Οι αποκαλύψεις του Τύπου σχετικά με την απαράδεκτη (αν όχι ύποπτη) κωλυσιεργία στην υπόθεση της κατασκευής πρωτοποριακού συστήματος παθητικής άμυνας CCIAS, το οποίο ανέπτυξαν Έλληνες επιστήμονες από το ΑΠΘ, δεν προκάλεσε καμία έκπληξη σε όσους γνωρίζουν την προϊστορία με ανάλογα θέματα. Δεδομένου μάλιστα του ενδιαφέροντος ξένων δυνάμεων, δεν αμφιβάλλουμε ότι όπως έχουν τα πράγματα στην Ελλάδα, δεν αποκλείεται κάποτε να το αγοράσουμε από ξένους κατασκευαστές, καθώς τότε κάποιοι θα έχουν και το γνωστό κίνητρο… Το προαναφερόμενο σύστημα, έχει τη δυνατότητα να «βλέπει» χωρίς να εκπέμπει, ακυρώνοντας στην κυριολεξία τον τουρκικό στρατό και δημιουργώντας ένα πολύ αξιόπιστο πλέγμα ασφαλείας γύρω από τα νησιά αλλά και τις βραχονησίδες μας. Το μειονέκτημά του: είναι πολύ χαμηλού κόστους. Και αυτό, δεν αρέσει σε πολλούς χρυσοκάνθαρους αλλά και στους ανθρώπους της γνωστής πρεσβείας, οι οποίοι έχουν διαβρώσει το στράτευμά μας και στην κυριολεξία ελέγχουν τις προμήθειές του.
Και αυτοί, βρίσκονται πάρα πολύ ψηλά και για όσους γνωρίζουν, έχουν προϊστορία, εξ ου και το σύστημα ποτέ δεν τους πειράζει, ασχέτως των εναλλαγών στην εξουσία… Είμαστε, βλέπετε, ενταγμένοι και στις «ευρωατλαντικές δομές» και για να το θέσουμε «κομψά», η (δυστυχώς σχεδόν πάντα καθοδηγητική) «γνώμη» των «συμμάχων» μας (αλλά στην ουσία εχθρών και υπονομευτών της εθνικής μας κυριαρχίας), μετράει πολύ. Η πρεσβεία άλλωστε, δεν αστειεύεται. Ρωτήστε τον Κώστα Καραμανλή να σας πει…
Πάμε παρακάτω τώρα: δεν είναι η πρώτη φορά που οι Έλληνες επιστήμονες αναπτύσσουν ανάλογα συστήματα. Είναι η πολλοστή. Παράδειγμα το αντιαεροπορικό σύστημα Άρτεμις. Παράδειγμα και ένα μη επανδρωμένο αεροσκάφος που κάποτε παρουσιάστηκε, η ανάπτυξη του οποίου θα ήταν τόσο απαραίτητη για την επιτήρηση της μεθορίου μας (έχουμε και το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης), αλλά και αυτή δεν κατέστη δυνατή.
Αν ήταν να αγοραστεί κάτι ανάλογο από τη χώρα μας και δη «ακριβό» (εμείς για κάποιο λόγο, πάντα αγοράζουμε πιο ακριβά από τους υπόλοιπους…), να δείτε πως θα έπεφταν λυτοί και δεμένοι πάνω μας, από «αντιπροσώπους» και πρεσβείες, μέχρι και ανώτατοι αξιωματικοί που θα έφταναν στο σημείο ακόμα και να ανακαλύψουν και να εισηγηθούν για «ανάγκες», εκεί που αυτές δεν υπάρχουν.
Η Ελλάδα έχει πολλές δυνατότητες. Οι επιστήμονές της διέπρεψαν, διαπρέπουν και θα διαπρέπουν. Όμως, υπάρχουν αμέτρητοι μίσθαρνοι προδότες και ασυνείδητοι στην πατρίδα μας, όπως και ευθυνόφοβοι γραφειοκράτες. Άτομα που όχι μόνο δεν κάνουν το καθήκον τους, αλλά απογοητεύουν και τους υπόλοιπους, αν δεν τους εκμαυλίζουν κιόλας.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το εν λόγω σύστημα έχει παρουσιαστεί πολλάκις ενώπιον επιτελών αλλά και της πολιτικής ηγεσίας, της πρώην και της νυν, που έδειξε να ενθουσιάζεται. Έχει παρουσιαστεί ενώπιον αξιωματικών, γνωστών για τα πατριωτικά τους αισθήματα και την προσήλωσή τους στην προάσπιση της εθνικής μας κυριαρχίας και των συμφερόντων της πατρίδας, όπως ο Παναγιώτης Χηνοφώτης και ο Δημήτρης Γράψας. Από εκεί και πέρα: οι δύο προαναφερόμενοι δυστυχώς αποχώρησαν. ΔΥΣΤΥΧΩΣ. Απομένει να δούμε πως θα ενεργήσουν οι διάδοχοί τους.
Και κάτι τελευταίο: οι πολεμικές μας βιομηχανίες φυτοζωούν. Κατέστησαν αν και αρτιότατες ως προς την υποδομή και τις δυνατότητές τους, φυτώρια γραφειοκρατικών αγκυλώσεων και κομματικών προσλήψεων. Οι παραγωγικοί ερευνητές εδώ και χρόνια αισθάνονται να «πνίγονται», σε ένα περιβάλλον που το μόνο που ευνοεί, είναι ο ωχαδερφισμός… Παράδοξο είναι όντως και το φαινόμενο της ύπαρξης μεγαλύτερου αριθμού διοικητικών υπαλλήλων, απ’ ό,τι τεχνικών, στις πολεμικές μας βιομηχανίες. Έργα κυρίως ΠΑΣΟΚ… Και τώρα, κάποιοι στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας και στο υπουργείο Οικονομικών, μεθοδεύουν «άλλα» πράγματα για τις βιομηχανίες μας, εις βάρος φυσικά των εθνικών μας συμφερόντων.
Εν κατακλείδι: τα αρμόδια συμβούλια έχουν συνηγορήσει για την κατασκευή και ανάπτυξη του εν λόγω συστήματος. Δεν μπορούμε να καταλάβουμε γιατί αυτό έχει «κολλήσει». Για να το πούμε αλλιώς, δίνεται η εντύπωση ότι πάλι έπεσαν τα γνωστά «μπλοκ». Ας μας πουν από το ΓΕΕΘΑ τι σκοπεύουν να κάνουν, αλλά παρακαλούμε θερμά, πριν το σύστημα βρεθεί σε ξένα χέρια…
Νίκος Χιδίρογλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου