Όραση τη νύχτα για τα F-16 της Π.Α. - Καταρρίψεις με "μια ματιά"

http://www.defencenet.gr/defence/index.php?option=com_content&task=view&id=23103&Itemid=49

Ένα πρόγραμμα τοποθέτησης NVG (Night Vision Goggles) στα JHMCS των F-16 έχει ξεκινήσει η Πολεμική Αεροπορία, πρόγραμμα το οποίο κάνει δυνατή την χρήση των JHMCS και την νύχτα σε αποστολές αέρος-αέρος κια αέρος-εδάφους. Το χαμηλό κόστος του προγράμματος (περί τα 30.000 δολάρια ανά αεροσκάφος) και οι τεράστιες δυνατότητες που προσδίδει στην αερομαχία κάνουν το πρόγραμμα εφικτό ακόμα και σε συνθήκες οικονομικής κρίσης.
Ήδη το ανάλογο σύστημα VSI των Εlbit και Rockwell Kollins δοκιμάστηκε στην Λιβύη από δανικά μαχητικά F-16 και απέδωσε εξαιρετικά. Η τοποθέτηση NVG στα JHMCS δίνει ανάλογο πλεονέκτημα στον νυχτερινό αγώνα, με αυτό που δίνει η χρήση του "απλού JHMCS στον ημερήσιο: Διπλασιάζει την ικανότητα κατάρριψης του μαχητικού σε κλειστή αερομαχία! Αξίζει να δούμε ένα παλαιότερο δημοσίευμα της ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ για την χρήση των Night Vision Goggles από τα ελληνικά μαχητικά, χωρίς βέβαια ταυτόχρονη χρήση με το JHMCS που αλλάζει τελείως τις παραμέτρος του εν΄λαειου αγώνα.
Στο σύγχρονο πεδίο αεροπορικής αντιπαράθεσης, είναι πλέον σαφές ότι το πλεονέκτημα κατέχει εκείνος που έχει τη δυνατότητα να εκτελέσει νυχτερινές επιχειρήσεις με υποδειγματική ακρίβεια. Το να πραγματοποιηθεί πλήγμα στις αντίπαλες ζωτικές εγκαταστάσεις κατά τη διάρκεια της νύχτας προσδίδει μέγιστο επιχειρησιακό πλεονέκτημα διότι, εκτός της καταστροφής του στόχου, είναι πολύ μικρές και οι δυνατότητες αντίδρασης της αντίπαλης αεροπορικής δύναμης. Από τα πλέον δημοφιλή συστήματα που χρησιμοποιούνται για τη διεξαγωγή των νυχτερινών αποστολών είναι και οι Διόπτρες Νυχτερινής Όρασης (NVG: Night Vision Goggles) που αξιοποιεί και η Πολεμική Αεροπορία στα F-16C/D- Block 52+.
Η τεχνολογία Night Vision ξεκίνησε να αναπτύσσεται την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Στα συστήματα που αναπτύχθηκαν τη δεκαετία του 1940, η πηγή του φωτός ήταν ισχυροί προβολείς, εφοδιασμένοι με φίλτρα υπερύθρων, αλλά στη δεκαετία του ’60 υπήρξε η ουσιαστική εξέλιξη της τεχνολογίας νυχτερινής όρασης, με την πρόοδο που επετεύχθη στο χώρο των οπτικών ινών. Η εν λόγω τεχνολογία αποτέλεσε σημείο-κλειδί στην εξέλιξη της τεχνολογίας νυχτερινής όρασης, διότι δεν ήταν πλέον απαραίτητη η ισχυρή πηγή φωτός.
Η σύγχρονη τεχνολογία που χρησιμοποιείται στην ανάπτυξη ΝVG αξιοποιεί αρσενικούχο γάλλιο στη φωτοκάθοδο των συστημάτων. Σε γενικές γραμμές, τα NVG είναι μια τεχνολογία απεικόνισης, που αποσκοπεί στη βελτίωση της ορατότητας του ανθρώπινου οφθαλμού στο ελάχιστο φως ή ακόμα και στην απουσία του. Ουσιαστικά, οι συσκευές νυχτερινής όρασης αξιοποιούν το μέρος του φάσματος του φωτός που δεν είναι ορατό στο ανθρώπινο μάτι προκειμένου να δημιουργήσουν μια σαφή και διακριτή απεικόνιση της περιοχής ενδιαφέροντος. Με απλά λόγια, οι διόπτρες νυχτερινής όρασης προσομοιώνουν συνθήκες ημέρας.
Τα NVG που αξιοποιούνται επιχειρησιακά από τα πληρώματα των αεροσκαφών και των ελικοπτέρων αποτελούνται από δύο σωλήνες ενίσχυσης εικόνας που είναι αναρτημένες σε έναν μικρού βάρους με ρυθμιζόμενη βάση βραχίονα, ο οποίος προσαρμόζεται στην κάσκα του χειριστή. Οι σωλήνες ενίσχυσης εικόνας παράγουν μια μονοχρωματική, συνήθως πράσινη, απεικόνιση του εξωτερικού κόσμου σε μαύρο φόντο, σε συνθήκες ιδιαίτερα χαμηλού φωτισμού για την κανονική όραση.
Σε αντίθεση με το σύστημα εμπρόσθιας υπέρυθρης θέασης (FLIR: Forward Looking Infra-Red) το οποίο χρησιμοποιεί τη μέση και υψηλή περιοχή του υπέρυθρου (IR) τμήματος του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος για να παρέξει μια εικόνα βασισμένη στη σχετική εκπομπή της θερμότητας από διαφορετικά αντικείμενα στο χώρο, τα NVG χρησιμοποιούν την ανακλώμενη ενέργεια στο ορατό και στη χαμηλή περιοχή του υπέρυθρου τμήματος του φάσματος για να παράξουν τη δική τους μοναδική ορατή εικόνα του εξωτερικού κόσμου.
Κάτω από συνθήκες επαρκούς φωτισμού μπορούν να αυξήσουν σημαντικά την επίγνωση της τακτικής κατάστασης SA (Situational Awareness) και να συμβάλλουν σημαντικά στην αποφυγή του εδάφους, τη ναυτιλία και την αποκάλυψη και αναγνώριση στόχων.
Ο σωλήνας ενίσχυσης εικόνας είναι ουσιαστικά μια ηλεκτρονική συσκευή η οποία ενισχύει τη διαθέσιμη ατμοσφαιρική ενέργεια (ορατή και κοντά στο υπέρυθρο) που αντανακλάται από ένα αντικείμενο. Η ανακλώμενη ενέργεια εισέρχεται στις διόπτρες και εστιάζεται από το φακό αντικειμένου (objective lens) στον φωτοκαθοδικό ενισχυτή εικόνας. Το φωτοκαθοδικό σύστημα ελευθερώνει ηλεκτρόνια κατ’ αναλογία σε αριθμό με το ποσοστό της ενέργειας που περνά μέσα από το φακό. Τα απελευθερούμενα φωτοηλεκτρόνια ενισχύονται σε αριθμό και επιταχύνονται, με αποτέλεσμα να καταλήγουν σε μια φωσφορική οθόνη. Η πρόσκρουση αυτή κάνει την οθόνη να φωτίζεται.
Η φωτεινότητα της οθόνης ελέγχεται από το τροφοδοτικό που υπάρχει στα NVG, το οποίο είναι ρυθμισμένο να διατηρεί σταθερό το επίπεδο φωτεινότητας της εικόνας. Η εικόνα στη συνέχεια περνά μέσα από το φακό που βρίσκεται μπροστά από το μάτι (eyepiece lens) και γίνεται αντιληπτή από το χειριστή. Οι τελευταίες εκδόσεις των NVG, όπως το ΑΝ/AVS-9, προσφέρουν επίπεδο οξύτητα όρασης 20/25, σε αντίθεση με τις πρώτες εκδόσεις του συστήματος που η ανάλυση ήταν 20/45, ενώ διαθέτουν και τροποποιημένα φίλτρα τα οποία τα καθιστούν συμβατά με το HUD (Head up Display) των F-16 από το Block 40 και μετά.
Σημειώνεται ότι η άριστη οπτική οξύτητα είναι 20/20 κατά τη διάρκεια της ημέρας αλλά τα NVG, όπως έχει προαναφερθεί, μπορούν στην καλύτερη περίπτωση να παρέχουν 20/25, και αυτό μόνο κατά τη διάρκεια του βέλτιστου φωτισμού, που εξαρτάται από την ισορροπία φωτεινότητας-αντίθεσης. Εάν ο φωτισμός ή η αντίθεση μειωθεί, τότε επέρχεται μείωση της οπτικής οξύτητας του συστήματος, με αποτέλεσμα να δίδεται στο χειριστή μια πιο συγκεχυμένη εικόνα από την πραγματική.
Τα NVG διαθέτουν πεδίο θέασης (FOV: Field of View) 40ο και τοποθετούνται, όταν χρησιμοποιούνται, σε απόσταση 25mm από τα μάτια του χειριστή, έτσι ώστε να υπάρχει η δυνατότητα για έλεγχο των οργάνων ή άλλων αντικειμένων ενδιαφέροντος γύρω και κάτω από τα NVG. Αξίζει να αναφερθεί ότι γενικά, ανάλογα με το σχέδιο και τον τύπο, το FOV των NVG κυμαίνεται από 30ο έως 40ο στο οριζόντιο και κατακόρυφο επίπεδο, το οποίο είναι σαφώς πολύ μικρότερο από τις 160ο μοίρες στο οριζόντιο και τις 150ο στο κατακόρυφο, που έχει το γυμνό μάτι σε συνθήκες ημέρας, και αυτό συμβαίνει λόγω της απουσίας περιφερειακής όρασης. Η ανάλυση και καθαρότητα της εικόνας με γυμνό οφθαλμό κατά τη νύχτα είναι 20/200 στην καλύτερη περίπτωση, ενώ, όπως έχει προαναφερθεί, με τα NVG κυμαίνονται από 20/25 έως 20/45.
Τα πληρώματα που χρησιμοποιούν NVG μπορούν να διακρίνουν τη γραμμή του ορίζοντα όπως και την ημέρα, χωρίς τη χρήση βοηθημάτων.
Διαβάστε το πλήρες άρθρο εδώ