Οι συλλήψεις τρομοκρατών, οι οποίοι δυστυχώς τυγχάνουν στήριξης από τα «προοδευτικά» media, συνεχίζονται. Κάποιοι στην αριστερά έφτιαξαν «στρατό». Μάζεψαν κόσμο με τη βοήθεια «διανοουμένων» που δημιουργούν το κατάλληλο θεωρητικό υπόβαθρο στα πανεπιστήμια (γι’ αυτό αντιτίθενται στις όποιες μεταρρυθμίσεις στην τριτοβάθμια εκπαίδευση), αλλά και στις τάξεις των κορεσμένων και απηυδισμένων νέων της ελίτ στα βόρεια προάστια. Νέων, που ψάχνουν απεγνωσμένα για νοηματοδότηση και περιπέτεια.Ο διεθνισμός του προλεταριάτου και ο διεθνισμός του κεφαλαίου παντρεύονται, ο μηδενιστικός νεοφιλελευθερισμός και ο μαρξισμός (όλων των τάσεων) ενώνουν τον ορθολογισμό τους, στρεφόμενοι κατά της παραδοσιοκρατίας και του πατριωτισμού.
Το αποτέλεσμα στην κοινωνία όλων αυτών των διεργασιών και της απόπειρας «ανατροπής» εκ μέρους της εθνομηδενιστικής αριστεράς, είναι παραπάνω από φανερό: κατάρρευση της έννομης τάξης και ηθικό χάος.
Κάποιοι εκ των συλληφθέντων τρομοκρατών θα αρθρογραφήσουν στο μέλλον και σε «προοδευτικές» εφημερίδες, προσπαθώντας να μας καταστήσουν κοινωνούς των αποκρουστικών τους και αρκούντως «ανατρεπτικών» απόψεων…
Άλλωστε, δεν θα είναι η πρώτη φορά. Όμως, το γεγονός είναι ότι η αριστεριστική τρομοκρατία στον τόπο μας χύνει ανελλιπώς από τα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης αίμα στο διάβα της και σκοτώνει με μανία ό,τι βρει μπροστά της (ακόμα και ανήλικους μετανάστες, όπως συνέβη πρόσφατα), προσπαθώντας (μάταια) να επιβάλλει τις απόψεις της δια της βίας.
Το «ευτυχώς ηττηθήκαμε σύντροφοι» που φώναξε ο επί χρόνια «σύντροφος» Τάκης Λαζαρίδης, δεν έφτασε ποτέ στα βουλωμένα αυτιά τους. Έχουν απωθημένα οι «σύντροφοι». Η Βάρκιζα και τα όσα αιματηρά ακολούθησαν, έμειναν στο συλλογικό ασυνείδητο των αριστερών ως αιμορραγούσα πληγή.
Κάποιοι αμετανόητοι δεν συμβιβάστηκαν με την ήττα τους στο Γράμμο, δεν έκαναν την αυτοκριτική τους για το Μελιγαλά, την Πύλο, τους Γαργαλιάνους, το Φενεό, το Κιλκίς, αλλά και το Μπούλκες. Δεν άκουσαν τις οιμωγές των εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων που βρήκαν το θάνατο στα «προοδευτικά» στρατόπεδα συγκέντρωσης της Σιβηρίας, αλλά και μπροστά στα εκτελεστικά αποσπάσματα του «πατερούλη».
Δεν τους συγκίνησαν τα 100.000.000 θύματα του κομμουνισμού παγκοσμίως. Θεώρησαν πεισματικά ότι δεν έκαναν λάθος, αρνήθηκαν να αποδεχθούν την ήττα τους στην κοινωνία. Και όχι μόνο εμμένουν, όχι μόνο ψεύδονται, αλλά «πωρώνουν» και πιτσιρικάδες για τη συνέχεια της «αγκιτάτσιας», μπολιάζοντάς τους με ιδεολογικοπολιτική ηρωίνη: αρνησιπατρία και μηδενισμό.
Η προδοσία πέρασε φυσικά στο «ντούκου» από τους στρατευμένους ιστοριογράφους της αριστεράς. Οι τελευταίοι, αντί να απολογηθούν για τις αναρίθμητες σφαγές της περιόδου 1941-1949 και την ΟΠΛΑ, αντί να απολογηθούν για τις απρόκλητες και προδοτικές επιθέσεις κατά των εθνικών αντιστασιακών οργανώσεων (ΕΔΕΣ και ΕΚΚΑ), αντί να απολογηθούν για τις μειοδοσίες και τις ανθελληνικές μεθοδεύσεις (βλέπε θέσεις 5ης Ολομέλειας ΚΚΕ για Μακεδονία, μεταξύ άλλων), την επίθεση στο Λιτόχωρο που άνοιξε τον ασκό του Αιόλου, τη συνεργασία με σλάβους σοβινιστές και κομιτατζήδες και το αιματηρό γιουρούσι για την εξουσία στην Αθήνα το 1944, ζητούν και τα ρέστα. Αυτά για την Ιστορία, που δεν τη χαρίζουμε πλέον οι συντηρητικοί πολίτες σε κανέναν.
Εν κατακλείδι: σήμερα ζούμε το απόλυτο θέατρο του παραλόγου. Η Αντιτρομοκρατική προσπαθεί να κάνει τη δουλειά της μέσα σε ένα αρνητικό επικοινωνιακά περιβάλλον, με την πολιτική ηγεσία να κλείνει το μάτι στην άκρα αριστερά και στον αντιεξουσιαστικό χώρο, μιλώντας για «φασιστική απειλή».
Η άκρα αριστερά ντρέπεται τον κόσμο και προσπαθεί να κρύψει τις αιματηρές και απάνθρωπες πομπές της, πίσω από προβοκατόρικες «αναλήψεις ευθύνης». Και η Αντιτρομοκρατική συλλαμβάνει, συλλαμβάνει, συλλαμβάνει, οδηγώντας στη Δικαιοσύνη, ενώπιον αμήχανων αριστερών, το μίζερο συρφετό της Νέας Τάξης.
Νίκος Χιδίρογλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου