(του Γιάννη Συμεωνίδη)
Στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται!» Είναι γνωστό και χιλιοειπωμένο, αλλά περιγράφει και το διαχρονικά ύπουλο τρόπο με τον οποίο ασκούν τόσο η Αλβανία όσο και η Τουρκία την εξωτερική τους πολιτική.
Οι γείτονες, εκμεταλλευόμενοι και τη δυσχερή οικονομική θέση της χώρας μας, προχωρούν σε μια σειρά ενεργειών, οι οποίες δύσκολα θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν φιλικές. Ενδεικτική είναι η επιδίωξη των αλβανικών Αρχών να κλείσουν τα δύο ελληνικά μειονοτικά σχολεία στη Χιμάρα και στην Κορυτσά προς όφελος και των Τούρκων!
Συγκεκριμένα, οι Αλβανοί εκμεταλλεύονται κοινοβουλευτικές ερωτήσεις Ελλήνων βουλευτών σχετικές με το μέλλον των ελληνικών σχολείων της Βόρειας Ηπείρου, προκειμένου να διασπείρουν ψευδή φημολογία περί «λουκέτου» σε ορισμένες από αυτές τις εκπαιδευτικές μονάδες. Οι αλβανικές μυστικές υπηρεσίες, μάλιστα, φροντίζουν να ενημερώνουν τους πολιτικούς προϊσταμένους τους για το ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν είναι εντάξει στις υποχρεώσεις της ως προς το προσωπικό που απασχολείται στα ελληνικά σχολεία.
Τι κρύβεται
Παράλληλα, οι ίδιες πηγές αφήνουν να διαρρέει πως και το εκπαιδευτικό επίπεδο δεν είναι υψηλό στα δύο δημοτικά σχολεία της Κορυτσάς και της Χιμάρας, αφού υποστηρίζουν πως οι Έλληνες δάσκαλοι δεν δείχνουν επαγγελματική ευσυνειδησία.
Οποιοσδήποτε καλοπροαίρετος αναγνώστης θα μπορούσε να αναρωτηθεί γιατί ενδιαφέρονται τόσο πολύ οι Αλβανοί για τη μόρφωση των Ελληνόπουλων. Η προφανής απάντηση είναι ότι τυχόν κλείσιμο των ελληνικών σχολείων θα στείλει τους μαθητές τους στα αλβανικά σχολεία, όπου τα παιδιά διδάσκονται τα πάντα για την πραγματική και την... κατά φαντασίαν αλβανική ιστορία, αλλά ελάχιστα για την Ελλάδα, τη γλώσσα της και την ελληνική εθνική συνείδηση.
Στην όλη υπόθεση, όμως, εμπλέκεται και ο τουρκικός παράγοντας, ο οποίος έχει επενδύσει... σε πολλούς κλάδους της αλβανικής οικονομίας. Στην Κορυτσά ήδη λειτουργεί μεγάλο μουσουλμανικό σχολικό συγκρότημα, το οποίο χρηματοδοτείται τόσο από την Τουρκία όσο και από αραβικά κεφάλαια. Το όνομα αυτού; «Τουρκικό Σχολείο», οι υπεύθυνοι του οποίου δηλώνουν έτοιμοι να απορροφήσουν τους μαθητές των ελληνικών σχολείων, εφόσον παραστεί ανάγκη.
Αξίζει να αναφερθεί, επίσης, σε αυτό το σημείο πως στα Τίρανα λειτουργεί το τουρκικό πανεπιστήμιο «Επόκα», το οποίο και ανήκει στο Ινστιτούτο «Τουργκούτ Οζάλ».
«Μεγάλο πλήγμα»
Ο κ. Κωνσταντίνος Δημητρόπουλος είναι ο Έλληνας διευθυντής του ελληνικού δημοτικού σχολείου της Χιμάρας. Μιλώντας στα «Επίκαιρα», παραδέχεται πως ευθύνες φέρουν και ορισμένοι Έλληνες δάσκαλοι, οι οποίοι δεν πήγαιναν στο σχολείο που είχαν διοριστεί, «γιατί ένιωθαν πως δεν χρειαζόταν να πηγαίνουν», ενώ αρκετές φορές φέρονταν στους μαθητές τους με άσχημο τρόπο.
«Ακούγεται πως οι Αλβανοί δεν θα ανανεώσουν την άδεια λειτουργίας των σχολείων. Αν συμβεί κάτι τέτοιο, θα είναι μεγάλο πλήγμα για το βορειο ηπειρωτικό ελληνισμό, που πέτυχε έπειτα από χρόνια να έχει τα δικά του σχολεία», υπογραμμίζει ο κ. Δημητρόπουλος.
Για όσους δεν το γνωρίζουν, ο Ενβέρ Χότζα, ο μεταπολεμικός κομουνιστής ηγέτης της Αλβανίας, ήταν εκείνος που πήρε την πρωτοβουλία, το 1945, να κλείσουν τα ελληνικά σχολεία στη Χιμάρα και στην Κορυτσά, επειδή τα θεωρούσε απειλή για το καθεστώς του, από τη στιγμή που δεν τον είχαν στηρίξει οι Έλληνες των δύο πόλεων.
Η επίσημη δικαιολογία, πάντως, ήταν πως οι κάτοικοί τους δεν ανήκαν στην ελληνική εθνική μειονότητα. Πιο πρόσφατα, εξάλλου, συγκεκριμένα το 2010, «γνωστοί άγνωστοι» σκότωσαν το Βορειοηπειρώτη Αριστοτέλη Γκούμα, διότι διέπραξε το... «έγκλημα» να μιλήσει δημοσίως στη μητρική του γλώσσα...
Τρεις κατηγορίες
Οι Αλβανοί επιτρέπουν τη διδασκαλία των ελληνικών μόνο σε εκατό χωριά, ενώ υπάρχουν τάξεις ελληνικών και στο Αργυρόκαστρο και στους Άγιους Σαράντα. Στην Αλβανία λειτουργούν τριών ειδών ελληνικά εκπαιδευτήρια: τα κρατικά, τα ιδιωτικά και τα εκκλησιαστικά.
Τα κρατικά δραστηριοποιούνται στις αποκαλούμενες μειονοτικές ζώνες –εκατό χωριά, όχι πόλεις, στους νομούς Αγίων Σαράντα, Δελβίνου, Αργυροκάστρου και Πρεμετής–, στις οποίες το αλβανικό κράτος αναγνωρίζει τη σημαντική παρουσία Ελλήνων. Από την άλλη, τα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια λειτουργούν από το 2006 στις εκτός μειονοτικής ζώνης περιοχές – χωριά και πόλεις όπου το αλβανικό κράτος δεν αναγνωρίζει πως υπάρχουν γηγενείς κάτοικοι ελληνικής καταγωγής.
Στην Κορυτσά υπάρχει το δημοτικό σχολείο, το οποίο διαχειρίζεται η Μη Κυβερνητική Οργάνωση «Όμηρος», όπου οι αιτήσεις για εγγραφή ξεπερνούν τον αριθμό των μαθητών που μπορεί να δεχτεί το σχολείο. Γι’ αυτό και παρατηρείται ανάγκη για την κατασκευή ενός δεύτερου δημοτικού, καθώς και ενός γυμνασίου και ενός λυκείου.
Παρόμοια προβλήματα παρουσιάζονται και στη μικρότερη Χιμάρα, όπου και εκεί παρατηρείται έλλειψη χώρων. Είναι ενδεικτικό πως το νηπιαγωγείο της Χιμάρας λειτουργεί στο γυναικωνίτη της εκκλησίας των Αγίων Πάντων...
Σε άλλα χωριά ή κωμοπόλεις δεν υπάρχουν σχολεία που να διδάσκονται οι μαθητές έστω και μία ώρα στην ελληνική γλώσσα. Παραδείγματα τέτοια είναι πολλά – ενδεικτικά, Άρτα του Αυλώνα, Δρυμάδες Χιμάρας, Μουρσί Αγίων Σαράντα, Πρεμετή.
Απλήρωτοι...
Από την πλευρά του, ο κ. Δημήτρης Περδίκης, πρόεδρος της Κίνησης για την Αναγέννηση της Βόρειας Ηπείρου, ενημερώνει μέσω των «Επικαίρων» πως κινδύνευσαν και πέρσι να κλείσουν τα ελληνικά σχολεία της Κορυτσάς και της Χιμάρας, τα οποία αποκαλεί «πρότυπα». Σημειώνεται πως και τα δύο σχολεία υπάγονται στα ελληνικά υπουργεία Παιδείας και Εξωτερικών.
Οι Έλληνες μαθητές είναι εκατόν είκοσι τρεις στη Χιμάρα και γύρω στους τετρακόσιους πενήντα στην Κορυτσά. Όσο για τους δασκάλους, οι περισσότεροι είναι αποσπασμένοι από την Ελλάδα. Την ίδια ώρα, απασχολούνται και Έλληνες μειονοτικοί, όπως οι δάσκαλοι της αλβανικής γλώσσας, οι οποίοι αμείβονται με 250 έως 300 ευρώ μηνιαίως.
Ωστόσο, το ελληνικό κράτος έχει να τους πληρώσει από τον περασμένο Απρίλιο, με αποτέλεσμα οι ντόπιοι υπάλληλοι να απειλούν με παραίτηση...
Ας είν’ καλά το «πατριωτικό καθήκον...»
Η κυρία Ελεονώρα-Ελένη Κοκαβέση είναι μέλος του Συμβουλίου της «Ομόνοιας», του κόμματος της ελληνικής ομογένειας, στο οποίο έχει διατελέσει και σύμβουλος επί εκπαιδευτικών θεμάτων. Σε συνομιλία της με τα «Επίκαιρα» παραδέχεται πως υπάρχει πρόβλημα με το γηγενές προσωπικό, το οποίο δεν έχει πληρωθεί, πρόβλημα όμως το οποίο έκαναν «σημαία» τους οι Αλβανοί, για ευνόητους λόγους.
Η κυρία Κοκαβέση έχει σαφέστερη εικόνα για το σχολείο της Χιμάρας, στο οποίο εργάζονται έξι δάσκαλοι από την Ελλάδα, ανάμεσά τους ένας δάσκαλος πληροφορικής και ένας γυμναστής. Η ίδια εστιάζει και στα λειτουργικά έξοδα –για παράδειγμα, πετρέλαιο θέρμανσης, ύδρευση, ηλεκτρικό, ασφαλιστικές εισφορές–, τα οποία καλύπτονται με δυσκολία.
«Έως πότε θα εργάζονται οι ντόπιοι μειονοτικοί, οι οποίοι είναι απλήρωτοι εδώ και καιρό, μόνο από πατριωτικό καθήκον;» αναρωτιέται από την Κόνιτσα του νομού Ιωαννίνων όπου κατοικεί η κυρία Κοκαβέση. Μόνο που η φωνή της φτάνει με δυσκολία μέχρι τα κέντρα λήψης αποφάσεων στην Αθήνα..ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου