Υπήρξε ένα από τα πλέον αυθεντικά ταλέντα του Ελληνικού στίβου.
Γενέτειρα του Κωστή Τσικλητήρα ήταν η ιστορική Πύλος όπου ξεκίνησε τον
αθλητισμό σε εφηβική ηλικία. Στη διάρκεια των σπουδών του στην Ανωτάτη
Εμπορική Σχολή εγγράφηκε ως αθλητής του Πανελληνίου ΓΣ. με τα χρώματα
του οποίου ανακηρύχτηκε τέσσερις φορές Ολυμπιονίκης κατακτώντας ένα
χρυσό,δύο αργυρά και ένα χάλκινο μετάλλιο! Σπάνιες οι ψυχικές του
αρετές, έξοχες οι σωματομετρικές του ικανότητες, όπως επισημαίνεται στην
ιστορία του Πανελήνιου ΓΣ. Το 1907 έλαβε μέρος στους Πανιώνιους αγώνες
όπου νίκησε και του απονεμήθηκε ο Χρυσούς σταυρός του Πανιωνίου. Στους
Ολυμπιακούς Αγώνες του1912 στη Στοκχόλμη κατέκτησε το χρυσό μετάλιο στο
στο μήκος άνευ φοράς με άλμα 3,37 και το χάλκινο στο ύψος άνευ φοράς με
άλμα 1,55. Υπάρχει μια μαρτυρία του που συνδέει την αθλητική με την εθνική νίκη. Πρόκειται
για κείμενό του δημοσιευμένο την επόμενη μέρα της επιστροφής του στην
Αθήνα (25 Ιουλίου 1912). Δημοσιεύεται στην εφημερίδα «Αθήναι» με τον
τίτλο «Πώς ενίκησα». Γράφει εκεί για τα κορυφαία δευτερόλεπτα "Την στιγμήν εκείνη (όταν έκανε το τρίτο νικηφόρο άλμα ) έλαβον μίαν πανίσχυρον έμπνευσιν από την γλυκείαν κυανόλευκον,
η οποία εκυμάτιζεν υπεράνω των βασιλικών θώκων, εις την τιμηκωτάτην
θέσιν, δεξιά της σουηδικής. Καθώς ηνεμίζετο ελαφρώς υπό το λίκνισμα
απαλής πνοής πρωινής αύρας, μου εφαίνετο ότι με παρώτρυνε στοργικώς προς
την νίκην. Ουδέποτε θα λησμονήσω την συγκίνησιν, μίαν ιδιαιτέραν
εγκαρδιωτικήν συνείδησιν, του αντικρύσματος εκείνου της σημαίας μας".Στα δύο αυτά αγωνίσματα είχε κατακτήσει αργυρά μετάλλια και στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου το 1908 με άλματα 3,28 και 1,15 αντίστοιχα. Το 1912 κατέρριψε το παγκόσμιο ρεκόρ στο άλμα εις μήκος άνευ φοράς με 3,505 που κατείχε ο Αμερικανός Ρέι Γιούρι από το 1904. Παρόλο που επέστρεψε νικητής και τροπαιούχος από την Στοκχόλμη, ο Τσικλητήρας δήλωσε παρών στο προσκλητήριο των Βαλκανικών Πολέμων όπου προσήλθε ως εθελοντής. Ο Ολυμπιονίκης αρνήθηκε να υπηρετήσει σε άλλη θέση εκτός από την πρώτη γραμμή που απαίτησε να τοποθετηθεί και να πολεμήσει, ώστε να μην κατηγορηθεί πως είχε άνιση και ευμενή μεταχείριση. Εκεί όμως,στη πρώτη γραμμή του πολεμικού μετώπου προσεβλήθη από μηνιγγίτιδα βαρειάς μορφής και άφησε την τελευταία του πνοή στις 10 Φεβρουαρίου 1910, σε ηλικία μόλις 25 ετών. Τάφηκε στο οικογενειακό μνήμα της οικογένειάς του στο Α΄Νεκροταφείο Πατρών που βρίσκεται και σήμερα. Πάνω στην πλάκα υπάρχουν 5 κύκλοι, το έμβλημα των ολυμπιακών αγώνων, καθώς άλλα 3 μέλη της οικογένειας είχαν πάρει μέρος στους αγώνες. Υπήρξε παράδειγμα γενναίου ανδρός, εξαίρετου αθλητού και γνήσιου Έλληνα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου