http://www.elkeda.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=791:06042011----&catid=41:2010-01-11-15-04-37&Itemid=91
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες έχουν δεχτεί κριτικές για την επιλεκτική ανθρωπιστική τους ευαισθησία, που τους οδήγησε στο να επιτεθούν εναντίον του άλλοτε φίλου και συμμάχου τους Καντάφι, παραμένοντας παγερά αδιάφοροι για τη καταστολή των διαδηλώσεων στο Μπαχρέιν και στην Υεμένη. Ο λόγος για αυτά τα δυο μέτρα και δυο σταθμά, είναι κατά πολλούς το πετρέλαιο της Λιβύης. Υπάρχει όμως και μια άλλη παράμετρος της ευρωπαϊκής υποκρισίας σε σχέση με τη Λιβύη, και τον δικτάτορά της, που δεν έτυχε ιδιαίτερης σημασίας. Πρόκειται για τον κρίσιμο ρόλο της Λιβύης ως φράγμα απέναντι στην αθρόα λαθρομετανάστευση. Με το τέλος του εμφυλίου πολέμου να πλησιάζει, και με την αποστολή του εκπροσώπου του Καντάφι, Abdelati al-Obeidi στην Ελλάδα για διαπραγματεύσεις, αξίζει να θυμηθούμε τι συνέβαινε. Για περισσότερο από μια δεκαετία, η ανθηρή λιβυκή οικονομία υπήρξε ο προορισμός νόμιμων και μη μεταναστών από την Αφρική, το Μπαγκλαντές και τη Κίνα. Η μεγάλη ακτογραμμή της χώρας αποτέλεσε εφαλτήριο για την ανεξέλεγκτη λαθρομετανάστευση προς την Ευρώπη.
Μετά τον περίφημο πλέον εναγκαλισμό με τον Tony Blair το 2004, ο Καντάφι σύναψε συμφωνίες με την ΕΕ και διάφορες κυβερνήσεις, μέσω των οποίων η Λιβύη εφάρμοζε ευρωπαϊκούς συνοριακούς ελέγχους. Υπήρχαν κοινές ναυτικές περιπολίες με τους Ιταλούς, νόμοι εναντίον της λαθρομετανάστευσης, δίωξη των «δουλεμπόρων», υποδοχή όλων όσων συλλαμβάνονταν στην ανοιχτή θάλασσα, και γενικά μια καλή θέληση από πλευράς Λιβύης να βοηθήσει την Ευρώπη, με χρήματα της ΕΕ και της Ιταλίας.
Οποιαδήποτε ανθρωπιστική παράμετρος ήταν σαφώς απούσα από αυτές τις διακρατικές συμφωνίες. Η Λιβύη ουδέποτε υπέγραψε τη Συνθήκη της Γενεύης του 1951 περί προσφύγων, και ούτε διαθέτει κάποιο λειτουργικό σύστημα παροχής ασύλου. Οι οικονομικοί μετανάστες στη Λιβύη, συνήθως κρατούνταν έγκλειστοι επί μήνες ή και χρόνια, σε απάνθρωπες συνθήκες, όπου η βία, οι βιασμοί και τα βασανιστήρια ήταν καθημερινό φαινόμενο.
Κάθε χρόνο, χιλιάδες Αφρικανοί μετανάστες απελαύνονταν στα σύνορα με το Σουδάν και εγκαταλείπονταν στην έρημο, ή τους επέστρεφαν αεροπορικώς στις πατρίδες τους χωρίς να ελέγξουν ποιος πραγματικά δικαιούνταν ασύλου ως πρόσφυγας. Μάλιστα, υπήρξαν αρκετές καταγγελίες πως τα περιπολικά σκάφη των Λίβυων πυροβολούν αδιάκριτα κατά των πλοιαρίων με τους μετανάστες.
Όλα αυτά δεν ήταν άγνωστα. Πολλά αναφέρονται σε εκθέσεις της Διεθνούς Αμνηστίας, και άλλων οργανώσεων. Οι ίδιες οι κυβερνήσεις που σήμερα καταδικάζουν τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από πλευράς Καντάφι, δεν είχαν να πουν τίποτα για τη κακομεταχείριση των λαθρομεταναστών όλα τα προηγούμενα χρόνια.
Από την οπτική των Ευρωπαίων, το παραπάνω σύστημα λειτουργούσε μια χαρά. Η Ιταλία και η Μάλτα είδαν μια δραματική μείωση στους αριθμούς των λαθρομεταναστών το 2009, εξαιτίας της λιβυκής συνεργασίας. Δίνοντας τον συνοριακό τους έλεγχο εργολαβικά σε μια δικτατορία χωρίς σύστημα παροχής ασύλου, οι Ευρωπαίοι απέτρεψαν πολλούς από το να φτάσουν στις ακτές τους και να αναζητήσουν άσυλο, την ίδια ώρα που συνέχιζαν να δηλώνουν τη δέσμευσή τους στις αρχές των δικαιωμάτων των προσφύγων. Άλλες χώρες έπαιξαν επίσης παρόμοιο ρόλο, όπως η Τυνησία, το Μαρόκο, η Ουκρανία, και η Τουρκία. Καμία όμως δεν πέτυχε τόσα όσα πέτυχε η Λιβύη.
Ο Καντάφι φέρθηκε παμπόνηρα σε σχέση με τις ψυχώσεις των Ευρωπαίων για τη λαθρομετανάστευση. Κέρδισε για τη χώρα του χρήματα, εξοπλισμό, τεχνολογία, και πολιτική επιβίωση.
Το περασμένο καλοκαίρι ζήτησε €5 δισ. από την ΕΕ για να απαλλάξει την Ευρώπη από το να γίνει «μαύρη». Τον Οκτώβριο του υποσχέθηκαν €50 εκατομμύρια μέσα στα επόμενα 3 χρόνια, ως μέρος της συνεργασίας που συμφωνήθηκε με την Κομισιόν.
Στις αρχές του Μαρτίου, το Reuters μετέδωσε πως Αφρικανοί μετανάστες στρατολογούνται δια της βίας στις δυνάμεις του Καντάφι, και δέχονται ανελέητες επιθέσεις από τους επαναστάτες οι οποίοι τους θεωρούν ως μισθοφόρους. Κάπου 410.000 εγκατέλειψαν τη χώρα, ενώ η δίοδος προς την Ευρώπη είναι ξανά ανοιχτή και ελεύθερη.
Τη περασμένη εβδομάδα, σύμφωνα με την UNHCR, περισσότεροι από 2.000 λαθρομετανάστες έφτασαν στη Μάλτα, αναγκάζοντας το κόμμα των Πράσινων της χώρας να καταγγείλει ότι Ο Καντάφι χρησιμοποιεί το ζήτημα ως μοχλό πίεσης και εκβιασμού της ΕΕ. Σύμφωνα με πληροφορίες των Μαλτέζων, 70 υπήκοοι της Ερυθραίας, φεύγοντας από τη Λιβύη, πνίγηκαν στη θάλασσα. Άλλοι 2.000 που αποκλείστηκαν στη Τρίπολη, έκαναν έκκληση για διεθνή βοήθεια.
Απομένει να δούμε αν η ΕΕ έχει τη θέληση να παρέμβει υπέρ των μεταναστών που τόσα χρόνια θέλει να κρατήσει μακριά, ή αν, καθώς συνεχίζονται οι διαπραγματεύσεις στην Ελλάδα, προτιμά να δει μια άλλη λιβυκή κυβέρνηση να εγκαθίσταται και να αναλαμβάνει αυτό το ρόλο, με τον ίδιο ζήλο που είχε επιδείξει και ο Καντάφι.
ΠΗΓΗ: ''First Post'' και για την ελληνική μετάφραση: ''ΑΝΤΙΝΕWS''
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου