, εντοπίζουν την ακριβή θέση εκτόξευσης του εχθρικού πυρ. Στη συνέχει το τεθωρακισμένο όχημα στρέφει το πυροβόλο του και προσβάλει το σημείο ή εκτοξεύει βομβίδες παραγωγής καπνού. Τα συστήματα ακουστικού εντοπισμού πυρών μειώνουν στο ελάχιστο δυνατό το χρόνο αντίδρασης του φίλιου τεθωρακισμένου οχήματος κατά μιας απειλής, συνεπώς αυξάνει τις πιθανότητες επιβίωσης του.
Ένα άλλο ενεργητικό σύστημα προστασίας είναι τα συστήματα παρεμβολών (Soft-Kill), τα οποία είναι σε θέση να παρεμβάλουν τα συστήματα ανίχνευσης των κατευθυνόμενων αντιαρματικών βλημάτων. Και φυσικά υπάρχουν τα ενεργητικά συστήματα αυτοπροστασίας (Hard-Kill), η χρήση των οποία αρχίζει να γενικεύεται. Για τα ενεργητικά συστήματα αυτοπροστασίας των τεθωρακισμένων οχημάτων και των αρμάτων μάχης έχουμε αναρτήσει σχετικό άρθρο, το οποίο μπορείτε να διαβάσετε στον παρακάτω σύνδεσμο:          ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ   ΕΔΩ

Δεν υπάρχουν σχόλια: