| Εκτύπωση | 16/03/2010 | ΤΟΥ ΜΑΝΩΛΗ ΣΤΕΡΓΙΟΥΛΗ*
Προ ημερών εκδόθηκε από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ψήφισμα, στο οποίο γίνεται λόγος για την ανάγκη απόσυρσης των τουρκικών στρατευμάτων από την Κύπρο και για επιστροφή της πόλης της Αμμοχώστου στους νόμιμους κατοίκους της.
Οπωσδήποτε, το περιεχόμενο του ψηφίσματος είναι θετικό για την ελληνοκυπριακή πλευρά. Σε καμιά περίπτωση, όμως, δεν μπορεί να εκληφθεί ως κάποια σημαντική εξέλιξη. Είναι δεδομένο ότι και αυτό θα περιφρονηθεί, όπως τόσα άλλα, από τη γείτονα. Καμιά πίεση δεν θα της ασκηθεί, κανείς δεν θα την υποχρεώσει ν' αλλάξει την πολιτική της έναντι του Κυπριακού. Επομένως, θα εξακολουθήσει να συμπεριφέρεται ως διεθνής ταραξίας στην περιοχή.
Τα ψηφίσματα θα είχαν νόημα, αν προέβλεπαν και επιβολή κυρώσεων στην περίπτωση συνέχισης αυτής της συμπεριφοράς. Και οι κυρώσεις επί του προκειμένου δεν θα ήταν άλλες, παρά μόνο η διακοπή των διαπραγματεύσεων για ένταξή της στην ευρωπαϊκή οικογένεια.
Όμως, οι περισσότερες από τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν με την Τουρκία σχέσεις στοργής. Όχι μόνο ανέχονται τα ανομήματα και τα εγκλήματα του Αττίλα, αλλά συχνά κλείνουν τα μάτια τους και δεν δείχνουν διατεθειμένες ν' απαιτήσουν τήρηση της νομιμότητας και σεβασμό του δικαίου. Το ενδιαφέρον τους περιορίζεται στην ανάπτυξη συνεργασίας με την Τουρκία, με σκοπό την προώθηση των συμφερόντων τους. Η στρατηγική θέση της τελευταίας είναι το μόνο που βαρύνει στη διαμόρφωση της πολιτικής τους.
Ερμηνεύονται, λοιπόν, οι παλινωδίες και οι αντιφάσεις που παρατηρούνται στα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όταν συζητούν ή αποφασίζουν για το κυπριακό πρόβλημα.
Τέτοιες παλινωδίες, λόγου χάρη, υπήρξαν, πρόσφατα, στους κόλπους του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, κατά τη διαδικασία ψήφισης της έκθεσης αξιολόγησης για την Τουρκία. Για μια ακόμη φορά ενέδωσε στις παρασκηνιακές πιέσεις της Τουρκίας και επέφερε αλλαγές στο κείμενο που είχε ψηφίσει η Επιτροπή Εξωτερικών. Στο κείμενο γινόταν αναφορά για την ευθύνη της Τουρκίας να προχωρήσει σε κινήσεις που θα συνέβαλλαν στην επίλυση του προβλήματος. Όμως, το σημείο αυτό τροποποιήθηκε και στο τελικό κείμενο γίνεται λόγος για τις ευθύνες που έχουν οι δύο κοινότητες να εξεύρουν λύση. Με άλλα λόγια, θύτης και θύμα μπαίνουν στο ίδιο τσουβάλι.
Η μεροληπτική υπέρ της Τουρκίας στάση πολλών χωρών, αλλά και κορυφαίων οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν είναι τωρινή. Χρόνια τώρα δείχνουν ασύγγνωστη ανοχή στην κατάσταση που παγίωσαν οι Τούρκοι στην Κύπρο. Ανέχεται η Ευρωπαϊκή Ένωση να τελεί υπό κατοχήν έδαφος που ανήκει σε κράτος μέλος της. Ανέχεται, δηλαδή, να τελεί υπό κατοχήν δικό της έδαφος και με τη σιωπή της, ουσιαστικά, επιδοκιμάζει την αυθαιρεσία του κατακτητή.
Όλα δείχνουν ότι η Τουρκία, για τους δικούς της λόγους, δεν επιθυμεί τη λύση του Κυπριακού. Όμως, για τη λύση του προβλήματος δεν επείγονται ή μάλλον δεν ενδιαφέρονται και οι περισσότερες από τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ενώπιον αυτής της πραγματικότητας, Ελλάδα και Κύπρος είναι ανάγκη να εξαντλήσουν κάθε τρόπο και μέσο στο διπλωματικό πεδίο, για να εμποδίσουν την επιβολή σχεδίων, που ετοιμάζονται στο παρασκήνιο και απεργάζονται τη συρρίκνωση ή και την κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Τα σενάρια που συχνά έρχονται στο φως της δημοσιότητας κάθε άλλο παρά ευοίωνες προδιαγράφουν τις εξελίξεις στη Μεγαλόνησο.http://www.sigmalive.com/simerini/analiseis/other/247932
Οπωσδήποτε, το περιεχόμενο του ψηφίσματος είναι θετικό για την ελληνοκυπριακή πλευρά. Σε καμιά περίπτωση, όμως, δεν μπορεί να εκληφθεί ως κάποια σημαντική εξέλιξη. Είναι δεδομένο ότι και αυτό θα περιφρονηθεί, όπως τόσα άλλα, από τη γείτονα. Καμιά πίεση δεν θα της ασκηθεί, κανείς δεν θα την υποχρεώσει ν' αλλάξει την πολιτική της έναντι του Κυπριακού. Επομένως, θα εξακολουθήσει να συμπεριφέρεται ως διεθνής ταραξίας στην περιοχή.
Τα ψηφίσματα θα είχαν νόημα, αν προέβλεπαν και επιβολή κυρώσεων στην περίπτωση συνέχισης αυτής της συμπεριφοράς. Και οι κυρώσεις επί του προκειμένου δεν θα ήταν άλλες, παρά μόνο η διακοπή των διαπραγματεύσεων για ένταξή της στην ευρωπαϊκή οικογένεια.
Όμως, οι περισσότερες από τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν με την Τουρκία σχέσεις στοργής. Όχι μόνο ανέχονται τα ανομήματα και τα εγκλήματα του Αττίλα, αλλά συχνά κλείνουν τα μάτια τους και δεν δείχνουν διατεθειμένες ν' απαιτήσουν τήρηση της νομιμότητας και σεβασμό του δικαίου. Το ενδιαφέρον τους περιορίζεται στην ανάπτυξη συνεργασίας με την Τουρκία, με σκοπό την προώθηση των συμφερόντων τους. Η στρατηγική θέση της τελευταίας είναι το μόνο που βαρύνει στη διαμόρφωση της πολιτικής τους.
Ερμηνεύονται, λοιπόν, οι παλινωδίες και οι αντιφάσεις που παρατηρούνται στα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όταν συζητούν ή αποφασίζουν για το κυπριακό πρόβλημα.
Τέτοιες παλινωδίες, λόγου χάρη, υπήρξαν, πρόσφατα, στους κόλπους του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, κατά τη διαδικασία ψήφισης της έκθεσης αξιολόγησης για την Τουρκία. Για μια ακόμη φορά ενέδωσε στις παρασκηνιακές πιέσεις της Τουρκίας και επέφερε αλλαγές στο κείμενο που είχε ψηφίσει η Επιτροπή Εξωτερικών. Στο κείμενο γινόταν αναφορά για την ευθύνη της Τουρκίας να προχωρήσει σε κινήσεις που θα συνέβαλλαν στην επίλυση του προβλήματος. Όμως, το σημείο αυτό τροποποιήθηκε και στο τελικό κείμενο γίνεται λόγος για τις ευθύνες που έχουν οι δύο κοινότητες να εξεύρουν λύση. Με άλλα λόγια, θύτης και θύμα μπαίνουν στο ίδιο τσουβάλι.
Η μεροληπτική υπέρ της Τουρκίας στάση πολλών χωρών, αλλά και κορυφαίων οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν είναι τωρινή. Χρόνια τώρα δείχνουν ασύγγνωστη ανοχή στην κατάσταση που παγίωσαν οι Τούρκοι στην Κύπρο. Ανέχεται η Ευρωπαϊκή Ένωση να τελεί υπό κατοχήν έδαφος που ανήκει σε κράτος μέλος της. Ανέχεται, δηλαδή, να τελεί υπό κατοχήν δικό της έδαφος και με τη σιωπή της, ουσιαστικά, επιδοκιμάζει την αυθαιρεσία του κατακτητή.
Όλα δείχνουν ότι η Τουρκία, για τους δικούς της λόγους, δεν επιθυμεί τη λύση του Κυπριακού. Όμως, για τη λύση του προβλήματος δεν επείγονται ή μάλλον δεν ενδιαφέρονται και οι περισσότερες από τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ενώπιον αυτής της πραγματικότητας, Ελλάδα και Κύπρος είναι ανάγκη να εξαντλήσουν κάθε τρόπο και μέσο στο διπλωματικό πεδίο, για να εμποδίσουν την επιβολή σχεδίων, που ετοιμάζονται στο παρασκήνιο και απεργάζονται τη συρρίκνωση ή και την κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Τα σενάρια που συχνά έρχονται στο φως της δημοσιότητας κάθε άλλο παρά ευοίωνες προδιαγράφουν τις εξελίξεις στη Μεγαλόνησο.http://www.sigmalive.com/simerini/analiseis/other/247932
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου